Het rijke Vlaamsche wielerleven Karel Van Wijnendaele

17
Omdat we 't mee kregen van huis: van vader en van moeder!
In zijn ‘Land van Wielrenners’ heeft Jaak Veltman betoond, dat het meesterschap
der Flandriens op de Franschen, voortkwam van 't feit dat ze de zonen waren van
menschen die te wroeten en te slaven hadden, voor de magere brokken van het
bestaan. Overschot van gelijk. Hebben wij aan den lijve ondervonden. Daarom ook
dat we nooit hebben versaagd, als er te heffen viel of te sleuren. En dat kan niet
genoeg geweten en geleerd: als jongens maar den buik vol hebben, kunnen ze niet
karig en niet gestreng genoeg opgekweekt!
Dan worden ze gestaald om den strijd voor 't leven aan te gaan!
* * *
Onze naaste geburen? Bewoners van een groot kasteel. Eén Slot waarvan spraak in
de roemrijkste geschiedenis van Vlaanderen!
Rond dat Slot, een groote hof. Waarin we mochten gaan spelen. Wel te verstaan
als ‘Mijnheer’ niet op 't Slot was. Want dan wilde hij niet gestoord worden.
Die Kasteelheer? Hem geen tien maal in mijn leven gezien. Die leefde ver buiten
en boven het volk van ons dorp. Hij herinnerde aan de Leenheeren uit de
Middeleeuwen. Wij waren de Laten. Geen voeling tusschen de twee, of beter geen
andere dan de uitwisseling van arbeid tegen geld.
De oûwe heer droeg een lange witte baard. Lijk Leopold de Tweede. Dat wisten
we van 't beeld dat in onze school hong. Leopold de Tweede had zijn verblijf te
Brussel. De Kasteelheer ook. Wellicht kenden ze mekaar?...
Die afstand van bij ons naar Brussel? Dat leek me niet te overbruggen! Mijne
verbeelding die niet zoo ver gerocht. Voor die menschen van 't Kasteel, had ik een
zekere eer-
Karel Van Wijnendaele, Het rijke Vlaamsche wielerleven