Definitief Rapport Cluster - Landinrichting Saasveld-Gammelke

2 Beleid
Het cluster Intensieve Veehouderijen te Saasveld-Gammelke
2.1 Algemeen
In dit hoofdstuk wordt ingegaan op het beleid dat van toepassing is op het gebied Saasveld-Gammelke en op de
intensieve veehouderijen die hier liggen. Hierbij wordt er ingegaan op eventuele oplossingen die toepasbaar zijn
voor de bedrijven en de toepassing van de zogenaamde BBT. Dit alles is van belang om de ontwikkelingsruimte
binnen de kaders van het beleid goed in beeld te brengen en hiermee aan te geven wat de mogelijkheden zijn voor
de veehouderijen om eventueel uit te breiden of te verplaatsen. Om alle milieueffecten goed in beeld te brengen
wordt er gekeken naar de wetgeving ten opzichte van ammoniak, geuremissie en fijnstofemissie.
In de paragrafen 2.2 t/m 2.7 wordt er ingegaan op de regelgevingen die betrekking hebben op de
ammoniakemissie. Deze regelgevingen zijn allen met elkaar verbonden. Hierbij zijn de Programmatische Aanpak
Stikstof (PAS= nationaal niveau vertaling voor stikstof van de Europese Natura 2000 regelgeving), het
beleidskader stikstof van de provincie en de IPPC-richtlijnen (Europees niveau) de leidende regelgevingen. De BBTregeling
(Best Beschikbare Technieken) en het Besluit Ammoniakemissie Huisvesting Veehouderij (BAHV) zijn
toepassingen die in vigerend beleid al zijn vastgelegd en waarin de normen staan uitgewerkt. Het provinciaal
beleidskader leidt tot een iets strengere aanpak van de emissiebeperking tot in 2028 (BBT+). Dit is het jaar dat de
bedrijven aan die status moeten voldoen (BBT+). In het kader van beheerplannen van de afzonderlijke Natura
2000 gebieden kan men het nodig vinden plaatselijk extra maatregelen te nemen. In paragraaf 4.8 staat een
weergave van de regelgeving over de fijnstofemissie. In paragraaf 2.9 wordt ingegaan op de wetgeving die
betrekking heeft op de geuremissie. Vervolgens staat in paragraaf 2.10 kort weergegeven hoe er met de Wet
Ammoniak en Veehouderij (WAV) rekening wordt gehouden.
2.2 Natura 2000, Natuurbeschermingswet en de Habitatrichtlijn
De Natura 2000 regelgeving is ontstaan uit de samenvoeging van twee andere regelgevingen, namelijk de
Vogelrichtlijn uit 1979 en de Habitatrichtlijn uit 1992. Binnen de Europese Unie ligt een netwerk van
natuurgebieden die onder een van deze twee regelgevingen vallen. Deze gebieden hebben allen de status
gekregen van Natura 2000 gebied. De maatregelen voor het beschermen en het behouden van de natuur en de
bijhorende soorten zijn overgenomen uit de voorgenoemde richtlijnen. De lidstaten die de beschikking hebben
over één of meer Natura 2000 gebieden moeten zelf de verantwoording nemen voor het beheer en het behoud
van de natuurgebieden. Dit moeten zij doen door zelf de speciale beschermingszones als zodanig aan te wijzen en
door hiervoor instandhoudingmaatregelen op te stellen. De Natura 2000 richtlijn is Europees beleid en is hierdoor
leidend voor de landelijke beleidsvormen die opgesteld zijn voor het behoud van de bijzondere natuur.
In Nederland zijn in 1998 de Vogelrichtlijn en de Habitatrichtlijn samengevoegd in de Natuurbeschermingswet. De
bedoeling hiervan was het opstellen van een beheersysteem voor de Natura 2000 gebieden. Zo zijn er bij deze wet
een vergunningstelsel en beheerplannen gemaakt. Deze wet heeft als doel een zorgvuldige afweging mogelijk te
maken tussen het gebruik van natuurgebieden en de gevolgen die het gebruik kunnen hebben voor de
bijbehorende natuurwaarden. Activiteiten en projecten die in en rondom een Natura 2000 gebied voorkomen,
mogen alleen ten uitvoering worden gebracht als aangetoond kan worden dat er geen significante schade wordt
toegebracht aan het desbetreffende Natura 2000 gebied.
Pagina 6 Invloed op de Handijksmeden DLG Regio Oost