NLlit_paperback_opm19def:Wereld in woorden - Frits van Oostrom ...

560
tekst in De Geer van Jutphaas (ed.) 1888,
maar sindsdien zijn nieuwe bronnen aan het
licht gekomen; zie Van Hoek 1982. Her opening
van het Nederlandse dossier biedt Warnar
(ter perse). Gentse juridica en Comburgse
handen: Brinkman & Mulder 2003. Berijmde
Brugse wetten: zie Bouwstoffen van het
Middel nederlandsch woordenboek, nr. 60.
(Met speciale dank aan Herman Brinkman
die mij wees op deze bron). Jan Matthijssen
en Rechtsboek van Den Briel: ed. Fruin & Pols
(ed.) 1880; over de exempelen Huussen 1988
en over band met geschiedenis der rechts -
geschiedenis Verdam 1980. (Overigens meende
medelezer prof. Paul Wackers zich te herinneren
de casus van de verblinde drenkeling
ooit als exempel te zijn tegengekomen).
Speciaal over de Brielse baarproef Moorman
van Kappen 1987, 152 e.v.; over de zeemans -
term Huizinga 1948, 91 e.v. Over de taelman
in de tekst Warnar 2007c. Op het terrein van
Middelnederlandse literatuur en recht valt nog
veel te onderzoeken; vgl. inspirerende buitenlandse
studies als van R. Schmidt-Wiegand
en een bundel als Steiner & Barrington (ed.)
2002.
Alchemie: zie ter oriëntatie Moran 2005;
over mogelijke herleving rond atoomfysica
Morrisson 2007. Weens handschrift in de
traditie: Fraeters 1997, 1999 en (in het bijzonder
over de hermetische taal) Fraeters 2000.
(Zie voor een aardige kleine casus Stooker &
Verbeij 1992.) Magie: Braekman 1997, aldaar
op 27 e.v. over de recepten van Johannes de
Wasia en op 74 e.v. over het Parijse recept
tegen de jicht. Over Johannes de Wasia als
academicus De Cock & Pattin 1973.
Medisch specialisten
Algemene informatie over middeleeuwse
geneeskunde in de Lage Landen: Van Her -
waar den 1983, Keil 1989 en Jansen-Sieben
1990 en 1994. Rood lint om het hoofd:
Jansen-Sieben 1993, 166 e.v. Limburgs maand -
regimen uit 1253: Braekman & Gysseling 1967
en Gumbert 1977. Boec van medicinen:
Daems 1967, zie ook Jansen-Sieben 1994, 237.
Geschrift over anatomie: Elaut 1956; uroscopie:
Munk 1917. Jansen-Sieben 2004 handelt
over het medicinale nut van mensenvlees.
Chirurgieën: het standaardwerk is Huizenga
2003a; zie ook Huizenga 1999 en 2004a, Van
’t Land 2006 en al eerder Jansen-Sieben 1990.
Internationaal: McVaugh 2006. Zie voor de
vertaling van het leerboek van Albucasis
Kusche 1980. Voor Middelnederlandse ver -
talingen van Lanfranc van Milaan: Reynaert
1999a en 2001a, Huizenga & Reynaert 2002
en Huizenga 2003a, 120 e.v; speciaal over
Jonghe Lanfranc Huizenga 2003a, 151 e.v en
2004b. Thomas Schellinck: Van Leersum (ed.)
1928 en Van ’t Land 2006.
Ic, meester Jan Yperman
Voor Jan Yperman is naast Huizenga 2003a
ook van belang Van Gijsen 1994 (over Yper -
mans beroepsethiek); zie tevens Van Her waar -
den 1983, Papin 2006 en Ypermans portret
in Europese context bij McVaugh 2006.
Ontdek kings- en waarderingsgeschiedenis
Yperman: Blondeau 1999-2000. Editie
Cyrurgie: Van Leersum (ed.) 1912; Medicina:
Elaut (ed.) 1972. Zie voor tekeningen van
medische instrumenten bij Yperman Bouw -
meester & Patijn 2008. Het genoemde standaardwerk
vanuit Chicago is Zimmerman
e.a. 1961.
De allesweter
Zie voor de encyclopedische traditie in de
middeleeuwen en de Sidrac daarbinnen de
inleiding van Huizenga e.a. (ed.) 2002. Voor
geneeskunde en seksualiteit in Sidrac: Lie
1994 (aldaar ook over de profane ethiek in
het werk). De studie van het Franse origineel
staat nog tamelijk aan het begin; zie drie
bijdragen in Brunner e.a. (ed.) 1993, 26 e.v.
Van Tol (ed.) 1936 biedt een editie van de
Middel nederlandse versie; een mooie en
gebruiksvriendelijke bloemlezing biedt Lie
e.a. 2006. Zie ook nog Jean-Marc van Tol
1994 en Warnar 2005b, 101 e.v. en 130 e.v.
Handschrift Peter Oris: Biemans 1983 (met
aldaar op p. 51 het aardige gegeven dat Oris
de zoon was van een poppenmaker annex
kleinhandelaar in religieuze beeldjes) en 1985,
42 e.v.
N.B. Sommigen schrijven de Sidrac toe aan
Jan van Boendale, met serieuze argumenten.
Wel zou het in dat geval diens enig bekende
prozawerk zijn geweest binnen een verder
volledig berijmd oeuvre. Dit heeft schrijver
dezes ervan weerhouden de tekst aan
Boendale toe te delen en in het betreffende
hoofdstuk te behandelen. Maar het blijft een
open kwestie, tot nader order.