Untitled - Gemeente Maastricht

32
Gezien het weinig authentieke interieur is de status “kenmerkend bouwwerk” meer gepast,
vooral gelet op het feit dat de buitengevel het enige nog authentieke aspect van het pand is.
Het object is naar aanleiding van de zienswijze bezocht en nog eens beoordeeld. E.e.a.
heeft ertoe geleid dat de status wordt gewijzigd van “dominant” in “kenmerkend bouwwerk”,
waarbij de bescherming zich alleen uitstrekt tot de gevels aan de straatzijde en de kap. Het
interieur alsmede de achterzijde van het pand hebben, zo bleek uit de beoordeling, geen
cultuurhistorische waarde die in het kader van het MPE bescherming behoeft.
Conclusie: deze zienswijze is gegrond.
XXV. Architectenbureau Tobias de Groot, Papenweg 108, 6212 CJ Maastricht
In het ontwerp-bestemmingsplan Centrum is de binnentuin van Markt 14 en Markt 15
aangemerkt als waardevol binnenterrein. Hiermee is de uitbreidingsmogelijkheid aan de
achterzijde van het pand Markt 15, die op basis van het voorgaande bestemmingsplan
aanwezig was, teniet gedaan. Verzocht wordt om de uitbreidingsmogelijkheid te handhaven
in het nieuwe bestemmingsplan.
Het achterterrein van Markt 15 is ten onrechte aangemerkt als “waardevol binnenterrein”. De
aanduiding zal dan ook, voor wat betreft het achterterrein van het pand Markt 15, worden
geschrapt.
Conclusie: deze zienswijze is gegrond.
XXVI. Vereniging van Eigenaren Binnenstad Maastricht (VEBM), p/a Stokstraat 13, 6211 GB
Maastricht
1. Het reguleringsbeleid met betrekking tot woningsplitsing kan worden vastgelegd in het
bestemmingsplan, zoals in het onderhavige ontwerp-bestemmingsplan is geschied,
waarbij wordt bepaald dat woningsplitsing in principe niet mogelijk is, maar met een
afwijkingsbevoegdheid voor het college. Elke aanvraag zal dan individueel worden
beoordeeld en getoetst aan het woningsplitsingsbeleid. Een verdergaande variant is
dat er ook minimale bouwtechnische kwaliteitseisen in het bestemmingsplan worden
opgenomen. Een tweede manier is het regelen via de Huisvestingswet, waarbij dan
wel een afzonderlijke Huisvestings- en splitsingsverordening moet worden gemaakt.
Ook de regulering van kamerverhuur kan via het bestemmingsplan geschieden, zoals
ook in het onderhavige ontwerp-bestemmingsplan is gebeurd. Ook hieraan kunnen
bouw-, woontechnische en volkshuisvestelijke eisen worden gesteld.
De wijze van regeling, zoals in het ontwerp-bestemmingsplan opgenomen, wordt
geprezen door de VEBM. Echter, de voorwaarden die uit het streefbeeld volgen en de
omschrijving in het beleidsdocument “Naar beleid voor woningsplitsing in Maastricht”,
waaraan dient te worden voldaan, veroorzaken enige verwarring, gelet op het feit dat
op basis van de Wabo en het Bouwbesluit een woonfunctie een vloeroppervlak heeft
van tenminste 18 m² aan niet-gemeenschappelijk verblijfsgebied. Voorts is tenminste
55% van de gebruiksoppervlakte van een gebruiksfunctie verblijfsgebied.
Het in de notitie “Naar beleid voor woningsplitsing in Maastricht” opgenomen en als
zodanig in het ontwerp-bestemmingsplan vertaalde streefbeeld voor zelfstandige
woningen van tenminste 50 m² gebruiksoppervlakte sluit niet aan bij de vraag uit de
markt, waaruit blijkt dat in het centrum van Maastricht vooral vraag is naar kleinere,
zelfstandige woningen. Hierbij dient de basiskwaliteit vanzelfsprekend uitgangspunt te