Untitled - Gemeente Maastricht

19
rechtstreekse woningsplitsing is uitgesloten en burgemeester en wethouders een
afwijkingsbevoegdheid hebben om medewerking te verlenen aan woningsplitsing ter
voorkoming c.q. bestrijding van negatieve effecten zoals verloedering en leegstand.
Zoals hierboven reeds werd aangegeven is het onderhavige bestemmingsplan een
consoliderend bestemmingsplan, m.a.w. er wordt aangesloten bij de bestemmingen
zoals die ter plaatse golden op basis van de voorgaande bestemmingsplannen. Het
uitsluiten vooraf van functies zoals kantoren, winkels, galeries en horeca is
ongewenst. De vestiging van dergelijke functies is rechtstreeks overigens niet
mogelijk. Burgemeester en wethouders hebben de mogelijkheid om aan dergelijke
initiatieven medewerking te verlenen door middel van het gebruik maken van de
afwijkings- dan wel via de wijzigingsbevoegdheid. Of burgemeester en wethouders
van deze bevoegdheid gebruik zullen maken is afhankelijk van het daarop van
toepassing zijnde sectorale beleid (bijv. de Detailhandelsnota, de Horecanota, het
gemeentelijke hotelbeleid, etc.) en de belangenafweging die burgemeester en
wethouders in het kader van de beoordeling van een initiatief zullen maken. Het
college dient hierbij niet alleen rekening te houden met de belangen van de bewoners
en de initiatiefnemer, maar tevens met het algemene belang van de stad.
Conclusie: deze zienswijze is niet gegrond.
6. In de laatste jaren is een groot aantal woningen in het Jekerkwartier gesplitst in
kwalitatief laagwaardige gestapelde woningen. Daarmee is de beperkte ruimte voor
het toestaan van dit woningtype, waarvan sprake is in de notitie “Naar beleid voor
woningsplitsing in Maastricht” inmiddels verdwenen. Daarom zal deze mogelijkheid
moeten komen te vervallen. In bijzondere gevallen kan woningsplitsing wel leiden tot
verbetering van de woon- en leefsituatie ter plekke. De afwijkingsbevoegdheid in het
bestemmingsplan dient dan echter wel te worden aangescherpt.
De notitie “Naar beleid voor woningsplitsing in Maastricht” uit 2007 is nog altijd het
actuele beleidskader. Hierin worden inderdaad, met uitzondering van een
minimumgrootte, geen kwaliteitseisen gesteld. De gemeente is ook niet voornemens
om in het kader van dit bestemmingsplan te onderzoeken of nadere kwaliteitseisen
gesteld moeten worden. Zoals gezegd is, met de introductie van dit bestemmingsplan,
het beleid met betrekking tot woningsplitsing voor het eerst doorvertaald in het
bestemmingsplan. Dit betekent dat voor een groot deel van het plangebied het “nee,
tenzij”-regime van toepassing is. Voor een klein deel – St. Maartenspoort – is
overigens het “ja, mits”-regime van toepassing, dat in het ontwerp-bestemmingsplan
niet is doorvertaald, maar in het vast te stellen bestemmingsplan wel zal worden
opgenomen. Ook de regeling zoals nu opgenomen in het ontwerp-bestemmingsplan
zal overigens worden aangepast: het aanduiden van een minimumgrootte per
gesplitste woning wordt – gelet op het feit dat dit reeds geregeld is in de beleidsnotitie
waarnaar wordt verwezen – in de regels van het vast te stellen bestemmingsplan
geschrapt.
Conclusie: deze zienswijze is niet gegrond.
7. In het bestemmingsplan dient het ambitieniveau uit de notitie “Naar beleid voor
woningsplitsing in Maastricht”, te weten een minimale woonoppervlakte van 85 m², als
nieuw minimumniveau in het bestemmingsplan te worden opgenomen. Daarnaast
dient, omwille van de kwaliteit, iedere toe te voegen woning te beschikken over een
eigen buitenruimte en dient er naast de parkeernorm ook rekening te worden
gehouden met mogelijkheden voor fietsenstalling en mogen er geen irreversibele
verbouwingen plaatsvinden.