DYSCALCULIE DYSCALCULIE - Koninklijke Van Gorcum

Het tijdschrift Volgens
Bartjens... is het verenigingsorgaan
van de Nederlandse
Vereniging tot Ontwikkeling
van het Reken-Wiskundeonderwijs
(NVORWO).
Volgens Bartjens... wordt uitgegeven
door de NVORWO
en Koninklijke Van Gorcum
BV te Assen en verschijnt vijf
keer per jaar.
Redactieadres
Redactie Volgens Bartjens...
t.a.v. Marjolein Kool
Jonkheer Ramweg 28B
3998 JR Schalkwijk
e-mail:
m.j.h.kool@domstad.nl
Naar dit adres kunt u alles
opsturen wat met de redactionele
inhoud verband
houdt. U kunt hier ook
boeken ter bespreking
aanbieden.
colofon
Eindredactie
Marjolein Kool (werkzaam
op de Hogeschool Domstad
te Utrecht)
Redactieraad
Kees Buijs,
Sjoerd Huitema
Anneke Noteboom
Adri Treffers
Uitgave, abonnementen,
advertenties en druk
Koninklijke Van Gorcum BV,
Postbus 43, 9400 AA Assen
Tel. (0592) 37 95 55
e-mail: volgensbartjens@
vangorcum.nl
Foto omslag
Jasper Oostlander
Foto’s
De foto’s zijn genomen op
de Gertrudisschool in Utrecht
en de St. Matthiasschool in
Alkmaar.
Abonnementen
Particulier € 36,50
Student € 22,50
Schoolabonnement (2 ex.)
€ 62,00
Op aanvraag is een collectief
abonnement mogelijk.
Tel. 0592-379555
NVORWO
Aïdadreef 12
3561 GE Utrecht
e-mail: admnvorwo@fi.uu.nl
tel: 030-2635555
ISSN 0922 1794
Volgens
Bartjens...
DYSCALCULIE discussie
Soms is het wel eens goed als je door iemand uit je tent
wordt gelokt, als je wordt geconfronteerd met uitspraken die
lijnrecht tegen je eigen opvattingen ingaan. Je wordt weer
eens wakker geschud en gedwongen om opnieuw na te gaan
denken over zaken die je al jaren geleden had opgeborgen in
het doosje ‘Zo is het en niet anders’. Confronterende uitspraken
houden je scherp.
Tijdens de Panamaconferentie 2003 stond er een forumdiscussie
op het programma en dat leek me een goede zaak.
Ook onze opvattingen over het reken-wiskundeonderwijs
Kinderen die niet leren rekenen 4
Opvattingen en discussie over
dyscalculie en rekenproblemen
Jo Nelissen
moeten van tijd tot tijd afgestoft worden. In het forum zaten
vertegenwoordigers van moderne reken-wiskundemethodes,
echte didactiek-kanonnen, maar desondanks bleef het
verwachte vuurwerk uit. Misschien waren de stellingen niet
prikkelend genoeg, misschien legde de discussieleider
(ondergetekende) de deelnemers het vuur niet na genoeg
aan de schenen … Hoe dan ook, het werd een vriendelijke
gedachtewisseling met veel enerzijds en anderzijds.
Opnieuw bleek dat we het binnen het reken-wiskundewereldje
over het algemeen wel met elkaar eens zijn. Onze
huisjes kunnen onderling wel verschillen, maar ze zijn allemaal
op hetzelfde fundament van de realistische reken-wiskundedidactiek
gebouwd. Een fundament dat de afgelopen
decennia zijn waarde heeft bewezen. Een fundament dat
heipalen bevat als: kinderen leren rekenen met en van elkaar
onder leiding van de leraar, concrete ervaringen stimuleren
het construeren van kennis, denkmodellen ondersteunen de
ontwikkeling van informele naar formele oplossingsmanieren,
enzovoort. Vrijwel iedereen vindt dat goede ideeën. Er
valt weinig over te discussiëren, dus dat moeten we dan ook
maar niet doen. We zijn Paul Witteman niet. We zijn eensgezind.
Da’s mooi. Of zijn we heel misschien –ik durf het
bijna niet hardop te zeggen- een beetje zelfgenoegzaam aan
het worden? Zijn we langzamerhand aan het indutten van
tevredenheid?
In het NRC van 15 november jl. hield Karel Knip een tenen-
2 Volgens Bartjens... Jaargang 24 2004/2005 nr. 1
krommend pleidooi voor de ouderwetse staartdeling. Het
oude cijferalgoritme moest volgens hem onmiddellijk weer
op de basisschool onderwezen worden, want dat was nodig
en leerzaam. Ik klom onmiddellijk in de pen en verwachtte
dat half Nederland dat met mij zou doen, maar het bleef
nogal stil. Misschien bent u wel verstandiger dan ik en denkt
u: ‘Echte onzinuitspraken moet je negeren, anders krijgen ze
te veel onverdiende aandacht.’ Misschien springt u pas in
uw harnas als er werkelijk een wereld te winnen valt.
In het septembernummer van Willem Bartjens stond een
Dyscalculie: reken er niet te snel op! 12
Pleidooi voor grote terughoudendheid in
het gebruik van de term ‘dyscalculie’
Willem Vermeulen
artikel van Annemie Desoete over dyscalculie. Het blad lag
nog niet op de mat of de eerste reacties van lezers stroomden
mijn mailbox al binnen. ‘Dyscalculie’ is een onderwerp
dat ons nog wel wakker maakt. De reacties variëren van
enerzijds: ‘Weg met dat etiket. Zodra kinderen het opgeplakt
krijgen, gooien kind en leerkracht de handdoek in de
ring, terwijl elk kind met de juiste begeleiding (een beetje)
rekenen kan leren.’ tot anderzijds de uitspraak van Annemie:
‘In elke klas zit wel een leerling met dyscalculie. Dat
moet je (h)erkennen, dan kun je vervolgens kijken wat je
eraan kunt doen.’ Tussen deze uitersten ligt een breed scala
van opvattingen over dyscalculie. In dit nummer vindt u een
selectie. Maar daarmee is het laatste woord over dit onderwerp
nog niet gezegd. Terwijl ik dit stukje schrijf zie ik alweer
een dyscalculie-discussiemailtje in mijn mailbox belanden.
Heel goed! Laten we weer eens lekker met elkaar in discussie
gaan over ons reken-wiskundeonderwijs. Een keer
met de vuist op tafel slaan mag best, maar het gaat vooral
om argumenten, onderzoeksresultaten en praktijkervaringen.
Als onze leerlingen er maar beter van worden. En als
wij maar weer gaan nadenken over ons mooie vak. Dat zouden
we vaker moeten doen!
Marjolein Kool
Hoofdredacteur Volgens Bartjens...