Lees scriptie - Vereniging van Verzamelaars van Oude Fondsen

Mede op Nederlands initiatief werd er op internationaal niveau
beraadslaagd over ʽbeursproblemen van algemene en technische aardʼ. 5 Het
overleg leidde tot de oprichting van een Internationale Federatie van
Effectenbeurzen te Londen. Vanaf 1960 nam het fusie- en overnameproces
binnen het Nederlandse bedrijfsleven toe. Als gevolg daarvan liep het aantal in
de notering opgenomen Nederlandse aandelen (en certificaten daarvan) terug tot
307 in 1973 (1960: 655). Intussen waren de institutionele beleggers in opkomst.
Het door hen beheerde kapitaal nam in de naoorlogse periode toe met tientallen
miljarden guldens (eind 1945 f 12,1 miljard/1973 f 153,3 miljard). Geld dat
voornamelijk conservatief werd uitgezet; een proces dat net als de onderlinge
uitwisseling van belangrijke fondsenpakketten ook buiten de beurs om plaats
vond. 6
Om in te kunnen blijven spelen op de maatschappelijke ontwikkelingen
werd door de Vereeniging in november 1970 de Commissie Herziening
Beursstructuur ingesteld. De algemene doelstelling: het verzekeren van de
continuïteit van de beurshandel met behoud van voldoende marktpartijen. Bij
het bepalen van de voorgestane koers door de commissie speelden de
mogelijkheden tot toekomstige samenwerking met beurzen in het buitenland een
rol. Nu had één sterke en landelijk opererende organisatie de voorkeur en
daarvoor moesten ook handelaren buiten Amsterdam als lid toe kunnen treden.
Voor het goed functioneren van de handel ter beurze achtte men een strikt
onderscheid tussen de verschillende beursleden noodzakelijk. Zij moesten eind
1972 de keuze maken voor een bedrijfslidmaatschap als commissionair
(categorie A), bankier (B) of hoekman (C) en de daarbij behorende functie. 7
5 S. Brouwer, Beurs en Effectenhandel (Amsterdam 1966) 20-21.
6 De Vries, Een eeuw vol effecten, 222-224.
7 De Amsterdamse Effectenbeurs op een nieuwe koers (Vereeniging voor den Effectenhandel mei 1972)
4-5, 8-10, 27.
6