Lees scriptie - Vereniging van Verzamelaars van Oude Fondsen

Een gecentraliseerde auction market als de NYSE viel te karakteriseren
als order-driven met (sinds 1975 onderhandelbare) provisie als beloning voor de
specialist. Per fonds opereerde er slechts één wiens performance aan toetsing
onderhevig was. Diens taak betrof vraag en aanbod zoveel mogelijk bij elkaar te
brengen op de beste prijs. Dit met behulp van het publieke orderboek in open
omgeving zodat andere marktpartijen konden deelnemen. De volledige openheid
van koersvorming bood de belegger bescherming. 53 Met dit alles stond de
praktijk van inhouse execution op gespannen voet. In dat geval sloten member
firms tegengestelde cliëntenorders intern in elkaar of traden, zonder de order
over de beurs te leiden, op als tegenpartij. De effectenhandel en underwriting
waren voorbehouden aan investment banks en securities houses. Doch door de
opkomst van securisatie (effectisering of vertiteling) waarbij samengevoegde
activa werden verkocht als effecten stonden commercial banks niet langer
buitenspel.
Ondanks bescheiden deregulering liep Amsterdam op het oude continent
wel voorop. In Frankrijk kon men op de dag slechts gedurende één periode
slechts twee uren handelen. Daarover, het monopolie van de agent de change en
de positie van de bankinstellingen, voerden de betrokkenen discussie. Rekening
houdende met de federale structuur in Duitsland streefden deelnemers naar een
gecomputeriseerde standaard voor de acht beurzen. Het feit dat de Duitse
banken aanzienlijke belangen in ondernemingen aanhielden en een belangrijk
deel van hun effectenhandel buiten de beurs om lieten lopen vormde bij deze
unificatie een belemmering. G.H. de Marez Oyens beschouwde de
internationalisering van het effectenbedrijf als bedreigend voor de positie van de
Amsterdamse Effectenbeurs. Doordat er handel buiten de centrale markt kon
plaatsvinden werd haar functie uitgehold: de plek waar vrije concurrentie en
open koersvorming de beste prijs voor de belegger moesten waarborgen. ʽWie
53 G.H. de Marez Oyens, ʽEffectenbeurzen en de regeling van het Internationaal Effectenverkeerʼ in: M.Cram en
F.J. Loudon ed., De internationalisering van het Effectenbedrijf (NIBE Amsterdam nr.54 1986) 104-106.
45