Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

:J
0....
:J
([)
0....
([)
...,
llJ
:J
0....
([)
...,
V'I
102
schrift Ga weg Indo's en had in zijn klas met de
leerlingen gesproken over de vechtpartijen van
de afgelopen weken. Hij had zijn leerlingen ervan
kunnen doordringen dat het tij d werd voor
een meer positieve instelling. Hij besloot het
opschrift te vervangen door een welkomstleus.
De agenten legden hem uit dat ook deze actie
weer een reactie zou uitlokken en dat hij hier
dus niets mee bereikte. Zij konden de leraar
van hun standpunt overtuigen en met zijn leerlingen
maakte hij de muur tenslotte schoon. 40
In de maanden daarna keerde de rust terug in
Den Haag, maar twee jaar later kwamen de Indische
en Haagse jongeren opnieuw tegenover
elkaar te staan, nu als twee jeugdbendes: de Plu
en de Kikkers. Hetwas wederom de Goudenre­
genstraat waar in september 1960 een groepje
jongeren elkaar trof in het huis van de Indische
familie Coert. 41 Het café De Gouden Paraplu
was inmiddels gesloten en vervangen door een
cafetaria, annex automatiek, en toen huize
Coert te klein werd, werd die plek het nieuwe
verzamelpunt, soms afgewisseld met cafetaria
Hablé in de Fahrenheitstraat. Later troffen de
jongeren elkaar vooral in de bosjes Van Poot,
bij de brandweerkazerne. Hun domein besloeg
het gebied tussen de Laan van Meerdervoort­
Goudenregenstraa t -Sportlaan -Fahrenheitstraa t.
Het merendeel van de Plu bestond uit Indo's en
zij konden rekenen op de steun van andere Indische
bendes, zoals Insulinde en de Kuntjies
(uit Leiden). Gekleed in pilotenjack, spijkerbroek,
enkellaarsjes en natuurlijk met het haar
in een vetkuif, traden zij hun rivalen tegemoet.
Er is wel eens gezegd dat de gevechten met hun
tegenstanders de Kikkers, de 'artistiekelingen'
uit de Vogelwijk, de eerste Haagse rassenrellen
waren. Die interpretatie is met evenveel stelligheid
bestreden, want ook bij de Kikkers za­
ten Indische jongens en het kwam ook voor dat
een Kikker-meisje haar groep verliet, omdat ze
was gevallen voor een Indo van de Plu.
Naast het knokken, de brommers en de meis­
jes, nam het uitgaan een belangrijke plaats in
het leven van de bendeleden in. Den Haag was
in die dagen het Mekka van de Indorock, hoe­
wel uit hun eigen gelederen alleen het gelegenheidsbandje
The Wings voortkwam. Vaste stek
van de Plu was begin jaren zestig de rolschaats-
baan in het Zuiderpark, later de Marathon en
De Doelen. Langzamerhand kwamen ook de
Scheveningse uitgaansgelegenheden in de belangstelling,
zoals Pam Pam, Les Galeries, en
Sheherazade. En als de Tielmanbrothers in Palais
de Danse optraden ofThe Hot Jumpers op
de Pasar Malam, waren ze ook daar te vinden.
Net als die enkele keer dat The Crazy Rockers
het Duitse podium verruilden voor een Haagse
dancing. 42
Een Indisch visitekaartje
Op de frontpagina van het Indische blad Tong
Tong van 15 juni 1958 zien we de twee djago 's
(vechtersbazen) van de Haagse jeugdrelletjes
elkaar de hand reiken bij een door de politie ge­
organiseerde verzoening. In een relativerend
commentaar wees hoofdredacteur Tjalie Ro­
binson erop dat zulke geschiedenissen wel va­
ker zullen voorkomen. Wel voorzag hij dat op­
geblazen voorvallen als deze de Indische groep
in haar geheel zouden blameren, omdat het
ontbrak aan acties die haar een goede reputatie
bezorgden. Met zijn blad hoopte hij een tegenwicht
te bieden. 43
Als er iemand in aanmerking komt voor het
predikaat pionier, is het wel Tjalie Robinson:
Indisch schrijver, journalist en activist van de
belangen van de Indische gemeenschap in Ne­
derland. 44 Hij werd in 1911 geboren als Jan
Boon, zoon van de Hollandse KNIL-militair
Cornelis Boon en Fela Robinson, de Indische
moeder die hij in zijn schrijversnaam liet
voortleven. In 1954 kwam hij met zijn gezin
naar Nederland,4s waar hij vier jaar later het
Spraakmakende tijdschrift Tong Tong opricht­
te, dat na zijn dood in 1974 als Moesson werd
voortgezet door zijn weduwe Lilian Ducelle.
Hij nam, met anderen, het initiatief tot de Indi­
sche Kunst Kring Tong Tong (IKK) en de Pasar
Malam Besar, 'de grootste Indische jaarmarkt
ter wereld'. Als erflater van de Indische cultuur
zal hij ongetwijfeld vooral voortleven door zijn
literaire en journalistieke oeuvre. Het leeuwen­
deel van deze activiteiten verrichtte hij vanuit
het huis Prins Mauritslaan 36 in het Staten­
kwartier, een omgeving waar zijn ogen min-