Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

- - - -----
69
Eén van m'n dochters wilde graag leren, maar
ze moest iedere avond van vijf tot acht uur in
het restaurant in Den Haag komen helpen.
Daarna zat ze dan tot 's nachts twee, drie uur
te leren. Ik heb altijd gezegd dat je de kinderen
niet kan dwingen om in het restaurant te
werken. Ze hebben gezien wat wij hebben
moeten werken, dertig jaar lang, om het
hoofd boven water te houden. Uiteindelijk
hebben ze hun eigen keuzen gemaakt en daar
ben ik blij om. Als ze het op school niet naar
hun zin hadden en iets anders wilden gaan
doen, zei ik altijd: 'Prima, maar dan ga je bij je
vader in de zaak werken.' Dat was een goede
remedie, want als ze dat een zomervakantie
lang hadden gedaan, dan stonden ze weer te
trappelen om nieuwe schoolboeken te kopen.
Ook de zoon van Pai Hing Lau, Willy, geboren
in 1946, wilde na de HBS graag studeren. Toch
ging hij in 1965 bij zijn vader in de zaak werken.
Eerst met tegenzin, maar toen zijn vader last
van zijn hart kreeg en het slechter ging met de
zaken, begon hij het een uitdaging te vinden.
De aan de Hollandse smaak aangepaste Chi­
nees-Indische gerechten verving hij door Indonesische
schotels. Dat gaf zóveel problemen
met zowel de Chinese chef-kok als met zijn va­
der, dat hij zich uiteindelijk toelegde op de authentieke
Chinese keuken, met dim-sum als
specialiteit. De geijkte Chinese tierelantijnen
maakten plaats voor een sobere, klassiek Chi­
nese inrichting. De Indonesische gerechten
zijn overigens nooit van de kaart verdwenen,
vanwege de blijvende vraag ernaar.
Winy Cheung volgde na haar middelbare
school een opleiding aan de Hogere Hotel­
school en opende rond 1950 een eigen restaurant
Het Verre Oosten aan de Badhuisweg in
Scheveningen. Haar broer bleef op de Laan van
Meerdervoort werken in het restaurant dat
steeds meer uitgroeide tot het productiebedrijf
dat het uiteindelijk is geworden. Net als Willy
Lau zocht Winy naar vernieuwing en die vond
zij in de nouvelle cuisine chinoise. Voor de
bussen met toeristen handhaafde zij wel het
goedkope menuutje, met de traditionele bami
en een omelet met tomatensaus. Boven het res­
taurant begon ze een Japanse afdeling en omdat
ze daarmee de eerste in Nederland was, vroeg
Japan Airlines haar te cateren voor hun vlieg­
tuigpassagiers. Het bedienend personeel en de
koks haalde ze rechtstreeks uit Japan. Als
vreemdelingen moesten zij vaak echter jarenlang
op een werkvergunning wachten, waar­
door Winy zich uiteindelijk gedwongen zag
het Japanse restaurant te sluiten. Vanwege de
renovatie in Scheveningen viel in 1986 ook het
doek voor Het Verre Oosten, waarmee de naam
van de 'eerste Haagse Chinees' uit het restau­
rantleven verdween.