Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

In 1961 werd in Florencia al
koffie gedronken vóórdat
de werkdag begon. De
ijssalon in de Torenstraat
opende 's ochtends alom
half vijf de deuren en per
dag gingen er wel 6.000
koppen koffie doorheen.
[Foto va n Theo Meijer, HGAJ
49
-- ---
meskapper bij Elisabeth Arden op het Plein.
Toen hij met zijn pizzeria's begon, bleek er een
taak voor hem weggelegd.
We hadden een aantal gerechten en de pizza
was eigenlijk een extraatje. We probeerden
de mensen er kennis mee te laten maken en
na verloop van tijd ging het vanzelf. Een pizza
is een geheimpje. Het geheim houd je voor je­
zelf, dat geef je niet door aan een ander. Als
kind heb ik pizza's leren maken bij een oude
pizza bakker op Capri. Daar draaide je het
deeg nog met de hand in een houten kist, niet
met de machine. Als ik ze de oven in moest
schuiven, moest ik op een kistje staan. De
pizza was echt op de Italiaanse manier ge-
maakt. De mensen proefden en wilden dan
iets meer van dit of dat: meer oregano, meer
kaas, meer salami. Eigenlijk moet een pizza
licht zijn, niet zo zwaar, maar de Nederlan­
ders vinden het zo lekker. Op Koninginnedag
had ik altijd een Pizza Beatrice, maar nie­
mand wilde die hebben. Toen ik de naam ver­
anderde in Pizza Cha Cha Cha Piccante, liep
ie als een trein. 19
V óór de oorlog waren er overigens ook al een
paar Italiaanse restaurants in Den Haag. Op de
Nieuwe Uitleg nummer 2 zat medio jaren der­
tig restaurant Umbria. In de oorlog kwam het
tot bloei door de Duitse officieren die er kwa­
men eten. Na de oorlog is het restaurant ver-