Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

48
over de pasta. De bestellingen werden door
Van Gend en Loos of de bodedienst bezorgd,
wat het goedkoopste was. Op een gegeven
moment ging ik een aantal malen per jaar,
meestal met kerst, Pasen en voor de grote va­
kantie, naar een bepaalde provincie om daar
klanten afte reizen. We hadden destijds een
auto. Het ging nog steeds om particulieren.
Toen mijn vader overleed had ik daar geen
tijd meer voor en dacht ik dat het beter was
een winkel te openen en ook Nederlanders
meer bekend te maken met het Italiaanse
voedsel. Dat was in 1967, op nummer 40 in de
Piet Heinstraat. We bestaan nu dertig jaar. Ik
had drie vaatjes voor de etalage gezet en werd
bekend doordat ik drie soorten losse wijn
verkocht: rood, wit en rosé. In het begin was
het moeilijk, maar veel Nederlanders begon­
nen toen met wijn drinken. Eindelijk stapten
ze van de zoete wijn over op de droge. l ?
Vanaf dat moment leverde Cristofoli niet meer
aan particulieren, maar met de import van Ita­
liaanse producten ging hij gewoon door. In die­
zelfde jaren zestig kregen Nederlandse slijters
ook steeds meer interesse voor Italiaanse wij­
nen. Bovendien schoten naderhand de pizze­
ria's als paddestoelen uit de grond en ook die
bevoorraadde Cristofoli. De groothandel is nu
in handen van zijn zoon en zijn dochter Fiorel­
la beheert de winkel. Het personeel bestaat nog
steeds uit Italianen, die niet per se uit Friuli
hoeven te komen. Zo bepaalde vijftien jaar lang
de Sardijnse Antonio Lostia, die eerst bij Vre­
destein had gewerkt, het gezicht van de winkel.
In 1998 staan er naast Fiorella een oudere dame
en een jongen achter de toonbank. Haar vader
helpt op vrijdag en zaterdag, maar komt eigen­
lijk elke dag wel even langs. Vanwege het ver­
schil in leeftijd en omdat ze allemaal Italiaans
zijn, denken de klanten altij d dat het om één fa­
milie gaat. En dat laten de Cristofoli's maar zo.
Pizza cha cha cha piccante
Vittorio Zupelli, de grondlegger van het oudste
nog bestaande Italiaanse restaurant in Den
Haag, kwam in 1930 op zestienjarige leeftijd als
terrazzowerker naar Nederland. Tien jaar later
stapte hij over naar de horeca. J 8 Eerst als kelner
bij La Pergola in Amsterdam, waar hij later res­
taurant Mirafiori opende. Op doktersadvies
keerde hij begin jaren vijftig naar Italië terug, in
de hoop dat de warmte zijn spieren - hij had
ischias - wat losser zou maken. Dat gebeurde
en na verloop van tijd besloot het gezin toch
weer naar Nederland terug te keren. In 1948
had zijn broer al geprobeerd om in de Wagen­
straat een tweede Mirafiori te beginnen, maar
dat was mislukt, vandaar dat Vittorio Zupelli
naar Den Haag kwam. Net als de eerste Chinese
restauranthouder beschouwde Zupelli de re­
sidentie als een uitdaging. Zijn devies was:
als het je lukt de Hagenaars in je restaurant te
krijgen, kun je overal aan de slag. Hij nam
eerst een klein restaurantje in de Sweelinck­
straat over, maar omdat het daar niet groter
was dan een huiskamer, verhuisde hij binnen
een paar maanden naar de Papestraat. Daar
opende hij in 1960 Ristorante Roma, waar nu
zijn zoon Luigi in de keuken staat en zoon Ezio
de gastheer is. Vader Zupelli is in 1978 naar
Italië teruggekeerd.
De Italiaanse pizza mag in Nederland netzo in­
geburgerd lijken als het Chinese eten, toch da­
teert de eerste pizzeria in Den Haag pas van
1970. Het was Il Vesuvio op de Laan van Meer­
dervoort; een paar jaar later volgde Capri in de
Prins Hendrikstraat. De man achter beide be­
drijven was Alfredo d'Emilio uit Capri. In 1953
was hij naar Den Haag gekomen op advies van
een vriend die bij de Spaanse ambassade werk­
te en in Italië in dienst moest. Alfredo kon zijn
plaats innemen. Alle papieren kwamen vanuit
Nederland naar Italië en toen hij in de trein
werd gecontroleerd, kon hij met een gerust hart
zijn arbeidscontract laten zien. Het was in de
tijd dat de beroemde hertog van Baena de scep­
ter zwaaide op de Spaanse ambassade; d'Emilio
bewaart er goede herinneringen aan. Na ver­
schillende banen bij andere ambassades be­
sloot hij als rij-instructeur te gaan werken.
Eerst in loondienst, later als eigenaar van, hoe
kan het ook anders: rijschool Ambassade. Om­
dat hij uit een Italiaanse kappersfamilie stam­
de, werkte hij tussendoor ook nog even als da-