Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

Het bedrijf van Pieri
Bearzatto en Bernardo
Rigutto op de Veen kade
in 1956. Tegen de werk­
plaats staat een venster
voor de kerk in de Reitz­
straat. Rechts vooraan:
Nevila en Oelio Bearzatto.
[Part.coll. P. Bearzatto]
41
De eerste generatie terrazzowerkers trouwde
in hoofdzaak (70 procent) met een Italiaanse
vrouw, terwijl hun kinderen vaker een 'gemengd'
dan een 'Italiaans' huwelijk sloten. JO
Gino Vallan behoorde in 1938 tot de uitzon­
deringen toen hij een Haags meisje trouwde;
Bearzatto volgde het gangbare patroon. Hij
leerde zijn vrouw in 1930 in Italië kennen en
liet haar na verloop van tijd naar Nederland
komen. In 1935 zijn zij in Den Haag getrouwd.
Toen zij in 1939 voor een paar weken naar Italië
ging, brak de oorlog uit en kon ze niet meer te­
rug. Pas in 1948 zou het gezin in Den Haag
worden herenigd. Dat duurde zo lang, omdat je
moest kunnen aantonen dat je woonruimte
had en dat was niet eenvoudig in het naoorlogse
Nederland.
Na de inval van de Duitsers was er nog wel
vraag naar terrazzowerk, maar het werd steeds
minder. Een aantal Italianen ging bij de Duitse
organisatie Todt werken, onder meer aan de afwerking
van bunkers, anderen probeerden met
klusjes het hoofd boven water te houden. Toen
de grondstoffen voor het terrazzowerk opraak­
ten, schakelden Bearzatto en Rigutto over op
het maken van bloempot jes en vaasjes. Als ma­
teriaal gebruikten ze zand en cement, maar ze
verkochten hun producten wel als ' Italiaans
aardewerk'. Zo scharrelden ze enige tijd door,
tot ze een Nederlandse reiziger leerden kennen
die het spul voor hen aan de man wilde bren­
gen. Dat bleek een perfecte combinatie, want
binnen de kortste keren konden ze niet meer
aan de vraag voldoen.
Bouwen na de oorlog
Er is zeer weinig belangstelling bij jongeren
voor het terrazzovak. Dat zal op den duur
catastrofale gevolgen hebben. Er is reeds een
tekort en dat kan niet, zoals voor de oorlog,
door buitenlanders worden opgevuld. Nederland
is - itt voorheen - arm en dus niet in de