Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

(D
CL
::J
CTQ
12
volgt een langzame stijging, maar pas na 1960 neemt het verschijnsel immigratie
weer werkelijk in belang toe. Bij de hedendaagse cijfers moeten we wel bedenken
dat het percentage buitenlanders, vanwege de naturalisaties, niet alle mensen van
vreemde herkomst omvat. De Nederlanders uit de voormalige koloniën, dus Suri­
namers en Indische Nederlanders, vallen er eveneens buiten.
In Den Haag bereikte de dalende lijn van de immigratie in 1909 een dieptepunt met
één procent. In die jaren was er verder nog één procent migranten die in de kolo­
niën waren geboren - voornamelijk zogenaamde Indischgasten - en derhalve niet
als vreemdeling stonden geregistreerd. 4 Pas in 1920 begint het percentage vreem­
delingen te stijgen tot 2,6 procent, in 1930 tot 3,6 procent. 5 Na de oorlog ligt het
percentage rond de 1,5. Pas in de jaren zestig vindt een langzame stijging plaats
naar 3,3 procent (1974), die vooral valt toe te schrijven aan de komst van Zuid­
Europeanen, Turken en Marokkanen.
De buitenlanders die zich vóór 1931 in Den Haag inschreven, kwamen alleen bij
hoge uitzondering uit verre streken. Er was de conferencier Florencio Iturralde uit
Vera Cruz (Mexico), die in 1926 zijn intrek nam in hotel Dyers op het Buitenhof. En
de Indiase musicus Kehan Meaheboab, die in 1925 op een Engels paspoort naar Den
Haag kwam en tijdelijk bij mevrouw Van Goens op de Frederik Hendriklaan ging
wonen. Pas in de loop van de jaren dertig zien we voor het eerst Chinezen verschij­
nen. In die tijd kwamen er altijd wel mensen uit Nederlands-Indië en uit Suriname
naar Den Haag. Zij waren echter geen vreemdelingen, maar Nederlanders of Neder­
lands onderdaan en we vinden hen daarom niet terug in de vreemdelingenregisters.
De meeste buitenlanders kwamen uit de omringende landen. In de negentiende en
de twintigste eeuw vormden Duitsers zonder meer de grootste groep vreemdelin­
gen in Den Haag. Pas in het begin van de jaren zeventig vond er een omslag plaats.
Toen namen Turken de eerste plaats in, gevolgd door Britten en Marokkanen.
Betrekken we de Nederlandse migranten uit de voormalige koloniën erbij, dan
zien we dat in januari 1997 Surinamers de grootste immigrantengroep (40.605)
in Den Haag vormden, gevolgd door Indische Nederlanders (24.270),6 Turken
(23.140) en Marokkanen (17.922).7 Buitenlanders maakten in dat jaar 10,2 procent
van de Haagse bevolking uit; migranten uit Suriname, de Antillen en Nederlands­
Indië/ Indonesië (eerste en tweede generatie) 15 ,9 procent. 8
Aan de hand van de uiteenlopende motieven die migranten hadden om naar N e­
derland te komen, is het mogelijk drie categorieën nieuwkomers te onderscheiden.
Ten eerste de religieuze en politieke vluchtelingen die hier een veilig onderkomen
zochten. Veranderingen in de heersende religieuze of politieke opvattingen doen
mensen tot op de huidige dag op de vlucht slaan. In de afgelopen 150 jaar zochten
talrijke groepen vluchtelingen in Den Haag een veilig heenkomen, zoals Belgen