Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

More documents

Recommendations

Info

Tjalie Robinson in '959 in zijn kantoor aan de Prins Mauritslaan 36. [Part.coll. L. Ducelle] 103 Dáárom ook heeft Tong Tong zijn grotere waarde: het is ons Indisch 'visitekaartje' voor latere generaties. En het is waar wat lezer Jan BalI eens zei: 'Het gaat er niet om hoe belangrijk de dingen zijn die we neerschrijven, maar dát we anyway getuigen.' Omdat we daarmee immers GETUIGEN! En door zo'n getuigenis alleen al voort blijven bestaan, en sfeer scheppen en eventueel zelfs aansporen tot nieuwe en grotere daden. 46
stens honderd jaar Indisch-Haags verleden proefden. Niet alleen de Indische en Chinese eethuisjes, ook het profiel van de stad sprak een hem vertrouwde taal: 'Er is geen enkele an dere stad, die zoveel variatie heeft in geveltjes, torenspitsjes, koepeltjes, minaret jes - je zou zweren datje in een oosterse stad was.'47 Tjalie, zoals hij in Indische kringen nog altijd wordt genoemd, ontpopte zich na aankomst in Nederland als een vurig pleitbezorger van de Indische cultuur, geschiedenis en identiteit. Hij verzette zich in woord en daad tegen de on verschilligheid die hij om zich heen ontwaarde voor de erfenissen die zijn groepsgenoten volgens hem te gemakkelijk verkwanselden in hun ijver Nederlandser dan de Nederlanders te zijn. Het Indische cultuurpatroon, een samengaan van westerse en oosterse invloeden, acht te hij eigen genoeg om te worden voortgezet. Het verzamelen van Indische objecten, verha len, herinneringen, het activeren van het besef in een traditie te staan, daar was het hem om te doen met zijn blad en al zijn andere activitei ten. Juist de eerste generatie Indische Nederlanders bestond uit de fakkeldragers van een specifieke Europees-Aziatische mengcultuur, waarvoor hun kinderen geen enkele interesse dreigden te tonen in het Hollandse klimaat van aanpassing en overleving. Hij vreesde dat Indische mensen binnen twintig jaar 'zalig weg- geassimileerd en uitgewist' en spoorloos verdwenen zouden zijn .48 Assimileren, geliefden, is niet meesjouwen en mee-eten, maar meedoen, presteren, creëren. Dus niet alleen handje ophouden voor rehabilitatie en rappèl. Wie alles verge ten wil van toen, die moet ook vrijwillig afstand durven doen van claim van toen. [En waar blijven de totoks uit Indië, willen jullie T.T. soms een Indo-blad laten worden?] Als we alleen maar naäpen en niets origineels voortbrengen, staan we er bij de thuis-Neder lander net zo op als de apen van Artis voor het kwartjespubliek: 'Ut benne nèt mense!'49 Als een der weinigen zag hij in dat de geschiedenis van Nederlands-Indië onlosmakelijk is verbonden met de vaderlandse historie van Nederland en het daarom waard was vastge legd te worden door de mensen die er deel van hadden uitgemaakt. Daartoe riep hij dan ook op met zijn blad Tong Tong (later Moesson), waarvan de veertig jaargangen een schatkamer aan informatie over alle mogelijke terreinen van het Indische leven beva tten. Ook Tjalie's andere initiatieven vormden een inspirerende combinatie van sociaal bewustzijn, het steunen van groepsleden, en cultureel besef. Zo organiseerde hij in 1958 een reeks cabaretavonden in de Dierentuin in Den Haag, om het publiek in aanraking te brengen met In dische musici, voordrachtskunstenaars en cabaretiers. so De opbrengsten waren bestemd voor de duizenden Nederlanders, in het bijzonder de zogenaamde spijtoptanten, die zich in die jaren gedwongen zagen Indonesië alsnog te verlaten. Op het programma stonden kron tjong- en calypso-orkesten - 'kunst met een typisch Mestiezenkarakter' -, Indische liedjes door Ben Snijders, kamermuziek van Fred Bel loni, een door Vera Tenred gecomponeerd bal let, een eenacter met Johan Fabricius, Rob Nieuwenhuys, Mary Brückel-Beiten en Tjalie zelf, een Indische klucht in de bangsawan-traditie, en een modeshow. Verscheidene minis ters waren bij de première aanwezig, 'omdat de gerepatrieerden hier een wezenlijke bijdrage leverden tot hun integratie in de Nederlandse
Page 1:
Annemarie Cottaar Ik had een neef i
Page 5 and 6:
· - - - - Annemarie Cottaar Ik had
Page 7:
-- ------- 136 De geur van rubber e
Page 10 and 11:
De registratie van buiten landers
Page 12 and 13:
11 na kon worden verlengd. Wie zich
Page 14 and 15:
13 tijdens de Eerste Wereldoorlog e
Page 24:
-------- - . -
Page 27:
om 95 (bij Vallee), de Korte Houtst
Page 33 and 34:
Twee leden van de Compagnie Chibalk
Page 39:
De eerste schuurmachine op benzi ne
Page 42:
Na de oorlog trokken de terrazzower
Page 46 and 47:
een tijdje naar Italië, naar Rimin
Page 48 and 49:
48 over de pasta. De bestellingen w
Page 52: • Florencia in 1938. Achter de to
Page 56: ::J (1) N (1) ::J 56 Van pi ndavent
Page 61 and 62: Brigadier G .J . Spaay van de vreem
Page 63 and 64: --=-' Het voltallige personeel van
Page 67 and 68: Kerstfeest vierden de Haagse Chinez
Page 70 and 71: -. :::J CL o :::J ro V1 -. ro: -, V
Page 74 and 75: Op 3 mei '9'9 werd aan de Van Boetz
Page 77: :J 0.... o :J (0 Vl (0: ..., Vl Soe
Page 81: • De Indonesische vrouwen in Den
Page 84 and 85: :J CL o :J (1) lil (1): 86 studente
Page 87 and 88: ::J -. re ::J CL 0.. -. re .., V\ -
Page 89 and 90: Boven de deur van het voormal ige g
Page 91 and 92: • I n augustus 1930 kwam de Indis
Page 93: Veel Indische repatrianten kwamen i
Page 96 and 97: tuttelend?32 De wethouder van Socia
Page 98 and 99: • De Indi sche jongeren showden h
Page 102 and 103: • Op 28 februari werd in aanwezig
Page 104: 107 Ellen Derksen begon in 1958 als
show all

Ik had een neef in Den Haag - Vijfeeuwenmigratie.nl

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?