kleintje muurkrant 377 - Stelling

De kruistocht van
George II
een slecht imago voor de bijna
democratisch verkozen
president
pagina 2
Axel Vervoordt's
kasteel
een vorm van excentriciteit
pagina 3
Een steeds grotere
kloof
Mensen worden steeds mon -
diger
pagina 3
Asielopvang in de
regio
omdat elk perspectief in de
regio ontbreekt
pagina 4
Medeplichtig aan
onderdrukking
uitlevering was niet genoeg
pagina 4
Parasieten aan de
top
de brutalen en hun handlan-
gers
pagina 5
Witte illegalen
de slachtoffers van de
Koppelingswet
pagina 5
Wat wil Kleintje Muurkrant?
Kleintje Muurkrant wil via het
openbaar maken van gegevens en
feiten, het geven van
achtergrondinformatie en het
plaatsen van diskussiestukken, het
verzet tegen misstanden in de
maatschappij aanwakkeren. Wij
willen onszelf en anderen aanzetten
tot zelfstandig kritisch denken en
handelen, en tevens een platformfunktie
vervullen voor aktiegroepen
in Den Bosch en verre omgeving.
Het Kleintje staat open voor een
ieder die hieraan een bijdrage wil
leveren. Eens in de maand stellen
wij –het muurkrantkollektief– een
Kleintje samen uit jullie en onze
bijdragen.
Deadline nr 378 is 7 april.
Je kunt ons schrijven via
onderstaand adres of bellen met
073-6136927. Een abonnement
kost 17,50 euro per jaar.
Overmaken op giro 5349231 tnv
Muurkrantkollektief Den Bosch
Postbus 703, 5201 AS Den Bosch
Nederland.
E-mail: kleintje@stelling.nl
Kleintje op internet:
http://www.stelling.nl/kleintje/
ISSN nr: 094-7912
Het
Vijfentwintig jaar De Paap
onafhankelijke maandblad dat aanzet tot zelfstandig kritisch denken en handelen • jaargang 27 • 21 maart 2003 • nr 377
Op 17 april 1978 stormden
meer dan honderd jonge
woningzoekenden door de Papenhulst -
een straatje in 's-Hertogenbosch onder
de rook van de SintJan - en namen het
op dat moment al een paar jaar
leegstaande voormalige ziekenhuis
"Joannes de Deo" in gebruik.
Een dag erna was het Baptistenklooster aan de Jorisstraat aan de beurt en
dezelfde week werd de voormalige verpleegstersflat aan de Pastoor de
Kroonstraat bestormd (de Carolusflat) en onder de ogen van machteloos toekijkende
ME'ers volgeladen met bedden, tafels en stoelen. Later noemden
we deze spannende dagen "De Bossche Kraaklente". In één klap een paar
honderd krakers erbij in de stad. Die relatief grote groep krakers heeft nogal
wat commotie opgeleverd in dit provinciestadje. De kraaklente van 1978 en
een aantal grote kraakacties daarna (Huize Agnes aan de ZuidwillemsVaart,
de halve Noordwal, RijksHBS aan de Hekellaan en de Melkfabriek aan de
Koningsweg bijvoorbeeld) veranderden het volkshuisvestingsbeleid van de
gemeente 's-Hertogenbosch behoorlijk. Na vele acties, onderhandelingen en
Boschveld
broeit
Op de ruim 3000 inwoners
van de Bossche wijk Boschveld is
tenminste één procent - dus zeker zo'n
dertig mensen - capabel om een
kwalitatieve en kwantitatieve bijdrage te
leveren aan buurtbeleids-ontwikkeling en
uitvoering. In het kader van de huidige
buurtproblemen en de komende
herinrichting van "onze buurt
Boschveld" is nu door buurtbewoners
van Boschveld het initiatief genomen, tot
de oprichting van "Het Onafhankelijk
Buurtplatform Boschveld".
door Jaap Roodenburg
Dat pl atform stel t zich ten doel om met een zo breed mogelijke basis van
buurtbewoners en m iddenstand aan de buurt en heri nrichtings discussies
deel te gaan nem en. Zij stel len zich tevens ten doel creatieve acti viteiten te
ontplooi en die de social e samenhang van de buurt bevorderen. Als zodanig
wi llen zij de gemeente en allerl ei andere instanti es en wel zijnsinst ellingen
al s onafhankelijk rechtspersoon terzijde staan en tegem oet treden m et een
ei gen bewonersi nbreng die di rect betrokken wil worden bi j bel eids-onderhandelingen
welke de structuren en veranderingen bi nnen 'onze buurt'
betreffen. D e rapportages en stat isti eken, waaronder "Buurten Vergel eken
2002" en de "V ei li gheids Monitor 2002" met bijlagen van de gemeente 's-
Hertogenbosch, geven in princi pe aan, dat een betrokken bew onersbijdrage
aan een goed en veil ig 'buurt-leefklimaat' van het grootst e belang is.
Zel fredzaamheid en autonomie op een democratische basis zij n daartoe de
sleutel begrippen alsook een ontw ikkelingsstrat egi e en l eerproces.
Cul tuuromsl ag in deze betekent dan, dat de verenigde buurtbewoners al s
serieuze " onderhandeli ngspartners " binnen de te voeren discussi es worden
veel pressie en druk kregen politici langzamerhand meer oog voor de
woningnood van vooral jongeren in deze stad. Tot dat moment was men
hoofdzakelijk bezig grootschalige opleidingen naar de stad te trekken zonder
zich zorgen te maken over de huisvesting van al die duizenden studenten. Er
was een schandelijk intimiderende huisjesmelkers-praktijk in de Bossche binnenstad
ontstaan en aan nieuwbouw voor studenten of aandacht voor
groepswonen en één- en tweepersoonshuishoudens was nog nooit gedacht.
In de loop der jaren werd een aantal gekraakte panden door de gemeente
aangekocht en sommigen daarvan werden geschikt gemaakt voor jongerenhuisvesting.
De druk op de kamermarkt nam daardoor iets af. Ondertussen is
het aantal woningzoekenden echter weer op hetzelfde niveau als eind
zeventiger jaren. Er is vrijwel geen betaalbaar huis meer te huur en ze worden
er (voorlopig) niet meer bijgebouwd.
25 jaar geleden werd De Paap gekraakt door een tiental toenmalige kunstacademiestudenten.
Dat aantal breidde snel uit tot een dertigtal goed gemotiveerde
krakers die met De Paap fl ink wat druk hebben gezet op Bossche
regenten om hen te bewegen terug te komen op de oorspronkelijke plannen
dit schitterende pand te slopen en te vervangen door een aantal woontorens
met bijbehorende parkeerplaatsen. Flink wat acties leidden in 1980 tot aankoop
van het pand door de gemeente en uiteindelijk, na jarenlange slopende
onderhandelingen en nog heel veel meer acties leidde dat tot een huurcontract
met 't toenmalige Gemeentelijke Woningbedrijf met ingang van januari
1989. Daar ging een vol jaar interne verbouw aan vooraf, met vooral heel
veel zelfwerkzaamheid om de stichtingskosten per eenheid - die de uiteinde-
geaccept eerd en niet zoals nu, als het reservewi el van de gemeent elijke en
instantiële beleids-ontwi kkeli ngs-autom ati sm en worden behandeld. Een
ander belangrijk aspect is de com municat iekl oof tussen de gemeente en
i nstanties enerzijds en betrokken buurtbew oners anderzi jds. Een aant al
redenen liggen hieraan t en grondslag waarvan er één bovenuit springt,
namelijk het aperte onvermogen van de beleidsbepalende gemeentelijke en
i nstantiële hiërarchie, om met de met gezond verstand begaafde betrokken
en ervaringsdeskundige buurtbewoners te com muni ceren en deze als serieuze
en mede bel eidsbepalende onderhandeli ngspart ners te accepteren. In
deze ti jd van m arktwerking en concurrentie-progressie is het gemeengoed
om in onderhandeli ngen m et zo sterk mogel ij ke partij en tot zo sterk mogeli jke
afspraken en besli ssi ngen t e komen, wat meestal het best e en het snel -
s t e resultaat voor a l e betrokken part ijen oplevert waar mee te leven is. D e
onderhandeli ngs-positi es zij n de crux tot het welslagen en het profij t. De
'conti nuï tei t' van kwali tati eve en kwantitati eve toekomstgerichte samenwerking
t ot wels lagen en profijt is daarin afhankel ij k van open en gel ijkwaardige
onderhandelings-posities die communicatiebevorderend zi jn. Derhal ve is het
niet van deze (complexe, soms chaotische) t ij d, om de bel angri jke onderhandeli
ngs partici panten di e buurtbewoners kunnen zijn, via traineri ng en
m iscommunicatie, in een zwakke 'onderhandel ings' pos itie te m anoeuvreren.
Een door gemeente en instanti es geregi sseerde of gemani pul eerde
com municatie, zal de betrokken buurtbewoners di e zich in wi l en zetten voor
een goede en veilige leefom geving, moreel ondermijnen. Het reali tei tsgehal -
t e van de informatie in de Grote Steden B eleid ni euw sbrieven "Boschveld
B loeit" is daar het missel ijke voorbeel d van. M et krom me peptal k en propagandi
st ische neuzelari j berei k je in Boschveld alleen maar dat de betrokken
ervarings-deskundige buurtbewoners zich belazerd voelen en zich terugtrekken
uit de bestaande overlegstructuur, wat dan ui tei ndelijk weer zal resulteren
in een zwak en bureaucrati sch buurt bel ei d, w aari n buurtbewoners als
een inflatoir reservewi el participeren. Dat kan en dat moet anders, te beginnen
met de accept ati e door de Gem eente, de Instanties en de welzijns instel
li ng(en), van betrokken, met gezond verstand begaafde, ervari ngsdeskundige
buurtbewoners, als seri euze onderhandeli ngspartner i n de huidige
en toekomsti ge leefbaarheids-structuur en heri nrichtings-discussies i n
B oschveld. De Gemeente, de instanties, alsook de pol iti ek verantwoordel ij -
ken dringen erop aan, dat bewoners en middenstanders zich actief i nzetten
en een ei gen verantwoordel ij khei d nemen in het beheer en leefbaar houden
van de buurt of wi jk. Daar is al les voor te zeggen. Maar al s de houding en
lijke kale huur bepaalt - betaalbaar te houden. Dat lukte en zo ontstond
woon- en werkgemeenschap De Paap. We hebben vanaf het begin totale
controle over het hele pand, zijn verantwoordelijk voor het klein en groot
onderhoud en in ruil zijn de huren redelijk betaalbaar en maken wij zelf uit
wie hier kan komen wonen middels een uitvoerige introductie en sollicitatieprocedure
(we zoeken overigens op dit moment nog een aantal goed gemotiveerde
bewoners). In de loop der jaren hebben er al meer dan tweehonderd
mensen op De Paap gewoond en wanneer je alle mensen daarbij optelt die
ooit in projecten, bedrijfjes en actiegroepen hebben meegedraaid die op De
Paap hun eigen plek hebben gehad of nog hebben dan komen daar nog wel
een paar honderd mensen bij.
Paapfeest op 19 april
Op zaterdag 19 april is er vanaf 14 uur 's-middags een feestje in De Paap in
DenBosch vanwege het vijfentwintigjarige bestaan. Overdag veel praten,
video en plaatjes kijken en 's-avonds drinken en dansen. Wil je daar naar toe
en heb je nog geen uitnodiging gekregen en denk je dat de bewonersters
van de huidige Paap niet (meer) weten waar je bent gebleven neem dan
contact met ze op: Vereniging Papenhulst Blijft!, Papenhulst 26, 5211 LC,
DenBosch 073.6136921, email naar paapfeest@mail.papenhulst.nl of kijk op
www.papenhulst.nl (geef even door als je wilt blijven eten, "Rampenplan" uit
Sittard komt met hun mobiele keuken koken).
de strategische vi sie van de Gem eente en de Instant ies erop gericht blijft
om termi jnbesli ssi ngen (korte en lange) te nemen, di e voor 99 procent worden
voorgebakken door een bli nde en nogal autistische zogenaamd hogere
ambtelij ke en profess ionel e hiërarchie, dan is de m ogeli jk acti eve en verantwoordeli
jke, met gezond verstand begaafde buurt of wijkbewoner, al bij
voorbaat uitgeschakeld als " mede-beleids-ontwi kkelings en uitvoeri ngs participant".
Zo was de B oschveld Heri nri chting i nform ati e en i nspraak-ronde van
april vorig jaar, (voorbeel d van de houding en het st rategisch denken) een
marketi ng en public-relat ions gedrocht, dat uit ei ndeli jk oogstte wat het
gezaaid had. Onrust door loze beloft en, ni et na te komen afspraken
(M asterplan en Vervolg-bijeenkomst) en een stagnerende com municatie die
op voorhand al ni et bij st er intel li gent of communicatief was. Over de kosten
van dat "i nfotai nm ent -debâcle" , w elke uiteraard zijn opgebracht door de
belasting betaler, worden nu de hogere hi ërarchi sche schouders opgehaald
en in de wandelgangen zonder enige zelfreflectie besproken, als de kosten
van het "ambtel ijke leerproces". In de Graafsewi jk, w aar een vergelijkbaar
" leerproces" heeft plaatsgevonden en nog steeds plaatsvindt, hebben
w oni ngzoekenden ook wel krakers genoemd, m et brede inst emm ing van de
buurtbewoners, het kaal slagbel ei d van woningbouw vereniging " Brabant
Wonen" en de houdi ng en het strategi sch denken van de blinde en autistische
bel ei dsmakers-hi ërarchie aan de kaak gesteld, met een op eigen verantwoording
gebaseerde kraakactie. B etrokkenhei d en gezond verstand
deden di e woni ngzoekenden en buurtbewoners besl ui ten, om in de motor
van het gel dvers lindende ambtelijke leerproces een paar flinke scheppen
kraakacti ezand te gooien.
H ier in Boschvel d m oet dat anders, maar, kan het ook anders? V anuit de
ambtelij ke en professionel e voort gangs-drift werd op 25 Januari jongs tleden
in het Brabant s Dagblad het "Uitbreidingsplan B rabantha l en" gelanceerd,
dat voor Boschvel d en haar overvallen buurtbewoners onoverzicht el ij ke en
kwali jke gevolgen kan en zal hebben. Het zoveel ste voorbeeld van wij draaien
voordat u kan vragen w aarmee en-passant ook een groep woonbootbewoners
zonder pardon en i nspraak aan de kant w erden geschoven.
Inmi ddels i s er tussen de Gemeente 's-Hertogenbosch en B rabant Wonen
een financieel conflict gerezen over de betaal baarhei d van sociale woningnieuwbouw
en renovati e. Het 'mast erpl an' w erd al uitgestel d en de juristen
m aken zi ch op voor een l ange hete zomer. De herinrichtings com municat iekraan
di e eerst nog druppelde is nu stijf dichtgedraaid. Volgens m ij leren ze
het nooit.

kleintje MUURKRANT/ 21 maart 2003, pag 2
D
➔➔➔➔
Majesteitschennis
" O p z e t t e l i j k e
be led ig ing van de Koning
w ordt gest ra ft met e en ge va n-
ge nisstra f van vijf ja ren of e en
g e ld boete va n de vie rde cate-
gorie" . Da t is volge ns a rtike l
111 wetboe k van stra fre cht (uit
1881) w a a r he t de ze da ge n om
g a a t .
➔➔➔➔70 jaar
Pinksterlanddagen
D e
Pin ksterla nddagen die dit ja a r
traditie getro uw in Appe lsc ha
zulle n pla ats vinde n sta a n in
het te ken van het z e ven tigja rig
be sta an . Het is in 2003 na me lijk
ze vent ig jaa r ge led en d at het
te rrein 'tot Vrijhe id sbe z in ning'
w e rd a a nge koc ht, w a a rme e de
la ndda ge n hun va ste thu isba sis
ve rkre ge n. Het is red en te me e r
om extra uit te pa kke n me t
de ze fe e ste lijke e ditie va n de
Pinkste rlandda gen, zoa ls o ok
h et vijftigja rig be sta an in 1983
e n het z estigja rig besta an in
1993 uitbund iger w a ren d an
ge w oon lijk he t geva l is. De
landda ge n vinde n dit ja a r
pla ats van vrijda g 6 tot e n met
ma a nda g 9 juni. Inmidde ls w or-
de n de ee rste contoure n va n de
Pinkste rla ndda ge n 2003 du id e-
lijk. U itgangspu nt is dat het
programma e e n vloe ien de
be w e ging van het ve rled en
na ar het h ed en wee rsp ie ge lt.
Met d e dre ige nde oorlog tegen
Ira k op de a cht e rg ron d za l de
a loude a na rchist ische strijdleus
" Oorlog a a n de oorlo g" he t
inh oude lijke programma
be s list inspireren. Ook te n aa n-
zie n van a nd ere onde rw e rp en
he bbe n de ee rste groe pen en
pe rsone n re eds toe zegging en
ge da a n. Het culture le progra m-
ma z al be duid end op e e n hoge r
pla n sta an dan de la atst e ja ren
ge bru ike lijk w as . Een tipje van
de sluie r ka n inmidde ls opg e-
lic ht w orde n. Mong Rosse e l
be kend va n de Vie z e G a sten
tre ed t in ie de r ge va l op. In de
ja re n z event ig en ta c htig ma a k-
t e d ez e Vlamin g furore o p de
Pinkste rlandd ag en m et z ijn
ge ënga ge e rde the a te r- e n lie d-
jesprogramm a 's . Voo rts zullen
de la nddagen omlijst w ord en
door ee n a a nta l spe cia le p ro-
je cte n. Zo z a l he t bla d 'Buiten
de O rde ' e e n spe c ia l a a n de
dage n w ijde n wa a rin ve rsch il-
len de me nse n te ru gblikke n op
de dive rse pe riode s in he t
besta a n va n Ne e rla nds enige
a na rchistische t ra ditie. Orga nic
Chaos be re idt e en com pilatie vi-
d e o voor ove r de
Pin ksterlandda gen w a a rin
be sc hikba a r be e ldmate ria a l,
w a a ronde r opnames va n kort
na d e Tw e ed e We reldo orlo g,
opnieuw e e n pla ats krijgt. O ok
de w ebste k (w w w .pinkste r-
la ndda ge n.nl) die vorig ja a r
va nw e ge bedre iginge n uit
extre emre ch ts e h oe k va n he t
net w e rd geha ald, z al in ve r-
nie uwde vorm te rugkeren. Al
met a l is e r a l he e l w at ga a nde ,
ma a r schroom niet e n kom op
met je ide e ën. Wil je ze lf e en
p rog ramma onde rde e l of e en
an de r item voor je re ke ning
neme n of he b je e en g oed pla n,
la a t het ons w ete n. De vo orb e-
re iding sgroe p die tot dusver uit
e e n a an ta l oudged ie nd en
be sta a t, is be re ikba a r via he t
volge nd e emailadres: pinkste r-
la ndda ge n@hotmail.co m (Arie
H a z e k a m p )
➔➔➔➔AIVD
probeert te werven
Ee n van de orga nis atore
n va n de vred esde monstratie
(van 15 fe brua ri 2003) is vo l-
gens e ige n ze gg en door de
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔
De bijna democratisch
gekozen president George W. Bush is
vastbesloten om, desnoods zonder VN
mandaat, Irak te bombarderen. Maar
ook al geeft de VN een mandaat, dan is
een oorlog - wat eigenlijk gewoon een
eenzijdige slachtpartij zal zijn - tegen
Irak niet ger echtvaardigd.
door Navid Kiani deh Kiani (17 jaar)
Met allerlei mooie argumenten wil de corrupte kliek rond George II haar
tweede kruistocht in 10 jaar tegen het verwoeste volk van Irak beginnen.
Van steun is er absoluut geen sprake, want elke peiling wijst uit dat wereldwijd
steeds meer en meer mensen tegen deze aankomende slachtpartij zijn.
Met de media in handen proberen de oorlogsstokers in de VS, Engeland,
Italië, Nederland, Israël, Australië en in tal van andere landen de lokale
bevolking de stuipen op het lijf te jagen door Irak als een 'groot gevaar' af te
schilderen. Maar de mensen geloven de leugens dit keer niet meer. Zij zijn
niet bang voor Irak (1). Dan rest alleen de vraag nog: waarom Irak aanvallen?
Leidt George II aan paranoia! ? Het antwoord hierop is nee. De motieven
van George II gaan veel verder en dieper dan wat er in de 'vrije pers'
komt te staan. Ik zal hieronder mijn mening geven over wat ik denk dat de
motieven van George II zijn.
Resolutie 1441
Op 8 november 2002 nam de VN Veiligheidsraad 'unaniem' resolutie 1441
aan. In deze resolutie krijgt Irak "een laatste kans om te ontwapenen". Doet
Irak dat niet dan zal dat "ernstige gevolgen" hebben voor Irak. Dat Israël,
India, Pakistan, de VS zelf en tal van andere landen die wapens allemaal -
en in veel grotere hoeveelheden - hebben is eventjes niet belangrijk voor
diegenen die resolutie 1441 hebben samengesteld. Men kan hier al vraagtekens
beginnen te zetten. Waarom wordt Irak, en niet Israël, onderworpen
aan een zo vernederende resolutie? Het antwoord op deze vraag, en de vele
vragen die nog zullen opduiken, zullen in de loop van dit artikel duidelijk naar
voren komen. Na veel getreiter en dreigementen van de kant van de VS
stemden alle leden van de Veiligheidsraad, of ze het nou wilden of niet, in
met resolutie 1441. De VS had vanaf toen vrij spel in Irak. De wapeninspecteurs
van UNMOVIC en de IAEA werden ernaartoe gestuurd om de massavernietigingswapens
te vernietigen. Dat deze wapens allang vernietigd
waren door UNSCOM in 1998 is ook niet belangrijk voor de VS want hun
doel is niet het vernietigen van wapens maar het vernietigen van het regime
in Irak. De VS zouden net als in 1998 de wapeninspecteurs gebruiken om te
spioneren (2).
Veel hoeven wij niet te verwachten van deze wapeninspecties die in november
2002 begonnen zijn. Bijna elke week heeft de VS verklaard dat Irak resolutie
1441 schendt door niet te zeggen waar zij haar massavernietigingswapens
heeft verborgen. Irak heeft met het volgende scenario te maken: wanneer
Irak zegt dat het geen massavernietigingswapens heeft dan zegt de VS
dat Irak liegt en vervolgens wordt Irak gebombardeerd. Zegt Irak dat het wel
massavernietigingswapens heeft dan is dat ook genoeg reden voor de VS
om Irak te bombarderen. Zij die zich verzetten tegen deze oorlog moeten
dus ook niet hun hoop vestigen op de wapeninspecteurs van UNMOVIC en
de IAEA. Het hoofd van UNMOVIC, Hans Blix, heeft al twee keer voor de
Veiligheidsraad verslag uitgebracht en allebei de keren was de 'smoking
gun' in Irak niet gevonden. Ook dit bewijst dat Irak geen massavernietigingswapens
heeft.
Powell's 'bewijzen'
WAARHEID EN LEUGENS OVER IRAK
e kruistocht van George II
De regering van George II heeft vele voorwendsels gebruikt om de aankomende
slachtpartij die het gaat aanrichten in Irak te rechtvaardigen maar
geen een van die voorwendsels is geloofwaardig, dus laat staan dat het een
oorlog rechtvaardigt. Irak wordt door de regering van George II er continu
van beschuldigd dat het chemische en biologische wapens bezit, maar
bewijzen hiervoor heeft Washington niet. Het is zelfs zo dat bewijzen dat Irak
juist geen massavernietigingswapens bezit er in overvloed zijn. Scott Ritter
heeft vele malen verklaard dat UNSCOM in 1998 90 tot 95% van de capaciteiten
van Irak om massavernietigingswapens te maken hebben vernietigd.
Daarbovenop verklaarde Ritter ook dat er allerlei technische installaties in
Irak zijn die het voor Saddam Hussein onmogelijk maken om massavernietigingswapens
te produceren (3). Toch proberen de VS met allerlei 'bewijzen'
aan te tonen dat Irak deze wapens bezit. Op 5 februari 2003 kwam Collin
Powell voor de Veiligheidsraad zijn 'bewijzen' tonen over de massavernietigingswapens
van Irak. Over de biologische wapens van Irak zegt Powell het
volgende: "Wij hebben vier bronnen die zeggen dat Irak over mobiele produktie-eenheden
beschikt. De eerste bron is een scheikundig ingenieur die
meewerkte aan het produktieprogramma maar nu in een ander land leeft. De
tweede bron is een burgerlijk ingenieur. De derde bron was ook in staat dat
te weten. De vierde bron is een uitgeweken majoor (4)". Dat was alles. Niet
één naam noemde Powell, geen enkel detail gaf hij en hij beschreef ook niet
de resultaten van het zogenaamde produktieprogramma. Dat is het 'bewijs'
van de VS dat Irak biologische wapens heeft. Powell 'vergeet' ook in zijn toespraak
erbij te zeggen dat Israël, Pakistan de VS zelf en tal van andere landen
deze wapens wel degelijk hebben. Over de chemische wapens besluit
Powell de hele geschiedenis te vervalsen: "In feite is er in de geschiedenis
van de chemische oorlogsvoering geen land dat sinds de Eerste
Wereldoorlog zoveel ervaring ten velde heeft als Irak (5)". Ook hier 'vergeet'
Powell het een en ander. Powell 'vergeet' bijvoorbeeld te zeggen dat het de
Verenigde Staten waren die Vietnam plat hadden gegooid met het beruchte
chemische wapen Agent Orange. Hij 'vergeet' te zeggen dat Laos werd
gebombardeerd met Sarin-gas, een ander berucht chemische wapen. Powell
'vergeet' ook te zeggen dat de VS in de jaren zeventig en tachtig de veeteelt
en de landbouw in Cuba kapot probeerden te maken door middel van chemi-
sche wapens.
'banden' Irak / Al-Qaeda
Aangezien George II wist dat hij niet bij dat ene voorwendsel van de massavernietigingswapens
kon blijven heeft hij Irak ook beschuldigd dat het
samenwerkt met Al-Qaeda en dat het banden onderhoudt met Osama Bin
Laden. Nog een vals voorwendsel om een oorlog tegen het volk van Irak te
ontketenen. Op 15 september 2002 verklaren VS functionarissen dat Irak
banden onderhoudt met Al-Qaeda, maar op diezelfde dag komt de voormalige
Nationale Veiligheidsadviseur, Brent Scowcroft, op televisie en verklaart
hij dat Saddam Hussein op de 'zwarte lijst' van Al-Qaeda staat. Scowcroft
voegt eraan toe dat Saddam een seculiere en geen Islamitische leider is (6).
Zelfs de trouwe hond van de VS, de Britse Premier Tony Blair, gaat in deze
leugencampagne niet mee met de VS. Toen op 21 januari 2003 Britse
Parlementsleden aan Blair vroegen of Irak banden had met Al-Qaeda
reageerde Blair met een stevige "No" (7). Ook de Russische minister van
Buitenlandse Zaken, Igor Ivanov, zegt dat noch Rusland noch andere landen
informatie hebben dat Irak banden onderhoudt met Al-Qaeda (8).
Tenslotte zegt Nationale Veiligheidsadviseur, Condoleeza Rice, dat het
zeker is dat in ieder geval één lid van Al-Qaeda in Irak is aangetroffen. Wat
betekent dat? Er zijn Al-Qaeda leden aangetroffen in Duitsland, Nederland,
Italië, Spanje, Engeland en tal van andere landen. Als dat het criterium is
voor de VS dan zou dat betekenen dat Schröder, Balkenende, Berlusconi,
Aznar en Blair ook banden onderhouden met Al-Qaeda.
Saddam Hussein en de CIA
Naast deze voorwendsels, die op niets zijn uitgelopen, besloten de VS om
het over een andere boeg te gooien. De VS besloten dat Saddam een dictator
was en een bedreiging voor de wereldvrede. Als de regering van George
II met dit voorwendsel oorlog wil voeren dan is de wereld dichterbij de 3e
Wereldoorlog dan ooit tevoren, want wie bepaalt nu wie een dictator is en
wie niet? Wie mag bepalen wie een bedreiging voor de wereldvrede is en
wie niet? Het is inderdaad zo dat Saddam Hussein een dictator is maar hoe
is de Slager van Bagdad aan de macht gekomen?
Op 17 april 1968 pleegt de CIA een staatsgreep in Irak waardoor de
Ba'athpartij aan de macht komt. Met goedkeuring van de CIA slacht Saddam
de linkse, revolutionaire en democratische hoek van zijn eigen Ba'athpartij af
en laat hij meer dan 700 communisten oppakken en vermoorden. Het
Iraakse leger richt slachtpartijen aan in Noord-Irak waar de Koerden wonen.
Dit wordt allemaal toegejuicht door de CIA. In 1980 valt Saddam, na aandringen
van de VS, Iran aan met chemische en biologische wapens die afkomstig
waren uit het 'democratische westen'. Acht jaar lang wordt Saddam door
de VS geïnformeerd over troepenbeweging van het Iraanse leger (9). Zo
weet Saddam precies waar hij zijn chemische en biologische wapens op af
moet vuren zodat er zoveel mogelijk slachtoffers zullen vallen. De VS waren
er absoluut in geslaagd om zoveel mogelijk slachtoffers te veroorzaken. Aan
het einde van de oorlog stond het dodental op 2 miljoen. Toen Irak op het
punt stond om Koeweit binnen te vallen verklaarde Pappa Bush dat hij er
geen problemen mee had. Maar toen Irak eenmaal in Koeweit was werd Irak
terug naar de Middeleeuwen gebombardeerd door het sterkste en meest
moderne leger ter wereld, namelijk die van de VS. Het dodental steeg tot
200.000. De VS hadden Irak niet meer nodig en lieten dit duidelijk blijken.
Het Iraakse volk leeft sinds het einde van de Tweede Golfoorlog (10) onder
onmenselijke sancties die het leven hebben gekost aan 2 miljoen onschuldige
mensen. UNICEF, Amnesty International en de Verenigde Naties hebben
de sancties veroordeeld als onmenselijk. Vandaag de dag is Irak niets meer
dan een verpauperd Derde Wereldland dat door een dictator geregeerd
wordt. Geen een van de buurlanden vindt dat Irak een bedreiging vormt
maar toch vindt Washington dat Saddam een "bedreiging is voor de wereldvrede".
Nieuwe Wereldorde
Wanneer men concludeert dat al deze voorwendsels van George II geen
houvast hebben en niet op feiten gebaseerd zijn, moet men op zoek gaan
naar de ware redenen voor de komende slachtpartij die Washington in Irak
wil aanrichten. Een van de redenen waarom George II Irak wil platgooien is:
olie. Irak is momenteel de één-na-grootste olieleverancier ter wereld. Het
land heeft 115 miljard vaten olie op voorhand en nog eens 300 miljard vaten
olie in de grond zitten. Alleen Saudi-Arabië heeft meer olie. Maar vooraanstaande
politici bevestigen dat als Irak al haar olie uit haar grond kan halen,
dat het dan de grootste olieleverancier ter wereld zal zijn. Irak heeft verkenningsmogelijkheden
verleend aan oliemaatschappijen uit onder andere
Frankrijk, China, Rusland, Brazilië en Maleisië, en aan geen enkele VS
oliemaatschappij. Maar volgens de Amerikaanse professor Michael Parenti
kunnen al deze contracten geannuleerd worden wanneer de VS Irak bezetten
en er in Bagdad een marionettenregering installeren (11). Want wanneer
Irak weer toestemming krijgt om haar olie op de wereldmarkt te verkopen
dan zal dat een geweldige klap in het gezicht zijn van de Britse en
NoordAmerikaanse oliemultinationals. Hun winsten zouden dan gigantisch
dalen en dat is iets wat George II wil voorkomen. Onder het voorwendsel dat
Irak een bedreiging is voor de wereld zullen de VS het land platgooien om
vervolgens met haar multinationals de olie te stelen en zichzelf te verzekeren
van een zo laag mogelijke prijs en een zo hoog mogelijke winst.
Een andere reden is de strategische positie van Irak. Irak heeft een voor de
VS gunstige ligging in het Midden-Oosten. Iran, Irak en Syrië zijn de enige
drie landen in het Midden-Oosten waar de VS nog geen militaire post hebben
gestationeerd of waar de regeringen niet uit marionetten bestaan.
Saudi-Arabië wordt praktisch bezet door de VS troepen. Datzelfde geldt ook
voor Koeweit. Andere landen in het Midden-Oosten hebben reactionaire
regimes die trouwe volgelingen zijn van de VS. Dat zijn landen zoals Egypte,
Jordanië, Oman, Verenigde Arabische Emiraten en Israël. De enige drie landen
waar de VS nog geen controle over hebben zijn dus Iran, Irak en Syrië.
Ook dit is reden genoeg voor George II om het Iraakse volk uit te moorden,
want controle over Irak kan in de toekomst van pas komen wanneer de VS
een nog grotere vijand in het Midden-Oosten willen uitschakelen: Iran. Syrië
is een tweederangs probleem aangezien de Syrische regering geen houvast
heeft in het Midden-Oosten zoals Irak dat heeft. Washington hoopt daarom
ook dat met een paar dreigementen het Syrische regime van binnenuit in
elkaar zal storten. De VS hopen hiermee dat zij hun toekomstige vijanden,
mogelijk Rusland en China, ook onder de duim kunnen houden. Hoewel
deze twee landen geen dreiging vormen voor de VS zullen de Amerikanen
er alles aan doen om ervoor te zorgen dat noch Rusland noch China de
Nieuwe Wereldorde van de VS op de proef kunnen stellen en daarvoor is
controle van het Midden-Oosten nodig. Samen met 't tot de tanden toe
bewapende Israël zullen de VS er alles aan doen om die controle ook te
houden.
binnenlandse oorlogsmotieven
Een andere belangrijke reden voor George II om oorlog te voeren zijn de
binnenlandse problemen die zijn regering heeft. De Amerikaanse economie
hangt momenteel in een vrije val en dus moet de aandacht ergens anders op
gevestigd worden. In dit geval is dat de oorlog tegen het volk van Irak. Na de
faillissementen van de kapitalistische monsterbedrijven Xerox, Tyco,
Vivendi, Global Crossing, Enron, en WorldCom kwam de regering van
George II in een kwaad daglicht te staan. Tienduizenden mensen werden
hierdoor werkloos en zagen al hun spaargeld in rook opgaan terwijl Enron
baas Kenneth Lay in staat was om met 152 miljoen dollar naar huis te gaan.
Deze schandalen kwamen in een periode waarin de Amerikaanse economie
in een vrije val terechtkwam. In een rapport van het Censusbureau van september
2002 stond dat er in 2001 33 miljoen Amerikanen in armoede leef -
den. Dat waren er 1,3 miljoen meer dan in 2000. Voor Afro-Amerikanen
waren de statistieken nog verwoestender. Het gemiddelde jaarinkomen van
een Afro-Amerikaans huishouden daalde van 30,495 dollar naar 29,470. Dat
was de grootste daling sinds 1982. Dit alles leidde tot een slecht imago voor
de bijna democratisch verkozen president, maar toen kwamen de 'onver -
wachte' aanslagen van 11 september 2001 op de Twin Towers, het hart van
het Amerikaanse economische imperialisme, en op het Pentagon, het hart
van het Amerikaanse militaire imperialisme. De aanhang van George II
groeide, meer dan 85% van het Amerikaanse volk steunde de president die
zij 10 maanden daarvoor niet met een meerderheid gekozen hadden. Sinds
die dag was het 'onpatriottisch' om kritiek te hebben op de president en zijn
beleid, je mocht dus ook geen kritiek hebben op de economische crisis.
Langzamerhand veranderde dit en begonnen de mensen weer kritisch te
worden over de president, dus daarom is er een nieuwe oorlog nodig voor
George II. Ook nu weer hoopt George II dat de aandacht naar de oorlog gaat
en niet naar de belabberde economie zodat hij een tweede ambtstermijn kan
volmaken, iets dat zijn vader, George I, niet kon doen vanwege diezelfde
economische crisis.
de anti oorlogsbeweging
Dat George II Irak wil aanval len is nu wel duideli jk maar of hij dat ook gaat
doen i s alles behalve zeker. Vandaag de dag is de anti oorl ogsbeweging
nog groter dan t ij dens de V ietnam oorl og. De regeringen die George II
onvoorwaardeli jk steunen zijn op de vingers van je handen te tellen:
Engeland, Nederland, Ital ië, Spanje, A ustralië, Israël en een paar marionet -
t enregeri ngen in Oost-Europa. D e anti oorlogsbeweging aan de andere
kant bli jft maar groei en. Het beste voorbeel d zij n de dem onstrati es van 15
februari 2003. Meer dan 15 mi lj oen mensen gi ngen wereldwijd de straten
op om t e protesteren tegen deze aankomende slachtparti j. In Rome waren
2,5 milj oen mensen op de been, i n Londen 1,5 milj oen, in Madrid 1,3 m il -
joen en nog m iljoenen andere m ensen in de rest van de wereld. De anti
oorl ogsbeweging groei t gi gantisch en dat is het best aan te tonen met het
voorbeeld van de demonstrat ie in Amsterdam. Tij dens de voorlaatste anti
oorl ogsdemonstratie, op 26 okt ober 2002, w aren er ongeveer 8000 m ensen
op de been, terwi jl op 15 februari 80.000 mensen op de been waren. Tien
keer zoveel !
Het is ook de anti oorlogsbeweging waarop wij onze hoop moeten vesti gen
will en w ij deze oorlog st oppen. Landen als Frankrij k, België, Duits land,
Rusl and en China di e ook tegen de oorl og zi jn, zijn dit puur uit eigenbel
ang. Zij zi jn ni et tegen de oorlog om dat het Iraakse vol k flink te verduren
krijgt, zij zi jn tegen de oorl og omdat het s lecht is voor hun eigen bedrij ven
en multi nationals. Zi j zul len deze oorlog ni et voor ons tegenhouden, wij
m oeten deze oorlog zel f tegenhouden.
Di t keer gaan de vol keren van de wereld niet mee met de oorl ogsretoriek
van de VS. D it keer blijven wij nee zeggen tegen het feit dat de i mperial isten
in onze naam Irak wi l en afsl achten net zoals ze dat gedaan hebben in
Joegoslavië, A fghanistan en op tienta l en andere plekken in de werel d waar
zij miljoenen s lachtoffers hebben gemaakt enkel en a l een voor de vrije
m arkt politi ek.
(18-02-2003 / 22-02-2003)
N o t e n :
( 1) De Ame rika an s e sc hr ijve r No a m Ch o m sky sch ree f ee n ar tike l
g e n aa md "C o nf ro n tin g th e Em p ir e". Daar in ve rw ijst Ch o m sky n aar e e n
o p in iepeilin g die Time mag a zin e h ield in Eu ro p a . Da aru it b leek d at me e r
dan 80 % v a n de Eu ro pean e n d e VS a ls h et g r o o tste g ev a ar vo o r d e
w ereld v re d e zien . Min der dan 1 0 % ziet Ira k o f No ord -Korea a ls ee n
gev aar. (Zie www.zma g .o r g )
( 2) Het vo o r malige h o o fd v an UNSCOM, Sc ot t Ritte r , heef t vo or h et
Iraaks e p a rle men t v erklaar d dat d e VS de w apen in s pect eu r s o o k d wo n -
gen o m t e sp io n e ren vo o r de VS. Sc o tt Ritt er h er h aald e d it o o k in een
in t er view met Time -jo urnalist Mas simo Calabre si.
( 3) Time : "Sc o tt Ritt er in His Own Wo r d s", 1 4 s ep te mber 20 02
( 4) S o lidair, 1 2 februar i 2 0 03
( 5) Id e m.
( 6) Is lam On line & News Agen cies: "Co n tr ad ict ing U.S. St atem ent s Ove r
Ira q- Al Qa eda Lin ks", 15 se p temb e r 2 00 2
( 7) YES!: "Are t h ere lin ks b e tween Iraq a n d Al-Qa eda?", s ep tem b er 20 0 3
( 8) Reu ter s Ale rt Ne t: "Ru ssia u n awa re o f Ir aq lin ks with al Qae d a", 30
ja n uar i 20 03
( 9) De VS sp e eld e n e e n v u il spel tijd e n s de Ee rst e Go lfo o rlo g . Ze g a ve n
zo w el Ira k a ls Iran inf o rma tie o v er troepenb e weg ing . Hu n d oel was o m
zo v eel mo g elijk men s en af te s lach t en .
( 10 ) De o orlo g tu ss en Irak e n Iran die va n 19 8 0 to t 1 98 8 du u r d e word t d e
Ee r ste Go lfo o r lo g gen o emd . De Twe ed e Golf o orlo g wo rd t de
Ame rika an s e in va l in Ira k va n 19 91 gen o e md .
( 11 ) Michael Pare nt i: "To Kill Ira q : Th e Re aso n s W hy " (ar tike l d at vers
ch ee n o p 1 janu a ri 2 00 3 . He t is te le zen o p www .mic hae lpar en ti.o r g

Axel
Vervoordt's kasteel
In juli van het vorig jaar
publiceerden wij op internet een verhaal
onder de titel "Het Kasteel" (1). Het
artikel refereerde ondermeer aan het
bezoek dat Regina Louf (getuige X 1 in
de zaak-Dutroux) op 1 maart 1997 had
gebracht aan het slot van kunstexpert
Axel Ver voordt in 's-Gravenwezel. In
gezelschap van een recherche-team.
door Jan Portein
Daarnaast bevatte het een compilatie uit het e-mailverkeer tussen ons en de
Amerikaanse kunstrecensente Amy Page naar aanleiding van haar uitspraken
tegenover kunstmusketier Michel van Rijn over de pedofiele activiteiten
van "Axel Vervoord", haar Belgische vriend. Het duurde lang maar uiteindelijk
kregen wij contact met iemand die eveneens op de hoogte was van
Vervoordt's misselijk makende neigingen (2). Opnieuw een vrouw. Opnieuw
uit de kunstwereld.
de Moedervlek
1977. In België stond het hele culturele leven in het teken van de schilder
Peter Paul Rubens, die vier eeuwen daarvoor in het Duitse Siegen was
geboren. Binnen dat kader vond in de Antwerpse Stadsschouwburg eind mei
van dat jaar een uitvoering plaats van Claudio Monteverdi's opera Orfeo. Na
afloop van de voorstelling spoedde een uitgelezen gedeelte van de aanwezigen
zich naar een groot gekostumeerd banket. Georganiseerd ten huize of
misschien liever ten paleize van decorateur Walda Pairon en haar echtgenoot,
een bekende psychiater. Mede-organisator van het culinaire evenement
was een goede collega van Walda en donateur van de Vlaamse
Opera: Axel Vervoordt.
In die tijd tevens een opkomende ster aan het firmament van de kunst- en
antiekhandel, die in de voorafgaande periode zich in de Signorenstad een
uitvalsbasis had verworven in de eeuwenoude Vlaeykensgang. Volgens insiders
door de vaak oudere bewoners van de schamele pandjes in het smalle
straatje op gewetenloze wijze te verdrijven. Maar wie maalt daarom als die -
zelfde pandjes zo fraai in historische staat worden hersteld en weer een sieraad
voor de stad vormen? Zeker niet het puikje van de Antwerpse beau
monde dat zich had verzameld rond de Rubens-dis van de Pairons en
Vervoordt. Voor wat passende muziek bij deze aangeklede schranspartij was
een ensemble uit Parijs overgevlogen dat zich ook al in kleding uit Rubens'
tijd had gehesen en pretentieus gepinkel van de Duitse componist Georg
Philip Telemann ten gehore bracht, terwijl dansers van het Ballet van
Vlaanderen voor nog meer klassieke ambiance zorgden. Het diner met
ondermeer kwartels, parelhoen, truffels, oesterzwammen, melklam op een
bedje van spinazie en exquise wijnen werd geserveerd door kaalgeschoren
halfnaakte negers met torso's die glommen dankzij een poetsbeurt met
kokosolie. De liefde voor ebbenhout kwam verder nog tot uiting door de aanwezigheid
van kleine negerjongetjes in iedere hoek van de zaal. Met elk een
jachthond aan de lijn. Dat laatste niet alleen voor het geraffi neerde visuele
effect. Het had ook een ander doel. Dat werd de gasten pas duidelijk toen de
cultuurminnende organisatoren hun afgekloven botjes haast achteloos over
hun schouders op de grond gooiden. De jachthonden stortten zich grommend
en vechtend op de botjes, de radeloze negertjes met zich meesleurend.
Dat verwekte een complete euforie onder de feestgangers die direct
het eclatante voorbeeld volgde. Eén van de tot de plaatselijke crème behorende
heren raakte zelfs zo buiten zinnen dat hij onder grote hilariteit een
negertje vol op de mond zoende en hem vervolgens geparalyseerd tussen
de honden achterliet. Bij het vorderen van de maaltijd ontstond langzamerhand
een broeierige, licht agressieve sfeer die voor een paar aanwezigen
aanleiding was om het banket vroegtijdig te verlaten. Onder wie de nog
jonge Kristien Dieltiens, die had dienstgedaan als kandelaardraagster, en
haar toenmalige aimant, een inmiddels tot bekend choreograaf uitgegroeide
danser van het Vlaams ballet.
excentriek
Kristien Dieltiens is in de tussentijd een gewaardeerd schrijfster in België
geworden. De hierboven beschreven scène komt rechtstreeks uit haar meest
recente en formidabele boek "De moedervlek". Een fictief verhaal over een
moeder en haar dochter, die beiden al heel jong het slachtoffer waren van
seksueel misbruik. Alleen de beschrijving van het Rubensbanket berust op
werkelijkheid. Dieltiens: " (...) Er heerste zo'n decadente sfeer, dat ik tot het
diepste van mijn 20-jarige ziel geschokt was. Ik heb mezelf verplicht om dit
ooit aan te kaarten: mensen die onder het mom van kunst de grens overgaan
naar een wereld van decadentie, waar veel is toegestaan. Wat ik
steeds gevoeld heb rond bepaalde mensen kan niet bewezen worden. Wat
ik gezien heb heeft me duidelijk gemaakt dat alles kan. Er waren veel bekende
gezichten en "grote" kunstenaars. Een man als Axel V(ervoordt) ken ik
sinds 1974. Het fi jne zal ik nooit weten. Maar de hebzucht van deze man,
het amorele is zeer groot (...) Ik kende hem voornamelijk als kunstliefhebber
die zeer snel op de ladder naar boven klom en waar vele mensen samendromden
om rond hem heen te mogen zijn, op zijn feesten te worden uitgenodigd.
Ik heb A(xel) nooit iets verkeerds zien doen, maar zelfs onderling
werd het beschouwd als een van de rariteiten van A(xel). Het werd aanvaard
omdat hij nu eenmaal als excentriek werd beschouwd (...) Ik klaag op mijn
manier aan (in het boek) en heb er al voor op mijn donder gehad van mensen
uit dit milieu die dan weer met een litteraire carrière bezig zijn".
Erger nog. Haar boek zou op de markt worden gebracht door de Vlaamse
uitgeverij Lannoo, die oh ironie in haar catalogus het boek "Alles went, ook
een adolescent. Gebruiksaanwijzing voor het omgaan met adolescenten"
vermeldt. Volgens Dieltiens waren de eerste reacties op haar script, een
neerslag van een vier jaar durende worsteling met woorden, uitermate
enthousiast. Tot het in handen kwam van lectoren. Die eisten dat de schrijfster
de passages over het Rubensfeest en een pedofiele pastoor die een
Marokkaanse jongen tot seksuele daden dwingt zou schrappen. Terecht weigerde
zij dat en week noodgedwongen uit naar de uitgeverij Clavis, die "De
Moedervlek" ruim acht maanden geleden met veel succes introduceerde. Op
het oog dus vrij merkwaardig dat Lannoo een dergelijk kwalitatief boek liet
schieten. Maar buiten de bovenstaande redactionele overwegingen kan er
ook nog iets anders hebben meegespeeld. Uitgeverij Lannoo, dat geassocieerd
is met het Nederlandse Terra, laat namelijk met enige regelmaat niet
al te goedkope boeken het licht zien die zich bezighouden met leefsfeer en
aanverwante zaken. En daarbij komen ook de gemaniëreerde priegels aan
de orde van de hand van en over Walda Pairon en Axel Vervoordt. Over hun
huisjes, boompjes, beestjes. Of liever kasteeltjes, orangerietjes, paardjes.
Hun adoratie voor het kunstzinnige. Hun liefde voor de natuur. Ja, ja. Bij
Lannoo moeten ze dus geweten hebben dat het Rubensfeest in het boek
van Dieltiens geen fictie was maar rauwe werkelijkheid. En dat de inhoud
van het boek dus wel eens stevig tegen de haren van Pairon, Vervoordt en
hun artistieke aanhang in zou kunnen strijken. Zakelijk gezien niet erg handig.
Dus beste Dieltiens, helaas pindakaas. Of het boek ingrijpend veranderen
of de rit gaat niet door. Tijd om Lannoo aan de tand te voelen.
you've got mail
Op 11 februari jl. zonden wij de uitgeverij de volgende e-mail: "Mij is ter ore
gekomen dat uw uitgeverij een optie zou hebben gehad op het boek "De
Moedervlek" van schrijfster Kristien Dieltiens. Uiteindelijk zou u van uitgave
hebben afgezien en is het bij uitgeverij Clavis terechtgekomen die het in
Een
steeds grotere kloof
Als er één zaak is die de
grote demonstraties tegen de dreigende
oorlog tegen Irak duidelijk maken, is dat
de enorme kloof tussen aan de ene kant
de politieke en economische elites en aan
de ander kant grote groepen in de
samenleving.
door Ed Hollants
Het init iat ie f tot de dem onstraties op 15 februari 2003 werd genom en t ij dens
de eerste bijeenkomst van het Europees Sociale Forum dat in november
2002 w erd gehouden i n Fl orence. Di t Forum bestaat ui t talrijke organisat ies
die hel aas nog steeds veelal als anti-globaliseringsbeweging w orden betiteld.
Een betere naam is de global iseri ngsbeweging van onderop. Wat de
organi sati es bi nnen deze beweging onder andere gem een hebben i s hun
verzet tegen de politieke en economi sche el ites. Men vertrouwt deze elites
niet en verw ij t hen een steeds verdere ont-democrat iseri ng van de samenl eving.
De mens als wereldburger moet centraal gest eld worden en niet de
economische en strategi sche belangen van bedrijven en nati estaten. Wat
Europa bet reft is deze bew egi ng vooral sterk in de zuidelijke landen.
N ederland lijkt tot nu toe de beker aan zi ch voorbij te laten gaan maar schijn
b e d r i e g t .
De demonstratie van februari i n A msterdam met een voor velen onverwach-
t e opkomst van zo'n 70.000 m ensen laat zien dat er ook in Nederl and het
één en ander in beweging is. Een dem onstrat ie, georganiseerd door een
platform van vooral kl eine organisati es en ni et zoals de vredesdemonstrat
ies i n de j aren tacht ig door ook vakbonden en IKV , die t och de grootste
dem onstrati e si nds t wintig jaar is, mag toch bijzonder genoem d worden.
Terwijl in de m edia de afgelopen w eek veel gel uiden te horen waren van
deskundigen, opiniemakers en polit ici di e bijvoorbeeld vooral benadrukken
dat Frankri jk en Duitsl and een ei gen belang nastreven en dat Powell bew ij -
zen heeft gel everd, leeft er bij veel mensen een heel ander beeld. Natuurl ijk
zi et iedereen ook het eigenbelang van Frankrijk en Dui tsland, maar wat
vooral ook gezien wordt, zij n de belangen van de VS di e niets met mensenrechten
of een eerlijke vri je samenlevi ng t e m aken hebben. M en zi et dus
vooral een strijd tussen verschi l ende belangen die niet hun belangen zi jn.
Dat i s w aarom Irakezen sam en met Ameri kanen kunnen demons treren. De
m eeste tel evisi ekij kers die Powell hebben gezien, denken niet dat Pow el l
zonder m eer t e vertrouwen is. Er wordt zelfs met wantrouwen naar hem
gekeken als exponent van de pol itieke elite. Mensen zijn dan ook door schade
en schande wijs geworden. Bi j de vori ge golfoorlog werd door de m edia
vooral de propaganda van de VS gevolgd. Enkele maanden na de oorlog
werd toegegeven dat de meeste m edia veel verhal en hadden opgeschreven
die later volkomen flauwe kul bl eken te zij n. Bekend voorbeeld is het wegnemen
van babys uit couveuses in Koeweit door Irakese soldat en. Nu dreigt
weer hetzelfde t e gebeuren. Dat zelfs B li x het nodig vindt om in zijn rapportage
aan de VN Veiligheidsraad de 'bewi jzen' van Powe l ter discussi e te
stellen, is veel zeggend. Met andere woorden er is een grote kloof t ussen
hoe veel mensen de werkeli jkheid ervaren en de politieke en economische
eli tes die vooral verwoord w orden in de medi a. D eze grote kl oof was nu net
2002 op de markt heeft gebracht. Het boek ontving goede recensies. Kunt u
mij zeggen wat de reden vormde voor het opgeven van uw optie? Ging dat
om inhoudelijke zaken (per saldo was het onderwerp pedofilie) of speelden
wellicht andere aspecten daarbij een rol?"
geen antwoord
kleintje MUURKRANT/ 21 maart 2003, pag 3
Op 14 februari draaiden wij de duimschroeven iets aan: "Inmiddels heb ik
vernomen dat de beschrijving van een uiterst decadent feest en de beschrijving
van een door een pastoor afgedwongen affaire met een Marokkaanse
jongen uw lectoren niet welgevallig waren. Dat zou voor u de voornaamste
reden zijn geweest om af te zien van het uitgeven van het boek "De
Moedervlek". Ik zou graag op korte termijn van u willen weten of die informatie
juist is".
geen antwoord
Op 18 februari deden wij een laatste poging richting Lannoo: "Deze correspondentie
heeft een wat eenzijdig karakter, maar ik blijf proberen. Uw uitgeverij
heeft in het recente verleden boekwerken uitgegeven die de leefsfeer
toonden van Walda Pairon en Axel Vervoordt. Beiden beroemdheden op het
gebied van binnen- en buitenhuisverfraaiing. Geen onbekenden van elkaar.
Ik weet in ieder geval zeker dat zowel het onderwerp van "De Moedervlek"
als bepaalde scènes daarin met name de heer Vervoordt een gevoel van
onbehagen zouden hebben bezorgd. Is dat voor uw lectoren misschien een
factor geweest bij het negatief beoordelen van mevrouw Dieltiens' indrukwekkende
boek?"
geen antwoord
Maar in dit geval gaan we er maar van uit dat wie zwijgt toestemt. Overigens
is zwijgen over het seksueel molesteren van kinderen wijd verbreid in het
culturele wereldje rond Axel Vervoordt. Mogelijk uit angst, maar blijkbaar
vooral uit eigenbelang. Om onze vertwijfeling daarover tot uitdrukking te
brengen verstuurden wij nog een e-mail. Nee, niet naar Lannoo. Naar
Kristien Dieltiens: "Op 20 oktober 1996 werd de eerste Witte Mars georganiseerd.
300.000 mensen waren op de been. Hoe kan het zijn dat binnen de
kringen die je in je boek beschrijft en waarin pedofiele activiteiten werden
gedoogd als een vorm van excentriciteit niets is gebeurd? Waarom kwamen
er geen beschuldigingen los in de richting van figuren als Axel? Vooral als
het "common knowledge" was? Of waren die beschuldigingen er wel en zijn
ze door hogerhand begraven?"
geen antwoord
Kennelijk is het ook voor haar toch te moeilijk om met open vizier de strijd
aan te gaan tegen pederasten als Vervoordt, die vanaf 14 maart weer triomfantelijk
acte de présence geeft op de TEFAF in Maastricht. Temidden van
zijn kliek van huichelachtige kunstcollega's. De likkers. De medeschuldigen.
De ballonnenverkopers.
Een gevleugeld woord van Albert Einstein luidt:
"De wereld is gevaarlijk om in te leven. Niet omwille van degenen die kwaad
doen. Maar omwille van hen die toekijken en laten begaan".
n o t e n :
(1 ) Op in t ernetpag in a' s v an "De Mo rg e n ste r" p u b lic ee rt o n derzoeksjo u r -
n alist Jan Porte in e en h e le r eeks ach terg r o n d verh a len waa rv o or we in ' t
Klein t je te we in ig p lek heb b en . Zie w ww.st ellin g .nl/m o r g en st er/ax el.h tm
(2 ) Alle stu kje s h an delen d o ve r Ax el Verv o o rd t en d ie eer d er zijn v e rschenen
o p d e in te rnetpagin a ' s v an Kle int je Mu urk ra n t Ac tu ee l
(ww w.ste llin g .n l/kle int je/a ctu e el.h tm l) hebb e n we c hro n o lo g isch o n d er
elkaa r g e zet o p Klein tje Fo llo w u p ( www.st ellin g .n l/f o llo wu p )
ook, wat de onverwacht snell e opkomst van de Li jst P im Fort uyn zichtbaar
maakt e. Ondanks de propaganda in landen die voor gew apend ingrij pen
zi jn, zoals Engeland, Spanje en Italië, waar de pers bi jna geheel in handen
is van prem ier Berl usconi , is een overgrote meerderheid van de bevolki ng
t och tegen een oorlog. M ensen worden st eeds mondiger en weten ook
andere i nform ati e t e bemachtigen dan hen wordt aangeboden door de mainstream
media.
De eli tes l ij ken vooral rituelen uit te voeren, bedoeld om zi chzelf te bevestigen,
in pl aats van beleid te voeren dat door de bevolking als geloofwaardi g
overkomt. Dit proces is overal te zi en. Of het nu in Argenti ni ë i s, in Rusl and,
Israël, Palestina of N ederland. D e gevolgen zi jn helaas tweeledig. Er i s
sprake van een toenam e van (extreem ) rechtse en nationalistische stromingen
en aan de andere kant dat wat we samenvatten al s de global iseri ngsbeweging
van onderop zoals in Seatt le, Genua en nu de wereldw ij de dem onstrat
ies t egen de oorlog te zi en gaven. Dit is dan wat de Westerse samenlevi
ng betre ft, wat m inder op de voorgrond, kw a omvang nog veel groter zi jn
de opkom ende bewegingen in wat voorheen de Derde Wereld genoem d
werd, zoals i n Argentinië. Wie de anti-oorl ogsbeweging afdoet als mensen
die vooral op l udi eke wij ze hun menig ui ten in een sfeerbeschrij vi ng al sof ze
een dagje uit zij n, zoals onder andere i n de Volkskrant verw oord, doet geen
recht aan de demonstranten. De 10 miljoen demonstranten die op st raat
kwamen zijn een uit ing van een st eeds verder groeiende beweging die zoal s
sub-comm andante M arcos van de Zapati sta's in Mexi co het uitdrukt: "Ya
Bast a" (het is genoeg geweest) zegt.
(Ed Hollants is werkzaam bij het Autonoom Centrum in Amsterdam. Dit artikel
is geschreven op 17 februari 2003)
AIVD (BVD) be na de rd me t het
ve rzoe k om voor de veilig-
he ids die nst te s pione ren. Ee n
a ge nt van de Politie
Inlic hting en Die nst (PID) lokte
Ma rtijn van Tol onde r va lse
voorwends e len naa r bure au
L inna e usstra at. " Als ik oo it kin-
de re n krijg kan ik ve rte llen da t
pa pa is g evra ag d om spion te
w o rden." Stude nt politic ologie
Ma rtijn van Tol (31), lid van het
vre desplatform da t de dem on-
stratie teg en oorlo g in Ira k
orga nisee rde , is e r la con ie k
on de r ma ar vindt w el dat ied er-
e e n moet w e t en hoe politie e n
AIVD te w e rk ga an. " Ik w e rd
do or e e n a gent gebe ld. O f ik
la ngs w ilde kome n om e e ns
ove r de problem en in m'n
buurt te p raten. Va nw eg e e e n
a a ngift e die ik e e n jaa r ge led en
ha d ged aa n, va n het a anbre n-
gen van ha ke nkruiz e n op het
hu is van een J ood se vrie ndin.
Ik da cht nog : 'w a t la at o m da a r
nu ie ts m e e te doe n'. Ma ar
vooruit bete r laat da n nooit.
Dus ik gin g in op de uitn odi-
gin g. Da t w as tw e e we ken
ge le de n. Va n Tol zat midde n in
de voorbe reid inge n voor d e
demonstratie va n afge lope n
z ate rda g. Op bure a u
Linna e usstra a t werd ik al bij de
voorde ur opge va ngen. De
age nt, in burge r, bra cht me
na a r ee n kame rtje , w a a r no g
iema n d an de rs zat. I k moc ht
pla a tsnemen . " Ma rtijn, w e
moete n je iets be ke nn en ",
be go n e en van de twe e. "We
z ijn niet he le ma a l e e rlijk
gewe est". Volgens Van Tol
ste lde n de tw e e z ich ve rvol-
gens voor als e e n AIVD'er e n
e e n PID-age nt. "Ze w a re n in
het a ntig lo ba lisme ge ïnt e re s-
s e erd. Of ik niet voo r ze wilde
s pione ren . N iet omda t z e ie ts
tege n vredesactiviste n hadde n.
Inte ge nde e l, z o ve rz eke rden ze
mij. Het w as in het a lge m ee n
be lang. Ee rlijk ge ze gd kon ik
he t a llema al niet e rg se rie us
ne m en. lk he b no g ge vra a gd of
ik da n zo 'n he e l kle in te le foon-
t je kre e g, e n n atuurlijk h oe ve e l
het sc hoot "Nie t ge noe g om
va n te le ven', a ntwoordde de
AIVD'er. lk h eb m a a r nie t
ge da a n." Intimide rend w a s he t
gesprek niet, ve rze kert Van
To l. Ma ar dat je zo na ar het
bure a u wordt ge lokt, e rvoe r ik
w e l a ls intimide ren d." De p oli-
t ie w eige rt c omme nta ar op
Van To ls re la a s. (Uit het
'Amste rdams St adsb la d' va n
begin feb ru ari 2003)
➔➔➔➔Bus naar
G8 Va n 1 tot en met 3 jun i
kome n vert eg enw oordige rs
van de a cht grootste e c ono-
mieën b ij e lkaa r in het Franse
Evia n (a an het me e r van
G en ève a lias la c lema n, tegen-
ove r La us anne ). Als prot est
kom t e r onde r an de re e e n
a ntira c istis ch , a ntikap ita listisch
e n a nti-oorlogs te nte ndorp. Er
w o rdt ge m ikt op zo 'n tw e e dui-
z e nd de e ln em e rs (t e ve rde le n
in a ch t "w ijke n"), w a a ronde r
m ense n met wat "noborde r-
c a mp"-e rva ring (me e r informa -
t ie via interne t -pa gina nopa s a -
ra n.sa m iz dat.n et). Er w ordt e e n
bus ge reg eld d ie op 30 me i
va nuit Nijme ge n z al ve rt re kke n
e n op 4 juni Evia n w e e r z al ve r-
la t en. In de z e b us wordt niet
ge rookt . Me e rijden kost e rge ns
tussen de 40 en 70 eu ro.
Me nsen die met de bus me e
willen kunne n ma ile n na a r
r m m n @ u e a . o r g
➔➔➔➔
Alternatieve boekenbeurs
D e r d e
Alte rna t ie ve Boe ke nb eu rs op
z ate rda g 29 Ma art 2003 va n 10
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔

kleintje MUURKRANT/ 21 maart 2003, pag 4
u ur tot 20 uu r in 't Belg is che
G ent. Me t kra a mpjes uit
Be lgië , N ed erland, Frankrijk,
Duits land, Enge land e n Sp an je
m et boeke n, broch ures, t ijd-
sc hrifte n, muzie k, vide o e n
ande r mate ria a l ove r libe rta ire
c ultuur, a na rchis me , ra d ic a le
e cologie , ant imilita rism e,
vluc hteling en st rijd, a nti-globa -
lise ring, radic a al fe m inisme,
enz ovoorts. O ok lez inge n &
w orkshop s en doorlope nd p er-
fo rm a nce s (Did i d e Pa ris) en
tentoon st elling (an arch istis che
ca rto ons). Er is kinde ropva ng
(van 14 tot 17 uur) en a anslui-
te nd vana f 21 uur (ke ld erz aa l)
optre dens en fuif (Inkom is 3,5
neu ro). Me e r info rm atie via
inte rnet-pagina 's w w w .aboe -
ken beurs.be en em a ila dres
a b o e k e n b e u r s @ y a h o o . c o m door Jelle van Buuren
(O rganisatie I LIA vz w , de Vie ze
G aste n e n AK-univ Ge nt)
➔➔➔➔
Dagboek van een
vermiste In ve e l re pressie
f ge regee rde lan de n ver-
d w ijne n va a k vooraa nsta a nde
le ide rs van o ppos itie be w e gin-
ge n. Ve rmiste n w orde n ze
ge no emd. Me e sta l zijn ze ont-
voe rd , ve rvolg en s ge ma rte ld
e n da a rn a ve rmoord do or de
ve ilighe idsdien st en van de
betre ffe nde sta at. In bijna a lle
ge va lle n kunnen de z e me nsen
he t niet na ve rte llen . Ahyan
Uz ala is de e nige uitzond ering
voor w at Turkije betreft. Uz a la
werd tw int ig da ge n ve rmist e n
werd ge m a rte ld in ee n Tu rkse
ge vang en is. Zijn ve rha a l va n
binne nuit de kroc hte n va n de
he l za l dan ook vo or d e me este
mens e n onvoorste lba ar in zijn
gruw e lijkh eid z ijn. N iettemin is
het n odig de rge lijke pra kt ijke n
a a n de kaa k te blijven ste llen.
In d e p eriode 1994-2001 ve rd-
w e ne n in Turkije 884 m ense n.
Het fe it dat dit boe k van Ayha n
U za la in Turkije niet we rd ver-
bode n, wordt door Amn esty
Inte rna t iona l als ee n te ken van
ve rbetering ge z ien.
"Da gboe k van een ve rmiste " is
ge sc hreve n doo r Ayha n Uz a la
is uitge kom e n bij U itge ve rij
Papie re n Tijge r in Bre da (tij-
ge r@ste llin g.nl) e n ove ra l ver-
krijgba a r (vra ag e r a nde rs
n a a r ) .
➔➔➔➔
Aftappen neemt
toe In e e n nie uw we tsvoorst
e l dat nog niet na a r de
Tw e e de Kamer is gestuu rd,
krijgt de overhe id de be voe gd-
he id om te le commun ic atie -
dienste n of netwe rken te ver-
bie de n. Ee n die nst of ne twe rk
ka n ve rb oden w orde n op
g ron d van h et nieuw e a rtikel
2A.1 van de
Te le co mmunica t iew et w a n-
ne e r de z e " ee n dire ct e e n e rn-
stige be dre iging vormt voor de
veilighe id va n de st a at of de
stra fre chte lijke handha ving
van de re c hts orde". De m oge -
lijkhe id om e en d ie n st te ver-
A
OPLOSSING OF UTOPIE?
sielopvang in de regio
De opvang van asielzoekers in
de regio van herkomst staat opnieuw in
het middelpunt van de belangstelling.
Het demissionaire kabinet Balkenende
definieerde opvang in de regio als
gewenste oplossing voor het
asielvraagstuk. Ook de
vluchtelingenorganisatie UNHCR lijkt
zich achter het concept van opvang in de
regio te scharen. Wat zijn de
achtergronden van deze ontwikkeling?
In het Strategisch Akkoord dat de coalitiepartners CDA, LPF en VVD afgelopen
zomer sloten staat aangekondigd dat Nederland streeft naar een herziening
van het vluchtelingenverdrag van Genève. "Asiel wordt uitsluitend geboden
in de regio van herkomst en de vluchtelingenstatus wordt door de
UNHCR vastgesteld," aldus het akkoord. "Nederland neemt naar evenredigheid
verdragsvluchtelingen op die door de UNHCR elders moeten worden
ondergebracht." Het concept van opvang in de regio lijkt op het eerste
gezicht overzichtelijk. Vluchtelingen melden zich in aanmeldkampen in de
regio. De vluchtelingenorganisatie UNHCR zorgt voor de opvang en beoordeelt
de asielaanvragen. Erkende vluchtelingen worden vervolgens door
andere landen opgenomen, waaronder de EU-lidstaten. De voordelen lijken
evident. Europese landen hoeven alleen de opvang en integratie te verzorgen
van erkende vluchtelingen. Nu gaat er veel geld en tijd verloren aan
asielprocedures, terwijl het merendeel van de asielzoekers wordt afgewezen.
Ook het probleem van de verwijdering van uitgeprocedeerde asielzoekers
verdwijnt op die manier. Daarnaast zullen mensensmokkelaars hun nering
verliezen. Gezien het huidige politieke klimaat in Europa is dat een verhaal
waarmee je als politicus thuis kunt komen.
Bij nadere beschouwing blijken er echter nogal wat problemen aan opvang
en toetsing in de regio te kleven. De veiligheid in de regionale opvangkampen
is vaak minimaal. De opvangkampen liggen meestal vlakbij de conflicthaard,
waardoor politieke spanningen in de opvanglanden kunnen ontstaan.
Neem Pakistan en Iran, die miljoenen Afghanen opvangen. De regimes in de
regio onderhouden vaak ook innige contacten met de regionale despoot, dus
is het maar helemaal de vraag hoe veilig vluchtelingen zijn. De lange arm
van zo_n regime laat zich makkelijk gelden in de opvangkampen. In de
opvangkampen zetten bovendien rivaliserende fracties vaak hun onderlinge
strijd voort, of verschuilen rebellen en oorlogsmisdadigers zich tussen de
vluchtelingen.
Naast de onveiligheid zijn de omstandigheden in de meeste vluchtelingenkampen
in de regio, die nu al zo_n 95% van de vluchtelingen huisvesten,
ronduit deplorabel.
Dat zijn ook meteen de belangrijkste redenen waarom vluchtelingen verder
trekken en bijvoorbeeld bescherming in Europa zoeken. De situatie in de
meeste opvangkampen is dramatisch slecht. De levensomstandigheden zijn
MHet is nu meer dan een jaar
geleden dat een speciaal
aanhoudingsteam in Amsterdam de
Catalaanse activist en zanger Juanra
Rodriguez aanhield. In de
daaropvolgende nacht viel een enorme
politiemacht met veel machtsvertoon het
voormalig kraakpand "Vrankrijk" in
Amsterdam binnen, de logeerplek van
Juanra.
door Steungroep Free Juanra
bie de n komt bo ve nop de al
be sta a nde verplich ting d at a lle Ondertussen zit Juanra al meer dan 8 maanden onder verzw aarde omst andig-
t e l e c o m m u n i c a t i e d i e n s t e nheden
vast in Vught. Op 8 apri l aanstaande zal de Hoge R aad een besli ssi ng
afta pba a r dienen te zijn. Bij nemen over het bezwaar tegen uitlevering dat Juanra's advocaat heeft inge-
invoe ring va n het nie uw e a rtidiend. M ocht dat negatief uitvallen dan zal de mi ni ster van justitie gaan besluikel
is a fta pba a rh eid n iet lan ge r ten of en wanneer hi j Juanra uitl evert, en daarmee hoever Nederland zal mee-
de e nige voorw a a rde w a a ra a n werken aan poli tieke onderdrukki ng. Bij uitleveri ng zal Nederland feitel ijk marte-
e e n te le co mdie nst moet volling als ondervraag m ethode legali seren. Dat kan en mag niet gebeuren!
doen . In de toe licht ing va n het M aar eerst een overzi cht van de gebeurtenissen tot nu toe:
a rtike l w o rd t de reikwijdt e va n Al snel bleek dat de overval op 16 januari 2002 gedaan was in opdracht van
he t a rtike l toe ge lich t: "Zo z ou Spanje. V ol gens de Spaanse officier van Justitie zou Juanra verdacht worden
he t kunn en z ijn dat a ls ge volg van het leveren van informatie aan de Baskische afschei di ngsbeweging ETA.
va n nieuw e te c hnische fa cilite i- Al thans, dat was het eerste verhaal. In de loop van het afgelopen jaar kwamen
te n het voor o pspo rings inst an- er steeds meer, elkaar vaak t egensprekende versi es van de beschuldigingen.
tie s of inlichtingen- of ve ilig- Nu eens was Juanra in 2001 l id geweest van een ETA-com mando dat in 1999
he id sdie nste n fe it elijk niet lan- ophield t e bes taan, dan weer zou hij m edeplicht ig zijn geweest aan een moord
ge r moge lijk is om e e n tele - die nooit is gepleegd. Vaak stonden er enorme, aantoonbare fouten in de
commun ica tie die nst a f te ta p- Spaanse praatjes. En telkens bleek Juanra's naam maar eenmaal echt opgepe
n doorda t de die nst de doken te zi jn: i n een verklaring van iemand die onder martel ing was verkregen,
gebruike r fa c ilit e ite n bie dt om een verklaring di e de desbetreffende persoon gelijk weer heeft ingetrokken
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔ nadat hij ui t de beruchte cel en van de Guardia Ci vil kwam. Zijn aankl acht over
mensonwaardig. Sommige vluchtelingen worden gedwongen terug te keren
naar hun land van herkomst, waar zij aan vervolging worden blootgesteld. In
de opvangkampen lopen vluchtelingen bovendien het risico te worden onderworpen
aan andere mensenrechtenschendingen, zoals seksueel geweld.
Het is dan ook een mythe dat mensen graag naar Europa komen. De meesten
willen helemaal niet verder, maar voelen zich gedwongen omdat elk perspectief
in de regio ontbreekt.
Het lijkt voor de hand te liggen om als eerste de opvangcondities in de regionale
opvangkampen drastisch te verbeteren. Maar ook dat is problematisch.
Als de omstandigheden in regionale opvangkampen écht veel beter worden,
ontstaan rijke enclaves in arme landen. In Guinee zijn opvangkampen al
overvallen door de plaatselijke bevolking. Van 'goede' opvangkampen zal
een enorme aantrekkingskracht uitgaan en het zal de afgunst opwekken van
de lokale bevolking.
Daarnaast vormen de juridische problemen een obstakel. Asielzoekers hebben
immers recht op een eerlijke en zorgvuldige procedure. In de Europese
Unie probeert men al tijdenlang minimumnormen vast te stellen waar asielprocedures
aan moeten voldoen. Volgens veel deskundigen zijn die normen
wel heel minimaal, maar het is nauwelijks voor te stellen dat zelfs die minimale
normen te handhaven zijn bij asielopvang in de regio. Wie moet de
asielzoekers in de regio juridisch bijstaan? Zijn er genoeg tolken? Hoe moe -
ten de beroepsprocedures eruit zien? Wat is de hoogste rechtsprekende
instantie? De organisatorische problemen zijn enorm. Er zijn zo'n 20 miljoen
vluchtelingen op de wereld en nog eens 20 miljoen ontheemden. Alleen al de
registratie van deze vluchtelingen en ontheemden is een enorm probleem,
laat staan een fatsoenlijke asielprocedure met alle bijhorende waarborgen.
Bij opvang en toetsing in de regio is een centrale rol weggelegd voor de
UNHCR. De UNHCR heeft echter __n groot probleem: een chronisch gebrek
aan geld. De krappe kas wordt des te problematischer als de UNHCR de
opvangvoorzieningen drastisch moet verbeteren en verantwoordelijk wordt
voor de asielprocedures in de regio.
Opmerkelijk genoeg zijn vanuit de UNHCR de laatste tijd juist vurige pleidooien
te horen voor het model van opvang in de regio. Volgens waarnemers
probeert de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, oud-premier
Ruud Lubbers, op die manier twee vliegen in één klap te slaan. Door de
Westerse landen het wenkend perspectief van opvang en toetsing in de
regio voor te houden, hoopt hij meer geld los te krijgen voor de UNHCR.
Een begrijpelijk, maar gevaarlijk spel menen deskundigen. Lubbers is duide -
lijk op zoek naar beleid dat aansluit bij de algemene, restrictieve tendens in
de grote donorlanden van de UNHCR. Lubbers hoopt meer geld los te krijgen
door hen het perspectief voor te schotelen dat minder mensen naar
Europa zullen komen als de opvang in de regio sterk verbeterd wordt.
Lubbers bepleit ook nadrukkelijk een integrale benadering van het vluchtelingenvraagstuk:
meer aandacht voor het wegnemen van de oorzaken die
mensen doen vluchten of doen doorreizen naar landen buiten de eigen
regio. Zo probeert Lubbers ook toegang te krijgen tot budgetten uit de hoek
van ontwikkelingssamenwerking. Maar het gevaar is groot dat de Europese
landen alleen de elementen uit het plan overnemen die hen welgevallig zijn.
W_l afspreken dat vluchtelingen voortaan alleen maar in de regio asiel
mogen aanvragen, maar niet thuis geven als geld wordt gevraagd voor fatsoenlijke
opvang,
Asielprocedures, democratisering, mensenrechten en ontwikkeling.
Het risico is ook re_el dat de normen voor opvang en asielprocedures onder
de mart eli ng is, uiteraard, nog steeds ni et in behandel ing genomen in Spanje.
Ondertussen zat Juanra al maanden in een extra zwaar regime i n Vught. Geen
boeken, nauw elijks bezoek, 23 uur per dag in de cel en altij d alleen luchten.
Nederland wou ook eens spierba l en laten zien, en aantonen dat het mee kon
komen met de grote j ongens als het om m ishandeli ng van van 'terrorism e' verdacht
e mensen ging... Tijdens het uitleveri ngsproces ging Spanj e door m et
steeds wisselende beschul digingen. Op 25 juni afgelopen j aar w erd het zel fs de
Nederlandse rechter t e gortig. Hi j besloot Juanra voorlopig op vri je voeten te
stellen, totdat Spanje op zij n minst duidelijk kon maken waarvan Juanra eigenlijk
verdacht werd.
Uiteraard wi lde Spanje dit ni et op zich laten zi t en, en dus werd de druk fli n k
opgevoerd. Ni et met bewijzen, door dat soort futilitei ten laten de Spaanse aut oriteiten
zich ni et storen bij hun onderdrukking van politiek verzet. Spanje heeft
een lange, bloedige en uiterst ondemocratische traditie hoog te houden in
repressie. Di t is het land waar in de j aren tacht ig de soci aal-democraten gebruik
maakten van doodseskaders. En w aar nu al j aren de PP aan de m acht i s, de
pol itieke erfgenamen van Franco. D eze parti j heeft een totale oorlog ontketend
tegen de Baskische onafhankelijkhei dsbeweging. Politi eke partijen, kranten,
jongerenorganisaties, vakbonden, a les is t egenwoordi g verboden. Maar het
treft niet alleen Baskische mensen en organi saties. Spanje stelde in 2002 binnen
Europa voor om ook de anti-globali seringsbeweging voortaan maar tot 'terroristisch'
te bestempelen. Ook het Europese U itleveri ngsverdrag van 1996 i s
w oordeli jk door Spanj e geschreven. Vlak daarvoor had B el gi ë geweigerd om
twee B asken naar Spanje uit te leveren, omdat ze daar op geen enkele wij ze
een eerlijk proces zouden kunnen krij gen. Woedend lukte het Spanj e om dan
maar het hele Uitl everingsverdrag gewijzigd te krijgen. Voortaan zou er binnen
de EU per definitie geen poli ti ek gemot iveerd verzet kunnen plaat svinden.
Simpel, door i n het Verdrag t e stel len dat a l e EU-landen voorbeeldige democratieën
zijn, en dus dat een rechter in een ander EU-land geen vragen meer
zou mogen stellen bij een ui tleveringsverzoek... Ook m artelprakt ij ken - de jaarlijkse
Amnesty-rapporten spreken boekdelen over Spanje - mogen geen reden
meer zijn om uitleveri ng te weigeren.
In het proces van Juanra ging het t ot nu toe verder zoals Spanje gehoopt had.
Er kw am een rammelende 'definitieve' vers ie van de beschuldigi ngen, met nog
steeds geen enkel hard bewijs. Maar dat bleek voor de Nederlandse rechter
geen belemm ering om uitwijzi ng toch toelaatbaar te achten, onder het motto "er
klopt geen hout van, maar dat zoeken ze daar verder m aar uit". Uit eraard - we
druk van de Westerse landen zullen afnemen. Lubbers heeft al voorgesteld
om de asielaanvragen van vluchtelingen uit landen die niet te boek staan als
conflicthaarden voortaan in de regio af te handelen, waarbij er maar één
beroepsmogelijkheid zou open staan. Daarnaast blijft het onduidelijk of
vluchtelingen nog het recht houden om asiel buiten hun regio aan te vragen.
Lubbers stelt aparte, bilaterale verdragen voor in aanvulling op het
Vluchtelingenverdrag. Nederland zou dan bijvoorbeeld Pakistan ondersteunen
bij de opvang van Afghaanse vluchtelingen. Als dat echter betekent dat
Afghaanse vluchtelingen niet langer asiel mogen aanvragen in Nederland,
betekent dat het einde van het universele recht op asiel.
Het is ook de grote vraag hoeveel erkende vluchtelingen Europa bereid zal
zijn op te nemen na de asieltoets in regionale opvangkampen. Volgens het
Strategisch Akkoord zou Nederland 'naar evenredigheid' vluchtelingen moe -
ten opnemen. Maar wat zijn de criteria om te bepalen wat 'evenredige
opvang' is? Kijk je naar inwoneraantal, nationaal inkomen of integratiemogelijkheden?
Daar komt men in Europa al niet uit. Als je werkelijk op wereldschaal
vluchtelingen evenredig wilt opvangen, krijgt Europa er misschien 2
miljoen in plaats van de huidige 400.000. Dat zal vast de bedoeling niet zijn.
Het risico is dus dat Europese regeringen zich slechts op kleine aantallen
vluchtelingen willen vastleggen. De rest moet dan maar blijvend in de regio
opgevangen worden.
Deskundigen vrezen dan ook het politieke signaal dat uitgaat van versterkte
opvang in de regio. De angst is dat de Westerse landen het concept van
opvang in de regio zullen aangrijpen om te zeggen: dan hoeven die mensen
ook niet meer hiernaar toe te komen. Het opnemen van vluchtelingen in
Europa is echter een belangrijk signaal naar regeringen in arme landen om
ook vluchtelingen te blijven opvangen. Anders definieer je vluchtelingen in
feite als het probleem van het arme Zuiden. De bereidheid van het Zuiden
om netjes het vluchtelingenverdrag na te leven zal afnemen als Europa zegt:
lossen jullie het zelf maar op.
Het hele vluchtelingenprobleem dreigt bovendien onzichtbaar te worden als
de nadruk op opvang in de regio komt te liggen. We geven wat meer geld
aan de UNHCR en hoeven de gezichten van vluchtelingen niet meer te zien.
Het wordt een abstractie op de televisie. Nu zijn vluchtelingen, en de onderliggende
problemen die hen doen vluchten, onderdeel van het leven in
Europa. Als je vluchtelingen in de regio houdt, verdwijnt die betrokkenheid.
Dat leidt tot een nog grotere scheiding tussen arm en rijk.
De wens van de UNHCR om meer geld te krijgen voor haar taken is begrijpelijk.
Door de Westerse landen echter het wenkend perspectief van minder
vluchtelingen voor te houden, vertroebelt de discussie. Het versterkt alleen
maar de roep om een restrictiever vluchtelingenbeleid. Westerse regeringen
zullen er als de kippen bij zijn om hun nu door de UNHCR gelegitimeerde
koers richting asielopvang in de regio door te zetten. Minister Nawijn van
Vreemdelingenzaken & Integratie vertelde niet voor niets onlangs trots in de
Kamer dat hij zulke aangename gesprekken met Lubbers had gehad, en dat
beide heren zo fi jn op dezelfde golflengte zaten.
Het kritisch volgen van de UNHCR lijkt dan ook op zijn plaats. Daarnaast zou
er meer aandacht moeten komen voor de harde werkelijkheid achter het
fraaie begrip 'asielopvang in de regio'. Daarvoor zijn nauwe samenwerking
tussen vluchtelingenorganisaties en organisaties die zich richten op de
Noord-Zuidtegenstelling van groot belang. Misschien kunnen dergelijke verbanden
gesmeed worden onder de paraplu van de ontluikende globaliseringsbeweging.
edeplichtig aan onderdrukking
zijn een beschaafd land tensl otte - was men wel "bezorgd" over de m artel praktijken
in Spanje, maar daaruit mocht je t och niet afleiden dat Juanra gemarteld
zou w orden. En als dat toch gebeurde, kon hij toch klagen bij het hof i n
Straatsburg? Bovendien zou de recht er aan de mini ster vragen of Juanra toch
maar niet in de al erberuchtste politi ecellen terecht zou kom en. Probleem opgelost,
handen i n onschul d gewassen.
Een kl ein smetje bleef er nog wel : de rechter zag niet in waarom Juanra zij n ui tlevering
in de gevangeni s zou m oet en afwachten. Hij had zich i mmers el ke
keer vrijwi l ig bij elk proces gemeld. D aarop besloot het Openbaar Ministerie
zelf in te grijpen: uitlevering was niet genoeg. Nee, Nederl and wilde zelf ook
nog graag stra f opleggen. U weet wel, 11 september enzo. Veil igheid! Stra f!
Repress ie! H et moet m aar eens a fgelopen zijn! Ons aanzien i n de werel d! Dus
na een nieuwe rechtszaak w ist het Openbaar Ministerie eind oktober 2002
Juanra weer achter de trali es i n Vught t e krijgen. Daar zit hij op dit moment nog
s t e e d s .
Op 8 april 2003 zal de Hoge Raad uitspraak doen over het cassat ieverzoek
(een soort hoger beroep) dat Juanra's advocaat heeft ingediend. Mocht dat
negatief uit va len (en, zoals eerder gezegd, Spanje heeft er alles aan gedaan
om uitl evering binnen de EU zo makkelijk mogelijk te maken) dan moet daarna
de nieuwe of demissionaire m inister van just iti e besli ssen over deze politiek
gevoel ige ui tl evering. De huidige minister, Piet Hei n D onner, heeft afgelopen
periode aangetoond wat hij van de mensenrechten en van de rechtsstaat
denkt: zonder zelfs maar het Openbaar Ministerie i n te li chten werd in het di epste
gehei m Mullah Krekar naar Noorwegen uitgeleverd. A l een de Am eri kaanse
regering werd op de hoogte gebracht. Daarbij schrok hij er zelfs ni et voor terug
om twee advocaten een nacht op t e sluiten. Al eerder trok Donner de aandacht
door noodwetjes, en door ver over zij n eigen bevoegdheden tot zelfs buiten de
wet en international e mensenrechtenverdragen te gaan. Van Donner val t dus
ni et veel goeds te verwachten. Het is dan ook aan ons, sam en met zoveel
mogeli jk mensen, om de politieke druk op hem of zijn opvolger te verhogen. In
de komende ti jd willen w e op verschillende m anieren die druk gaan verhogen.
Daarbi j hopen w e op ju lie steun te mogen rekenen. H ou oren en ogen open
voor aankondigingen! Geen ui tl evering aan een land dat m artelt! Onmiddellijke
vrijlating van Juanra!
("Steungroep Free Juanra" is te bereiken via 06.19322304, info@freejuanra.org
& www .freej uanra.org
Je kunt bij hen voor een paar euro's het 'dossier Juanra' opvragen)

P
"Mijn goede vriend Vladimir".
Zo noemde George W. Bush de
Russische president Poetin tijdens het
staatsbezoek dat hij in september 2002
bracht aan de Russische Federatie. Maar
uiteindelijk koos "de goede vriend" na
lang dralen en veel twijfels in het Irakspektakel
de kant van de Europese
bondgenoten Frankrijk en Duitsland.
Heeft de Russische bevolking daar enig
voordeel van?
door Bas van der Plas
KAPITALISME OP Z'N RUSSISCH (DEEL 1)
arasieten aan de top
Met de uiteindelijke keuze tegen de Amerikaanse oorlogshitsers kiest de
Russische regering voor toenadering tot Europa, en dan vooral de Europese
grootmachten Duitsland en Frankrijk. In de ontwikkeling van het Russische
kapitalisme zal men het uiteindelijk ook van Europa moeten hebben. Nu,
ruim tien jaar na de ineenstorting van de Sovjet-Unie is er in de Russische
Federatie een nieuwe bourgeoisie ontstaan die haar eisen aan de regering
dicteert, en het is aan Poetin om aan deze eisen een politieke vorm te
geven.
Sinds de overwinning van Jeltsin op de resten van de stalinistische bureaukratie
tijdens de poging tot staatsgreep van augustus 1991, een gebeurtenis
die het einde van de Sovjet-Unie inluidde, is voor een groot deel van de
vroegere Sovjetbevolking een uitzichtloze periode van ellende, armoede en
verval aangebroken. De enigen die in voorspoed leven zijn degenen die op
tijd een greep hebben gedaan naar de vroegere staatsbezittingen, die op
misdadige wijze hebben geprofiteerd van de "privatisering" en coalities zijn
aangegaan met de onderwereld. Een nieuwe klasse ontstond op de puinhopen
van de Sovjetstaat, een klasse van kleptocraten.
In 1992 beloofde Jeltsin zijn landgenoten nog dat door de introductie van een
zogenaamde "shocktherapie", dat wil zeggen een snelle overgang van
gecentraliseerd staatskapitalisme naar vrije marktmechanismen, de pijn binnen
een paar maanden voorbij zou zijn. En vier jaar later, bij zijn overwinning
in de presidentsverkiezingen van 1996 toen hij voor een tweede termijn
gekozen werd, liet hij zijn landgenoten weten: "Nu ben ik er zeker van dat
Rusland in 2000 een welvarend, democratisch land zal zijn." Inmiddels is al
heel lang duidelijk dat de invoering van een vrije markteconomie in de
Russische Federatie tot een regelrechte sociale catastrofe heeft geleid. De
criminaliteit viert hoogtij, corruptie is er op alle gebied en degenen die zich
verrijkt hebben uit de staatskas, de "nieuwe Russen", doen wat zij willen zonder
zich veel van de wetten aan te trekken. Het herstel van het kapitalisme in
Rusland heeft geleid tot de diepste depressie die ooit in een geïndustrialiseerde
economie werd waargenomen. "De economie van Rusland is bijna
ieder jaar geslonken. De produktie is in tien jaar tijd met ongeveer 53% afgenomen
volgens de officiële statistieken. De fysieke infrastructuur is in verval
geraakt: ziekenhuizen, wegen, gevangenissen, scholen en spoorwegen, met
uitzondering van een paar prestigeprojecten in Moskou, zijn in een ongelooflijk
slechte staat. Russen zijn slecht gevoed, slecht gekleed, slecht gehuisvest,
slecht behandeld. Het duidelijkste teken van verval is dat de Russen
jong sterven en dat er zo weinig kinderen worden geboren. De bevolking is
ten opzichte van 10 jaar geleden met 6 miljoen afgenomen." Dat schreef het
Britse blad de Economist in haar editie van 30 mei 2000.
"diefstal van de eeuw"
De Sovjet-Unie was ontstaan als gevolg van een staatsgreep in november
1917. Na het verslaan van de "binnenlandse vijand" en geallieerde interventielegers
werd de basis gelegd voor een planeconomie. Buitenlands en binnenlands
kapitaal werd onteigend en er kwam een staatsmonopolie op buitenlandse
handel. Mede door de inzet van een ongekende repressie en terreur,
vooral onder de 'rode dictator' Josef Stalin, werd de Sovjet-Unie uiteindelijk
van een agrarisch land een moderne geïndustrialiseerde staat, die
evenwel niets met 'socialisme' te maken had.
Na de Tweede Wereldoorlog brak al snel de periode van de Koude Oorlog
aan en de bewapeningswedloop tussen de VS en de Sovjet-Unie leidde tot
WWij zijn in de jaren 70, 80 en 90 naar Nederland gekomen.
Eerst werden we nog spontane arbeidsmigranten genoemd, later illegalen.
Jarenlang hebben we onder moeilijke omstandigheden en tegen zeer
lage lonen zwaar werk verricht. Zo hebben we een grote bijdrage geleverd
aan de Nederlandse economie. De regering gaf ons wel een sofi-nummer
om "wit" te werken en om belastingen en premies te betalen, maar ze gaf
ons geen verblijfsvergunning. We werden als illegale arbeidsmigranten gedoogd.
We waren welkom om te werken, maar niet om te leven. In 1979 en
1981 vonden na protesten legaliseringsronden plaats, waarvan helaas lang
niet iedereen gebruik kon maken. Vanaf 1992 was het wettelijk niet langer
mogelijk om een sofi-nummer te krijgen en groeide onze groep, de "witte"
illegale arbeidsmigranten, niet verder aan. Vanaf 1995 konden we voor legalisering
een beroep doen op de Zesjaarsregeling, maar velen van ons deden
dat zonder succes. De regeling was te streng. Vanaf 1 juli 1998 werden we
het slachtoffer van de Koppelingswet en werden we van alle voorzieningen
uitgesloten. We verloren ons werk, ons huis, onze verzekering, kortom: we
verpauperden. Daarom organiseerden we vanaf eind 1998 een serie hongerstakingen
en vele andere protesten die eind 1999 uitmondden in de Tijdelijke
Regeling Witte Illegalen. Maar ook die regeling heeft velen van ons nog in de
kou laten staan. Wij hadden nauwelijks nog hoop. Totdat minister Nawijn met
itte illegalen
economische uitputting van de laatste. Tussen 1960 en 1970 vond er een
scherpe daling plaats in de economische ontwikkeling van de Sovjet-Unie en
aan het begin van de jaren 80 van de vorige eeuw was het absolute dieptepunt
bereikt. Tijdens de regeerperiode van Brezjnjev (1964-82) ontstond al
een breedschalige schaduweconomie en namen corruptie en machtsmisbruik
ongekende vormen aan. Brezjnjev's opvolger Andropov, het vroegere
hoofd van de KGB, poogde de onder Brezjnjev ontstane 'bandeloosheid' de
kop in te drukken door meer discipline in te voeren. Deze pogingen leidden
wel tot een lichte opleving in de economie die duurde tot het midden van de
jaren 80, maar de structurele problemen van de bureaucratische commandoeconomie
lieten zich niet oplossen door repressieve maatregelen.
In 1985 werd Michail Gorbatsjov algemeen secretaris van de heersende
Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Zijn politiek van perestrojka werd
gebracht als een middel om de effectiviteit en kwaliteit van de economische
produktie te stimuleren door marktgeoriënteerde hervormingen van de planeconomie.
De pogingen van Gorbatsjov leidden tot een steeds fellere
machtsstrijd in de partijtop, waar conservatieve elementen vochten voor
behoud van hun positie en privileges. De eerste belangrijke hervormingsmaatregel
van Gorbatsjov was de legalisering in 1986 van privé-ondernemingen
in de vorm van coöperatieven, die onmiddellijk begonnen met het toepassen
van staatseigendommen voor privédoeleinden. Het jaar daarop verordende
Gorbatsjov dat fabrieksdirecteuren, die tot dan toe door de staat
werden benoemd, nu per onderneming door het personeel gekozen moesten
worden. Dit gaf de bedrijfsleidingen een grote onafhankelijkheid van het
bureaucratische staatsapparaat en velen maakten van de nieuwe vrijheid
gebruik om de bezittingen van de ondernemingen te privatiseren. In veel
gevallen verkochten zij grondstoffen of eindprodukten aan bevriende coöperatieven
tegen afbraakprijzen. Deze verkochten daarop de goederen aan de
hoogste bieder, liefst tegen betaling in harde valuta's, en de winsten werden
gedeeld met de directeuren van de ondernemingen. De "diefstal van de
eeuw", zoals de privatisering van de Sovjeteconomie ook wel genoemd
wordt, was begonnen.
De beslissing om ondernemingen los te maken van gecentraliseerd beheer
en een versoepeling van het staatsmonopolie op buitenlandse handel leidde
tot een onmiddellijke daling van het nationale inkomen. In het vierde kwartaal
van 1990 meldde Goskomstat, het staatscomité voor statistiek, dat het nationale
inkomen met 8,5% was gedaald in vergelijking met een jaar eerder. En
in het eerste kwartaal van 1991 nam de daling met nog eens 10% toe.
"Rusland was in 1988-1992 een niemandsland tussen twee systemen.
Staatscontrole over handel en export desintegreerde, maar de prijzen op de
binnenlandse markt bleven onder controle, vaak op absurd lage niveaus.
Iedereen die aan olie, diamanten of metalen kon komen voor roebels, en ze
dan in het buitenland voor dollars kon verkopen, werd plotseling rijk. Dit vereiste
wel de oogluikende toestemming van staatsambtenaren die de noodzakelijke
vergunningen afgaven en de problemen aan de grens verzachtten."
schrijft Thane Gustafson in 'Capitalism-Russian Style'.
De massale overboeking van inkomsten naar buitenlandse rekeningen zorgde
voor een scherpe terugval van exportopbrengsten en een groeiende
staatsschuld die harde aanvallen deed op de Russische goudvoorraden en
valutareserves. In een poging het tij te keren werd in 1990-91 de import met
45% gereduceerd, maar de daaruit voortvloeiende tekorten verstoorden de
produktie verder en droegen bij tot een groeiend besef dat de zaak uit de
hand liep. Toen de druk toenam om orde in de chaos te brengen steunden
zowel Gorbatsjov als Jeltsin het '500-dagenplan' van de econoom Stanislav
Sjatalin, voor een snelle overgang naar een markteconomie.
'normaal' kapitalisme
De overgang naar kapitalisme vereiste de omvorming van gemeenschappelijk
bezit tot het eigendom van individuele kapitalisten: het kapitaal. Van 1988
tot 1995 stonden de deuren in Rusland wijd open voor de brutalen en hun
handlangers om zich staatseigendommen met een waarde van honderden
miljarden dollars toe te eigenen. Deze "diefstal van de eeuw" vormde de
Russische economie snel om tot een situatie die de kapitalistische leerboeken
over economie als 'normaal' beschouwen: een kleine, steenrijke elite
aan de top en een grote massa verpauperde arbeiders aan de onderkant van
de maatschappij.
Het eerste stadium voor 'normale' kapitalistische verhoudingen in Rusland,
een primitief proces van accumulatie van kapitaal, werd ingeleid met een
versoepeling van de staatscontrole op exporten. Het tweede stadium, een in
1990 begonnen brede golf van speculatie, werd al in 1987 voorbereid met de
beslissing van Gorbatsjov om het monopolie van de Staatsbank van de
het plan kwam om alsnog een verblijfsvergunning te verlenen aan uitgeprocedeerde
mensen die minstens 5 jaar in Nederland zijn en die zich in een
schrijnende situatie bevinden. De hoop op rechtvaardigheid vlamde op: dat
geldt immers ook voor ons, voor de "witte" illegalen. Opvallend is dat juist de
LPF pleit voor zo'n regeling. Kennelijk is het zelfs voor de voorstanders van
een nog restrictiever toelatingsbeleid niet meer dan logisch dat er "wisselgeld"
komt, dat men de mensen die het slachtoffer zijn van oudere regelgeving
tegemoet komt. De discussie over een eventuele nieuwe regeling loopt
nog, en lijkt te worden meegenomen bij de coalitiebesprekingen over een
nieuw te vormen kabinet. Wij balanceren nu tussen hoop en vrees. Vrees om
het slachtoffer te worden van de mogelijke invoering van de identificatieplicht,
van het toenemende preventief fouilleren, van de belastingteams die
overal speuren naar mensen zonder papieren.
Wij zijn de slachtoffers van de Koppelingswet, de Zesjaarsregeling en de
Tijdelijke Regeling Witte Illegalen. We gaan proberen om onze problemen
weer op de politieke agenda te zetten. We willen dat er opnieuw naar onze
dossiers gekeken wordt. Dat ook onze zaken worden meegenomen bij een
Nawijn-regeling. We willen ook dat een aantal van de voorwaarden om in
aanmerking te komen voor de Tijdelijke Regeling van tafel gaan: namelijk de
eis dat we nooit uitgezet mogen zijn en dat we nooit valse papieren mogen
Sovjet-Unie te breken als onderdeel van de campagne om de greep van de
centrale planning te versoepelen. In 1991 waren er al 1600 particuliere banken
ontstaan. De particuliere banken converteerden roebelrekeningen met
lage rentes van staatsondernemingen in harde valuta's, die zij gebruikten
voor kortlopende leningen om exporttransacties te financieren. Bij beide
transacties verdienden de banken grote bedragen: op de dollarleningen
bedongen zij hoge rentes en dan nog eens wanneer de dollars weer werden
geconverteerd naar intussen veel minder waard geworden roebels op de
rekeningen van de eigenaren. Na de afschaffing van de prijscontroles in
1992 klom de inflatie naar 2500%. In dat financiële klimaat kon de vertraging
van geldtransacties, al was het maar met een paar dagen, grote winst opleveren.
De bureaucraten die hun roebelrekeningen voor deze doeleinden lieten
gebruiken kregen natuurlijk ook hun stukje van de taart aangereikt.
In 1992 zette Jeltsin het derde stadium van de primitieve kapitaalaccumulatie
in door de massale privatisering van staatsondernemingen. De fortuinen die
waren vergaard met de bovenomschreven banktransacties werden nu door
de oligarchen ingezet om algehele controle over de economie te krijgen.
Architect van Jeltsin's privatiseringsprogramma was de nieuwe premier
Jegor Gajdar, die in de Sovjetperiode nog was benoemd tot economisch
redacteur van het blad 'Kommunist', het belangrijkste ideologische tijdschrift
van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Gajdar gebruikte zijn positie
om de overgang naar een markteconomie aan te bevelen als dé oplossing
voor de Sovjetproblemen.
Het programma van de regering-Gajdar was de shocktherapie, grootschalige
privatisering en een onmiddellijk eind aan de prijscontroles. De maatregelen
leidden tot enorme infl atie die spaarrekeningen van 'gewone burgers' in een
klap waardeloos maakte, en het tot bijna nul reduceren van de inkomsten
van degenen die op vaste bedragen in roebels werden uitbetaald, zoals
gepensioneerden en werkenden die op roebelcontracten waren aangesteld.
In de geprivatiseerde bedrijven was het al gewoonte salarissen in dollars te
berekenen.
"het is gestolen"
In 1999 werden door het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties
(UNDP) de hervormingen van de Russische economie geëvalueerd. Het
'Human Development Report for Central and Eastern Europe and the CIS'
beschrijft het proces aldus: "De meest bepleite hervormingsstrategie ten tijde
van de ineenstorting van de Sovjet-Unie stond bekend als 'shocktherapie', of
de 'big bang'. Er werd vanuit gegaan dat er een zekere 'pijn' geleden zou
moeten worden, maar men nam aan dat de pijn van korte duur was en dat
de uiteindelijke voordelen aanzienlijk zouden zijn. De 'big bang'-strategie
onderscheidde drie fases. Ten eerste zouden staatsondernemingen worden
geprivatiseerd met als resultaat de vorming van een kapitalistische klasse
zonder de voorafgaande noodzaak van de particuliere accumulatie van kapitaal.
Ten tweede zouden alle prijzen volledig worden geliberaliseerd, zodat
prijssignalen konden worden benut voor de opsporing van grondstoffen en
de verbetering van de economische doeltreffendheid. Ten derde zou buitenlands
kapitaal worden gebruikt om de pijn te verzachten die werd veroorzaakt
door een verlaging van produktie en inkomens."
Aan het eind van de jaren 90 had het bovenbeschreven proces er uiteindelijk
toe geleid dat de Russische bourgeoisie uit een tiental clans bestond rond
oligarchen die met elkaar in een strijd gewikkeld waren om de controle over
de staat en de grondstoffen. Het Britse blad The Economist vroeg zich af
waar de buitenlandse leningen aan Rusland waren gebleven: "wat gebeurde
er eigenlijk met het geld dat werd geleend aan de Sovjet-Unie en aan
Rusland? Alles samen bedroeg dat meer dan 150 miljard dollar. In theorie
was het bedoeld voor de import van voedsel en de modernisering van de
industrie en om de openbare financiën te steunen. Maar er is verbazend weinig
resultaat te zien van de grote sommen die ermee gemoeid zijn. "Het is
gestolen, zegt een ervaren Moskouse investeringsbankier." (The Economist,
11 januari 2001)
De "leningen" van westerse financiers bedroegen in 1998 30% van het
Russische bruto nationaal produkt. Na toeëigening door een aantal parasieten
aan de top van de Russische maatschappij blijven de leningen toch in de
boeken staan als te moeten worden terugbetaald, met rente, door de verarmde
lagen aan de onderkant van die maatschappij. De situatie lijkt volkomen
uitzichtloos en dat is ook de positie waarin Poetin verkeert, tussen oligarchen
en proletariërs. Vraag is welke keuze hij uiteindelijk maakt in de binnenlandse
politieke situatie, nu hij op buitenlands vlak gekozen heeft voor het kamp
van de Europese landen die niet aan het Amerikaanse lijntje willen lopen.
Daarover zullen we ons buigen in een volgend artikel in dit blad.
hebben gebruikt. Want uitgezet worden en valse papieren benutten hangt
nauw samen met het leven in de illegaliteit. Deze voorwaarden komen er
bijna op neer dat men eigenlijk niet illegaal geweest mag zijn om gelegaliseerd
te kunnen worden. Ook willen we dat er met een aantal van de andere
voorwaarden soepeler wordt omgesprongen. Zoals de voorwaarde dat de
aanvraag voor 1 december 1999 moet zijn ingediend, dat men aantoonbaar
onafgebroken in Nederland is geweest, dat men altijd een sofi -nummer heeft
gehad, en dat men niet eerder via een andere regeling tijdelijk legaal is
geweest.
Vanaf vandaag, 6 maart 2003, slaan we de handen opnieuw ineen en gaan
we weer actie voeren. We gaan intensiever lobbyen, solidariteit organiseren,
petities aanbieden en demonstreren. En daar zullen we het, als het nodig is,
niet bij laten. Eerder hebben we al laten zien dat we bereid zijn om tot het
uiterste te gaan om voor onze rechten op te komen.
De "witte" illegale arbeidsmigranten
Wij worden gesteund door het landelijk comité "Geen mens is illegaal", dat
bestaat uit OIB/HTIB, Plus6min6, ACWI, KMAN, Nederland Bekent Kleur,
PRIME en De Fabel van de illegaal.
kleintje MUURKRANT/ 21 maart 2003 pag 5
t e ontkomen a an e ffe ctie ve
op sporing in ge va l van ve rmoe -
de lijk stra fb aa r ha nde len". De
m iniste r ka n met de ze ze e r ve r-
ga a nd e be voegdh eid dus dien-
ste n ve rb ied en die we lisw a a r
a ftapba a r z ijn , ma a r w a a rbij
het a ftap pe n we inig effe ct ief is
va nw e ge anonimite it o f ver-
sleute ling. Ook vooruitbe ta a lde
data dien sten (pre -pa id UTMS)
w a a rbij d e a a nbie de r de n aam
van de ge bruiker nie t ke nt,
z ouden op b asis va n dit a rtike l
ve rbode n kunne n worde n . He t
nie uw e a rtike l ge eft de min is -
t e r c arte b lan che om e e n dienst
te ve rbie den. Hoofdstuk 14 va n
de hu idig e
Te le communica t iew et st e lt de
ministe r in sta a t dienste n ve r-
bie de n tijde ns bu ite ngewon e
omsta ndigh ed en , z oa ls oorlog
of rampe n. Zulke m a atrege len
m oete n e c hte r w e l d oor de
Tw ee de Ka me r w ord en goe d-
ge keurd, ze lfs in tijde n van o or-
log . Het nieu w e a rt ike l 2A.1
be va t geen ve rplichting om ee n
besluit t e late n goedkeuren
do or d e Ka me r. He t a rtike l
biedt dus minde r w a arborgen
voor e en be voe gdhe id die ve e l
ve rde r ga at en bo ven dien s ne l-
le r a a n de orde lijkt. Het nieu-
w e a rtike l toon t a a n hoe a fha n-
ke lijk de Nede rla ndse ove rhe id
z ichz elf h ee ft gemaa kt va n het
a fta ppen van te le co mmunica -
tie . N ieu w e e n e xtre m e
be voegd he de n worde n nu
be da cht om het afta ppen te
kunn e n vo ortzetten . Me er
informatie via h et Inst ituut
voor Info rmatie re c ht
( w w w . i v i r . n l )
Dit stukje is ove rgenom en uit
de nie uwsbrief va n Bits of
Fre ed om die op komt voor digi-
t a le burgerrecht e n. Postbus
1035, 1000 BA, Amste rdam
w w w.bof.nl & info@bof.nl
0 2 0 . 4 6 8 6 4 5 1
➔➔➔➔
Geheime aftapcijfers
Bits o f Fre e dom he eft in
2000 via e en WO B proc edure
bij J ustitie ve rzoc ht om cijfe rs
va n het ju stitie e l a ft a ppe n va n
te lefoons , GSMs e n inte rnet in
de ja ren n eg en tig. Cijfers
w a re n a l b eke nd ove r 1993 en
1994. U itge le kte cijfe rs ove r
1998 d uiden op e e n e xp lo sie ve
toena me in de tw e ed e he lft
va n de ja re n ne gent ig. Om
m e er zic ht te krijge n op de toe -
name va n he t a fta ppen en d e
re de ne n da a rvoo r, besloo t Bits
of Fre e dom a lle cijfe rs op t e
vra ge n. Het ministe rie h ee ft
volgeho uden dat z ij n iet w e e t
ho eve e l te le foon s de politie
a fluiste rt . Bits of Fre e dom zet
grote vra agt eke ns bij dit a rgu-
me nt o mdat Justitie de te le -
foonbe drijven e e n ve rg oeding
moet b et a len voor de t aps. Het
is z e er onw aa rschijnlijk da t
de z e facture n niet als aparte
koste npost worden ge a dminis -
t ree rd. Ma a r volg en s Justitie
be sta at de adm inistratie
s lec hts uit lo sse fa cturen e n
w o rden e r ge en tota le n va n bij-
ge ho ude n. De re ch te r vond
de z e s lordige werkw ijze a anne -
me lijk. Tijde ns de WOB proce -
du re he e ft de rege rin g in an t-
woord op Ka m e rvrag en cijfe rs
ge pre se nte e rd o ve r 1999.
Da a ruit ble e k dat de politie
10.000 t e le fo ons tapt e, 3000
va ste te le foon s e n 7000 GS Ms .
Bits of Fre e dom ga at e r nu van
uit dat h et ministe rie moet uit-
le gge n ho e e r w e l c ijfe rs kun -
ne n b esta an ove r 1999. De he le
WO B procedure wordt ge ken -
me rkt door te genw erking e n
on wil van de kant va n het
ministe rie . Bovendie n blijft het
de vraag w e lke overhe id
➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔➔

kleintje MUURKRANT/ 21 maart 2003, pag 6
burge rs h et me est moeten vre -
z e n: e e n ove rhe id die ve e l
afta pt of e en ove rhe id die ge e n
ide e hee ft hoe ve el zij a fta pt.
Verge lijkinge n uit het buiten -
land g eve n a an h oe ho og de cij-
fe rs in N ed erla nd zijn.
Te genover de 10.000 taps in
1999 sta an c ijfers uit de VS
w a a r de politie 1277 te le foons
ta pte (b ron : US Co urts Wireta p
Repo rt ) e n Enge land w aa r 1933
ma a l geta pt w erd (bron: UK
C o m m u n i c a t i o n s
Comm ission er). Me e r informa -
tie , inc lusie f de u itsp ra a k is t e
vin de n op de webs ite van Bits
o f Fre e dom - w w w.b of.nl
➔➔➔➔ Ravage
royaal Op 30 april vie rt he t
a c tieblad Ra vag e fe est , Wa nt:
15 ja a r! Er w o rdt momente e l
e erste da ge n van de oorlog
ru im 60 hightec h-bommen,
sommige w e l duiz end kilo
z w aa r, door het Iraa kse lu cht-
ruim sture n. Hij ove rw e e gt he t
ge bru ik van e en zw a re bom, die
het e ffe ct he eft van e en kle in
ke rn wapen. Op e e n
Ame rika anse basis in
Afgha nistan ste rven 2 krijgsge -
van genen t ijdens "het verhoor".
Ma a r in september vorig jaa r
bez org de de verge lijking mij
e en proces w e ge ns "be le diging
va n e en be vrie nd st a atsho ofd,
G.W. Bush". Het kwam ec hte r
nooit zove r. De oo rs pronke lijke
da gva arding, voo r 10 de cember,
w e rd ingetrokken . De
Amste rdams e O fficie r va n
Justitie , W. van Scha ijk, me ldde
me vla k voor het proce s dat ik
niet ho efd e te komen: "Ve rde r
onde rzoe k is n odig", schre ef hij.
O nlang s stuurde hij me
opnieuw e e n bericht: "Ge let op
d e huidige st and va n het onde r-
zoe k", sepone ert hij de z aa k.
Dat be te ken t dat hij defin i t i e f
a fziet va n m ijn ve rvolging. Ee n
mooie ove rw inning dus, te dan -
ken a an de protestm ails van
vele me nsen te gen mijn vervol-
ging. Mense n zoa ls Jouw e . Ik
ontm oe tte hem o p h et jo nge -
ren congre s va n 1 ma a rt. Hij
ma a kte z elf a ffic hes tege n mijn
ve rvolging, e n hing er ee n 15-ta l
op op z ijn sc hool in Iepe r. Ze ke r
20 vrie nden van he m stuurde n
e en protestma il na a r de
Ne de rla ndse ministe r va n
Justitie! Het beloo ft w at voor
d e a cties op d e sc holen t egen
de oorlog! N og ee ns d ank, ook
aa n a lle mens en die mij fin a n-
cie e l ste unde n e n in tota a l 456
e uro op mijn re ken ing stortte n.
Met dez e s om beta a lde ik mijn
advo ca at, me este r Ivo Fla chet.
Me t de re st va n het ge ld steun -
de ik de c am pa gne va n de
PVDA-jonge re n voor José Ma ria
Sis on, de Filipijnse revolutio nair
die door de Europese Unie op
de te rroriste nlijst gepla atst is op
vra ag va n de re gering Bus h.
(Annemie Me ls, Be lgië )
You've got mail
Loesje
Geachte redactie, in de laatste editie van Kleintje Muurkrant wordt er een
Loesje tekst als titel gebruikt "sla niet, prei wel". Dit is leuk en hier hebben we
uiteraard geen problemen mee. Wel zou het fijn zijn als er een bronvermelding
bij komt te staan. groetjes, Doeko
Okee, dan doen we dat: "Cynisme, frustratie, achterdocht, tunneldenken,
oogkleppen op. Waar verander jij de wereld mee?
Positief-kritisch, overstijgend, verwonderend, origineel, uniek, kreatief. Loesje
versiert de straten. Plak of schrijf eens mee. In Den Bosch of elders in het
land. Voor Loesje Brabant mail: denbosch@loesje.nl voor een ander gedeelte
van Nederland marc@loesje.nl en voor een ander gedeelte van de wereld
doeko@loesje.nl Voel de vrijheid van alles mooi te maken. Loesje, Postbus
1045, 6801 BA Arnhem 026.4437724 & www.loesje.nl"
Straling
ha rd gewe rkt a an e e n Rava ge
Roya al Fe stiva l op de Kop va n Beste redactie, wat mij enorm verbaast is dat de ether de komende jaren
het Java -e ilan d, in het helemaal gevuld wordt met digitale televisie en radio, GSM en UMTS, DECT-
Amste rd am se IJ, da n omge - huistelefoons en veel meer. Terwijl de wetenschap niet precies weet wat
doopt tot een t ijdelijke ora nje - elektromagnetische golven zijn en doen (de normen lopen wereldwijd dan
vrije zone . Voor me e r informa - ook enorm uiteen), en het zeker is dat de golven levende wezens opwarmen
tie kun je ga a n kijken o p (dat effect is bewezen. Het is ook zeker dat het invloed heeft op de aanmaak
w w w .ra va ge roya a l.nl of o p van hormonen, bijvoorbeeld die helpen bij het slapen gaan), én het zeker is
w w w . a n t e n n a . n l / r a v a g edat
levende cellen functioneren met hulp van potentiaalverschillen (hoewel
0 2 0 . 6 7 6 1 7 7 3 het precieze mechanisme niet bekend is) die met zekerheid door elektromag-
➔➔➔➔
Belediging van
Bush In september 2002
netische golven worden verstoord (hoewel niet zeker is wat er nog meer
gebeurt dan opwarmen en of dat erg is). Ik vind het vreemd dat de politici
onder zulke voorwaarden zoveel vrijheid geven voor het vullen van de ether,
terwijl het meeste ook via kabels kan. Kabels zijn onder controle te houden,
de e lde ik in he t O osterpa rk in je kunt ze afschermen. De ether overspoelt iedereen, niemand kan zich tegen
Amste rdam pamflett en uit eventuele negatieve gevolgen beschermen. Als je de eerder geformuleerde
waa rop Bus h ve rgele ken w ordt bezwaren in aanmerking neemt, dan is de kans toch wel groot dat er nu nog
met Hitler. N u, vijf ma ande n onbekende gevolgen voor de volksgezondheid zullen zijn. De digitale uitzen-
late r, op e nkele weken of da gen dingen storen in ieder geval apparatuur, dat is inmiddels wel duidelijk, maar
van de oorlog is die ve rge lijking waarschijnlijk zijn ze ook voor mensen niet zonder gevolgen. Ik zou graag wil-
alge m ee n ge a ccept ee rd. Elke len dat de politiek kiest voor kabels en niet voor de elektromagnetische gol-
krant, elk te levisie journa a l ven in de ether. Kent u de website www.electroallergie.org? Het initiatief is
be w ijst trouwe ns opnie uw hoe van een gepensioneerde hoogleraar, bioloog, maar gepromoveerd in de wis-
pijnlijk juist z e is: Bu sh w il in de en natuurwetenschappen. Beslist geen onzin! (Frans van Velden)
Orthomoleculair vervolg
In Kleintje Muurkrant van 21 februari 2003 schrijven Nienhuys en Renckens
dat het lastig is om de hypothese van Duesburg 'hiv is niet de oorzaak van
aids' serieus te nemen. Toch is daar wel reden toe. Duesberg heeft het wellicht
niet bij het rechte eind, maar de gevestigde hiv/aids-wetenschap ook
niet. Er zijn namelijk hiv-positief gediagnosticeerde mensen die zonder
gebruik van medicijnen geen aids ontwikkelen en gezond blijven.
Verschillende onderzoekers komen op 5 tot 20 procent, maar op zichzelf doet
dat er niet toe. Als er één patiënt niet aan de gevestigde hiv/aids-theorie voldoet
moet toch echt een vraagteken bij die theorie gezet worden en dus ook
bij de praktijk. Gezonde hiv-positief gediagnosticeerde mensen moeten geen
zware medicinale behandeling krijgen, als er een redelijke kans bestaat dat
ze zonder die behandeling gezond blijven, daarentegen met die behandeling
ernstige bijverschijnselen krijgen.
Ik volg de discussie met spanning; maar ik ben bang dat beide partijen te
weinig bereid zijn om van hun vooropgezette mening af te wijken. Je kunt wel
overtuigd zijn van de zwaartekracht, maar als je een overigens normaal persoon
ziet opstijgen, moet je toch aan de theorie gaan twijfelen. 'Hiv veroorzaakt
geen aids' als mogelijkheid verwerpen, terwijl er wel degelijk voorbeelden
zijn die de theorie logenstraffen, is net zo onterecht als blind geloven in
niet door onderzoek onderbouwde orthomoleculaire ideeën.
Ook in het geval van aids zou de werkelijke oorzaak wel eens afgrijselijke
armoede kunnen zijn en een eenzijdig dieet, net als bij pellagra. In de rijke
wereld zou het falen van het immuunsysteem weer andere oorzaken kunnen
hebben. Maar ook voor hiv en aids geldt wat Nienhuys en Renckens schrijven:
'wetenschappelijke gegevens lijken het onderspit te delven, wanneer ze
worden geconfronteerd met hogere zaken, zoals de voortreffelijkheid van de
eigen persoon, ras, staat of religie'. Ik voeg daar de voortreffelijkheid van "the
war against terrorism and aids" aan toe. (Jan van Kampveld)
Eind niet in zicht
Hallo mensen, inderdaad is het een feit dat ons warme en beschermende
woning is veranderd in een bedreigend gif/dump station, een afvalvat voor de
afvalstoffen/problematiek van de overheid en de industrie. Verboden, schadelijke,
bedreigende, risicovolle, gevaarlijke, kankerverwekkende, hormoonaalontregelende
-verstorende, neurotoxische, oncogenen, fertiliteits, dna-verstorende,
mutagenen, genotoxische, reprotoxische, radioactieve, verarmd uranium
en verhoogd uranium, bestrijdingsmiddelen, zware metalen, toxische, giftige,
oplosmiddelen, paks, etc etc... noem het maar op in ons huis. Het is een
diepe en in-trieste schandalige met overheidsgeld gesubsidieerde waanzin
die de hele gezondheidszorg en 't milieu zit aan te tasten en te contamineren
voor 24 uur zit te vergiftigen. Hoe durven zij dit anderen aan te doen? Hoe
heeft het ooit zover kunnen komen? Door de falende en tekort schietende
overheid die maar één ding voor ogen had: hoe komen wij toch van al die
afvalstoffen af die de industrie en overheid bergen geld kost en waar geen
oplossing voor was, waar zij geld voor moesten betalen, elke dag tot in de
eeuwigheid. En dat wilde die industrie helemaal niet, en ook die overheid
niet, ze hadden een gigantisch en vastgelopen probleem met de nasleep en
erfenis van de industie die voor onze welvaart moest zorgen, maar niet voor
ons welzijn, gezondheid en milieu, dat telde niet mee!. Subsidie truckendozen
en overheidsgeld werd aangewend om van gif en toxisch afval van de industrie
af te komen, de overheid wist er ook geen raad mee, dus maakte ze van
alle afvalverbrandings/vliegassen die rechtstreeks uit de huisafvalverbrandings/installaties
en chemische depots, electriciteitscentrales hun verbran-
dings/vliegassen uitstoot -emmisies, industrieel chemisch afval bouwgrondstoffen
voor de betonstort van alles wat je je maar in kan denken. De stand
van zaken is erbarmelijk, waanzinnig en hoogst zorgwekkend en verdient
hoge urgentie te hebben, want de volksgezondheid, 't milieu, werkgelegenheid,
sociale zaken en economische belangen zijn hier zwaar in het geding.
Vergiftigende uitlogende tuinspeeltoestellen, tuinschuttingen, kunstmest op
de tuingrond, kunstgrind en nep-kiezelstenen vol gif verdwijnen in muren, plafonds,
vloeren, wanden etc van beton, metselstenen, klinkers en stoeptegels,
heipalen, funderingen vol met die gif-korrels (boor of frees en maak geen
sleuven meer in je eigen huisen woning, renoveer en verbouw maar niets
meer, sloop ook niets meer want de stofwolken die het met zich mee zal
brengen zijn levensbedreigend voor elk mens en zijn gezinsleden, voor het
milieu etc. Waar zijn de regering, de overheid en de industrie willens en
wetens mee bezig? Een regelrechte onbetaalbare onherstelbare toekomst
staat ons te wachten, een gezondheidszorg die niet meer te betalen is. De
gevolgen zijn desastreus en onherstelbaar, onvervangbaar, de
afvalstoffen/decadentie ten top, en de burgers kunnen hiervoor bloeden en
ziek worden. De alarmbel moet luid gaan klinken tot in de hoogste regionen
van onze bestuurders. Beleid is een essentiële prioriteit van de hoogste orde,
ingrijpen is absoluut dringend en hard nodig voor de huidige en onze toekomstige
generaties, wij zijn echt niet de enige mensen die leven hoor, wij behoren
voor onze aardse ecologie, de voedselketen, kringloop, grond, lucht,
water en onze voortplanting te zorgen, te behoeden dat hier mee wordt
gesold, en dat wij hiervoor worden opgeofferd. Dit kan niet, dit mag niet, dit
mogen we ons niet aan laten doen. Het is in strijd met ons hele leven, de
gezondheid en 't voortbestaan van alle normen en waardes van onze
beschaving, elke wet wordt hier mee geschonden en overtreden. Een huis en
omgeving die vergiftigd is, zal onszelf ook vergiftigen. Wat te denken van een
"vervangingsplicht" van schadelijke stoffen, nu stoppen we er juist gif in en
vervangen helemaal niets van al wat slecht is, nee nog erger - we halen nu
het goede eruit en stoppen er giftig afval voor in de plaats. Het is zo tegenstrijdig
en waanzinnig schandalig als wat, er klopt helemaal niets meer van!
En dan zegt onze regering nog wel dat we de komende toekomstige nieuwe
generaties niet mogen opzadelen met onze toxische stoffen nalatenschap?
Dit moeten we zien te voorkomen! Klinkklare leugens dus van onze overheid
en regering en hun industrie, de mensen worden belazerd en dom gehouden,
vals voorgelicht en misleid en misbruikt, gemanipuleerd, en niet wakker
gehouden, niet gewaarschuwd en niet beschermd, maar experimenteel als
proefdieren uitgetest. Het eind is (nog) niet in zicht. (Robert Kahlman)
Het vingertje
Het eerste land dat Saddam, bij monde van Hopman Scheffer,
zei waar het op stond.
Het eerste land dat wapens naar Turkije zond.
Het eerste land waar Al Qaeda verdachten wegens vormfouten
niet veroordeeld werden.
Het eerste land dat na WO II een spoorlijn naar nirgendwo aanlegt.
Het eerste land waar opwinding over drugshandel zich beperkt
tot 1% van de handel.
Het eerste land dat een onderdaan 8 miljoen moest uitkeren
wegens koninklijk ringeloren.
Het eerste land buiten de VS met een Enron-achtig instortende
multinational.
Het eerste land dat de kenniseconomie onthoofdde door universitaire
kaalpluk.
Het eerste land met een vermoorde onderbuik.
Het eerste land binnen Europa dat de Kyoto afspraken zeker niet
zal halen.
Het eerste land binnen Europa waar de beurskoersen echt in
mekaar gaan storten.
Het land binnen Europa dat met afstand voorop loopt in de twee -
de AIDS-epidemie.
Het enige land binnen Europa dat door de VS erkend is als narcostaat.
Het enige land waar een margarita een hele constitutie door het
putje laat lopen.
Het land met verreweg de meeste arbeidsongeschikten.
Het land met verreweg de meeste whiplash- en andere mode-aan -
hangers.
Het land met het massiefste glazen plafond.
Het land waarin onderwijshomo's niet weten hoe snel ze weer
terug de kast in kunnen.
Het land met de grootste daling in onderwijskwaliteit ooit.
Het land met de grootste handel in exoten.
Het land met de grootste doorvoer van wapens.
Het land met de langste zorgwachtlijsten.
Het land met de duurste medicijnen.
Het land met de duurste nieuwbouwwoningen.
En dan te bedenken dat er mensen zijn die denken dat we geen
gidsland meer waren. Die mensen, die zijn niet van deze wereld.
Zand
PS
Inmiddels lukt het Bush weer om onze Hopman bij te benen; dat
is een zorg minder. Maar nu roept Blair dringend om Hopman. De
wereld is blij met ons.
Het
bedrijfsleven e.o.