97 - Nederlandse Bridge Bond

Beste lezer,
Er is veel gebeurd sinds u het vorige nummer
van de Weko-wijzer ontving. Enkele dagen in
het nieuwe jaar kregen we bericht dat Hans de
Jager, die gerust de éminence grise van de
Nederlandse wedstrijdleiders genoemd mag
worden, op 88-jarige leeftijd was overleden.
Hans' verdiensten voor de NBB, en meer
speciaal voor de Weko en de opleiding tot WL,
TCL en CLB zijn bijzonder groot geweest. Nog
in het vorige nummer van de Weko-wijzer kon
u een interessant artikel van zijn hand lezen
over de historie van de imp-WP-schaal, zoals
gewoonlijk netjes "uitgetijpt" ingeleverd inclusief
diverse lay-out aanwijzingen in de kantlijn.
Als eerbetoon plaatsen we nogmaals zijn
artikel "Paaseieren met hindernissen" dat hij
enkele jaren geleden schreef onder zijn
pseudoniem (en anagram) E. Grajeshand.
Ton Kooijman schreef een herinnering aan
Hans en ook publiceren we de toespraak die
Armand Trippaers (voorzitter NBB) sprak
tijdens de afscheidsbijeenkomst.
Begin januari is Hans de Jager overleden,
88 jaar oud. Een respectabele leeftijd voor
een respectabel man. Toch gebeurde het nog
onverwachts, na een vrij korte periode waarin
hij snel achteruit ging. Maar misschien was
het onverwachte ook wel het gevolg van de
uitstraling dat hij nog veel jonger was. In zijn
gedrag en zijn uiterlijk, weliswaar bedaard,
maar zeer geïnteresseerd en eeuwig actief.
Had hij niet pas kortgeleden afscheid genomen
van de Weko? En zoiets doe je als je
ergens in de zestig bent, of zo. Ja daarom
was het onverwachts, hij toonde nog lang
geen 88 en kon dus nog lang mee.
Meer dan een halve eeuw heeft hij zich met
wedstrijdbridge beziggehouden, een pensioengerechtigde
leeftijd lang, 65 jaar, met
bridge meer algemeen. En meer dan veertig
jaar had hij een ‘baan’ voor de NBB, eerst op
districtsniveau en vrij snel op landelijk niveau.
Dat deed hij met speels gemak. In 1962 werd
hij officieel WL en in 1968 leerde ik het vak uit
een kanjer van een cursusboek door hem
Voorwoord
door Marc van Beijsterveldt
In herinnering aan Hans de Jager
door Ton Kooijman
Omdat de diverse competities in najaar en
winter volop aan de gang zijn, zijn er in die
periode ook altijd relatief meer protesten. Een
gedeelte daarvan vindt u in dit nummer, van
commentaar voorzien door Con Holzscherer.
Ook de Commissie van Beroep had een drukke
periode. Aangezien de beslissingen van de
CvB vaak verstrekkende gevolgen (kunnen)
hebben, publiceren we die ook. Overigens zijn
alle CvB-uitspraken ook op de website van de
NBB (www.bridge.nl) te vinden.
Dan vindt u een verslag van de hand van
Henk van Tent die als wedstrijdleider aanwezig
was bij de Olympiade in Istanbul. Een stuk
van Ton Kooijman waarin de meer organisatorische
aspecten naar voren kwamen, stond al
in Weko-wijzer 96; het is leuk om er ook eens
van een andere kant verslag van te zien.
Tot slot nog een aflevering van wat inmiddels
een vaste rubriek geworden is: "Van de groene
tafel". Aarzelt u niet om vragen in te sturen.
geschreven en dat was niet de eerste versie.
Als ik het over een kanjer heb, is dat in twee
betekenissen. De omvang en de inhoud. Alles
was van een grote zorgvuldigheid, overal werden
voorbeelden gegeven, de mogelijke onregelmatigheden
waren uitgebreid beschreven.
En omdat er in die tijd internationaal veel minder
contacten waren, moet hij veel van zijn
teksten al interpreterend met zijn eigen gezond
verstand hebben vastgesteld. En daar
was weinig mis mee. Met dat gezond verstand
bedoel ik, en dus ook met de teksten.
Duizenden van ons zijn aan de hand van zijn
boeken opgeleid in het arbitervak. Als ik hier
stel dat het niveau van arbitreren in Nederland,
en dan kijk ik vooral naar de technische
aspecten daarvan, tot de hoogste in de wereld
behoort, danken we dat vooral aan Hans
de Jager. En dan durf ik nog wel verder te
gaan. Omdat hij begin jaren negentig op
verzoek van André Boekhorst een Engelstalige
versie verzorgde die gebruikt werd in de
eerste internationale WL-cursus van de EBL
(European Bridge League), heeft het niveau
Weko-wijzer 97 1

uiten ons land toen ook een niet te onderschatten
impuls gekregen.
Hans bleef tot aan zijn dood belangstelling
voor het bridge en de spelregels houden.
Onlangs ontving ik nog een brief van hem met
opmerkingen die ik mee kon nemen bij het
werk om de nieuwe spelregels te formuleren.
Je krijgt haast de neiging om uit eerbetoon bij
de teksten die mede door deze suggesties
De nestor van het Nederlandse wedstrijdwezen
is overleden, ons erelid Hans de Jager
is er niet meer.
In Hans de Jager verliezen wij een aimabele
man die zijn hart verpand had aan bridge.
Bridge was één grote uitdaging voor hem. Het
maakte niet uit of het ging om speltechnische
problemen, organisatorische zaken, regelgeving
of de opleiding van wedstrijdleiders. Alles
wat met bridge te maken had vond hij zeer
interessant. Hij kon er zijn hele persoonlijkheid
in kwijt.
Als wiskundige onderzocht hij talloze zaken.
Was de VP-schaal wel eerlijk genoeg? Als er
mensen klaagden over te grillige spellen
verscheen er geheid een maand later een
artikel in de Weko-wijzer over deze materie.
En passant zette hij dan meteen wat misverstanden
recht: ‘het is de wet van de grote
aantallen, niet de wet van de grote getallen.’
Hij wou ook alles wat belangrijk was over het
onderwerp kwijt in zo’n artikel. Zijn artikelen
hadden daarom veel voetnoten. Bij het artikel
over de grillige handen stond bijvoorbeeld de
volgende voetnoot: ‘Principieel moeten we
onderscheid maken tussen de grenzen die
gelden voor de gemiddelde kwadraatsom bij
één windrichting van 40 spellen en die van
alle vier de handen van 10 verschillende
spellen’.
Hans de Jager had ook een vooruitziende
blik. Hij werd in 1961 competitieleider van
district Zuid Limburg. En het was niet toevallig
dat juist district Zuid Limburg het eerste
district was waar met systeemkaarten moest
worden gespeeld.
2
Bij het afscheid van Hans de Jager
door Armand Trippaers
Weko-wijzer 97
gaan ontstaan met een voetnoot naar hem te
verwijzen. Dat zal niet gebeuren en we
hebben in Nederland die voetnoten niet nodig:
wat respect en voetnoot?, om ons Hans blijvend
te herinneren. Als een spelregelkenner
bij uitstek, als een man met tomeloze energie,
maar uiteindelijk vooral als een aardige vent
met humor bij wie het goed toeven was.
Ook in groter verband doorzag hij dat nieuwe
ontwikkelingen hun eigen regulering nodig
hadden. Toen er complexe biedsystemen
ontstonden, stond hij aan de wieg van de
zogenaamde Rode Systeem-regelingen.
Hans vond goed onderwijs belangrijk. Zijn
cursusboeken voor de wedstrijdtechnische
opleidingen werden standaardwerken waar hij
constant aan bleef schaven. Want het kon
altijd nog nét iets beter. Ook door de Europese
en Wereld Bridge Bond werden zijn boeken
en inzichten gebruikt bij de opleiding van
internationale arbiters.

Hans was vele jaren lid van de landelijke
wedstrijdcommissie de Weko. In die commissie
was hij omringd met kritische scherpzinnige
mensen. Hans genoot zeker van de,
soms felle, gesprekken. Vooral zijn discussies
met Ton Kooijman waren heftig, maar altijd
gingen ze als goede vrienden uit elkaar,
elkaar waarderend om andermans kennis van
zaken.
Je moest Hans beter kennen om te ontdekken
dat hij een grote fantasie had. Dat kwam
vooral tot uiting in de verhalen die hij onder
het anagram E. Grajeshand schreef. Dat
pseudoniem gaf hem de mogelijkheid om zijn
observaties te verwerken tot scherpzinnige en
humoristische verhalen.
Eén pseudoniem was echter niet voldoende.
Zo schreef E. Grajeshand eens dat hij ook
verhalen publiceerde onder het anagram
Gerd Jan Hase. Van dit soort dubbele
bodems kon Hans echt genieten.
Nadat Hans in 1996 tot erelid van de Nederlandse
Bridge Bond was benoemd, verscheen
er in 1997 een speciaal nummer van de
Weko-wijzer dat geheel gewijd was aan Hans.
Hans zou Hans niet zijn als E. Grajeshand
daar niet een artikel in liet schrijven getiteld
‘Zelfportret’.
In dat artikel schrijft Grajeshand voornamelijk
over ……..Hans de Jager.
Een citaat uit dat artikel: “Met Hans de Jager
heb ik meermalen vruchtbaar samengewerkt,
hoewel hij ook wel eens moeilijk deed”. Dit
citaat maakt meer dan duidelijk hoe Hans
over zichzelf dacht, vruchtbaar samenwerken
met anderen is belangrijk, maar Hans had
goed in de gaten dat zijn drang naar perfectie
anderen soms tot wanhoop dreef.
Een ander citaat van Grajeshand: “Wie ben ik
om er iets tegenin te brengen dat een heel
nummer van de Weko-wijzer aan Hans de
Jager wordt gewijd? Want bobo’s houden
elkaar nu eenmaal de hand boven het hoofd
en laten de buitenwereld zelden zien hoe
oneens ze het gewoonlijk met elkaar zijn.”
Eigenlijk zegt Hans van zichzelf dat hij zichzelf
geen bobo vond, en dat is ook zo. Hij was
wars van de schone schijn of uiterlijkheden.
Als er een probleem was, moest dat bediscussieerd
worden. En het liefst in alle openheid
zodat iedereen zijn licht er over kon laten
schijnen.
Dames en heren, Hans de Jager is een zeer
belangrijk man geweest voor de Nederlandse
bridgegemeenschap. Hij zal lang in onze
gedachten blijven bestaan, al was het alleen
maar omdat zijn publicaties over tien, twintig
of dertig jaar nog steeds actueel zullen zijn
door de scherpe analyses en de wetenschappelijke
grondslag.
Ook de Vlaamse Bridge Liga heeft haar deelneming
betuigd bij het overlijden van Hans en
daarbij haar grote waardering uitgesproken
voor de verdiensten van Hans.
Ik besef dat ik zeer onvolledig ben geweest
met het memoreren van alle verdiensten van
Hans. Dat kan ook niet in dit korte tijdsbestek,
hoewel Hans zelf altijd streefde naar zorgvuldigheid
en volledigheid. Maar als al zijn verdiensten
zouden zijn genoemd, zou u hem
misschien wél een bobo vinden en dat had hij
ook niet gewild.
Hans, we verliezen in jou een uniek mens dat
een groot stempel heeft gedrukt op de ontwikkeling
van bridge in Nederland. We zullen je
missen en we zullen je zeker niet vergeten.
Paaseieren met hindernissen
door E. Grajeshand
(dit artikel werd eerder geplaatst in Weko-wijzer 73 van maart 1999)
Evenals verleden jaar had Nettie me uitgenodigd
om in de week voor Pasen de eierendrive
op haar club te spelen - een Butlerwedstrijd.
Want de partner met wie ze gewoonlijk
op haar donderdagse club speelt,
was weer verhinderd. Haar invitatie wekte,
zoals dat heet, gemengde gevoelens bij me
op. Niet om haar, want ze speelt goed, is een
prettige partner en op onze maandagse club
vormen we een harmonieus paar. Ook niet
om de dag; je kunt tegenwoordig op de televisie
wel elke avond in de week naar voetballen
en andere vormen van geweld kijken.
Daar laat ik een bridgewedstrijd niet voor
staan. De paren op haar donderdagse club
zijn het gebruikelijke assortiment van aardige
en vervelende, goede en slechte spelers; dat
was evenmin mijn bezwaar.
Nee, het is die TCL, of hoe dat tegenwoordig
heten mag, die me beslist niet ligt. Hij ge-
Weko-wijzer 97 3

draagt zich naar mijn idee veel te bazig en
wordt direct kwaad als een speler zijn autoriteit
in twijfel durft te trekken en hem niet
slaafs gehoorzaamt. Dat werkt op mijn
zenuwen en maakt me recalcitrant. Nettie is
niet zo, ze lachte er om toen die man en ik
verleden jaar ruzie hadden - en ik weet eigenlijk
niet, wie van ons beiden ze toen niet serieus
nam.
Dat was verleden jaar. Nu nam ik me voor,
me niet door hem op stang te laten jagen.
Maar in de derde ronde deed zich toch een
incident voor waarbij ik mijn zelfbeheersing
even verloor. Het spel lag zo:
♠ 3
♥ V3
♦ 10986542
♣ 862
4
♠ 52
♥ AH9852
♦ AH
♣ 543
N
W O
Z
♠ A9764
♥ 6
♦ 7
♣ AHB1097
♠ HVB108
♥ B1074
♦ VB3
♣ V
Nettie had 1♥ geopend, oost had met 1♠
gevolgd en ik was nogal overmoedig in 6♣
terechtgekomen. West startte ♠3 - kennelijk
een singleton - en ik moest oosts ♠10 in de
eerste slag wel met ♠A nemen, maar ik
besefte dat ik dan tegen vier schoppenverliezers
aankeek, waarvan er maar twee op de
plaatjes van de blinde konden worden geloosd.
Bovendien zou ik ♣V nog moeten vinden.
Eerst maar eens troef trekken, dacht ik;
als die rond zitten houdt de blinde een troef
over waarmee ik een schoppen kan troeven
nadat ik oost eerst een schoppen zou hebben
laten maken.
In de tweede slag speelde ik dus ♣A voor en
oost smeet onmiddellijk ♣V op tafel, terwijl hij
me aankeek alsof ik in zijn hand had gegluurd.
Die handeling ontlokte zijn partner
bovendien de opmerking dat deze nog niet
had bijgespeeld. De arbiter verscheen prompt
aan tafel, nog voordat iemand hem had
geroepen. “Nu mag de leider kiezen of Jan de
hoogste of de laagste moet bijspelen”, besliste
hij zonder dat hem iets was gevraagd. Ik
begreep eigenlijk niet, waar die man zich mee
bemoeide en dat gaf ik hem ook te verstaan.
Weko-wijzer 97
Maar hij antwoordde arrogant dat “de aandacht
op de onregelmatigheid was gevestigd”
en dat het dus onze plicht was geweest hem
direct te ontbieden. Ik sputterde nog wat
tegen: “maar ik hoef toch niet te kiezen”. “Dat
moet u wel”, zei hij, “in artikel 57A staat: en de
leider kiest één van de volgende mogelijkheden”.
Op dat moment kon ik me niet langer
bedwingen en zei nijdig: “ik kies de middelste”,
in de overtuiging dat oost geen andere
troef meer had, zodat west de drie andere
troefjes bezat. Na deze slag had ik immers
nog HB1097 over om ze onschadelijk te
maken. “Dat kan niet”, zei hij korzelig, “u kunt
alleen de hoogste of de laagste kiezen”. Om
de zaak niet te laten escaleren koos ik de
hoogste; dat staat serieus. In de volgende
slag speelde ik ♣H, bij west verscheen ♣2 en
oost gooide ♠8 af. Een schoppen in de blinde
troeven was er niet meer bij.
Er was echter nog een andere kans om het
contract te maken, namelijk als de hartens 3-3
zouden zitten. De laatste troef haalde ik er
nog niet uit, maar ik ging in de vierde slag met
♥6 naar de tafel en gooide vervolgens op de
andere hoge harten mijn ♠4 af. West speelde
in die slag ♥V bij. Hij kon natuurlijk nog best
♥B hebben, maar het feit dat oost eerst ♥7 en
daarna ♥4 had bijgespeeld deed me vermoeden
dat de hartens ook niet rond zouden
zitten. Inderdaad, toen ik de derde harten in
mijn hand troefde, gooide west ♦2 af. Ook die
kans was dus verkeken. De situatie was nu
als volgt:
♠ –
♥ –
♦ 1098654
♣ 6
♠ 5
♥ 985
♦ AH
♣ 5
N
W O
Z
♠ 976
♥ –
♦ 7
♣ 1097
♠ HVB
♥ B
♦ VB3
♣ –
Ik kon nu bij west de laatste troef er wel uithalen
en dan op de tweede ruiten een schoppen
afgooien en zelfs de hartens vrijtroeven, maar
dat hielp me allemaal niet; ik bleef twee verliezers
in schoppen houden. In de hoop dat ik
west tot een fout zou kunnen verleiden,

speelde ik een schoppen uit de hand. Maar
west spaarde zijn troef en liet de slag door
zijn partner nemen. Die speelde schoppen
terug en dat betekende de downslag.
Nettie was niet teleurgesteld; integendeel, ze
bleek enthousiast over wat ik had willen doen.
“Wat slim van je om te verlangen dat hij ♣6
zou bijspelen”, riep ze en er klonk oprechte
bewondering in haar stem. “Dan is het contract
binnen”. “Dat maakt geen verschil”,
merkte Jan op. “Toch wel”, zei ze, “als jij in de
tweede troefslag dan ♣2 bijspeelt, gaat de
leider, net als hij nu deed, driemaal harten
spelen en de derde hoog troeven. Dan speelt
hij ruiten naar mijn aas en voor de vierde keer
harten die hij weer hoog troeft. Daarna brengt
hij je met zijn ♣7 aan slag en je hebt dan
alleen nog ruitens, waarmee je mijn hand aan
slag moet brengen. Op mijn hoge ruiten en de
twee vrije hartens gaan alle drie de schoppens
van de leider weg. En als je in de tweede
troefslag ♣8 deblokkeert is mijn troef 5
hoger dan jouw troef 2. Ook eerder ondertroeven
helpt je niet. Alleen ♣6 overhouden
was funest voor ons; die is te hoog voor mijn
♣5 en te laag voor de ♣7 van de leider”.
Nu was het mijn beurt om haar te complimenteren
met de scherpe analyse, waarbij ik
maar verzweeg dat ik dit alles niet had gezien.
Dat vertelde ik haar pas na afloop van
de wedstrijd. “Heb je dat uit een boekje?”,
vroeg ik haar toen. Ze antwoordde dat ze
zoiets wel eens had gelezen, ergens bij Bird
en Klinger of zo, maar dat de zaak daar toch
wat anders lag. “Sommige wielen zijn nu
eenmaal al eerder uitgevonden”, zei ik, “maar
kennis van de literatuur maakt ook deel uit
van iemands technische bekwaamheden”.
In de vijfde ronde hadden we opnieuw een
confrontatie met de arbiter en merkwaardigerwijze
was weer art. 57 de bron van de
moeilijkheden. Nettie speelde als zuid een
contract van 2♠. De eerste vijf slagen waren
voor ons, maar de zesde en zevende waren
door west genomen. De situatie was toen zo:
♠ –
♥ 2
♦ 75
♣ 862
♠ –
♥ 65
♦ 9863
♣ –
N
W O
Z
♠ B
♥ B3
♦ –
♣ 543
♠ –
♥ V1087
♦ B
♣ 7
West, die blijkbaar niet wist waar ♣7 zich
bevond, speelde in de achtste slag ♦5 (hij
wist dat zijn partner nog de hoogste had),
maar daarbij viel per ongeluk ook ♣6 uit zijn
hand. Hij slaakte een kreet en de arbiter was
ogenblikkelijk ter plaatse. Nadat deze had geconstateerd
dat ♣6 niet echt was gespeeld,
bepaalde hij dat het een kleine strafkaart zou
worden en hij legde omstandig uit wat we alle
vier al wisten. In noord werd ♦8 bijgespeeld,
oost legde ♦B en Nettie troefde de slag af,
waarna ze haar kans waarnam door ♣5 na te
spelen. Terwijl west wat beteuterd zat te
kijken, met zijn ♣6 op tafel, speelde oost al
♣7 bij. De arbiter die nog ter plaatse was,
constateerde dat oost voortijdig had bijgespeeld
en besliste: “nu moet de leider kiezen
of ze west zijn hoogste of zijn laagste klaveren
laat bijspelen”. Hij wees er op dat dit een
straf is die voorrang heeft op de regeling die
voor de kleine strafkaart geldt.
Als blinde bemoeide ik me er deze keer niet
mee en ik had ook niet zo geweten, of het wat
uitmaakte. Oost maakte echter bezwaar tegen
de beslissing van de arbiter met de argumentatie:
“de klaveren zes van mijn partner lag al
op tafel; ik dacht dat die gespeeld was; in elk
geval moet die worden gespeeld, want alle
klaverenhonneurs zijn er uit”. Maar de arbiter
was onverbiddelijk. Hij verweet oost dat deze
ongeoorloofde informatie over de klaverenhonneurs
had gegeven en las ons het begin
van art. 57 letterlijk voor om te benadrukken
dat dit artikel hier echt van toepassing was.
“Klaveren zes is niet gespeeld; dat moet nog
gebeuren”.
Ook Nettie toonde haar ongenoegen over de
beslissing van de arbiter. “Heb ik dan geen
andere keuze?” vroeg ze onnozel - ze is zelf
TCL en weet het wel. “Ja, als je bij west een
renonce in de voorgespeelde kleur verwacht,
Weko-wijzer 97 5

kun je een andere kleur verbieden”. “Dan
verbied ik west om schoppen bij te spelen”,
zei ze resoluut. Terwijl west wees op zijn ♣6
om te laten zien dat hij wel degelijk kon
bekennen, kon oost niet nalaten om weer zijn
goede geheugen te demonstreren: “Er zijn
dertien schoppens uit”, zei hij. “Ik heb de
troeven niet geteld”, loog Nettie en ze negeerde
de ♣6 die op tafel lag.
De arbiter was intussen ijverig in zijn boekje
aan het kijken, maar hij kon niets vinden dat
haar keuze ongeldig zou laten zijn. “In dit
geval heeft de eis van de leider geen invloed
op de verplichting dat west geen andere
klaveren mag spelen dan een honneur, of de
kleine strafkaart”. West moest dus ♣6 spelen.
Hij was zichtbaar opgelucht dat hij uiteindelijk
toch de zes kon leggen. Dat zou hij zonder al
dat geharrewar ook hebben gedaan. Hij had
immers al eerder laten blijken dat hij er geen
idee van had, waar de zeven zat, totdat zijn
partner die kaart bijspeelde.
De slag was voor oosts ♣7 en OW konden
niet verhinderen dat het contract werd gemaakt.
Na afloop concludeerde Nettie dat ze down
zou zijn gegaan als ze west in de bewuste
slag ♣2 of ♣8 had laten spelen. “Als hij de 2
Protest 04-28
Meesterklasse viertallencompetitie
Spel 32 ♠ AB10
W / OW ♥ 743
♦ HV109
♣ AVB
♠ HV9765
♥ AH10986
♦ 6
♣ –
W
♠ 842
♥ 5
♦ A85
N
Z
O
♠ 3
♥ VB2
♦ B7432
♣ 10975
♣ H86432
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
1♠ 1SA pas 2♠ *
4♥ ... pas pas 5♣
pas pas ... doublet pas
5♥ doublet allen passen
2♠ is transfer voor klaveren
6
Uitspraken van de Protestcommissie
Weko-wijzer 97
had gelegd, zodat oost aan slag komt, speelt
deze ♥V en nog een harten, waarop ik alleen
♥B maak en nog beide klaveren verlies. En
als hij de 8 had gelegd, neemt hij ook nog ♣6
mee en dan speelt hij klaveren terug, zodat ik
mijn beide hartens moet afgeven’. Ik begreep
het en zag nu ook een overeenkomst met het
andere spel. Op één dag hadden twee verschillende
tegenstanders ♣862 en ze moesten
beiden proberen geen ♣6 te spelen. De
ene keer zat ♣543 er achter, de andere keer
er voor.
De voorzitter kondigde na afloop van de drive
aan dat de computer het had laten afweten;
het bleek namelijk dat de datumscore in het
programma niet juist werd vastgesteld. Een
van de spelers weet te vertellen waardoor dat
komt: de overgang naar het volgende
millennium geeft nu al een verkeerde datum
aan. De voorzitter zegt dat er tot zijn spijt
geen andere oplossing is dan dat de prijzen -
zakjes met verschillende aantallen eieren -
door het lot zouden worden bepaald, omdat
het anders te laat zou worden. Nettie trok een
kaart, klaveren zes.
Zowel bij noords eerste pas als bij oosts
doublet is de tray lang aan de NO-zijde van
het scherm geweest.
NZ maken bezwaar tegen het 5♥-bod van
west na de vertraging van de tray. Die wordt
hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door oost
omdat noord in deze situatie geen probleem
kan hebben. De wedstrijdleider vond passen
op het doublet voor west geen redelijk
alternatief en liet de score staan. NZ moesten
dus naar de PK. Die overwoog:
dat de vastgestelde denkpauze van oost
een ongeoorloofde inlichting kan bevatten
waarvan west in het verdere bieden (en
evt. spelen) geen gebruik mag maken;
dat west door zijn eerdere pas op 5♣ te
kennen heeft gegeven dat contract tegen
te willen spelen;
dat het doublet daarin geen verandering
zou hoeven te brengen, ware het niet dat
uit de denkpauze twijfel spreekt over de
defensieve kracht van de oosthand;

dat daarom "pas" i.p.v. 5♥ als een redelijk
alternatief moet worden gezien en dus niet
kan worden toegestaan;
dat vervolgens beoordeeld moest worden
of het 5♣-bod van zuid mogelijk is gedaan
na het gebruik van een ongeoorloofde
inlichting die besloten kan liggen in noords
eerdere langzame pas;
dat een ander bod dan 5♣ geen redelijk
alternatief is.
en besloot dus
de beslissing van de wedstrijdleider niet in
stand te houden;
de score op spel 32 vast te stellen op 5♣!
door zuid precies gemaakt, NZ +550;
het protestgeld te retourneren.
Commentaar
Er waren bij deze zaak drie dingen aan de
orde. Eén principiële zaak en twee beoordelingskwesties.
De principiële zaak is in hoeverre
bij het spelen met schermen het feit dat
de tray lang weg blijft een ongeoorloofde inlichting
oplevert. Men weet namelijk niet ‌aldus
de theorie achter het gebruik van
schermen - of partner lang nagedacht heeft of
dat de tegenstander naar de WC geweest is of
dat men gewoon ‘even’ gewacht heeft met het
doorschuiven van die tray. Helaas is de praktijk
anders. Zowel uit de geluiden achter het
scherm als uit het biedverloop is het doorgaans
duidelijk wat er aan de hand was. In dit
geval was de PK ervan overtuigd dat west wist
dat zijn partner lang had nagedacht.
Vervolgens komt dan aan de orde of er voor
wests bieding (5♥) een alternatief was en zo ja
of de keuze voor 5♥ door de denkpauze aantrekkelijker
is geworden. De PK beantwoordde
beide vragen duidelijk met ja. West had al
eerst door op 5♣ te passen aangegeven liever
5♣ te willen tegenspelen dan zelf 5♥ (of 5♠) te
willen spelen. Als partner door zijn doublet
aangeeft het daar volmondig mee eens te zijn,
is het niet logisch, laat staan ‘opgelegd’ om nu
5♥ te bieden. Tenzij partner lang heeft
nagedacht natuurlijk…. Het 5♥-bod is dus een
overtreding en er werd een score vastgesteld
gebaseerd op een pas op 5♣ gedoubleerd.
Men zou van mening kunnen zijn dat west
beter zou moeten weten (het is tenslotte
Meesterklasse!) en dat de overtreding nog
apart bestraft zou moeten worden, maar de
PK vond de –550 voor 5♣ gedoubleerd wel
erg genoeg.
Protest 04-29
Meesterklasse viertallencompetitie
Spel 30 ♠ 732
O / - ♥ VB102
♦ 1094
♣ A108
♠ VB1065
♥ –
♦ A8
♣ HVB962
W
N
Z
O
♠ A
♥ A754
♦ HVB652
♣ 73
♠ H984
♥ H9863
♦ 73
♣ 54
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
— — 1♦ * pas
2♣ * pas 2♥ pas
2♠ pas 3♠ pas
4♣ * pas 4♦ pas
4♠ pas 4SA pas
5♣ pas 6♠ pas
6SA allen passen
Een biedverloop met misverstanden omdat
oost en west op verschillend spoor zitten.
1♦ is Precisie, 11-15 HCP. Daarna loopt de
door oost en west gegeven uitleg op
belangrijke momenten uiteen:
west oost
2♣ echt inv. minor in ruiten
3♠ steun "steun"
4♣ cue cue
4♦ cue waiting
4♠ einde ! cue
4SA vraagt azen vraagt azen
5♣ 1 of 4 key cards 1 of 4 key cards
5♦ troef vrouw ? einde !
6♠ ja ??
6SA ook goed einde !!
De door oost gegeven uitleg was systematisch
juist, west was vergeten dat 2♣ ruiten aangaf
en daardoor kreeg het biedverloop een heel
andere betekenis aan beide kanten van het
scherm.
Zuid moest uitkomen en had door de uitleg
een ander beeld van het spel dan zijn partner
noord. Bovendien had oost nog gezegd dat hij
het 5♣-bod "teleurstellend" vond. Zuid vond de
hartenstart waarmee 6SA normaal gesproken
down gaat, maar signaleerde vervolgens in de
tweede slag, toen de leider klaveren speelde,
geen odd-ball. Dat is (kort gezegd) een signaal
Weko-wijzer 97 7

waarmee je je eigen start aan kunt signaleren
als het er op lijkt dat dat de kleur is waarin
slagen te halen zijn. Toen noord aan slag
kwam met ♣A dacht hij, door het ontbreken
van odd-ball én de opmerking van oost dat er
haast was met het meenemen van ♠A en
speelde schoppen na zodat het contract werd
gemaakt.
Uiteraard werd de WL gevraagd een oordeel
te geven over één en ander. Die vond dat NZ
waren benadeeld en wijzigde de score naar
6SA -4, zodat OW in protest moesten om te
proberen hun goede score terug te krijgen.
De PK overwoog:
dat ondanks de verkeerde uitleg van het
bieden van OW zuid toch één van de starts
vond waarmee het contract kon worden
down gespeeld;
dat, nu het voor NZ blijkbaar van zo groot
belang is of partner al dan niet een odd-ball
signaal geeft, er voor zuid geen reden is
om niet een dergelijk signaal te geven
omdat het immers aannemelijk is dat zijn
partner tijdig aan slag zal komen om het
contract nog down te kunnen spelen;
dat het slechte resultaat voor NZ daarom
geweten moet worden aan hun eigen
minder juiste tegenspel en niet aan de door
west gegeven verkeerde uitleg of het door
oost tijdens het bieden gegeven
commentaar;
dat echter oost en west, gezien de ernst
van hun respectievelijke overtredingen, wel
voor aparte bestraffing in aanmerking
komen.
en de beslissing was dus niet verrassend
de beslissing van de wedstrijdleider niet in
stand te houden;
de score op spel 30 vast te stellen op 6SA
door oost precies gemaakt, NZ -990;
aan het team van OW een straf op te
leggen van 1 WP wegens het door west
herhaaldelijk geven van verkeerde uitleg
van de gedane biedingen en wegens het
door oost tijdens het spelen commentaar
leveren op het bieden;
het protestgeld te retourneren.
Commentaar
Een boeiend geval. OW maakten een potje
van het biedverloop. West was vergeten wat
het antwoord van 2♣ op 1♦ betekende!
Vervolgens ontspon zich een zes biedronden
durende communicatiestoornis die in een ietwat
vreemdsoortig 6SA-contract eindigde. Na
8
Weko-wijzer 97
een hartenstart gaat dat vier down zou je denken,
maar zie er wat er gebeurde. NZ spelen
een heel gedisciplineerd signaleringssysteem
en daar maakt de odd-ballconventie deel van
uit. Dat komt er op neer dat als je een SAcontract
tegenspeelt en de leider neemt de
uitkomst en speelt zijn werkkleur aan, je van
een aantal kleintjes de hoogste bijspeelt om
aan te geven dat de uitkomst een doorslaand
succes is geweest. De partner die dat mogelijk
niet kan zien, weet dan dat ie de uitgekomen
kleur moet naspelen. Zuid had dus in dit geval
na de succesvolle hartenstart zijn hoogste klaveren
(de 5) bij moeten spelen om aan te geven
dat zijn partner harten na moest spelen na
♣A. Hij verzuimde dat echter, waarschijnlijk
een slordigheid omdat hij zich niet gerealiseerd
had dat partner een probleem kon hebben.
Noord dacht nu dat zuid ♠A had i.p.v. ♥H
en speelde schoppen na zodat 6SA gemaakt
werd.
De PK vond dat daarom NZ deze ramp aan
zichzelf te wijten hadden en niet aan het
gerommel van OW.
Protest 04-30
Eerste Divisie viertallencompetitie
Spel 6 ♠ VB743
O / OW ♥ 98
♦ A6
♣ 10842
♠ H6
♥ HV53
♦ HV1092
♣ V6
W
N
Z
O
♠ A95
♥ AB64
♦ 87
♣ AH53
♠ 1082
♥ 1072
♦ B543
♣ B97
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
— — 1SA pas
2♣ pas 2♥ pas
4♦ * doublet 4♠ pas
4SA pas 5♦ pas
6♥ allen passen

4♦ is door oost uitgelegd als splinter (kort in
ruiten met hartenfit). Noord doubleert en
vraagt daarmee om een start in de kleur boven
de splinter (dus schoppen). West legt 4♦ uit
als cue en dan vraagt het doublet om een start
in die kleur. Zuid start ♦B en het contract
wordt eenvoudig gehaald. Na afloop blijkt wat
er aan de hand is en NZ vragen de WL om
een oordeel. Deze vindt het erg onwaarschijnlijk
dat 6♥ met een andere start down zou
gaan en laat daarom de score staan.
NZ zijn niet tevreden en gaan in protest. Bij de
PK geen gehoor, want die overweegt:
dat door oost en west aan beide kanten
van het scherm een verschillende uitleg is
gegeven van het 4♦-bod, hetgeen een
overtreding is;
dat de start met ♦B als vreemd aangemerkt
moet worden en de belangrijkste
oorzaak is van het slechte resultaat van NZ
omdat het de leider erg makkelijk maakt
zijn contract te halen;
dat de leider ook na een andere start zeer
waarschijnlijk twaalf slagen had gemaakt
en er dus geen sprake is van nadeel voor
NZ dat veroorzaakt is door de verschillende
uitleg van oost en west.
en het besluit is daarom:
de beslissing van de wedstrijdleider in
stand te houden;
het protestgeld niet te retourneren.
Commentaar
Een foutieve uitleg bracht zuid er toe om ruiten
in plaats van schoppen te starten. “Nou en?”
zei de PK. Er is geen reden dat het contract
met ruitenstart eerder gemaakt zou worden
dan met schoppenstart. Tenzij natuurlijk zuid
het in zijn hoofd haalt om van B543 met de
boer te starten.
Protest 04-31
Eerste Divisie viertallencompetitie
Spel 21 ♠ 107
N / NZ ♥ AV9
♦ A8652
♣ AV7
♠ VB9843
♥ 10
♦ 109
♣ 9842
W
N
Z
O
♠ 2
♥ B7653
♦ HVB73
♣ B5
♠ AH65
♥ H842
♦ 4
♣ H1063
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
— 1♣ * 1♦ doublet
1♠ pas pas 5♣
5♠ doublet allen passen
Een merkwaardig biedverloop, te verklaren
door de betekenis van het 1♣-bod. Dat kan
verschillende soorten handen bevatten en
wordt door zuid aan west uitgelegd als een
minimum, ongebalanceerd met echte klaveren
(want met 15-17 SA-verdeling zou 1SA geboden
zijn na 1♠). West concludeert dat oost wel
een schoppenfit(je) moet hebben en biedt nog
5♠ wat door NZ wordt gedoubleerd; het tafelresultaat
is een treurige -1700 (zeven down).
De WL ziet geen overtreding en laat de score
staan zodat OW in protest gaan. Daar voeren
ze aan dat oost nu vrijwel zeker een renonce
klaveren moet hebben en na 1♠ niet gepast
zou hebben met twee lange rode kleuren.
De protestcommissie heeft voor de OWargumenten
geen begrip en overweegt:
dat de uitleg door zuid van noords eerste
pas niet zozeer foutief als wel onvolledig is
geweest;
dat dat op zich een overtreding is;
dat het slechte resultaat van OW echter
volledig toe te schrijven is aan wests wilde
en ongediscplineerde 5♠-bod aangezien
oost met enige schoppenfit ongetwijfeld die
kleur bij eerste gelegenheid zou hebben
gesteund.
en daarom wordt als volgt besloten:
de beslissing van de wedstrijdleider in
stand te houden;
NZ te verzoeken in het vervolg een meer
volledige uitleg van het door hen gehanteerde
biedsysteem te geven;
het protestgeld niet te retourneren.
Weko-wijzer 97 9

Commentaar
In het systeem van NZ betekent een 1♣-opening
een ongebalanceerde hand met lange
klaveren of een gebalanceerde hand met
vijftien tot zeventien punten. In het algemeen
geeft dan een 1SA-herbieding van de openaar
de evenwichtige variant aan en een ander
rebid de klaverenhand. Volgens dat principe
had noord in dit geval dus 1SA moeten herbieden,
maar met een bescheiden doubleton
schoppen vond hij het maar niks om SA te
bieden over het 1♠-bod rechts van hem. Zuid
interpreteerde noords pas als een (minimale)
ongebalanceerde klaverenhand, legde dat ook
zo uit aan west en bood 5♣. West besloot nu
5♠ te bieden ondanks het feit dat zuid met zijn
doublet wel wat in schoppen gesuggereerd
had. Volgens de PK een dwaze actie die
geheel voor eigen rekening komt.
Protest 04-32
Eerste Divisie viertallencompetitie
Spel 3 ♠ H743
N / OW ♥ 9764
♦ H964
♣ 6
♠ VB95
♠ 1086
N
♥ 8
♥ AVB2
W O
♦ V2
♦ A1085
Z
♣ HB7543
♣ A8
♠ A2
♥ H1053
♦ B7
♣ V1092
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
— — — pas
pas pas 1SA pas
2♣ pas 2♥ pas
3SA allen passen
Zuid start met ♣2, hetgeen wordt uitgelegd als
derde of vijfde van boven. Leider oost kiest
daarop een niet-winnende speelwijze en als
blijkt dat zuid niet de derde of vijfde maar de
vierde is gestart, wordt de WL gevraagd te
bekijken of het nadeel dat oost zegt te hebben
voldoende is om de score te wijzigen.
Die is van mening dat zuid een bridgetechnische
reden had om af te wijken en laat de
score staan. OW moeten dus naar de PK en
die overweegt tijdens de behandeling:
10
Weko-wijzer 97
dat volgens de systeemkaart van NZ hun
afspraak is met de derde of vijfde van
boven te starten;
dat zuid op dit spel een bridgetechnische
reden had van die afspraak af te wijken,
maar dat dit waarschijnlijk niet de eerste
keer geweest is dat dat is gebeurd;
dat oost, als hij geweten had dat de
uitkomstkaart de vierde van boven had
kunnen zijn, zijn contract waarschijnlijk
gemaakt zou hebben;
dat hij in de praktijk echter door slecht
afspel en niet door de mogelijk onvolledige
uitleg door zijn tegenstander is down
gegaan;
dat er dus geen direct verband bestaat
tussen het slechte resultaat en de
vermeende overtreding.
en het besluit is daarom:
de beslissing van de wedstrijdleider in
stand te houden;
NZ te gebieden hun systeemkaart terzake
van de gebruikte uitkomsten aan te vullen;
het protestgeld niet te retourneren.
Commentaar
Dit is een zeer interessant geval. Speciaal
voor mij, omdat de protesterenden clubgenoten
van mij zijn die mij sinds de uitspraak
bijna wekelijks vragen hoe de PK nu tot zo’n
(in hun ogen) dwaze uitspraak kon komen. Ik
zal die vraag hierbij proberen te beantwoorden.
Eerst een algemeen, leerzaam punt:
paren die ‘eerste-derde-vijfde’ als uitkomstconventie
spelen, beseffen meestal wel dat er
situaties zijn waarin dat een slag kan kosten.
Een voorbeeld:
V104
65 AB83
H972
Na een start met de 2 heeft de verdediging in
principe drie slagen in de kleur. Na een start
met de 7 zijn er maar twee slagen. Sterker
nog, door slinks afspel kan de leider zelf de 3
hoog spelen (ga dit na!). Kortom met combinaties
als H972 in situaties waarbij de leider of
de dummy best wel eens een vierkaart in de
kleur kan hebben, is de vierde van boven in
het algemeen technisch beter. Verstandige
paren die 1-3-5 spelen, zetten dan op hun
systeemkaart iets als "Uitkomsten: 1e, 3e, 5e
(in uitzonderingsgevallen 4e)".
Het NZ-paar in het onderhavige geval had
verzuimd de uitzonderingssituatie te vermelden.
De leider taxeerde de uitkomer na de

start van de 2 van V 10 9 2 daarom op een
oneven aantal kaarten in de kleur. Gezien het
aantal klaveren in de dummy en het feit dat
noord nog bekende in slag 1, ging de leider
ervan uit dat zuid van een driekaart gestart
was. Als dat zo is, heeft de leider een 100%
speelwijze voor zijn contract, namelijk ♣8
nemen, ♣A incasseren en schoppen spelen.
Dat levert een zekere schoppenentree op naar
de tafel en met de zes zekere klaverenslagen
is de leider binnen. Toen echter noord in de
tweede klaverenslag niet meer bekende, was
Leiden(n=r) in last en ging het contract down.
OW voelden zich misleid door de uitleg en
riepen de WL. Deze gaf hun echter geen
gelijk, dus op naar de PK. De PK overwoog
echter dat de leider had moeten beseffen (het
is tenslotte Eerste Divisie) dat ook als NZ
beweren consequent 1 e -3 e -5 e te starten, ze in
zo’n geval er om technische redenen wel eens
van af kunnen wijken en dat het dus ‘dom’ was
van de leider om er blindelings van uit te gaan
dat de uitkomer een oneven aantal klaveren
had. Dat betekent dus dat OW hun slechte
score behouden. Wat echter met NZ? De PK
overwoog hen te bestraffen voor hun slordigheid,
maar besloot dat toch niet te doen aangezien
het een zeer gebruikelijke situatie betreft.
Er zijn talloze paren in Nederland die
1 e -3 e -5 e spelen en af en toe met de vierde uitkomen
zonder dat ze dat expliciet vermelden.
Niet correct, maar zoals gezegd wel heel gebruikelijk.
Hopelijk lezen een aantal van die
paren dit commentaar en passen hun systeemkaart
(en de uitleg aan tafel) aan.
Protest 04-33
Tweede Divisie viertallencompetitie
Spel 3 ♠ 8432
N / OW ♥ HV2
♦ 875
♣ V84
♠ B1065
♥ 10984
♦ 109632
♣ –
W
N
Z
O
♠ V9
♥ 7653
♦ AV4
♣ B653
♠ AH7
♥ AB
♦ HB
♣ AH10972
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
— — — 2♣
pas 2♦ * pas 2SA
pas 4SA ? pas 5♣ ?
pas 6SA allen passen
De 2SA-herbieding is uitgelegd als 25-26 HCP
en dat wordt bevestigd door de systeemkaart
van NZ. Desalniettemin vond de WL dat zuid
de gegeven uitleg had moeten corrigeren (hij
heeft 23 punten) en dat OW daardoor benadeeld
waren omdat hun verdediging gebaseerd
was op ♠AHB bij zuid. Hij corrigeert
daarom het tafelresultaat (6SA precies gemaakt)
naar 6SA -1. Daarmee zijn NZ het niet
eens; volgens hen was er geen overtreding en
dus kan de score niet worden gecorrigeerd.
De PK blijkt het daarmee eens te zijn en
overweegt:
dat volgens de door NZ overlegde
systeemkaart de uitleg van het 2♣-bod
systematisch juist is geweest;
dat in art. 75D, waaraan de wedstrijdleider
refereert, is voorgeschreven dat de
gegeven uitleg voor aanvang van het
spelen moet worden gecorrigeerd indien
die verkeerd is geweest;
dat daar in dit geval geen sprake van is
omdat zuid (mogelijk onbewust) van zijn
systeem is afgeweken hetgeen geen
overtreding van de spelregels is.
en de beslising die daaruit volgt is:
de beslissing van de wedstrijdleider niet in
stand te houden;
de score op spel 22 vast te stellen op 6SA
door noord precies gemaakt, NZ +990;
het protestgeld te retourneren.
Commentaar
OW kregen op dit spel correcte uitleg over de
afspraken van NZ. Er was dus absoluut geen
sprake van een overtreding. Zuid had zich
vergist en volgens de WL had hij dat aan de
tegenpartij moeten vertellen. Niet dus. Een
leermoment voor de WL (hopelijk).
Twee technische opmerkingen. Ten eerste is
het op zich helemaal niet zo’n slecht idee om
de zuidhand als een 25-26 SA hand te verkopen.
Met alle controles en een hele goede
zeskaart, zou ik dat persoonlijk doen‌ - zij het
niet ‘per ongeluk’ zoals de onderhavige zuidspeler
beweerde.
De tweede technisch opmerking is dat de
leider 6SA sowieso probleemloos moet
maken. Na de ♣A ziet hij het zitsel en na
Weko-wijzer 97 11

klaveren naar de vrouw moet hij niet de
gemarkeerde snit op ♣B nemen, maar eerst
ruiten spelen om in de hand de goede te
leggen. Aangezien ♦A en ♦V voor ♦HB zit,
kan hij het niet fout doen. Daarna zijn twaalf
slagen 100%.
Protest 04-34
Tweede Divisie viertallencompetitie
Spel 23 ♠ VB84
Z / Allen ♥ 1073
♦ B3
♣ 9543
♠ H76
♠ A102
N
♥ 9
♥ 8652
W O
♦ H94
♦ V63
Z
♣ AVB1062
♣ H87
♠ 953
♥ AHVB4
♦ A8752
♣ –
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
— — — 1♥
2♣ pas 3♣ 3♦
pas stop 4♥ pas * pas
pas
Ondanks dat noord de stopkaart gebruikt
voordat hij 4♥ biedt, neemt oost niet de
reglementaire tien seconden en biedt vrijwel
onmiddellijk. Ook het ontbreken van een
pauze kan een ongeoorloofde inlichting zijn en
NZ menen dat daarvan op dit spel sprake is en
zelfs dat west daarvan bij zijn besluit geen 5♣
te bieden gebruik heeft gemaakt. Ze vragen
daarom de WL om een oordeel, maar die
meent dat de westhand geen 5♣-bod waard is
en laat daarom de score staan.
Daarmee zijn NZ het niet eens, ze vinden 5♣
een redelijk alternatief en dus mag in hun
opinie niet worden gepast.
12
Weko-wijzer 97
De PK is het uiteraard eens met het feit dat er
een ongeoorloofde inlichting is maar overweegt
ook:
dat het ontbreken van de voorgeschreven
pauze van ongeveer tien seconden voor de
pas van oost na de door noord getoonde
stopkaart een ongeoorloofde inlichting kan
bevatten waarvan west in het verdere
bieden (en evt. spelen) geen gebruik mag
maken;
dat een 5♣-bod door west geen redelijk
alternatief is gezien de defensieve waarden
van zijn hand;
dat door west dus geen gebruik is gemaakt
van de ongeoorloofde inlichting.
Het besluit is dus duidelijk:
de beslissing van de wedstrijdleider in
stand te houden;
de spelers te verzoeken hun biedingen
voortaan te doen volgens de geldende
regels en niet "in de geest van de wedstrijd";
het protestgeld te retourneren wegens het
principiële karakter van het protest.
Commentaar
Ondanks het feit dat er met een spel kaarten
werd gespeeld dat niet aan de vereisten van
art. 1 voldoet (volgens het protestformulier
heeft geen enkele speler ♦10 en zit er twee
keer ♦3 in het spel) behandelde de PK dit
protest.
In een biedverloop als
pas 1SA pas 2♣
pas 2♦ pas stop 3SA
neemt in Nederland bijna niemand de formeel
verplichte ‘denk’pauze van tien seconden in
acht en daar heeft eigenlijk nooit iemand
moeite mee. In een competitief biedverloop
echter is het niet in acht nemen van een stoppauze
een gevaarlijke overtreding die partner
beperkt in zijn biedmogelijkheden. Gelukkig
voor oost had west volgens zowel de WL als
de PK een ‘opgelegde’ pas op 4♥, dus geen
reden om het tafelresultaat niet te laten staan.

Beroep 04-05
Beroep tegen de beslissing van een verenigingsbestuur
waarbij het protest tegen de
klassering van een deelnemend paar in het
jaarklassement is afgewezen.
Samenvatting
In de A-lijn van de vereniging zijn gedurende
het seizoen 2003/2004 vijf series van zes sessies
gespeeld. Het paar heeft aan vier series
deelgenomen. Gedurende één serie heeft een
van de spelers met een andere partner gespeeld.
De uitslag van dat paar is toegerekend
aan het oorspronkelijke paar. Afwezigheid
gedurende een hele serie leidt tot degradatie
volgens het interne competitiereglement.
(CR). Het paar heeft het partnership verbroken
voor die serie en heeft dit na afloop weer
hersteld. Appellant meent dat dit een reden is
om de klassering van het paar in het jaarklassement
niet te erkennen.
De CvB ontleent haar bevoegdheid aan datgene
wat bepaald is in het reglement van de
Commissie. Dit bepaalt voorzover van belang,
dat beroep kan worden ingesteld tegen een
beslissing ven enig orgaan van de NBB op
grond van een aan dat orgaan krachtens enig
reglement of gewoonterecht toekomende bevoegdheid.
Een intern reglement van een
bridgeclub is geen reglement als hier bedoeld.
De Commissie is derhalve onbevoegd om van
de zaak kennis te nemen.
Inhoud beroep en bestreden beslissing
Het beroep richt zich tegen de beslissing van
het verenigingsbestuur om het paar op te nemen
in (de A-lijn van) het jaarklassement.
Feitelijke gegevens
Verwezen wordt naar hetgeen hiervoor is opgemerkt.
Appellant heeft een aantal stukken
overlegd bij het beroepsschrift, waaronder het
CR van de club. Het clubbestuur heeft verweer
gevoerd.
Het paar heeft aan één van de vijf jaarlijkse
series niet meegedaan. In plaats daarvan
heeft het paar met een (vaste) invaller gespeeld.
Na afloop van de wedstrijden van de
serie waarin de invaller meespeelde is het
oorspronkelijke paar weer gaan samenspelen.
Art. 13 van het CR van de club bepaalt dat
een paar dat één of meer series afwezig is
geweest bij terugkeer een groep lager zal
Uitspraken van de Commissie van Beroep
worden ingedeeld. Art. 15 geeft regels voor
het beëindigen van de combinatie.
Standpunt partijen
Appellant stelt dat het paar ingevolge art. 13
van het CR door afwezigheid bij één serie niet
meer kon worden geklasseerd in het jaarklassement.
Dat het paar in feite niet uit elkaar is
gegaan blijkt eruit dat ze na afloop van de
serie weer samen zijn gaan spelen.
Het bestuur voert aan dat het wel spelende lid
de centrale figuur is omdat hij altijd heeft gespeeld
en de regels over het verbreken van
een combinatie zulks toelaten.
Overwegingen van de CvB
De Commissie ontleent haar bevoegdheid
aan art. 2 lid 2 van het reglement op de CvB.
Dit bepaalt in art. 2 lid 2 dat voorzover in de
Statuten niet in een beroepsmogelijkheid is
voorzien, beroep mogelijk is tegen een beslissing
van enig orgaan van de NBB op grond
van een aan dat orgaan krachtens enig reglement
of gewoonterecht toekomende bevoegdheid.
De statuten voorzien niet in een beroepsmogelijkheid
voor een geval als het onderhavige.
Ook in het gewoonterecht is geen aanknopingspunt
voor bevoegdheid van de Commissie
te vinden. Over blijft de vraag of het interne
CR van de club een reglement is als bedoeld
in het artikel.
Naar het oordeel van de Commissie vallen
hier alleen onder reglementen vastgesteld of
namens de NBB en dit is hier niet het geval.
De Commissie is derhalve niet bevoegd kennis
te nemen van het geschil.
Een eenparig verzoek van alle partijen aan de
Commissie om een advies te geven over het
geschil en de toezegging van beide partijen
zich aan dat advies te houden zal door de
Commissie in overweging worden genomen
mits dit verzoek binnen 18 dagen na ontvangst
van de beslissing wordt ingediend.
Uitspraak CvB
De Commissie van Beroep verklaart zich onbevoegd
van het geschil kennis te nemen.
Bepaalt dat het protestgeld niet dient te worden
terugbetaald.
Weko-wijzer 97 13

Beroep 04-06 en 04-07
Beroep tegen de beslissing van de AKL om in
de Tweede Divisie Parencompetitie de behaalde
scores tegen een na het eerste weekend
uitgevallen paar te annuleren.
Samenvatting
Tijdens het tweede weekend van de Tweede
Divisie paren komt een paar niet opdagen.
Omdat dit paar tegen sommige tegenstanders
drie spellen heeft gespeeld en tegen andere
vier, en er daarmee volgens de AKL geen
sprake is van een afgerond geheel, annuleert
de AKL alle scores die tijdens het eerste
weekend tegen dit paar zijn behaald. Hij baseert
zich hierbij op artikel 12, 1 e lid, van de
Aanvullende Bepalingen, dat stelt dat een
score alleen gehandhaafd kan blijven als er
sprake is van een afgerond geheel. Na protest
handhaaft de Weko het besluit van de
AKL. Hiertegen wordt door twee deelnemers
aan de Tweede Divisie separaat beroep ingesteld.
Hun belangrijkste argument is dat er
wel sprake is van een afgerond geheel.
De Commissie van Beroep verklaart de beroepen
gegrond. Zij deelt de mening van de
Weko dat er pas sprake is van een afgerond
geheel als alle paren evenveel spellen tegen
elkaar hebben gespeeld. Omdat het paar in
kwestie tegen sommige paren drie en tegen
andere paren vier spellen heeft gespeeld, is
er dus inderdaad geen sprake van een afgerond
deel. Derhalve is evenwel het 2 e lid van
artikel 12 relevant en gaat het er in hoofdzaak
om of dit paar meer dan 75% van het niet afgeronde
deel heeft voltooid. Een afgerond
geheel kan in dit geval beschouwd worden als
vier spellen. Vaststaat dat dit paar tegen alle
paren drie van de vier spellen heeft gespeeld
en tegen minimaal de helft minus 1 van het
deelnemersveld vier spellen. Derhalve heeft
het uitvallende paar ruim meer dan 75% van
het niet afgeronde deel voltooid. In zo’n geval
moet volgens het 2 e lid van artikel 12 de score
alsnog gehandhaafd blijven en moeten alle
paren die in het eerste weekend tegen het
paar in kwestie drie spellen hebben gespeeld
een gemiddeld-plus score krijgen voor het
vierde spel. De CvB bepaalt dat zulks alsnog
dient te geschieden en dat de spellen tijdens
het eerste weekend gespeeld tegen het paar
in kwestie alsnog dienen mee te tellen voor
de behaalde scores.
14
Weko-wijzer 97
Feitelijke gegevens
In een weekend in september wordt het eerste
van twee weekenden gespeeld van de
Tweede Divisie paren. Over de twee weekenden
heen ontmoeten alle paren elkaar tweemaal
om zeven spellen te spelen; de paren
die het ene weekend drie spellen tegen elkaar
spelen, spelen het andere weekend vier
spellen tegen elkaar en andersom. Tijdens
het tweede weekend komt een paar niet opdagen.
Dit is voor de AKL reden om alle scores
die tijdens het eerste weekend tegen dit
paar zijn behaald, te annuleren op grond van
artikel 12, lid 1, van de Aanvullende Bepalingen
(er is geen sprake van een afgerond geheel).
Tegen dit besluit protesteert een deelnemer
per e-mail en een andere mondeling.
Het bestreden besluit
De Weko besluit de beslissing van de AKL te
handhaven. Tegen dit besluit tekent de eerste
deelnemer beroep aan en de andere doet dat
mede namens zijn partner. Alle appellanten
nemen deel aan de Tweede Divisie paren.
Motivering Weko
De Weko toont begrip voor de protesten van
beide deelnemers, maar stelt dat er pas
sprake is van een afgerond geheel van de
competitie als alle paren elkaar hebben ontmoet
en ze evenveel spellen tegen elkaar
hebben gespeeld (cursivering CvB). Dit is
volgens de Weko niet het geval nu sommige
paren drie en andere paren vier spellen hebben
gespeeld tegen dit paar. Zij geeft toe dat
dit in het 1 e lid van artikel 12 van de vigerende
Aanvullende Bepalingen (juni 2004) onvoldoende
duidelijk verwoord staat en zegt toe
de tekst aan te passen. Verder overweegt zij
dit op te nemen in het CR (waarin voor de
viertallencompetitie een vergelijkbare regeling
is opgenomen).
De Weko vindt het niet nodig te reageren op
de beroepen die beide deelnemers hebben
ingesteld, en verwijst hiervoor naar haar brief
waarin ze antwoord geeft op het protest van
appellanten.
Motivering appellanten
In beroep handhaaft de eerste deelnemer de
argumenten die hij ook in zijn protest heeft
aangevoerd. Zijns inziens is er wel degelijk
sprake van een afgerond geheel van de competitie,
zodat op dit weekend het 1 e lid van
artikel 12 van de Aanvullende Bepalingen van
toepassing is. Dit lid stelt dat “resultaten behaald
in een afgerond deel van de competitie

waarbinnen elk ander paar dit paar heeft ontmoet
blijven gehandhaafd.” Dat er sprake is
van een afgerond geheel, leidt hij af uit het feit
dat ieder paar ieder ander paar heeft ontmoet.
Verder voert hij onder meer aan dat artikel 12
sowieso in het leven lijkt te zijn geroepen om
een verschil te maken tussen competities
waarin een paar elk weekend de helft van de
tegenstanders ontmoet en een competitie
waarin elk weekend tegen alle tegenstanders
wordt gespeeld.
De tweede deelnemer geeft in zijn beroepschrift
aan zich te voegen aan het protest dat
de eerste deelnemer eerder heeft ingediend.
Hij voegt hieraan toe dat de Weko begrip
heeft voor het ingenomen standpunt van beide
spelers en bovendien zelf concludeert dat
artikel 12 onduidelijk is en zal worden aangepast.
Hij stelt dat hij en zijn partner het meest
gedupeerd zijn omdat zij door deze beslissing
de promotie naar de Eerste Divisie hebben
gemist. Hij meent dat deelnemers aan de
competitie niet het slachtoffer mogen worden
van - erkende – onzorgvuldigheden van de
NBB.
Overwegingen CvB
De CvB verklaart beide deelnemers ontvankelijk
in hun beroep. Er is voldaan aan de vereisten
van tijdigheid en belang. De beslissing
heeft immers grote invloed op het eindklassement.
Omdat de beroepen dezelfde beslissing
betreffen en grotendeels een identieke motivering,
behandelt de Commissie beide beroepen
in één uitspraak.
De Commissie stelt vast dat op de Tweede
Divisie paren – naast het CR – de Aanvullende
Bepalingen van toepassing zijn, zoals
vastgelegd in ‘Open Bondsparen Competitie
2004-2005 van de Nederlandse Bridgebond’
van juni 2004. Het bestreden artikel 12 van
deze bepalingen luidt als volgt:
“Voor scores behaald tegen teruggetrokken of
verwijderde paren geldt het volgende:
o resultaten behaald in een afgerond deel
van de competitie waarbinnen elk ander
paar dit paar heeft ontmoet blijven gehandhaafd.
o resultaten behaald in een niet afgerond
deel van de competitie vervallen tenzij het
uitvallend paar meer dan 75% van dit niet
afgeronde deel heeft voltooid. In dit laatste
geval blijven de scores gehandhaafd en
krijgen de paren die niet tegen het uitvallend
paar kunnen spelen op die spellen
gemiddeld-plus.”
De eerste vraag die rijst is of er sprake is van
een afgerond deel van de competitie. In dat
geval moet immers het 1 e lid van dit artikel 12
van toepassing worden verklaard omdat dan
ten aanzien van het uitvallende paar met
recht kan worden gesteld dat ‘elk ander paar
dit paar heeft ontmoet’. Zij is echter met de
Weko van mening dat de interpretatie van het
eerste lid behelst dat er een gelijk aantal spellen
moet zijn gespeeld en maakt daarmee dit
Weko-oordeel tot het hare. Zij leidt dit niet zozeer
af uit de formulering van het 1 e lid zelf
(met appellanten en Weko is de CvB van
mening dat de formulering dient te worden
aangescherpt) maar veeleer uit het 2 e lid:
indirect valt immers uit de zinsnede ‘meer dan
75% van het niet afgeronde deel’ te destilleren
dat het 1 e lid betrekking heeft op ‘een gelijk
aantal spellen’ (c.q. 100%).
Omdat het uitvallende paar tegen sommige
paren drie en tegen andere paren vier spellen
heeft gespeeld, is er aldus geen sprake van
een afgerond deel. Derhalve is het 2 e lid van
artikel 12 relevant. De tweede vraag die dan
rijst is of het uitvallende paar meer dan 75%
van het niet afgeronde deel heeft voltooid.
De redenering van de Weko volgend, is de
CvB van mening dat een afgerond geheel in
dit geval beschouwd kan worden als vier
spellen. Vaststaat dat dit paar in ieder geval
tegen alle paren drie van de vier spellen heeft
gespeeld en tegen minimaal de helft minus 1
van het deelnemersveld vier spellen. Derhalve
heeft het uitvallende paar volgens de
Commissie ruim meer dan 75% van het niet
afgeronde deel voltooid. Echter, in dat geval
moet volgens het 2 e lid van artikel 12 de score
alsnog gehandhaafd blijven en moeten alle
paren die in het eerste weekend tegen het
uitvallende paar drie spellen hebben gespeeld
een gemiddeld-plus score krijgen voor het
vierde spel.
Beslissing CvB
De CvB verklaart beide beroepen gegrond.
De scores van de Tweede Divisie parencompetitie
2004 dienen opnieuw te worden berekend.
De spellen tijdens het eerste weekend
gespeeld tegen het uitvallende paar dienen
alsnog mee te tellen voor de behaalde scores.
Alle paren die in het eerste weekend drie in
plaats van vier spellen hebben gespeeld
tegen dit paar, dienen een gemiddeld-plus
score te krijgen voor een vierde spel.
De protestgelden worden gerestitueerd.
Weko-wijzer 97 15

Beroep 04-08
Beroep tegen de beslissing van de AKL om
een viertal in de Eerste Divisie Viertallencompetitie
een straf op te leggen van 10 WP en
een geldboete van € 50,- voor het 40 minuten
te laat komen bij een wedstrijd.
Samenvatting
Een van de spelers van het team arriveerde
meer dan 30 minuten te laat voor het spelen
van een eerstedivisiewedstrijd. De WL legde
daarvoor een straf op van 10 WP. Die straf is
door de AKL gehandhaafd. Gelet op de normale
reistijd, vermeerderd met 2 x 20 minuten
voor de aangekondigde wegwerkzaamheden
en 30 minuten voor onvoorzien, had 110 minuten
voor de reis uitgetrokken moeten worden.
Er wordt van uitgegaan dat betrokkene
120 minuten voor aanvang van de wedstrijd is
vertrokken. Het desondanks te laat komen is
dus een gevolg van overmacht, zodat de
strafoplegging wordt vernietigd.
Feitelijke gegevens
In november 2004 werd te Utrecht een speelronde
afgewerkt in de eerste divisie viertallen.
Een van de spelers van het team arriveerde
volgens de WL om 11.40 – volgens appellant
zelf om 11.37 uur – dus in ieder geval meer
dan 30 minuten na de aanvang van de wedstrijd
(11.00 uur). De WL legde hiervoor conform
art. 11 lid 2 CR een straf op van 10 WP.
De AKL handhaafde de beslissing, nadat appellant
daartegen bezwaar had gemaakt, en
voegde een geldboete van € 50,- toe.
Appellant stelt om ongeveer 09.00 uur zijn
dochter op het hockeyveld te hebben afgezet,
zodat hij voor de reis 120 minuten heeft uitgetrokken.
Er waren aangekondigde werkzaamheden.
De Commissie acht appellant dan ook ontvankelijk
in zijn beroep.
Bevoegdheid van de Commissie
In de uitspraak d.d. 26 april 2003 in de zaak
03-02 heeft de Commissie geoordeeld dat de
Protestcommissie bevoegd is kennis te nemen
van protesten tegen beslissingen van de
WL, ongeacht of die feitelijk aan de tafel zijn
genomen.
In de thans voorliggende zaak gaat het echter
niet om een beroep tegen een beslissing van
de WL, maar om een beroep tegen de in de
aanvullende regels voor deze wedstrijd voorgeschreven
heroverweging daarvan door de
AKL. Daardoor is het beroep geen protest in
de zin van Hoofdstuk XI van de Spelregels.
De Commissie is dus bevoegd van het beroep
kennis te nemen.
Inhoudelijke overwegingen
De normale reistijd tussen woonplaats van
appellant en Utrecht beloopt 40 minuten. Vanwege
de op teletekst aangekondigde wegwerkzaamheden
in het bewuste weekeinde,
had appellant naast de gebruikelijke 30 minuten
voor onvoorziene omstandigheden nog
twee maal extra tijd voor de aangekondigde
wegwerkzaamheden moeten uittrekken. De
Commissie acht het redelijk daarbij uit te gaan
van 20 minuten per mogelijke file (naar verluidt
redelijk voor een file van 4 kilometer op
een zaterdagochtend). De totale uit te trekken
reistijd beliep dus 110 minuten.
Door 120 minuten voor aanvang te vertrekken,
heeft appellant dus een genoegzame
inspanning geleverd om op tijd te komen. Het
desondanks fors te laat komen is derhalve toe
te schrijven aan overmacht, zodat de strafoplegging
niet in stand kan blijven.
Het bestreden besluit
Bij brief heeft de NBB laten weten dat de heroverweging
door de AKL – conform de regeling
terzake in het boekje “Viertallencompetitie
Meesterklasse en Eerste Divisie 2004-2005” –
niet heeft geleid tot een aanpassing van de
Uitspraak CvB
De CvB vernietigt het besluit waarbij aan dit
viertal een straf van 10 WP en een boete van
€ 50,- is opgelegd.
Het beroepsgeld wordt gerestitueerd.
door de WL opgelegde straf.
Beroep 04-11
Ontvankelijkheid
Beroep tegen de beslissing van de AKL om
Bezwaren van andere strekking dan de in
een viertal in de Eerste Divisie Viertallencom-
hoofdstuk XI van de Spelregels bedoelde propetitie een straf op te leggen van 2 WP voor
testen moeten – wanneer de Commissie be- het 14 minuten te laat komen bij een wedvoegd
is – op straffe van niet-ontvankelijkheid strijd.
worden ingediend binnen een maand na de Dit beroep richt zich tegen opgelegde straffen
aangevallen beslissing, zo schrijft art. 5 lid 2 wegens dezelfde files als beroep 04-08 en
RCvB voor. Het beroep is tijdig is ingesteld. wordt daarom niet apart opgenomen.
16
Weko-wijzer 97

Beroep 04-09 en 04-10
Beroep tegen de beslissing van de RKL om in
een Tweede Divisie Viertallencompetitie twee
teams een straf van 10 WP op te leggen.
Samenvatting
Team X verzoekt team Y de gedecentraliseerde
competitiewedstrijd, die officieel staat
gepland op 27 november 2004, te verplaatsen
naar 5 december. Voor deze gang van zaken
wordt geen toestemming gevraagd aan de
RKL. De RKL besluit hierop beide teams een
straf van 10 WP op te leggen vanwege overtreding
van de vigerende Aanvullende Bepalingen
van de NBB: ‘achteraf spelen’ en ‘niet
tijdig toestemming vragen’. Voor de strafoplegging
baseert hij zich op artikel 11, lid 2, van
het CR. Tegen dit besluit tekenen beide
teams beroep aan. Het beroep van team X
betreft niet de straf zelf, maar de onevenredige
hoogte van de opgelegde straf. Team Y
meent dat haar geen enkele blaam treft en
dat dus geen enkele strafoplegging opportuun
is. Beiden zijn onder meer van mening dat de
RKL zich ten onrechte beroept op artikel 11,
lid 2 van het CR.
De CvB verklaart beide beroepen gegrond.
Met de RKL is zij van mening dat er sprake is
van een strafwaardige overtreding. Straf kan
echter alleen worden opgelegd wanneer in de
vigerende NBB-reglementen de mogelijkheid
daartoe is opgenomen. Dit is echter niet het
geval. Met appellanten meent de Commissie
dat het niet mogelijk is de overtreding te brengen
onder de werking van artikel 11, lid 2, van
het CR. Dit artikel heeft namelijk geen betrekking
op een situatie waarin een wedstrijd
zonder toestemming van een RKL wordt
uitgesteld. Het afgesproken aanvangstijdstip
lag immers ergens op 5 december en niet op
27 november. Derhalve worden de beslissingen
van de RKL vernietigd.
Feitelijke gegevens
Volgens het Competitieboekje Viertallencompetitie
Tweede Divisie 2004-2005 (CBV) van
september 2004 staat de gedecentraliseerde
competitiewedstrijd tussen beide teams gepland
op zaterdag 27 november 2004. Team
X verzoekt Team Y echter deze wedstrijd te
verplaatsen naar zondag 5 december, omdat
de speeldag van Team X niet op zaterdag valt
maar op dinsdag. Team Y stemt hiermee in.
Voor deze gang van zaken is geen toestemming
gevraagd aan de RKL.
Het bestreden besluit
De RKL besluit hierop beide teams een straf
van 10 winstpunten (WP) op te leggen. Tegen
dit besluit tekenen beide teams beroep aan.
Het beroep van Team X betreft niet de straf
zelf, maar uitsluitend de hoogte van de opgelegde
straf. Team Y meent dat haar geen enkele
blaam treft en dat dus geen enkele strafoplegging
opportuun is.
Motivering Team X
Team X meent dat de overtreding onevenredig
zwaar gestraft is, te meer nu er tussen de
oorspronkelijke en de uiteindelijke speeldatum
geen enkele wedstrijd is gespeeld. Op grond
van redelijkheid en billijkheid acht zij 10 WP
een te zware straf voor een lichte overtreding.
Zij voegt hieraan toe dat de RKL ten onrechte
refereert aan CR-artikel 11, lid 2. Dit artikel
heeft volgens appellant uitsluitend betrekking
op te laat aan tafel verschijnen. In de reglementen
zelf is geen enkele strafmaat opgenomen.
Bovendien moet volgens haar op
grond van artikel 4 van het CR een dergelijke
maatregel worden getroffen door de AKL en
niet door de RKL. Ook Weko-bepalingen terzake
ontbreken. Precedenten zijn er volgens
appellant niet. Andere groepen leggen geen
straf op in een dergelijke situatie.
Aanvullende motivering Team Y
Dit team herhaalt in zijn beroep alle door team
X aangedragen argumenten. Zij voegt hieraan
toe dat zij in de veronderstelling verkeerde dat
de tegenstander als verzoekende partij een
en ander op tijd had doorgegeven aan de
RKL, maar dat dit niet juist in het boekje stond
vermeld. Zij nam derhalve aan dat de RKL
erin had toegestemd de wedstrijd te verplaatsen.
Bovendien had het team op de eerder
afgesproken speeldatum gewoon kunnen
spelen. Om die reden meent zij dat zij als niet
overtredende partij ten onrechte is bestraft.
Motivering RKL
De RKL geeft in zijn verweer aan dat er
sprake is van twee overtredingen van de
CBV-regels: ‘achteraf spelen’ en ‘niet tijdig
toestemming vragen’ en dat team X zelf ook
toegeeft de regels te hebben overtreden. Hij
vermag niet in te zien waarom artikel 11, lid 2,
van het CR niet toepasselijk kan worden verklaard.
Er is immers geen ander artikel dat
slaat op het ‘juiste aanvangstijdstip’ van een
volgens rooster vastgelegde wedstrijd. Over
de toepasselijkheid van artikel 4 van het CR
merkt hij op dat de AKL volledig achter zijn
Weko-wijzer 97 17

eslissing stond; in feite was er dus sprake
van een beslissing van de AKL. Tot slot ziet
hij niet in waarom de dinsdag/zaterdag-speeldagproblematiek
van Team X ertoe moest
leiden dat de wedstrijd werd uitgesteld naar
een zondag, in plaats van werd vervroegd
naar bijvoorbeeld een dinsdag.
Wat de strafmaat betreft is hij met appellanten
eens dat een andere strafmaat mogelijk zou
zijn. Het huidige CR biedt hiervoor echter onvoldoende
aanknopingspunten. Hij zou het
waarderen als de CvB terzake een suggestie
zou kunnen doen. Hij herhaalt nogmaals dat
achteraf spelen alleen mogelijk is in een
situatie van overmacht en dat hiervoor te allen
tijde vooraf toestemming moet worden
gevraagd aan de RKL, zodat de nieuw
gekozen datum voor beide partijen vaststaat
en er dus geen rechten meer kunnen worden
ontleend aan de oude speeldatum, ook niet bij
ziekte of onverwachte afwezigheid.
Tot slot bestrijdt de RKL de visie van Team Y
dat Team X vooraf toestemming zou hebben
gevraagd. Mogelijk is Team Y echter op het
verkeerde been gezet door een uitlating van
de captain van Team X. Niettemin is ook de
‘niet om uitstel vragende partij’ zijns inziens
verplicht vooraf toestemming te vragen.
Overwegingen CvB
De CvB verklaart beide appellanten ontvankelijk
in hun beroep. Er is voldaan aan de
vereisten van tijdigheid en belang. Omdat de
beroepen dezelfde beslissing betreffen en
grotendeels een identieke motivering, behandelt
de Commissie beide beroepen in één
uitspraak.
De Commissie stelt vast dat op de Tweede
Divisie viertallen – naast het CR – de
Aanvullende Bepalingen van toepassing zijn,
zoals vastgelegd in Competitieboekje
Viertallencompetitie Tweede Divisie 2004-
2005 van de Nederlandse Bridgebond’ van
september 2004. Bepaling 1 ( laatste alinea)
luidt als volgt: Wijziging van de speeldag is
uitsluitend mogelijk voor de gedecentraliseerde
wedstrijden indien vooraf wordt gespeeld.
Hiervoor is toestemming van de RKL
nodig. Voor de laatste wedstrijd zal de RKL
deze toestemming slechts in zeer uitzonderlijke
gevallen mogen verlenen en slechts met
toestemming van de AKL.
Uit het voorgaande blijkt dat er sprake is van
een overtreding van de Aanvullende Bepalingen.
Met de RKL is de CvB van mening dat
een dergelijke overtreding strafwaardig is.
18
Weko-wijzer 97
Straf kan echter alleen worden opgelegd wanneer
in de vigerende NBB-reglementen de
mogelijkheid daartoe is opgenomen. Dit is
echter niet het geval: noch over strafoplegging
noch over de strafmaat wordt iets gezegd.
Wellicht ook mede om die reden poogt de
RKL de overtreding te brengen onder de werking
van artikel 11, lid 2, van het CR. Met
appellanten stelt de CvB echter vast dat dit
artikel geen betrekking heeft op een situatie
als de onderhavige, waarin een wedstrijd
zonder toestemming van een RKL wordt
uitgesteld. Het door beide teams afgesproken
aanvangstijdstip lag immers ergens op 5
december en niet op 27 november.
Bovendien wordt in artikel 11, lid 1,
gerefereerd aan artikel 22 van het Wedstrijdreglement,
dat op zijn beurt verwijst naar
artikel 26, lid 1. Daarin is te lezen dat de
strafoplegging gaat in tijdspannes van
10 minuten of gedeeltes daarvan. Toepassing
hiervan op een situatie als onderhavige is alleen
al om die reden onmogelijk.
Derhalve acht de CvB beide beroepen gegrond.
Het argument van Team X dat artikel 4
van het CR wordt overtreden nu de straf opgelegd
door de RKL in plaats van door de
AKL, is niet meer relevant. De Commissie kan
niet ingaan op het verzoek van de RKL terzake
een suggestie voor de strafmaat te
doen: dit is geen zaak voor de CvB. Zij stelt
slechts vast dat de huidige reglementen van
de NBB een leemte vertonen die zij niet kan
negeren.
Beslissing CvB
De commissie verklaart beide beroepen gegrond.
De beslissingen van de RKL worden
vernietigd. De protestgelden worden gerestitueerd.
Beroep 04-12
Beroep tegen de beslissing van de AKL om
een team een straf op te leggen van 10 WP
en een boete van € 50,- voor het 60 minuten
te laat komen bij een wedstrijd in de Tweede
Divisie te Apeldoorn.
Samenvatting
Het team arriveerde 60 minuten te laat voor
het spelen van een tweededivisiewedstrijd.
De WL legde daarvoor een straf op van 11
WP, door de AKL na gemaakt bezwaar teruggebracht
tot 10 WP en een boete van € 50,-.
Gelet op de normale reistijd van de woon-

plaats van betrokken speler naar Apeldoorn,
vermeerderd met 3 x 20 minuten voor de
aangekondigde wegwerkzaamheden en 30
minuten voor onvoorzien, had 173 minuten
voor de reis uitgetrokken moeten worden. Er
wordt van uitgegaan dat betrokkene 150 minuten
voor aanvang van de wedstrijd is vertrokken.
Het te laat komen is dus grotendeels
een gevolg van overmacht, zodat de strafoplegging
moet worden beperkt als ware appellant
23 minuten te laat gearriveerd.
Feitelijke gegevens
Op 13 november 2004 werd te Apeldoorn een
speelronde afgewerkt in de tweede divisie
viertallen. Het team arriveerde volgens de WL
om 12.00, dus in ieder geval meer dan 30
minuten na de aanvang van de wedstrijd
(11.00 uur). De WL legde hiervoor een straf
op van 11 WP, welke straf door de AKL conform
art. 11 lid 2 CR werd gecorrigeerd tot
10 WP en een geldboete van € 50,- nadat
appellant tegen de beslissing van de WL bezwaar
had gemaakt.
Appellant stelt om ongeveer 08.30 van Rotterdam
CS te zijn vertrokken (waar een om
7.35 uur uit zijn woonplaats vertrokken teamgenoot
werd opgehaald), zodat hij voor de
reis 150 minuten heeft uitgetrokken. Er waren
aangekondigde wegwerkzaamheden op de
A20, de A12 en de A1.
Het bestreden besluit
Bij brief heeft de NBB laten weten dat de heroverweging
door de AKL – conform de regeling
terzake in het boekje “Viertallencompetitie
Meesterklasse en Eerste Divisie 2004-2005” –
heeft geleid tot aanpassing van de door de
WL opgelegde straf als hiervoor beschreven.
Ontvankelijkheid
Bezwaren van andere strekking dan de in
hoofdstuk XI van de Spelregels bedoelde
protesten moeten – wanneer de Commissie
bevoegd is – op straffe van niet-ontvankelijkheid
worden ingediend binnen een maand na
de aangevallen beslissing, zo schrijft art. 5 lid
2 RCvB voor. Het beroep is ontvangen op 17
december 2004. Nu niet vaststaat op welke
dag de brief van 16 november 2004 is verzonden,
en nu in die brief is vermeld dat een
beroep kan worden ingesteld binnen een
maand na ontvangst van de brief, houdt de
Commissie het ervoor dat het beroep tijdig is
ingesteld.
De Commissie acht appellant dan ook ont-
vankelijk in zijn beroep.
Bevoegdheid van de Commissie
In de uitspraak d.d. 26 april 2003 in de zaak
03-02 heeft de CvB geoordeeld dat de PK
bevoegd is kennis te nemen van protesten
tegen beslissingen van de WL, ongeacht of
die feitelijk aan de tafel zijn genomen.
In de thans voorliggende zaak gaat het echter
niet om een beroep tegen een beslissing van
de WL, maar om een beroep tegen de in de
aanvullende regels voor deze wedstrijd voorgeschreven
heroverweging daarvan door de
AKL. Daardoor is het beroep geen protest in
de zin van Hoofdstuk XI van de Spelregels.
De Commissie is dus bevoegd van het beroep
kennis te nemen.
Inhoudelijke overwegingen
De normale reistijd tussen Rotterdam en
Apeldoorn beloopt 83 minuten. Vanwege de
op teletekst aangekondigde wegwerkzaamheden
in het bewuste weekeinde, had appellant
naast de gebruikelijke 30 minuten voor
onvoorziene omstandigheden nog drie maal
extra tijd voor de aangekondigde wegwerkzaamheden
moeten uittrekken. De Commissie
acht het redelijk daarbij uit te gaan van 20
minuten per mogelijke file (naar verluidt redelijk
voor een file van 4 kilometer op een zaterdagochtend).
De totale uit te trekken reistijd
beliep dus 173 minuten.
Door 150 minuten voor aanvang te vertrekken,
heeft appellant dus weliswaar een grote
extra inspanning geleverd om op tijd te komen,
maar niet voldoende. Het fors te laat
komen is slechts deels toe te schrijven aan
overmacht, ook omdat appellant er gelet op
de aangekondigde werkzaamheden beter aan
had gedaan een andere route te kiezen.
De Commissie oordeelt dat de strafoplegging
niet in stand kan blijven. De straf wordt teruggebracht
tot een niveau dat zou zijn toegepast
als appellant 23 minuten te laat zou zijn gekomen
(4 WP).
Hoewel ook in het geval van toepassing van
art. 22 lid 3 WR een geldboete kan worden
opgelegd, oordeelt de Commissie dat de
wegwerkzaamheden in het bewuste weekeinde
zo veel hinder opleverden, dat met het
handhaven van de geldboete geen redelijk
doel wordt gediend.
Uitspraak CvB
De CvB vernietigt het besluit waarbij aan dit
team een straf van 10 WP en een boete van
Weko-wijzer 97 19

€ 50,- is opgelegd. Zij legt appellant in plaats
daarvan een straf op van 4 WP.
Het beroepsgeld wordt gerestitueerd.
20
Weko-wijzer 97

Na een aantal malen voor de EBL te hebben
gearbitreerd heb ik dit jaar eens gewisseld
met Marc van Beijsterveldt om voor de WBF
aan de slag te gaan. Op de Olympiade waren
een twaalftal arbiters aanwezig vanuit de
“vaste groep”. Twee uit Italië en Nederland,
en één uit Engeland, Frankrijk, Israël, Canada,
Mexico, Australië, Hongkong en Pakistan.
Deze werden aangevuld met een achttal arbiters
uit Turkije. Dit jaar was er nog sprake van
een structuur waarbij er slechts één hoofdarbiter
is (Max Bavin) en verder zijn allen op
papier gelijk, maar vanaf nu is net als bij de
EBL de rang van assistent-hoofdarbiter in het
leven geroepen. Tot ons plezier is Jeanne van
den Meiracker net als binnen de EBL nu ook
assistent-hoofdarbiter binnen de WBF.
Er lijken daarmee op papier veel arbiters te
zijn, maar van de Turkse arbiters had er
slechts één het vereiste niveau om zelfstandig
te kunnen optreden op dit toneel. Er waren er
nog twee redelijk, maar de andere vijf zouden
bij ons niet tot de groep bondsarbiters worden
toegelaten. Bovendien waren zij zeer nauw
betrokken bij de Turkse organisatie waardoor
zij vooral in de eerste week vaak buiten de
speelzalen actief waren. In de tweede week
van het toernooi is dankbaar van hun kennis
van het Turks gebruik gemaakt. De transnational
mixed teams is een nevenevenement
waaraan vele lokale “sterspelers” deelnemen
die vaak de Engelse taal niet of nauwelijks
machtig zijn.
Er waren in totaal slechts tien protesten tegen
arbitrale beslissingen; zeker geen slecht resultaat
voor het verzamelde arbitercorps. In
het volgende protest zat toch een arbitraal
schoonheidsfoutje.
Arbitreren op de Olympiade
door Henk van Tent
Open teams kwartfinale, zitting 6.
Spel 1
N / -
♠ AV10743
♥ V10432
♦ 5
♣ 2
♠ B5
♥ A75
♦ VB62
♣ V863
N
W O
Z
♠ 9
♥ B98
♦ 874
♣ A109754
♠ H862
♥ H6
♦ AH1093
♣ HB
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
Szalay Gromov Macskasy Doubinine
— pas pas 1♣ 1
2♦ 2
2SA 3
3♦ 4
doublet
3♠ 5
pas pas doublet
allen passen
1) sterk, kunstmatig
2) uitleg west aan zuid: zwak spel met beide
hoge kleuren (de echte afspraak);
uitleg oost aan noord: natuurlijk
3) uitleg noord aan oost: 8+ punten, mancheforcing
met ruitenstopper;
uitleg zuid aan west: geen afspraak,
mogelijk ruitens
4) uitleg oost aan noord: geen afspraak;
uitleg west aan zuid: betere of langere
schoppens
Extra commentaar:
Het 2♦-bod van west is echt een zwak twee
kleurenspel. Hij had 2♣ kunnen bieden om óf
ruitens óf een sterk spel met beide hoge
kleuren aan te geven.
Het eindcontract is dus 3♠! door west met uitkomst
♦V. Het resultaat is acht slagen voor
OW d.w.z. NZ +100 na een niet bijzonder
slechte verdediging van NZ.
NZ roepen nu de wedstrijdleider en claimen
dat als noord de goede uitleg van het 2♦-bod
ontvangen zou hebben hij nu via 2♠ een hartenstop
kan aangeven en om een schoppenstop
kan vragen, waarna NZ in het goede
3SA- contract terecht zouden komen.
De wedstrijdleider stelde via het systeemboek
van NZ vast dat hun verklaring aangaande
Weko-wijzer 97 21

het biedverloop vermoedelijk correct was. Het
2SA-bod dat nu gedaan was belooft dan beide
hoge kleuren gestopt. Hij veranderde de
score in 3SA voor NZ met tien slagen na een
schoppenstart, +630 NZ (art. 40 en 12; de
WL's moesten de toegepaste artikelen vermelden).
OW gingen in beroep waarbij west aanvoerde
dat zuid aan tafel best had kunnen beredeneren
wat er nu aan de hand was. Het eerst
laten spelen van het actuele contract en dan
later de arbiter roepen, was eten van twee
walletjes. Ook zou zuid hem tijdens het bieden
hebben verteld dat 2SA een ruitenstop
aangeeft, maar dat wordt door zuid ontkend.
Zuid verweerde zich met het feit dat hij in het
bieden vooral was afgegaan op het bieden
van zijn partner. Als 2SA beide hogekleurenstoppers
aangeeft dan moet 3♠ wel veel
down gaan.
Het protestcomité legde de opmerking dat
2SA een ruitenstop aan zou geven naast zich
neer. Dit druist in tegen zowel bridgelogica als
het systeem van NZ. Ook zijn zij het eens met
het feit dat NZ onjuiste informatie hebben
ontvangen (de overtreding). De waarschijnlijkheid
van het bereiken van het goede 3SAcontract
met als resultaat tien slagen achten
zij hoog bij het verkrijgen van de juiste informatie
(het oorzakelijk nadeel). Zij komen dan
ook tot dezelfde conclusie als de wedstrijdleider
en laten diens beslissing staan met dien
verstande dat de schoonheidsfout van 630
wordt gecorrigeerd naar 430. Bovendien
merkt zij nog op dat er hier zeker geen sprake
is van van twee walletjes eten daar NZ na de
overtreding slechts redelijke bridgebeslissingen
hebben genomen. Het protestgeld werd
niet terugbetaald.
22
Weko-wijzer 97
En dan nog een gevalletje muggenziften bij
de dames over doubletten:
Vrouwenteams, ronde 7.
Spel 11
Z / -
♠ H74
♥ 10732
♦ 1054
♣ VB3
♠ V93
♥ V86
♦ 86
♣ 108654
N
W O
Z
♠ A105
♥ 94
♦ AHV93
♣ 862
♠ 972
♥ AHB5
♦ B72
♣ AH
Biedverloop:
West Noord Oost Zuid
Vriend Brewiak Arnolds Sarniak
— — — 1SA
pas pas doublet pas
pas 2♣ pas pas
doublet allen passen
De 1SA-opening was gebalanceerd 15-17.
Het eerste doublet werd door oost aan noord
uitgelegd als 11+ elke verdeling en door west
aan zuid als straf.
Het eindcontract was 2♣! met als resultaat
zes slagen voor NZ, score NZ -300.
Na het spelen wordt de wedstrijdleider ontboden.
Noord zegt dat zij het doublet van west
interpreteerde als een lange klaverkleur daar
oost minimaal elf punten beloofde en west
dus meestal te zwak zal zijn voor een dubbel
op waarden. Had zij geweten dat het doublet
van oost gewoon straf was dan had zij west
eerder op waarden ingeschat. Ze had dan de
klaveren op 3-3 verdeling gespeeld en haar
contract gemaakt. Ze had nu wel de boer zien
verschijnen in de tweede ronde, maar gedacht
dat dit een truc was om haar troef te
laten doorspelen.
De wedstrijdleider oordeelde dat er slechts
een marginaal uitlegverschil was. In essentie
had noord een correcte uitleg van het doublet
ontvangen en was er dus geen overtreding.
De score wordt dus gehandhaafd (art. 75).
Bij het verweer voor het comité merkt noord
nog een keer op dat de uitleg van oost duidt
op takeout en niet op een strafdoublet.
Het comité stelde nogmaals vast dat het doublet
aan beide zijden niet was gealerteerd. Er
waren daarna inderdaad aan beide zijden van
het scherm andere bewoordingen gebruikt,

maar het verschil is niet zodanig dat er hier
van een onjuiste informatie sprake kan zijn.
Gezien het bridgeniveau van alle betrokkenen
moet het duidelijk zijn wat de doubletten
volgens de bridgelogica betekenen. Er is dus
geen overtreding en het resultaat dient te worden
gehandhaafd. Ook hier werd het geld niet
geretourneerd. Het comité gaf de betrokken
speelsters en coach zelfs een soort berisping
voor het indienen van een dergelijk protest.
Natuurlijk gebeurden er best veel dingen die
gewoon naar ieders tevredenheid werden
afgehandeld. Het volgende was een schermprobleem
dat zich gelukkig in de praktijk verder
niet al te vaak voordoet. Zuid is deler en
neemt zijn kaarten uit het bord evenals zijn
schermmaat. Het bord wordt naar de andere
kant geschoven met het luik reeds gesloten
(zoals het hoort, red.). Tot zuids verbazing
komt de tray terug met niet alleen het lege
spel, maar er liggen ook twee biedingen: 1♠
en pas. Arbiter!! Wat moeten we nu?? De
regels van het schermreglement zijn duidelijk,
het voor de beurt bieden kan niet geaccepteerd
worden en aangezien beide partijen
schuldig zijn, beginnen we met een schone lei
1) Van Henk Baron (de vraag is door mij
enigszins bewerkt):
Op een clubavond gebeurt het volgende:
Ik word naar de tafel van de vorige ronde
geroepen. Ik had oost gezeten en die had nu
veertien kaarten. Even eentje terug naar
noord want die had er twaalf. Geen probleem
zou je denken maar hoe ik ook keek en terugdacht,
ik kon geen kaart missen. Ergo ..... ik
had met veertien kaarten gespeeld (en noord
dus met twaalf!) en moest dat met het
schaamrood op de kaken eerlijk bekennen.
Het is duidelijk wat er moet gebeuren: volgens
artikel 13C vervalt het resultaat en beide paren
zijn schuldig, dus beide krijgen gemiddelde
min. Maar de WL, die bondsarbiter is,
geeft ook nog een procedurele straf van 25%
op het bord en dat vindt Henk eigenlijk te veel
van het goede. Wat vind ik daarvan?
Ik heb wel begrip voor de verontwaardiging
van Henk, maar de vraag of deze ‘extra’ straf
gegeven kon worden is niet met een overtuigend
‘nee’ te beantwoorden. De kunstmatige
Van de groene tafel
door Ton Kooijman
bij zuid. Alle informatie is ongeoorloofd en
mag dus door niemand worden gebruikt.
Het bieden ging nu verder met:
West Noord Oost Zuid
— — — pas
pas 1♠ pas 1SA
pas 2♠ allen passen
Zo op het oog niets aan de hand. Maar was
dit echt zo? Zuid had een twijfelachtige zwakke
twee in harten en zijn beslissing om geen
multi te openen is misschien ingegeven door
de wetenschap dat noord een 1♠-opening
heeft, je wilt niet preëmpten tegen je maat …..
Gelukkig hoefde ik dat niet verder te beoordelen
want het beste contract is 4♥ dat je waarschijnlijk
bereikt na zo’n aangetrokken multi,
dus is er hier zeker geen nadeel voor de
tegenpartij.
Tot slot nog een woord van dank voor de
uitermate goede ontvangst door onze Turkse
collega’s. Niet alleen de arbiters maar alle
medewerkers waren zeer vriendelijk en
behulpzaam. Het hoogtepunt was een door
onze vriend Rahmi georganiseerd diner
annex boottocht op de Bosporus.
score wordt gegeven omdat het spel (aan die
tafel) onspeelbaar is geworden, inderdaad
volgens artikel 13C en 12C1. Maar die score
beschouwen we niet als een procedurele straf
en artikel 13C verwijst expliciet naar de mogelijkheid
wel zo’n straf te geven. Dus de bondsarbiter
is niet buiten zijn boekje gegaan. Blijft
over de vraag of ik vind dat die straf redelijk
is.
Laten we even aannemen dat Henk bij het
inzien en sorteren van zijn kaarten de vreemde
distributie had ontdekt en de WL had
geroepen en dat was besloten het spel na
herstel te laten spelen (het betrof ♣2). Had de
WL dan ook een straf van 25% gegeven?
Alleen als het antwoord op die vraag bevestigend
is kan ik instemmen met deze beslissing
want de overtreding is in beide gevallen dezelfde:
het niet tellen van de kaarten voor
deze in te zien. Omdat ik betwijfel of die straf
dan gegeven zou zijn, denk ik dat de WL te
streng is geweest. Ik kan daar nog aan toevoegen
dat de consistentie in het arbitreren
vraagt om het vastleggen van dergelijke pro-
Weko-wijzer 97 23

cedurele straffen in aanvullende bepalingen.
Want anders doet de ene arbiter het wel en
de andere niet. Of nog erger: doet de arbiter
het wel in week 3 maar niet in week 5. Of echt
verschrikkelijk: wel bij paar 7, maar niet bij
paar 9. Onze bondsarbiter staat dus wat mij
betreft alleen maar volledig in zijn recht als hij
Henk deze zwart-op-wit-bepaling kan overleggen.
Overigens treft ook de Weko enige
blaam, want wij zijn al jaren van plan om dit
soort straffen te expliciteren maar deinzen
terug voor die klus. Trouwens: als ik me dat
goed herinner, heeft er in het verleden in aanvullende
bepalingen voor bondscompetities
wel een straf voor deze overtreding gestaan.
(Dat is nog steeds zo; in de bondsparencompetities
wordt een straf van 25% van een top
gegeven "Wanneer een speler zijn hand
inziet en het aantal kaarten meer dan dertien
blijkt te zijn". Ook het onklaar maken
van een bord wordt met 25% van een top
bestraft, red.)
2) Van Dirk Pieters een reactie op een
eerder antwoord
Ik las in Weko-wijzer 96 met interesse het
stukje dat handelde over de interpretatie van
artikel 40A en D. Praktisch wordt in Nederland
het afwijken van de verdeling van Muiderberg
(tweede kleur is slechts een driekaart)
zondermeer bestraft (als ongeoorloofde inlichting
beschouwd). Ik vroeg mij af of daar
internationaal hetzelfde over wordt gedacht
als in Nederland, mede naar aanleiding van
het in de Weko-wijzer genoemde voorval
met Helgemo.
In Israel op het Red Sea International Bridge
Festival in Eilat heb ik na een dergelijk
voorval de (Italiaanse top-)arbiter ontboden.
Door hem en in Israel over het algemeen
wordt zo'n afwijking gewoon geaccepteerd,
ofwel dit "psychen" mag daar gewoon naar
hartelust (tenzij men het regelmatig doet, dan
moet men er weer melding van maken in de
uitleg). Enige bescherming voor de nietovertredende
partij daartegen lijkt daarmee
uitgesloten.
Het is altijd leuk te merken dat je ‘gelezen’
wordt. Je neemt pas maatregelen als zaken
uit de hand gaan lopen en dat was in Nederland
met de 5-3-3-2 versie van Muiderberg
het geval. De beschrijving over Eilat suggereert
dat daar die grens ook in de buurt komt:
naar hartelust psychen lijkt een contradictio in
24
Weko-wijzer 97
terminis. Er is enige dapperheid nodig om
maatregelen te nemen en daar ontbreekt het
vaak aan.
Overigens geloof ik niet dat de omschrijving
‘ongeoorloofde inlichting’ die Dirk gebruikt de
kwestie goed omschrijft. Het gaat vooral om
een ‘undisclosed partnership understanding’,
een geheime afspraak met de partner.
3) Uit het buitenland kwam de volgende
vraag:
Zijn er afspraken over het gebruik van
kaarthouders door spelers die moeite hebben
de kaarten in hun hand te houden?
Ik ben ze nooit tegengekomen. En ik denk
ook dat dergelijke afspraken pas gemaakt
worden als een bestuur met een dergelijk
verschijnsel te maken krijgt. Overigens weet
ik uit ervaring dat dit een lastige kwestie is,
want mijn eigen partner gebruikt een dergelijke
kaarthouder. Een goed reglement zou
moeten stellen dat dit gebruik alleen acceptabel
is als de kaarten er random in worden
gestopt, het liefst dus op volgorde van oppakken.
Ik vermijd zelf zorgvuldig om in de richting
van mijn partner te kijken, maar je kunt
niet voortdurend op de grond staren. Overigens
kun je natuurlijk niet van tegenstanders
vragen om recht voor zich uit te blijven kijken
en voor ‘parentijgers’ is zo’n handicap van
een tegenstander een leuke informatiebron.
Het lijkt me belangrijk om vast te stellen dat
we spelers die met aanpassingen moeten
bridgen natuurlijk zoveel mogelijk behulpzaam
moeten zijn. Zo heb ik de grootste bewondering
voor spelers die een beperkt gezichtsvermogen
hebben of zelfs helemaal blind zijn en
de gespeelde kaarten van de tegenspelers en
van de dummy genoemd krijgen om het spel
te kunnen spelen. Dat zou míjn geheugen niet
aankunnen.
4) Ben Schelen heeft artikel 67 nog eens
goed doorgenomen en schrijft me:
Een speler die te veel kaarten heeft, heeft
meer keus bij het verder spelen. Ik begrijp dat
dit mogelijke voordeel wordt gecompenseerd
door de strafbepaling in B dat hij wordt geacht
te hebben verzaakt maar waarom er verschil
wordt gemaakt als hij alsnog kan bekennen,
ontgaat mij. Kan hij alsnog bekennen geen
straf; als hij niet kan bekennen wel straf.
Wat te doen als de niet-bijgespeelde kaart

weggaat op een volgende slag en pas later
blijkt dat die speler een kaart te veel heeft?
Aannemend dat de spelers of de WL dit
ontdekken.
In 67B1 staat inderdaad te lezen dat bij alsnog
bekennen geen straf wordt gegeven en
bij niet meer bekennen sprake is van een verzaking.
Terwijl toch duidelijk is dat in het eerste
geval voor 100% zeker is dat er feitelijk
verzaakt is, terwijl in het tweede geval die verzaking
niet hoeft te hebben plaats gehad (wel
kán hebben plaats gehad, als in een slag na
de verkeerde een dergelijke kaart alsnog is
bijgespeeld; daar gaat de laatste vraag van
Ben over).
Volgens dit artikel is deze verzaking straffeloos.
Overigens blijft wel artikel 64C van
kracht: als de verzaking de andere zijde benadeeld
heeft, moet er een arbitrale score worden
gegeven.
Ik heb dat onderscheid nooit begrepen en ook
‘internationale’ vragen hebben geen antwoord
opgeleverd. Dat moeten we maar veranderen
bij de komende nieuwe editie.
5) Uit een internetdiscussiegroep over de
spelregels
Daarin is enige tijd geleden de vraag gesteld
wat de meest verbreide misverstanden of
foute aannames en bepalingen in bridge zijn.
Ik som ze hier op, zonder er verder op in te
gaan. Het is voldoende als je ze als een misverstand
herkent, zo niet dan is een vraag op
zijn plaats.
• een partnership mag maar één keer
psychen;
• je mag per wedstrijd maar één keer
psychen;
• per zitting mag er twee keer gepsycht
worden;
• per twaalf borden mag een paar één keer
psychen;
• als er een onvoldoende bod is, hoeft de WL
niet geroepen te worden als je het zo laag
mogelijk voldoende maakt in dezelfde
speelsoort;
• de dummy kan niet verzaken;
• elke speler kan altijd om een gemiddelde
(arbitrale score) vragen;
• als je een foute beslissing in het spel
neemt na een overtreding van de tegenstanders
heb je geen recht meer op een
arbitrale score;
• de dummy mag de WL niet roepen;
• je hebt geen recht meer op een arbitrale
score als je de WL niet direct roept;
• nadat de partner heeft geaarzeld, moet je
(uit ethische overwegingen) passen;
• als je partner heeft geaarzeld, moet je
bieden alsof je partner niet geaarzeld heeft.
• noord is verantwoordelijk voor de gang van
zaken aan tafel.
In al deze uitspraken heeft de klok geluid
maar is de klepel gestolen (dit is bij uitstek
een uitdrukking die verkeerd gebruikt moet
worden om de betekenis ervan te illustreren).
Mag ik je vragen om deze stellingen zo aan te
passen dat ze wel kloppen?
Vragen voor de groene tafel kunt u (per
e-mail) sturen aan Ton Kooijman:
t.kooyman@worldonline.nl.
Prettige Paasdagen !
Weko-wijzer 97 25