Apeldoorn - #1 (16.46 MB) - Educom Communicatie

22
Het reconstrueren van verhalen gaat
deels door ze af te leiden uit oude kaarten
en ook archieven beschikken over
veel informatie. Soms kennen oudere
mensen het gebied van vroeger nog en
kunnen er over vertellen. Daarnaast is
ook aardig wat op schrift vastgelegd.
“Wij proberen elke geschiedenislaag in
een terrein goed tot zijn recht te laten
komen. We gaan uit van elementen die
er waren en proberen alle lagen in overeenstemming
met elkaar te brengen. Een
terrein vertelt zo zijn eigen verhaal. Wij
moeten dat vertalen en voor de mensen
zichtbaar maken. Bijvoorbeeld bij kasteel
Nederhemert zie je de verschillende
bouwfasen. Naarmate de bouwfasen
oplopen, verandert bijvoorbeeld de soort
steen en dat hebben we bij de restauratie
zichtbaar gehouden.”
sliM Van der Genugten vindt het erg
belangrijk om een geschiedenis weer te
geven. “Als je je geschiedenis niet kent,
als je dus niet weet waar je vandaan
komt, dan weet je ook niet waar je
naar toe gaat. Tegenwoordig wordt er
veel ontworpen met respect voor het
verleden. We leren hoe mensen voeger
leefden. Het was beslist niet zo dat
mensen toen dom waren. Ze moesten
zich redden met de middelen die ze
hadden. Nu willen we nog wel eens
het wiel opnieuw uitvinden, terwijl er
soms simpele natuurlijke oplossingen
bestaan. De wildwal, bijvoorbeeld, die
je vroeger om akkers zag staan, bood
dezelfde bescherming als nu prikkeldraad.
Het was een andere oplossing
voor hetzelfde probleem. Het was in
die tijd een heel werk om zo’n wal te
creëer. In de Middeleeuwen had een
man een dag nodig om een kuub grond
te verplaatsen. Het had dus echt wel
een reden om ergens iets te bouwen.
Er was toen meer besef van het leven,
omdat het veel energie kostte om iets
te realiseren. Er werd dus wel over nagedacht,
misschien waren mensen wel
slimmer. In Barneveld bijvoorbeeld liet
men het overtollige water van de beek
overlopen op de heide, als een buffer.
Nu doen we dat weer en noemen het
retentie. Het landschap geeft ons veel
aanwijzingen. Sommige dingen zijn
door nieuwe technieken misschien niet
meer nodig, van andere we kunnen we
veel leren. Op Kasteel Doorwerth laten
we bijvoorbeeld weten hoe mensen in
het verleden leefden. Dat laten we zien
met het bereiden van eten, het bewaren
ervan, maar ook de vele appelrassen die
“Wij proberen elke geschiedenislaag in een terrein
goed tot zijn recht te laten komen. We gaan uit
van elementen die er waren en proberen alle la-
gen in overeenstemming met elkaar te brengen.”
IJzerkuilen 1950: een luchtfoto uit 1950 met daarop aangegeven twee reeksen ijzerkuilen bij Asselt op de Asselsche heide
er toen waren. Dat geldt ook voor de
sperziebonen, elke streek had zijn eigen
boon. We zetten dat beeld buiten voort
met de boomgaard en de moestuin.”
“De Veluwe is op natuurschaal een
behoorlijk statisch gebeid. Er is hooguit
eens een storm of een bosbrand. De
heide, het cultuurlandschap, moeten we
actief beheren anders groeit het dicht
met bos. Er wordt met andere terreinbeheerders
aan gewerkt om de rasters
weg te krijgen. Dat is voor de recreant
en het wild beter, omdat je nu niet van
de ene naar de andere kant kunt. Met
de verschillende beheerders stemmen
we dat af, we zitten niet in elkaars
vaarwater. Ook landgoederen proberen
we te beheren zoals een eigenaar dat
zou doen. Gelukkig zijn er nog veel in
het bezit van de oorspronkelijke familie
zodat ze hun eigen stempel op het
landgoed kunnen drukken. Wij proberen
dat ook zo veel mogelijk in die lijn
voor te zetten.”
Visie De stichting is ook bezig met
het opstellen van een visie voor het
Orderbos en het Loenermark. De archeologische
werkgroep Apeldoorn heeft
het Orderbos nagelopen op cultuurhistorische
relicten en bij de Loenermark
wordt dat door Alterra gedaan. Er zijn
bijvoorbeeld al grafheuvels en oorspronkelijke
grensmarkeringen gevonden.
“Dat wordt verwerkt in onze visie.
We geven een visie over terreinen,
geven advies aan opzichters en gemeenten.
De kwaliteit waarborgen we door
bijvoorbeeld grafheuvels te bewaken.
We zorgen voor goed onderhoud zodat
alles ook bewaard blijft.”
“Apeldoorn is wat dat betreft goed
bezig met haar cultuurhistorisch beleid.
De gemeente zou als voorloper voor
vele andere kunnen dienen. Er is niet
alleen veel, maar de kwaliteit is ook
hoog. Dat is terug te zien bij onder
andere Radio Kootwijk, Paleis Het Loo
en het Uddelmeer, maar eigenlijk op
de hele Veluwe. Wij willen de Veluwe
graag als natuur en cultuur gebied op
de Werelderfgoedlijst hebben, omdat de
Veluwe cultuurhistorisch zo belangrijk
is. Veel mensen weten dat niet. Er is op
de Veluwe veel meer dan bos en heide,
het is een verhaal van vele eeuwen
menselijke geschiedenis. Wij zouden
graag het verhaal van de hele Veluwe
vertellen en zorgen dat het bewaard
blijft”, besluit Van der Genugten. «