Apeldoorn - #1 (16.46 MB) - Educom Communicatie
Apeldoorn - #1 (16.46 MB) - Educom Communicatie
Apeldoorn - #1 (16.46 MB) - Educom Communicatie
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
14<br />
Cultuurhistorische organisaties<br />
De waakhonden van het <strong>Apeldoorn</strong>se verleden<br />
Door Jos van der Burg<br />
het Erfgoedplatform apeldoorn telt ruim tien locale<br />
cultuurhistorische organisaties en is opgericht om on-<br />
derlinge samenwerking te stimuleren. het illustreert dat<br />
het verleden leeft onder de apeldoornse bevolking. Een<br />
gesprek met Miny van der Zande, voorzitter van de ver-<br />
eniging oud apeldoorn (voa), en ralph Kneefel, voorzit-<br />
ter van de Werkgroep Indisch Erfgoed. Beiden staan pal<br />
voor de apeldoornse cultuurhistorische erfenis.<br />
De gemeente kan een gedegen cultuurhistorisch<br />
beleid ontwikkelen, maar<br />
zonder steun van de bevolking komt er<br />
niets van terecht. We weten uit ervaring<br />
dat beleid alleen vruchten afwerpt als<br />
er een draagvlak voor is. Het <strong>Apeldoorn</strong>se<br />
gemeentebestuur kan zich wat<br />
de cultuurhistorie betreft rijk rekenen,<br />
want er zullen weinig steden zijn waar<br />
de bevolking zo actief betrokken is bij<br />
het cultuurhistorische erfgoed. Velen zijn<br />
er diep van doordrongen dat waardevolle<br />
zaken uit het verleden gekoesterd<br />
moeten worden. Welke qua omvang met<br />
<strong>Apeldoorn</strong> vergelijkbare stad kan bogen<br />
op een cultuurhistorische vereniging<br />
met veertienhonderd leden? Voorzitster<br />
Miny van der Zande van de Vereniging<br />
Oud <strong>Apeldoorn</strong> (VOA) is er trots op. De<br />
manier waarop de geboren en getogen<br />
<strong>Apeldoorn</strong>se betrokken is geraakt bij de<br />
VOA, is misschien illustratief voor veel<br />
<strong>Apeldoorn</strong>ers. Van der Zande was altijd<br />
al geïnteresseerd in het rijke <strong>Apeldoorn</strong>se<br />
verleden, maar tijdens haar werkzame<br />
leven ontbrak de tijd om er iets mee<br />
te doen. Toen de onlangs overleden<br />
ervoorzitter Jaap Brink in 1994 de VOA<br />
oprichtte, werd ze al snel lid, maar voor<br />
een actieve rol in de vereniging had ze<br />
geen tijd. Toen ze een paar jaar geleden<br />
meer vrije tijd kreeg, werd Van der<br />
Zande bestuurslid van de VOA. Sinds<br />
afgelopen voorjaar is ze voorzitster. De<br />
leden hebben een goede keuze gemaakt,<br />
want Van der Zande blaakt van enthousiasme<br />
en daadkracht. Energiek zet ze zich<br />
in voor de twee doelen van de vereniging.<br />
Wat die doelen zijn? “De VOA wil<br />
de band tussen <strong>Apeldoorn</strong>ers versterken.<br />
Dat lukt goed, want we hebben leden in<br />
onder meer Amerika, Canada, Australië<br />
en Nieuw-Zeeland. Ook de vele bezoeken<br />
aan onze website en de belangstelling<br />
voor ons tweemaandelijkse verenigingsblad<br />
Oud <strong>Apeldoorn</strong> Actueel illustreren<br />
de grote interesse voor het <strong>Apeldoorn</strong>se<br />
verleden. Ons tweede doel is het verzamelen<br />
en bewaren van cultuurhistorisch<br />
waardevolle zaken. Dat kunnen prenten<br />
en foto’s zijn, maar ook aktes en boeken.<br />
We bewaren alles in een archief. Ook<br />
hebben we een bibliotheek van inmiddels<br />
duizend boeken.”<br />
Meedenken en pArtiCiperen<br />
De VOA vierde in 2004 het tienjarige<br />
bestaan. De Werkgroep Indisch Erfgoed is<br />
nog lang niet zover. De Werkgroep werd<br />
vorig jaar opgericht door Ralph Kneefel.<br />
Stadsmagazine <strong>Apeldoorn</strong> | maart 2006<br />
Aan de basis lag een verzoek van Ton<br />
Bos, de voorzitter van de Stichting Evenementen<br />
<strong>Apeldoorn</strong> (SEA), zegt Kneefel.<br />
“Bos werkte in de jaren zestig als docent<br />
op een middelbare school in <strong>Apeldoorn</strong>.<br />
Door zijn Indische leerlingen raakte hij<br />
geïnteresseerd in de Indische gemeenschap<br />
in <strong>Apeldoorn</strong>. Voor de oorlog was<br />
<strong>Apeldoorn</strong> na Den Haag de tweede Indi-<br />
sche stad in Nederland. Ook na de oorlog<br />
vestigden veel Nederlanders en Indische<br />
Nederlanders uit Nederlands-Indië zich<br />
hier. Bos vroeg mij eind 2003 een tentoonstelling<br />
te maken over het Indische<br />
erfgoed in <strong>Apeldoorn</strong>. Dat wilde ik graag<br />
doen, maar niet met materiaal uit musea,<br />
maar met authentiek materiaal van<br />
Indische Nederlanders uit <strong>Apeldoorn</strong>.”