omgaan met ouders - De Algemene Onderwijsbond

Oud-leraren Peter Heerschop en Viggo Waas:
‘Lesgeven is de eerste
jaren heel erg eng’
Wekelijks trekken ze met hun optreden in Kopspijkers twee
miljoen kijkers. Sinds 1987 maken ze elk jaar een nieuwe voorstelling
met hun cabaretgroep NUHR (Niet Uit Het Raam). Maar
voor ze op het podium terecht kwamen waren Peter Heerschop
en Viggo Waas jaren gymleraar op een middelbare school in
Almere. “De eerste twee jaar waren de zondagavonden rampzalig.
Dan lag je wakker van alles wat je die week moest doen.”
Tekst Rineke Wisman Foto’s Rob Niemantsverdriet
Op de voordeur van een nieuwbouwhuis in
Amsterdam prijkt de naam van Peter Heerschop
gewoon op het naambordje. Aan pottenkijkers
stoort de bekende cabaretier zich niet. “Vaak
komen kinderen even voor het raam staan kijken.
Dan zwaai ik naar ze”, zegt hij.
Toen Peter Heerschop een jaar of zeven was, wist
hij al dat hij later gymleraar wilde worden. “Ik
was goed in sport en mijn gymleraar straalde uit
dat het een heel leuk vak was. Bezig zijn met
kinderen, bewegen, lesgeven. Het leek mij
prachtig.” De toelatingseisen voor de academie
voor lichamelijke opvoeding (alo) waren streng,
herinnert hij zich. “Naast een testdag met lichamelijke
oefeningen moesten we een opstel
schrijven en in een gesprek onze motivatie toelichten.
Eén op de acht werd aangenomen. Ik
was trots dat ik daar bij hoorde.”
Viggo Waas begon twee jaar later aan de alo. Hij
had de jeugdopleiding bij Ajax achter de rug,
maar zijn voetbalcarrière hield op bij het tweede
elftal. “Ik kon leuk voetballen, maar was niet
goed genoeg voor het eerste.” Daarna twijfelde
hij tussen een studie medicijnen en de alo. “De
testdag van de alo gaf de doorslag. Dat was zó
8
leuk”, zegt hij. “Bewegen en denken: daar horen
mensen mee bezig te zijn.” De alo bood die
mooie mix. “Het was half om half. Veel sport,
maar ook vakken als psychologie, filosofie en
sociologie. De helft van de klas viel uit door de
theoretische vakken.”
Heerschop en Waas hielden vol en gingen na hun
studie het onderwijs in. Peter werkte kort op een
lagere en een middelbare school. Daarna bleef
hij dertien jaar bij scholengemeenschap
Echnaton in Almere. Viggo werkte kort in het
mbo en daarna tien jaar bij Echnaton. “In die
tijd lagen de banen niet voor het oprapen. Peter
wees me twee keer op een vacature. Ik solliciteerde
en de tweede vacature was voor mij.”
Waar zijn jullie nu zoal mee bezig?
Peter: “De presentatie van Kopspijkers, columns
en dialogen schrijven en in september start een
nieuw televisieprogramma: De Vrienden van Van
Swieten. Hierin praten Viggo, Lebbis en ik met
sporters en wetenschappers om te kijken of we
Nederland naar de topdrie van het medailleklassement
kunnen krijgen.”
Naast rollen in Kopspijkers heeft Viggo momen-
Straksvoordeklas • MEI 2005
teel een bijrol in Rozengeur & Wodka Lime.
Viggo: “Met NUHR hebben we sinds 1987 elk
jaar een nieuwe cabaretshow gedraaid. We hebben
nu voor het eerst een paar maanden vrij.”
Hoe kijken jullie terug op het
leraarschap?
“Ik vond het leuk om met een klas iets te bereiken”,
vertelt Peter. Hoe? “Ik ging er vol in. Wierp
mezelf in de meute. Lim noemden we dat: leraar
in meute. Ik had negen klassen van 25 man,
maar probeerde in één of twee lessen alle namen
te kennen.” De lessen die hij goed voorbereidde,
waren het leukst. “Gewoon de oefenstof afdraaien
kon ook, maar dan had ik minder lol. Het is
een vak waar je volledig in moet gaan. Iedere les
die ik met weinig zin instapte, werd niks.”
Viggo vult aan: “Een goede voorbereiding is
essentieel. Kinderen hebben recht op honderd
procent van je aandacht.” Het echte lesgeven
leer je door elke dag voor zo’n groep te staan,
vindt hij. “Elk kind en elke klas is anders.
Daarop pas je je benadering aan.” Een goede
leraar heeft oog voor de zwakke en de sterkere
persoonlijkheden in een klas. “Met een vak als
gymnastiek is het belangrijk een veilig klimaat te
creëren waarin kinderen durven te falen.
Kinderen die klasgenoten uitlachen, moet je
aanpakken. Door ze aan te spreken, ze aan de
kant te zetten of een lager cijfer te geven. Daar
moet je gevoel voor hebben. Dat heb je of dat
heb je niet.”
Hoe gingen jullie om met
ordeproblemen?
Peter: “Het lesgeven moet je ervaren als een
spel. In de klas is het spel: strijden tegen de
leraar. De taak van de leraar is om daarin mee te
spelen. Zodra je denkt dat het persoonlijk is, zit