ARTISTS - brending

BRENDING
Romantiek van begin tot eind
Beethoven verwerkte de eerste snikken van de Romantiek in de rusten tussen de noten
van het derde deel van zijn Sonate Nr. 31 - Arioso dolente. In de muzikale textuur van deze
meestercomponist ontdek je de ontluikende romantiek die zou leiden tot een climax in onze
klassieke muziekgeschiedenis.
Het einde van de Romantische periode komt sterk naar voor in de Fünf Klavierstücke van Arnold
Schönberg. De eerste vier delen zijn nog geschreven in de vrije atonaliteit waarbij de oude regels
worden losgelaten; een typisch fin-de-siècle product. Het laaste deel Walzer luidt het begin van de
dodecafonie in – de twaalftoonsmuziek is geboren.
Binnen dit kader van begin en eind brengt Mariana Izman met twee hoogtepunten uit de Romantiek
een hommage aan deze bewogen periode. Isoldes Liebestod is een bewerking door Liszt uit
Tristan und Isolde van Wagner die Mariana beschouwt als de apoteose van de Hoogromantiek.
Daarnaast speelt ze Schumann, gewoon omdat het één van haar lievelingscomponisten is:
"Toen ik op m’n zeventiende voor het eerst de "Humoreske" instudeerde, vroeg ik mij af hoe zo'n
contemplatief, lyrisch en triest stuk deze titel kon dragen. Dwalend door bibliotheken op zoek naar
een antwoord, begreep ik dat dit dilemma in veel gedaantes in Schumanns muziek terugkomt en
inherent moet zijn aan zijn tweeslachtige natuur. Humor en ernst vloeien in elkaar over, komen
in deze muziek zo dicht bij elkaar dat het onwaarschijnlijk lijkt; de titel betekent het streven, het
verlangen, en niet per definitie het thema van het stuk. De strijd tussen Eusebius en Florestan,
de twee tegengestelde literaire figuren die de persoonlijkheid van Schumann symboliseren, wordt
immers nooit in het voordeel van de een of de ander beslecht! Eusebius is de dromer, Florestan
de held, ze bestaan bij de gratie van deze dualiteit".
Programma
L. van Beethoven Sonata Nr. 31 in A flat major, op. 110 - 20’
A. Schoenberg Funf Klavierstucke, op. 23 (1920-23) - 12’
F. Liszt Isolde’s Liebestod (van Wagner’s Tristan und Isolde) – 8’
R. Schumann Humoreske, op. 20 - 30’