De Herculaan 1 - Hercules

OFFICIEEL ORGAAN VAN DE USV HERCULES
deherculaan
94 e JAARGANG - N U M M E R 1 - VOORJAAR 2009
In gesprek met
Jan Jansen
Winnen is
niet genoeg
voor de A1
Vandalisme
en vernielzucht:
maat is vol

Ben jij ook fan van FC Utrecht en
jonger dan 18? Dan is de Rabo
FC Utrecht Rekening iets voor jou.
Bij het openen van deze rekening krijg je een mooie voetbal cadeau. Maar de Rabo FC Utrecht
Rekening biedt meer. Je afschriften kun je namelijk bewaren in je eigen Rabo FC Utrecht
afschriftenmapje.
Alléén voor echte fans: De Rabo FC Utrecht
Rekening met gratis Rabo FC Utrecht voetbal!
Kijk voor meer info op www.rabobank-utrecht.nl
In dit nummer:
Winnen is voor de A1
niet genoeg 4
Groot toernooi bij
badmintonners 8
Interview met Jan Jansen 12
Echte mannen doen het
met een vijfje 14
Harry Witzel heeft veel
mazzel gehad 16
Vandalisme en vernielzucht:
maat is vol 19
Futsal wil hogerop 21
Opinie 22
Colofon
Medewerkers
Nils de Kruijff
Reinier Schat
Frans Stalenhoef
Hans Veldman
Reinier van de Vrie
Sanne van Griensven
Maarten van Zwetselaar
Paul Haars
Jan van der Galie
Advertentie en sponsorzaken
Piet van Veen
telefoon 030 2202268
Mobiel 0651 450731
p.vanveen@casema.nl
Ledenadministratie
Mevr. M. van Geelen
Kloostertuin 8
3994 ZJ Houten
usv.hercules@hccnet.nl
Telefoon 06 13086620
Bereikbaar maandag t/m donderdag
Hoe groot is mooi?
Tijdens de onlangs gehouden vergadering van
ereleden kwam de vraag naar voren of Hercules
niet te groot aan het worden is. De manier waarop
de vraag gesteld werd, suggereerde al dat de
vragensteller Hercules in zijn huidige vorm al te
groot vond. De gemiddelde leeftijd van de ereleden
in aanmerking genomen, zou men dit af kunnen doen met platitudes
als: “ je moet wel met je tijd meegaan”. Maar dat is al te simpel.
Onze krasse knarren gaan duidelijk met de tijd mee. Klein is in de mode. De
scholen moeten weer kleiner, de bedrijven zijn te groot om nog te besturen
en ook de grote thuiszorgorganisaties zijn zo anoniem dat ze door zeer
kleinschalige concurrenten van de markt worden geveegd. In de techniek
is het miniaturisering en nano wat de klok slaat. Het is duidelijk: “small”
wordt weer “beautiful”.
In sommige opzichten zou je inderdaad kunnen denken dat ook Hercules
te groot is geworden Waar vroeger de kleedkamers op zondagmorgen door
vrijwilligers uit clubliefde grondig werden schoongemaakt, worden nu kranen
gesloopt, wc’s vol met plastic flesjes gepropt en wc-rollen nat gemaakt
en voor de lol tegen de muren gesmeten. Door de eigen leden!!!! Wellicht
is men teveel vervreemd van de club als organisatie. Deze trend moet
gekeerd, we zullen hier met zijn allen aan moeten werken. Wordt vrijwilliger
en neem een kleine taak op je, beschouw jezelf als mede eigenaar van
het complex, draag suggesties aan bij de besturen voor verbeteringen. Toon
je betrokkenheid en spreek de medeleden aan op hun (wan)gedrag. In een
kleinere vereniging zal dit wat makkelijker gaan, je kent elkaar allemaal.
Ook bestuurlijk en organisatorisch loopt Hercules tegen de grenzen van de
groei aan.
De andere kant van de zaak is dat de vereniging wordt geconfronteerd met
een wachtlijst voor de jeugd met daarop 380 namen. Onze maatschappelijke
taak vraagt dus om vergroting van de vereniging.
Een simpele vraag dus van onze ereleden, waarop helaas geen simpel ant-
woord is.
Natuurlijk kunnen we nog best een beetje groter worden, maar de grens
is in zicht. Ook zullen we om alle grote en kleine zaken in goede banen te
kunnen leiden, gedeeltelijk moeten professionaliseren. Dit proces is inmiddels
gestart en zal worden voortgezet. Het is niet de bedoeling dat het
werk van de vrijwilligers door een beroepskracht wordt overgenomen. Hij of
zij zal juist het vrijwilligerswerk moeten faciliteren en organiseren zodat de
schaarse vrije tijd van onze vrijwilligers optimaal benut kan worden. Het is
een nieuw traject waarbij we al doende hopen te leren.
Om nu de vraag van het erelid te beantwoorden zou ik zeggen: Nee
Hercules is niet te groot, maar kan ook niet veel groter worden. Ik zou er
dan nog aan willen toevoegen dat we ons nu moeten gaan concentreren op
kwaliteit in plaats van kwantiteit.
Boudewijn van der Pols, voorzitter USV Hercules.
3

Met een 3-1 thuisoverwinning tegen Sportlust ’46 uit Woerden
stapten de jongens van Hercules A1 eigenlijk niet eens echt blij
van het veld. Vooral de koppies van degenen die gewisseld waren,
stonden strak. Trainer Willem Romp en assistent-trainer Jerry
Wallenburg begrijpen het wel. Ze leggen het graag uit tijdens en
na afloop van de wedstrijd.
Reinier van de Vrie
“We hebben vandaag gewonnen van
een ploeg die onder ons op de negende
plek staat in de ranglijst. En de jongens
weten zelf wel dat ze niet echt
goed hebben gespeeld, ze zijn zich er
van bewust dat ze niet het maximale
uit zichzelf hebben gehaald. Daarom
balen ze ook een beetje, want ze zijn
gewoon erg ambitieus”, zeggen de
trainers na afloop van de wedstrijd.
Aardige wedstrijd
Voor de onbevangen Herculessupporter
valt er zaterdagmiddag 28 februari
op het Herculessportcomplex echter
voldoende te genieten. Die ziet dat
er tegen Sportlust een aardige wedstrijd
wordt gespeeld. De meeste tijd
is Hercules op de helft van de tegenstander
te vinden. Maar het is moeilijk
om een goede aanval op te bouwen,
want Sportlust verdedigt compact en
zit er stevig bovenop. Met als gevolg
de nodige onderbrekingen voor blessurebehandelingen.
De nog jonge
scheidsrechter leidt de wedstrijd echter
strak, en dat is in het voordeel van
de aanvallende partij. In de eerste helft
weet Hercules er toch twee keer goed
doorheen te breken. Al in ongeveer de
derde minuut lukt het Mounir el Jebli
met een aanval vanaf de rechterflank
mooi voor te zetten, zodat Mitch Maas
kan scoren. De tweede keer komt de
goal uit een - gelukkig toegekende -
vrije trap van Menno van de Berg in de
goal en is het na een half uur 2-0. Dat
is ook de ruststand.
Stille kleedkamer
In een stille kleedkamer spreekt
Willem zijn jongens toe. “Mijn complimenten
voor de afspraken die jullie
zijn nagekomen. Jullie zijn agressief
begonnen en hebben goed ingespeeld
op het 4-2-4 systeem van Sportlust.
Daardoor hadden ze moeite om in
hun spel te komen. Voetballend was
het met vlagen ook goed, maar na een
half uur werd het te onrustig. Jullie
moeten soms meer je rust pakken en
kijken waar je moet spelen. Ik wil meer
de crosspass naar de andere flank zien.
Jullie moeten vaker een linie overslaan.
Jerry Wallenburg (l) en Willem Romp
We hebben weinig kansen weggegeven,
maar de kansen die ze kregen
gaven we door eigen fouten weg.
Speel meer over de zijkanten, want dat
is hun zwakke plek, dat zag je bij de
eerste goal. Daar liggen onze kansen.
En de scheidsrechter is op onze hand,
maar je moet niet tegen hem gaan
praten. De jongens van Sportlust doen
dat wel, omdat ze steeds gefrustreerder
worden. Ze gaan er steeds onbesuisder
in, dus let op je poten. Het eerste
kwartier is het doorkomen, en dan
kan het veel gemakkelijker gaan. Heb
Winnen is voor A1
niet genoeg
plezier in het veld. Of er nog vragen
zijn?” “Ja”, wil Sjoerd van Geelen weten,
“wat die meneer met het opschrijfboekje
in de kleedkamer doet?” De uitleg
dat het een Herculaan betreft met
een zoontje in de F7, stelt gerust.
Verder geeft Willem nog wat persoonlijke
aanwijzingen en licht hij toe
waarom hij twee spelers wil wisselen.
De gewisselden accepteren het gelaten.
Twee keer rood
Wat Romp in de kleedkamer vergeten
is te zeggen, is dat de linksbenige keeper
van de tegenstander nogal traag
is. Als hij een terugspeelbal op zijn
rechterbeen krijgt, moet je er direct
op af. “Dat zie je toch meteen”, zag hij
al na een paar minuten op de bank.
Want het is zo’n trainer die alles ziet.
“Als hij de één een rode kaart geeft,
moet hij die ander er ook één geven.”,
zegt hij. Waar heeft hij het over, denk
je dan. Er is weliswaar een blessurebehandeling
na een botsing, maar er was
nauwelijks sprake van een overtreding.
Blijkt dat hij dat heeft gezien bij de
wedstrijd die op het naastgelegen veld
wordt gespeeld. En prompt deelt de
scheidsrechter daar twee rode kaarten
uit.
Verder coacht hij rustig. Zijn aanwijzingen
zijn concreet en meestal voor
een individuele speler bedoeld. Die
lijkt ze in de hectiek meestal ook nog
te horen en begrijpen. Slechts af en
toe staat Willem even van de bank
op. Sportief is hij ook. Een aan de knie
geblesseerde tegenstander krijgt ijs
uit de verzorgingskoffer van Hercules.
“Als je last blijft houden, moet je even
terugkomen, hoor.”
Verder constateert hij dat het ingooien
vaak slecht is in het voetbal. Half grappend
suggereert hij verzorger Robbert
van Geelen of die met name de backs
daarin niet eens een krachttraining
kan geven.
Schoolvoorbeeld
Als de tweede helft begint, zegt een
bevriend supporter tegen Willem dat
het goed gaat. “Nou”, zegt die, “ik heb
wel eens een betere wedstrijd gezien.”
Hij hoopt op een snelle goal, zodat hij
ook snel de drie andere wisselspelers
kan brengen om de nodige ervaring
op te doen. Bij de A’tjes mogen er nog
vijf spelers worden gewisseld. Maar
wat Willem kennelijk al een beetje
vreesde, het begin van de tweede
helft is het Herculesspel nog steeds
onrustig en na ongeveer tien minuten
weet Sportlust tegen te scoren. Toch
verliezen de Herculanen nu niet het
hoofd. Daar zijn ze volgens de trainer
meer ervaren in geworden. Ze blijven
de aanval zoeken. Met als gevolg dat
paradepaardje Nathan Bijl na een
mooie assist van Mounir el Jebli de
derde Herculesgoal weet te maken.
Een schoolvoorbeeld van hoe het
moet, volgens de trainer. De tegenstander
raakt daarna alleen maar
gefrustreerder en maakt veel overtredingen.
Uiteindelijk krijgt hun coach
de rode kaart. Die mag één meter ver-
derop achter het hek. Met drie nieuwe
invallers weet Hercules de wedstrijd
verder gecontroleerd uit te spelen.
De trainers houden met de spelers
nog even een korte nabespreking op
het veld. Omdat de teamleiders Mark
Maas en Robbert van Geelen verder
4 5

6
alles perfect regelen wat niet met de
training te maken heeft, hebben ze
direct gelegenheid om na te praten
over de A1. Het moge duidelijk zijn dat
de trainers hun meer dan enthousiaste
inbreng en die van assistent-scheidsrechter
Peter Klerks zeer waarderen.
Betere doorstroom
Sinds 2006 speelt de A1 (jongens die
in het begin van het seizoen 17 of 18
zijn) in de derde divisie van de KNVB.
Dat is voor een club als Hercules van
een behoorlijk niveau. Het eerste seizoen
kostte het de nodige moeite om
zich in de deze divisie te handhaven en
kon degradatie maar net voorkomen
worden. Maar daarna is het alleen
maar beter gegaan. Dit seizoen stond
het team na de eerste competitiehelft
op de zesde plaats in een poule van
twaalf. Met de winst op Sportlust is de
vijfde plek bereikt.
Volgens Willem en Jerry is deze pro-
Reinier gressie geen Schattoeval,
maar komt het
doordat Hercules het (jeugd)voetbal
Er serieus wordt heeft gespeeld opgepakt. op een Gechargeerd
vloer ter
grootte gezegd werd van een er voorheen volleybalveld ergens met een
rinkelende, trainer vandaan zo te geplukt, zien loodzware die verder basketbal.
dan maar Die zijn bal best lijkt wel moest lek doen. en hij Nu wordt
onderhands worden er onder gegooid leiding als een van voetbalbowlingbal,dieren maar Mark dan Maas met en een Mark dubbele de Horn cricketstuit
beleidsplannen - op een geschreven, ijshockeydoel overleg van
negen gevoerd, meter bijeenkomsten breed. Ondanks met team- de doodseleiders
stilte georganiseerd is de wedstrijd en bloedstollend
wat al niet
spannend meer. Gelukkig en onervaren is het niet toeschouwers
bij praten
moeten gebleven, regelmatig het levert tot ook stilte goed worden voetbal
gemaand. op.
Er zijn betere trainers aangetrokken
die met duidelijke doelstellingen en
goede trainingsmethodes aan het
werk zijn gegaan. Maar belangrijker
nog is dat de doorstroom vanuit de
jeugd veel beter is geworden. De jongens
uit de A1 komen vrijwel allemaal
uit de eigen opleiding en velen kennen
elkaar al sinds hun F’tjes-tijd. Voor
de A1 worden er geen jongens meer
van buiten gehaald. Bij de huidige
E- en F-teams zit volgens de trainers
ook voldoende talent. Wat dat betreft
Wanneer zien ze de je toekomst dit allemaal van de voor A1 je met ziet en
ook vertrouwen nog steeds tegemoet. allerlei belletjes Het is niet hoort
rinkelen, voor niets dan dat heb een je club geen als last PSV van graag
zwaar met Hercules tafelen wil en sporthallucinaties,
samenwerken en
maar speurt dan naar ben jong je beland talent. Het bij een gevaar wedis
strijdje dan natuurlijk Goalball! wel dat de besten bij
Hercules verdwijnen.
Op Vanuit een de koude A1 zijn herfstige er vier of avond vijf jongens komt
er in ieder een mailtje geval het van volgende de hoofdredacteur seizoen
van rijp voor de Herculaan het eerste binnen. zondagelftal, Hij wil dat waar
er Willem in het en Kerstnummer Jerry zelf in spelen. weer eens “Het
aandacht is wel grappig wordt dat besteed ik nu train aan met onze de
afdeling jongens die Goalball ik ook en coach”, vraagt zegt wie Willem. het
Hij vindt dat geen enkel probleem. Hij
is een trainer die graag tussen de jongens
in staat. Hij wil vertrouwen geven
en krijgen. Het liefst heeft hij dat de
jongens ook met kritiek of problemen
durven komen. Er zijn natuurlijk vaak
teleurstellingen omdat ze niet mogen
spelen of gewisseld worden. “Daar
moet je duidelijk in zijn, maar je moet
er ook begrip voor tonen. Ze begrijpen
ook wel dat ik er niet meer dan elf kan
opstellen.”
Leergierig
Wat zijn de sterke en zwakke kanten
van het team? Eerst maar de zwakke.
Volgens de trainers spelen de jongens
nog niet volwassen genoeg. Ze zijn
vaak nog te onrustig, kunnen het balletje
niet even rond spelen, en brengen
die wel eens te snel naar voren. Ze zouden
ook nog meer die crosspass moeten
geven en de tegenstander laten
lopen. Soms beginnen ze ook wat te
timide aan een wedstrijd, lijken ze nog
niet helemaal wakker. Naar verluidt,
schijnt dat een Herculeskwaal te zijn.
verhaal wil schrijven. Goalball, denk
Het ik, goalball, sterke punt nooit van de gehoord A1 is de en leergie- ook
righeid. nooit geweten De jongens dat goalball willen graag een sport beter
worden is. Nieuwsgierig en er hard als voor altijd werken. zeg ik onmid- Ook
technisch dellijk toe en me tactisch op dit onderwerp zijn de spelers te
begaafd. storten. Ik Ze vraag willen me maximaal af hoe het preste- is om
ren te sporten en het beste als je niks uit zichzelf. kan zien. Ze Is balen de
dan beleving als dat anders in hun dan eigen bij ziende ogen niet spor-
echt ters, zijn is gelukt, er ook zoals trucjes tegen en tactieken. Sportlust. Is
Desondanks het spannend hebben om te zien? ze - de Hoe inmiddels ambi-
wat tieus minder is de gemiddelde neutrale toeschouwer goalballer bij -
toch Hercules. een zeer aardige wedstrijd weten
voor te schotelen. Het zou mooi zijn
Oorlog als de A1 dat de komende jaren met
Op nieuwe internet spelers ontdek ook ik blijft dat doen. goalball is
bedacht voor blinde veteranen uit de
Improving your
performance
WWW.HOTITEM.NL
www.dentalunion.nl nieuwegein groningen den haag
Van Setten Kwadraat, Wilgenkade 23, 3992 LL Houten, Telefoon (030) 634 40 70
E-mail: info@vansettenkwadraat.nl, www.vansettenkwadraat.nl
HOOG VOLUME
KLEINE OPLAGE
DTP
MAILEN
PERSONALISEREN
DRUKKEN
PRINTEN
KOPIEREN
ZWARTWIT
KLEUR
WIJ MAKEN
OFFICIËLE PASFOTO’S
Uw geneesmiddel, onze zorg.
Tevens groot assortiment
homeopathie en antroposofie.
Biltstraat 100, 3572 BJ Utrecht
www.apotheekkoert.nl
e-mail: apotheekkoert@ezorg.nl
tel. 030-2718585 fax 030-2716324
BINNEN- EN BUITENSCHILDERWERK
GLAS I WANDAFWERKING
Utrecht 030 - 29 40 739
Harmelen 0348 - 44 69 60
Wijk bij Duurstede 0343 57 70 81
info@decaes.nl
www.decaes.nl
97

Sanne van Griensven
150 partijen op één dag
Utrecht badmintont er op
los op het Utregs toernooi
Het geluid van de shuttles klinkt onmiskenbaar
door de zaal van USV Hercules. Zo’n vijfentachtig
man zwoegt op zondag 1 maart op
de acht badmintonbanen die de vereniging
rijk is. Vandaag spelen leden van acht verschillende
badmintonclubs uit Utrecht zo’n
150 partijen.
Op het jaarlijkse Utregs toernooi enkelen,
mixen en dubbelen de jeugd en
de senioren de hele dag. Hoewel de
najaarscompetitie pas eind januari is
afgelopen en sommige spelers al weer
druk bezig zijn met de voorjaarscompetitie,
is deze periode vooral de tijd
van toernooien.
Het seizoen van de badmintontoernooien
loopt zo ongeveer van februari
tot en met mei. Grote toernooien,
jeugdtoernooien en clubkampioenschappen;
vaak worden ze in deze periode
gehouden. De huidige, vijfde editie
van het Utregs toernooi is dit jaar voor
het eerst bij USV Hercules.
Vóór het aflopen van de inschrijfdatum,
was het maximale aantal
inschrijving al bereikt. Eerder werd
het toernooi bij Iduna gehouden, in de
Galgenwaard. Hun hal heeft zestien
banen. Omdat USV Hercules maar acht
banen heeft, was het nog een hele
klus om een goed schema in elkaar
te draaien. Marijke Meijer, secretaris
van het Utregs toernooi, legt uit: “We
hebben natuurlijk veel minder banen,
dus we kunnen nooit zo veel partijen
kwijt als Iduna. Toen kwamen we op
het idee om op tijd te gaan spelen.
Je speelt dus op punten, en telt door.
De spelers spelen dus niet per se
twee of drie sets, maar één langere
set. Zo gaat het snel en blijven de
banen constant gevuld. Iedereen mag
zich ook maar voor twee van de drie
onderdelen inschrijven. Het toernooi
is alleen bedoeld voor mensen die bij
een badmintonvereniging in Utrecht
spelen, maar er was zelfs iemand uit
Antwerpen die aan het toernooi wilde
meedoen!”
Marjolein Berends en Suzanne
Heerschop, allebei lid van USV
Hercules, vinden het Utregs toernooi
geslaagd. Suzanne vindt het toernooi
“lachen”. Marjolein voegt daar aan toe:
“Echt wel! Leuke punten en we spelen
lekkere rally’s.”
Marjolein speelt vooral toernooien
omdat ze alleen competitie spelen
niet genoeg vindt. Suzanne speelt
geen competitie en vindt het daarom
juist leuk om af en toe een toernooi
te spelen. De puntentelling ervaren de
dames wel als een nadeel. Marjolein:
“Het werkt psychisch anders als je
opeens met 44-20 achterstaat. Dan
is het bijna niet meer in te halen.”
Suzanne is het daarmee eens. “Als ik
de eerste set niet win, dan krijg ik een
extra drive om die tweede set extra
hard mijn best te doen. Dat heeft hier
geen zin, want er is maar één set.”
Als Suzanne kleine salamiworstjes van
een grote supermarktketen tevoorschijn
haalt, schiet een aantal badmintonners
in de lach. Clubgenoot Ricardo
van der Hoeven grapt: “Heb je ook
een barbecue bij je?” Laatstgenoemde
is trouwens houder van het puntenrecord
op deze dag. In de categorie
Senioren 2 shuttlede Ricardo een
tegenstander met 100-23 van de baan.
Even later hilariteit alom: “We hebben
een nieuwe tactiek. Je eet gewoon veel
van deze worstjes, dan durft niemand
aan het net te komen vanwege de
lucht. Handig!”
Birgit Leerling, sinds november 2005
lid bij USV Hercules, heeft ook het idee
dat de tijd een extra druk geeft. Wel
vindt ze het toernooi gezelliger dan
bij Iduna. “Ik vind het intiemer dan bij
Iduna, daar is de zaal zo groot. Mijn
binnenkomst was wel wat rommelig,
omdat de inschrijftafel al verdwenen
was. Mijn laatste partij tot nu toe
was zwaar. En die tijd geeft druk! Er
is een extra spanning door de toeter.”
Uiteindelijk, na een halve finale in
een loodzware driesetter (die wel met
normale telling wordt gespeeld) en
een finale er achteraan, mag Birgit
de eerste prijs voor de vrouwenenkel
Senioren 1 in ontvangst nemen. En dat
uit de handen van Rune Massing, sinds
september trainer van USV Hercules.
De toernooisponsor is badmintonplanet.nl.
Deze sponsor verkoopt ook
rackets, shirts, shuttles en kleding.
Marion Jansen, Herculaan, komt om
negen uur al met een nieuw gekocht
racket de baan op lopen. “Tja, bij het
inspelen raakte ik het racket van een
clubgenoot aan. Kapot. En dan moet je
wel een nieuwe kopen! ’t Is maar mazzel
dat ik genoeg contant geld bij me
had. Wel een prima racket trouwens.”
Veel spelers klaagden dat ze last hadden
van de lampen die aan waren,
omdat de sponsor dat wenste. “Ik zag
de shuttle soms niet, dat heeft me wel
wat punten gekost” aldus een terecht
mopperende Iduna-speelster.
Ook de jeugd is goed vertegenwoordigd
op het toernooi. Kleine leden,
met grote toekomstmogelijkheden,
spelen alsof hun leven er vanaf hangt.
Een tienjarig meisje staat vrolijk alle
partijen op de baan te spelen. Samen
met Stijn Kortenhof speelt Marloes
Coolen van USV Hercules de mix. In de
enkel huppelt ze ook van de ene naar
de andere kant van het veld. “Ik speel
nu een half jaar en dit is mijn eerste
toernooi. Het is wel zwaar. Vanmorgen
om half negen moesten we er zijn. Om
half tien hadden we nog een wedstrijd
en daarna was mijn volgende wedstrijd
pas om vijf over vier. Toen ben
ik maar even naar huis gegaan. Ik ben
nu ook wel heel moe. Ik vond het wel
heel leuk. De meeste mensen waren
wel beter. Maar ja, die zitten er ook al
langer op.” Marloes heeft vast lekker
geslapen, na zo’n drukke en sportieve
dag!
Om half acht worden de laatste prijzen
uitgereikt en vertrekt iedereen
naar huis. De wisselbeker gaat dit jaar
naar DVS- Koto Misi. Deze club was
met veel leden vertegenwoordigd
en won vele prijzen. Juichend neemt
1e-klassedame Tilja Ansems namens
DVS de beker in ontvangst. Dat doet
ze graag, omdat ze daarmee ook drie
zoenen van Rune ontvangt. Marion
Jansen, verliezend finalist in de dames
enkel Senioren 1, verzucht twee dagen
later dat “die spierpijn vandaag nog
erger is dan gisteren…” En zo hoort het
ook!
8 9

Samen sterker!
Communicatie die contacten legt, een site die hanteerbaar
en effectief is én blijft, perfect en betaalbaar drukwerk. Dat
vraagt om veelzijdige specialisten. Praktisch en creatief. Met
ervaring en marktkennis. Individuele capaciteiten in een
hecht team. Voorzien, volledig in visuele communicatie.
Particulier kwaliteitsonderwijs in
Utrecht, Den Haag en Amsterdam
andere opzet;
grotere tekst
Nestwarmte en structuur
U zoekt een school waar betrokkenheid en individuele
hulp worden geboden, zodat het zelfvertrouwen van
uw kind wordt versterkt. Kleine klassen (gemiddeld
8 kinderen per klas), huiswerkdiscipline en een vleugje
humor doen de rest.
Doelgerichtheid en uw kind
Waar voorheen doelloos gescharrel was, ontstaat een
stevige, actieve werkhouding. Vrolijkheid keert terug.
De toekomst wordt weer bespreekbaar.
‘Twee jaar in één’ Vmbo-t,
Havo, Vwo en slagen!
Stebo is een topinstituut, waar men het beste in uw kind
naar boven brengt. Onze examenresultaten behoren tot
de beste in het particulier onderwijs
Stebo Utrecht
t (030) 231 54 60
T 030 63 55 950
www.voorzien.nl
Stebo Den Haag
t (070) 314 28 88
Onze opleidingen
– ‘Twee jaar in één’ voor Vmbo-t,
Havo en Vwo
– Tweejarig Havo en Vwo
– Topklas®: toptalent gáát voor
de acht gemiddeld en
vrije plaatsing voor
geneeskunde
– Junior College vanaf de
brugklas
Aan kleinschalig particulier onderwijs
zijn hoge kosten verbonden. Een eerste
kennismaking kost uiteraard niets en
blijkt vaak inspirerend te werken.
Stebo Amsterdam
t (020) 573 60 20
Kijk voor meer informatie op onze website: www.stebo.nl
VERGADERCENTRUM
VREDENBURG 19
● In het centrum van Utrecht op 3
minuten loopafstand van Utrecht C.S.,
diverse parkeergarages in de naaste
omgeving, 25 praktische en eigentijdse
zalen.
● Toegankelijk voor invaliden.
● PERSOONLIJKE BENADERING
STAAT VOOROP.
Vredenburg 19
3511 BB Utrecht
Telefoon 030 2310068
Fax 030 2313234
E-mail: info@vredenburg19.nl
www.vergadercentrumvredenburg.nl
Ad A5_liggend nw FC.indd 1 26-03-2007 19:28:56
Rij
Nefkens
Nefkens Utrecht
www.rijnefkens.nl
Atoomweg 79
3542 AA Utrecht
Tel. (030) 241 42 43
Het dak eraf!
info@nefkens-utrecht.nl
St. Laurensdreef 26
3565 AK Utrecht
Tel. (030) 263 14 60
Natuurlijk
Mitland beschikt over een modern bowlingcentrum
met 9 bowlingbanen. Het Music Thrill Vision
system zorgt voor een swingende combinatie van
beeld en geluid. Er zijn arrangementen mogelijk
met steengrill of een à la carte diner in het restaurant
aan het water van fort de Bilt. ’s Zomers kan
er ook gegeten worden op de prachtige terrassen.
Voor een drankje of een eenvoudige maaltijd kan
men terecht in onze brasserie. Door de gunstige
Elzenkade 2
3992 AC Houten
Tel. (030) 634 56 50
Stationsweg 57
3981 AB Bunnik
Tel. (030) 656 15 83
ligging van Mitland dichtbij de A27 en draadloos
internet in het hele gebouw, is de brasserie de
geschikte plek om onderweg zakelijk af te spreken.
Voor meer informatie over Mitland of reserveringen,
bel 030-2715824 of bekijk onze website:
www.mitland.nl
Mitland hotel/bowling/restaurant,
Ariënslaan 1, 3573 PT Utrecht
Ambachtsweg 6
3433 PR Nieuwegein
Tel. (030) 606 38 34

12
Nils de Kruijff
Jan Jansen:
het drijfanker
van Hercules
We hebben het over Jan Jansen.
De man die optreedt als adviseur van
het hoofdbestuur, actief is in de commisies
beleidsplan Hercules komende
5 jaar, het vrijwilligersbeleid en de
bouwcommissie. Jan zat van 2001 tot
2004 in het Hoofd Bestuur (algemene
zaken). Daarnaast was hij vele jaren
elftalleider en is hij vast bezoeker van
de wedstrijden van zondag 1.
Ingewijden adviseerden ons om Jansen
Een stille kracht die veel doet voor Hercules.
Iemand die zijn oor te luister legt bij anderen.
Graag wil horen wat er leeft. Niet dat hij
kleurloos is, of geen menig heeft. Zeker niet.
Deze slimme en sympathieke man heeft wel
degelijk een opinie. Maar hij hoeft die niet
zo nodig te ventileren. Hij houdt de partijen
liever bij elkaar en tussen de regels klinkt zijn
mening dan ook wel door.
te interviewen voor de Herculaan.
Omdat hij visie heeft en wel eens de
opvolger kan zijn van de huidige
voorzitter Boudewijn van der Pols.
Typerend voor Jan Jansen is zijn voorstel
om het interview te laten plaatsvinden
in een behoorlijk restaurant.
Jansen nodigt verslaggever èn fotograaf
uit voor een diner in De Rechtbank.
Het wordt een onvergetelijke
avond, maar waar we vooraf een
beetje bang voor waren gebeurt.
Jansen onthoudt zich van ferme uitspraken.
Ook als hij langdurig uit de
tent wordt gelokt. De eerste teleurstelling
krijgen we te verwerken tijdens
het uitstekende voorgerecht,
gebakken coquilles met pompoenpuree,
granny smith en granaatappel,
met een goed glas witte wijn. ,,Ik de
nieuwe voorzitter? Welnee. Die ambitie
heb ik niet. Dat moeten jongere
mensen zijn.’’ In razend tempo somt
Jansen vervolgens van een A4-tje op
wat er allemaal staat bij Hercules. Van
het vrijwilligersbeleid tot de toekomst
van ons complex. Verhuizing naar de
overkant van de A27 komt ter sprake
en nog wat interessante nieuwsitems,
maar met groot gemak elimineert
Jansen deze uitspraken met de gevleugelde
opmerking: ,,maar dat zijn
allemaal maar theorieen.’’
Wie is eigenlijk deze vrolijke man met
zijn aanstekelijke glimlach? Jan Jansen
wordt 66 jaar geleden geboren als
zoon van een PTT-beambte en een
werkster. Zijn jeugd brengt hij door in
de Frederikastraat in Wittevrouwen.
Voetballen doet Jansen bij Stichtse
Boys. Een volksclub voor jongens van
de gestampte pot. Hij is geen begenadigd
voetballer. Verder dan het 4e
elftsl schopt hij het niet. Zijn krachten
liggen meer op het bestuurlijk vlak en
in de kantine. Jansen gaat na de Handelsdagschool
aan de slag bij graanhandel
Klomp in de Obrechtsstraat als
administratieve kracht. Als het bedrijf
wordt verkocht aan de Zwitserse
holdingsmij. DKSH wordt Jansen
benoemd tot directeur. In 1983 wordt
Jansen algemeen ditrecteur van het
bedrijf Holland Diervoeders dat dan
op Lage Weide zit. Een branche waar
Jansen zich thuisvoelt. Onder Jansen’s
leiding worden bekende merken op de
markt gezet zoals Whiskas, Pedigree
en Eukanuba.
De familie Jansen is inmiddels verhuisd
naar Tuindorp. Hij besluit zijn
zonen Roy en Ernie lid te maken van
Hercules. Via een brief van aanbeveling
van Dick van Rossum (Marga is een
nicht van Jan) worden de Jansentjes lid
van Hercules. Jan ontdekt dat zijn
vooroordelen over Hercules niet terecht
zijn. ,,Ik verwachtte veel kakkers aan te
treffen, maar dat viel reuze mee.’’ Jan
is actief als jeugdleider en wordt in
1984 zelf lid. In 2001 treedt hij toe tot
het Hoofd Bestuur met de portefeille
Algemene Zaken. Hij is dan net in
VUT gegaan en denkt zijn handen
vrij te hebben voor zijn bestuurswerk
bij Hercules. Maar in 2004 vraagt
zijn oude werkgever hem terug om
directeur te worden van de vestiging
in Dordrecht. Jan vindt het nog leuk en
voelt het als zijn plicht het bedrijf te
helpen. Hij gaat gewoon weer vier jaar
aan de slag, maar moet daarom wel
uit het hoofdbestuur stappen, maar
Jan blijft actief in commissies.
In 2008 gaat Jansen met pensioen.
Tot zover in vogelvlucht Jans actieve
leven. We zijn aangeland bij het
hoofdgerecht. Jan van der Galie heeft
inmiddels een uitstekende wijn bestelt:
een Montecillo Rioja, Spanje 2004,
oftewel een fonkeldende robijn rode
wijn met een fruitige kruidige smaak
en een zachte afdronk.
Ook de Lamsrumps staan inmiddels
op tafel. Tijd om Jan eens uit de tent te
lokken over de in onze ogen mislukte
verbouwing van ons paviljoen. We
confronteren Jan Jansen, die nauw
betrokken was bij dit project, met de
smakeloze inrichting, de foeilelijke
tafels en het nog steeds rommelige
karakter van ons complex. Even veert
Jan op. ,,Ik weet dat jij er zo over denkt.
De een wil er een bruine kroeg van
maken, de andere houdt meer van de
Ikeastijl. Laten we niet vergeten dat die
meubels ons niets gekost hebben en
dat de verbouwing van het paviljoen
maar een marginaal deel uitmaakte
van de totale renovatiekosten. Het
meeste is gegaan naar de kleedkamers.
Die waren zeer noodzakelijk.’’
We leggen Jan voor dat goedwillende
mensen zonder verstand van zaken
te veel hun stempel op het geheel
mochten drukken. Jan hoort het aan,
denkt na en zegt dan dat het bestuur
nu eenmaal financieel een conserva-
tief beleid volgt. Dus niet alles is mogelijk.
We hebben het over de vernielingen
op het complex die Jan aan het hart
gaan, over de invulling van het
Veemarktterrein. Jan eet tussendoor
in een recordtempo een kaasplankje
leeg, bestelt nog een fles. Kortom: het
wordt steeds gezelliger.
Een dag later besluiten we Jan nog
maar eens terug te bellen met de
prangende vraag: welke richting moeten
we op met Hercules?
Het antwoord van Jan Jansen volgt
snel. ,,Ik vind dat Hercules in het
algemeen moet stabiliseren en dat
het accent moet komen te liggen op
kwaliteit in de breedste zin.’’
We weten steeds meer van Jan, maar
welke kant dit verhaal op moet, blijft
nog een raadsel. Gelukkig brengt
voorzitter Boudwijn van der Pols een
paar dagen later redding. Aan de bar
bij Hercules volgt een krachtige typering
van de persoon Jan Jansen.
Boudewijn omschrijft Jan als het drijfanker
van de vereniging. Als de storm
is opgetrokken dan zorgt hij dat iedereen
weer naar elkaar toe drijft. Jan is
een luisteraar. Een man die achter de
schermen enorm veel werk verricht,
maar tot de prettige categorie behoort
daar niet mee te koop te lopen. Jan
is de smeerolie van het bestuur. Een
man met een visie. Een visie die hij
niemand opdringt.
Mooi woorden voor een mooie man.
13

Reinier Schat
Je land - Uruguay - wint al zolang als
je je kunt herinneren alle belangrijke
voetbalkampioenschappen die er zijn:
twee keer achter elkaar goud op de
Olympische Spelen(1924, 1928). En dan
is er nu het allereerste wereldkampioenschap
voetbal, nog wel in je eigen
stad. Niet dat je geld hebt om een
wedstrijd in het grote stadion te bekijken,
maar alles en iedereen om je heen
is ineens gek op voetbal. Jij wilt zelf
ook maar één ding: zo snel mogelijk
met de bal aan de voet het veld op en
je maten dollen. Je gaat op zoek naar
een veldje en een bal, maar dat valt
niet mee: alle open stukken in de wijk
die een beetje vlak zijn, staan helaas
onder water en in de gymzaal van het
parochiehuis mag je alleen maar basketballen.
Wat je als jochie van tien natuurlijk
niet weet, is dat op datzelfde moment
duizenden jongentjes met hetzelfde
vraagstuk zitten en dat ze daar bijvoorbeeld
in Sao Paulo en Rio de Janeiro
Futsal
Echte mannen
doen het met
een vijfje
Stel je voor: Montevideo, voorjaar 1930,
het regent pijpenstelen. Je bent een
straatjochie van een jaar of tien en je
woont in deze subtropische wereldstad.
al een oplossing hebben bedacht. Ze
spelen daar gewoon voetbal op die
basketbalveldjes en ze gebruiken daarbij
de muren om het spel een ongelofelijke
snelheid te geven.
Wat je ook niet weet is dat er in de
stad een Argentijnse sportleraar
woont die zich afvraagt hoe hij de snel
gestegen populariteit van het voetbal
kan gebruiken om meer jongeren naar
zijn YMCA te krijgen. Van Braziliaanse
collega’s hoort hij dat op de pleintjes
in de grote steden basketbal wordt
verdrongen door voetbal en dat ze in
de regentijd in de gymzaal spelen. De
Argentijn heeft zijn eurekamoment en
verzint een totaal nieuwe sport, die
zowel binnen als buiten kan worden
gespeeld: zaalvoetbal. Hij speelt leentjebuur
bij allerlei andere sporten: de
afmeting van het doel komt van het
handbal; het aantal spelers, het doorwisselen
en de wedstrijdduur van het
basketbal; de viersecondenregel voor
de keeper van het waterpolo. Binnen
drie jaar ligt er een reglement voor een
sport die vandaag de dag over de hele
wereld door 25 miljoen mensen wordt
gespeeld. Een groot succes, kan je dus
zeggen. Al vraag ik me als ouderwetse
grasvoetballer nog steeds af waarom.
Mijn scepsis tegen zaalvoetbal begint
bij de verschillende bizarre namen die
deze sport in de loop van de tijd kreeg:
Zaalvoetbal, Vijf tegen Vijf, Minisoccer,
Football de Salon, Futebol de Salao; ze
roepen allemaal vreemde associaties
op. Het woord Futsal® doet je denken
aan een smeerseltje tegen zwemmerseczeem.
Toch zijn er mensen die
beweren dat zaalvoetbal het summum
van spelbeleving is. Dat er geen sport
is waar je als speler zo veel balcontact
hebt als bij Futsal®.
Sinds veertig jaar (!) wordt ook bij
Hercules gefutsalt® en, zoals de voorzitter
van deze afdeling trots weet
te melden: Hercules is de grootste
zaalvoetbalclub van Nederland, de
grootste van Europa en misschien
zelfs de grootste van de hele wereld.
Daar klinkt een tevredenheid uit, daar
kon Louis van Gaal zelfs in zijn toptijd
niet tegenop. Reden om eens te kijken
wat dat nou helemaal voorstelt, dat
topsportklimaat in het zaalvoetbal bij
Hercules en te onderzoeken waarom ik
er nog steeds geen bal aan vind.
Het toeval wil dat ik bij Hercules een
achterkleinzoon tegenkom van dat
jochie uit Montevideo. In Utrecht geboren
uit ouders die ooit -zoals velen
om redenen die niets met zaalvoetbal
te maken hebben- uit hun land naar
Nederland vluchtten. “Hercules mag
dan wel de grootste zaalvoetbalclub
zijn, maar eigenlijk merk je daar weinig
van” valt hij met de deur in huis
“We draaien niet mee aan de top van
Nederland en leveren ook geen internationals.
Maar dat kan mij niks schelen.
Ik speel voor de lol, met mijn jaarclubmaatjes.
We hebben die club ook
niet zo nodig. En de zogenaamde
thuiswedstrijden zijn in Utrecht een
lachertje, die spelen we soms in
Nieuwegein, of waar de KNVB dat
maar wil. Dat geeft ook weinig binding
aan de club. ”
Daar zal Albert van Kalsbeek, de voor-
zitter van het Futsal® bij Hercules,
niet zo blij mee zijn, hij organiseert
zich -samen met zijn mensen- achter
de (computer-)schermen een slag in
de ronde om het allemaal gladjes te
laten verlopen. Stel je voor wat het
allemaal met zich meebrengt, voorzitter
zijn van de grootste club van de
wereld, zo’n vijftig teams die allemaal
verspreid over zaaltjes in heel de regioiedere
week competitiewestrijden
moeten spelen. En dan zegt zo’n spelertje
dat-ie daar niks mee te maken
heeft. Je leest daar veel te weinig over
in de Herculaan, jammer eigenlijk.
Onze zegsman -die niet met zijn naam
in de publiciteit wil komen- heeft ooit
wel veldvoetbal gespeeld, maar kwam
door zijn geringe postuur weinig uit
de verf. “Ik speelde bij Sporting, toch
al niet zo’n fijne club en het voetbal
leek af en toe teveel op rugby en dan
ben ik kansloos. Ik ben een technisch
ventje, meer een type voor pleintjesvoetbal,
een pibe, net als die ouwe in
Montevideo.”
Geen lichamelijk contact, alles op
techniek en snelheid, geconcentreerd
samenspel op de vierkante meter;
zaalvoetbal wordt wel omschreven als
een ultra-technische, soms claustrofobische
afsplitsing van veldvoetbal.
Misschien juist daarom is het nooit
mijn favoriete sport geworden; ik mis
het gras en de ruimte van het veld.
Om dan nog maar te zwijgen over die
rare plofbal, dat slappe viertje. ‘Voor
de stuit raken’ krijgt hier een hele
nieuwe betekenis, na de stuit is er
namelijk niks meer te beleven. Dan
ligt de bal als een dood vogeltje op de
grond en kan hij alleen nog maar tot
leven geaaid worden; zo met een slap
arrogant pootje de bal naar achteren
halen, als een ballerina met een rotte
bloemkool aan de voet. “Wat een
onzin” zegt onze virtuoze dwergvoetballer,
“Lekker veel aan de bal zijn, dat
is toch wat iedereen wil. En veel scoren
natuurlijk. Ook voor kleine kinderen is
dat veel leuker dan met kluitjesvoetbal
in een weiland. Ze leren beter een bal
veroveren op techniek en ze zijn ook
heel vaak aan de bal, dat motiveert
enorm. Door vaak op het doel te schieten
leren ze ook beter mikken met hun
eindschot. Bovendien is het minder
koud dan in de winter op het veld spelen.”
Ik herinner mij ineens mijn eerste
zaalvoetbalwedstrijd. Met De Rooie
Lijn , ergens in een sporthal in De Bilt.
Zelden heb ik meer gesnakt naar de
frisse lucht van een miezerige novemberwedstrijd
in de regen, dan op die
snikhete dinsdagmiddag. Vrijwillig
zoveel zweten, dat doe je alleen maar
in de sauna. En wat dat ontbreken van
lichamelijk contact betreft: de enige
manier om je tegenstander te raken is
de bal hard tegen hem aan te schieten.
In de buurt van de zijlijn kan je dat,
mits slim uitgevoerd, naast een brakke
tegenstander ook nog steeds behoud
van balbezit opleveren. Maar het spel
verrassend opendraaien met een bal
over de hele is op een veldje van krap
tien meter breed natuurlijk een gotspe.
“Jij bent zeker nog uit een tijd van eindeloos
de bal rondspelen en die dan
ineens blind naar voren peren. Mijn
generatie wil dat alles snel gaat, ook in
het voetbal. Veel kicks in een korte tijd.
Het moet allemaal niet te lang duren,
als het maar mooi is. Liever een vette
panna dan een lelijke goal.” Aldus de
zaalvoetballer. Ik denk onwillekeurig
aan Tsjeu LaLing en hoe irritant dat
gepingel af en toe was. “Bovendien
leer je er lekker snel door anticiperen
en reageren. Dat heeft ook voordelen
als training voor veldvoetballers, ik ken
er wel een paar bij hercules die dat
kunnen gebruiken.“
Ik werp tegen dat van het hele Nederlands
Zaalvoetbalteam dat in 1989
zo verrassend tweede werd op het
allereerste WK Futsal® er geen enkele
speler enige indruk maakte op het
veld. Dat zaalvoetbal is veel te veel
losgezongen van zijn oorsprong. Het
zijn twee totaal verschillende werelden.
Geen lichamelijk contact, en we
komen nota bene van het rugby van-
daan. Geen contact, belachelijk.”
Mijn dappere Uruguayaantje kijkt
me verbijsterd aan: zoveel volslagen
onbenul in zo’n gedistingeerd uiterlijk,
dat had hij bij Hercules nog niet meegemaakt.
Hij loop naar de bar om nog
een rondje te halen. Over zijn schouder
roept hij: “Hombre, je weet niet
waar je het over hebt. Waar denk je
dat Ronaldinho zijn techniek vandaan
heeft?”
14 15

16
Vlucht TK1951 van Turkish Airlines tussen
Istanbul en Amsterdam eindigde woensdagochtend
25 maart om een minuut voor half
elf in omgeploegd akkerland. Dertienhonderd
meter verderop, aan de andere kant van de
snelweg A9, lag de bestemming.
Waarschijnlijk voorkwam de kleiige poldergrond
een nog groter drama. Vonken bleven
uit, het toestel vloog niet in brand maar brak
in drie stukken. Onmiddellijk na de crash
stonden overlevenden in het akkerland.
Menigeen belde mobiel: “Hallo, we zijn net
neergestort maar ik mankeer niets”.
Ik heb veel mazzel gehad
Een van de overlevenden is Harry
Witzel. Harry is een oer-Herculaan,
bekend als oud-voetballer, (jeugd)
scheidsrechter en cricketlid. Hij was
met zijn Turkse vrouw, Gülcan, op weg
naar huis na familiebezoek. Zij zaten
drie stoelen verwijderd van een van
de breuken. Een paar stoelen verderop
en Harry had het niet overleefd. Harry
kwam nagenoeg ongedeerd uit het
toestel. Zijn vriendin brak haar sleutelbeen,
schouderblad en enige ribben.
Het relaas van een overlevende.
Gekraak, een harde klap en
toen niets meer …
Harry had de avond ervoor met Gülcan
een beetje lopen dollen over hun
vlucht, de TK1951. Dat is Harry’s
geboortejaar 1951. Dat moest haast
geluk brengen. Maar het ging mis.
Wanneer kreeg hij als doorgewinterde
reiziger op deze vlucht in de gaten dat
het verkeerd ging ? “Ik zat een beetje
te doezelen”, vertelt Harry. “Opeens
werd ik opgeschrikt door een hevig
gekraak en een vreselijk klap. “Wat is
dit”, dacht ik eerst maar voor de rest
weet ik niets meer. Ik ben waarschijnlijk
10 of 15 minuten buitenwesten geweest”.
Harry en Gülcan werden door
een medepassagier of buitenstander
(dat weet hij niet meer) uit hun ‘slaap’
gehaald. De man hielp Gülcan uit haar
stoel. Harry liep versuft naar achteren
en kwam via de breuk bij de staart
het vliegtuig uit. Hulpverleners waren
direct ter plekke. Hij vertelde hen dat
hij weinig mankeerde, in Utrecht
woonde en naar een ziekenhuis in
Utrecht wilde. Harry verbaast zich nu
nog over de rustige sfeer waarin alles
plaatsvond. Nergens paniek alleen maar
vriendelijke behulpzame mensen.
Traumateam
Via de ‘boer met tractor’ werden Harry
en Gülcan naar een ambulance gebracht
en vervoert naar het UMC, waar
een traumateam klaarstond. Ook hier
een correcte, vriendelijke, rustige en
zeer alerte hulp. Harry werd een dag
ter observatie gehouden en Gülcan
drie dagen verpleegd.
Strontmazzel
Een vliegtuigongeluk overleven, dat
komt heel onwezenlijk over. Je denkt
dan snel aan paniek, chaos, gekrijs,
kermende gewonden, dood en verderf.
Maar daar bleek niets van. Alles
gebeurde in rust, vriendelijk en correct.
Kom je zo’n vliegtuig uit dan vermoed
je een wereld vol stank, verderf, zwervende
vliegtuigonderdelen, dolende
mensen. Maar toen Harry eenmaal
in de klei stond en zich worstelend in
een hesje had gehesen, nam hij zijn
mobiele telefoon en belde een vriendin.
Hij zou op haar hond passen en
meldde dat dat niet kon omdat hij was
neergestort met een vliegtuig! Harry,
een koele kikker … Het besef kwam
later. Later realiseerde hij dat hij heel
veel geluk heeft gehad. Toen hij in de
ambulance zat richting Utrecht, kwamen
de eerste telefoontjes binnen van
familie uit Turkije en Duitsland. Uit die
telefoontjes begreep Harry de paniek.
Op dat moment dacht hij: “Je hebt
strontmazzel gehad. Je leeft.”
Aandacht
Harry verbaast zich momenteel over
de vele aandacht die hij krijgt. De buitenwereld
begrijpt kennelijk beter wat
hij heeft doorgemaakt. Hij zegt daarover:
“Ik snap nog niet alles. Heb het
ongeluk nog geen plaats gegeven. Ik
GARAGE AUTOWEERD
HET VERTROUWDE ADRES VOOR UW AUTO
DAIHATSU CUORE
De zuinigste benzine-auto ter wereld
50% korting op
motorrijtuigenbelasting
zakelijk rijden
met slechts 14% bijtelling
LEVERBAAR VANAF 8.199,- INCL. BTW
slaap slecht en droom steeds dat ik
niet weet waar ik ben.” Hij en zijn
vrouw krijgen steun van “Slachtofferhulp”.
Hij heeft een drang zijn verhaal
kwijt te kunnen. Zijn stamkroeg, zijn
werk en Hercules zijn een vruchtbare
bodem daarvoor. Ofschoon hij alle
aandacht koestert, weet hij dat hij ook
rust behoeft. Rust om zijn ongeluk een
plek te geven.
Hercules
Door zijn belletje aan zijn vriendin
kwam de communicatie in Utrecht ook
opgang. Binnen enkele uren was op
Hercules bekend dat Harry ongeschonden
uit het vliegtuig was gekomen.
Hercules neemt een belangrijke plaats
in. “Ik heb er veel vrienden en kan er
mijn verhaal kwijt. Een bezoek aan
Hercules doet mij goed.”
AUTOWEERD BV: DAIHATSU-DEALER, GESPECIALISEERD IN FRANSE MERKEN
APK-ONDERHOUD-REPARATIES ALLE MERKEN
AUTOWEERD UTRECHT WEERDSINGEL OZ 42, TELEFOON 030-2717334 WWW.AUTOWEERD.NL
17

HAIRSTYLING & SKINCARE
Adelaarstraat 86 - 3514 CJ Utrecht - Tel. 030 2717159
Sedert 1935
JAC. BOSTELAAR V.O.F.
Steenweg 21-23 Utrecht
VOOR AL UW ENGELSE EN
AMERIKAANSE
LEVENSMIDDELEN
Tel. + Fax 030 - 2314186
De (ver)bouw van onze accomodatie is gerealiseerd door:
VAN OOYEN BOUW te Lichtenvoorde en
HENK JAGTENBERG B.V.
vormgevers en bouwbegeleiding te Zeist
Atria
MAKELAARDIJ
makelaardij in onroerende goederen bv
Maliebaan 51 - Postbus 14027 3508 SB Utrecht
Telefoon 030 234 04 34
www.atria.nl
Postbus 141,
7130 AC Lichtenvoorde
Albert Schweitzerstraat 21
Telefoon 0544-372576
Fax 0544-376095
E-mail: vanooyen@tref.nl
1e Hogeweg 16b, 3701 HK Zeist
Telefoon 030-6915993
Fax 030-6932844
Advertentie en sponsorzaken
Piet van Veen
telefoon 030 2202268
Mobiel 0651 450731
p.vanveen@casema.nl
HV
Wekelijks honderden euro’s
schade aan complex
Vandalisme
en vernielzucht:
maat is vol
Hercules heeft steeds meer te maken met
structurele en doelbewuste vernielingen aan
complex en paviljoen. Het is inmiddels zo erg
dat eindelijk het besef lijkt te ontstaan dat de
tijd van toekijken en schouders ophalen voorbij
is. Of toch niet?
Horen zinloze vernielingen nu eenmaal bij
een grote sportvereniging in een grote stad?
Of is het te zot voor woorden dat gewone
leden hiervoor opdraaien en wordt het tijd
om de boosdoeners keihard aan te pakken?
Uw reporter vroeg het aan de crème de la
crème van de Hercules Wie Is Wie lijst.
Een bloemlezing van de afgelopen
maanden: tweemaal poging tot brandstichting
op de tribune, de ruiten van
de tribune stukgegooid, 2 beveiligingslampen
gesloopt, een kastje van de
alarminstallatie gesloopt, herhaaldelijk
gaten geknipt in doelnetten, reservebanken
in de sloot gegooid, vrijwel
wekelijks douchekoppen verdwenen,
spiegels gesloopt, tegen deuren ge-
trapt, leidingen van de muur getrokken,
met de steel van trekkers voor
de douches de plafondtegels van de
nieuwe kleedkamers eruit gestoten
en flesjes en troep omhoog gegooid,
wc-rollen en maandverband in de wcpotten
gepropt zodat deze verstopt
raken, natte proppen wc-papier tegen
muren en plafond, sluitingen van deuren
gesloopt zodat deuren niet meer
op slot gedaan kunnen worden, een
ongehoorde bende achterlaten in het
materiaalhok en de kleedkamers en
kinderen die zich misdragen in het
paviljoen terwijl de ouders, leiders of
trainers apathisch toekijken.
Complexbeheerder Ben Romp, pachter
Emiel Smit en groundsman Co van
Basten worden er moedeloos van.
Emiel heeft er het meest mee te maken
en moet vaak in het weekend al
zaken ter plekke zo goed en zo kwaad
als het kan verhelpen. Na het weekend
constateren Ben en Co wekelijks weer
voor enkele honderden euro’s schade,
bij grote excessen meer. Ben wordt er
“echt doodziek van”: “Co repareert vreselijk
veel anders waren we nog veel
meer geld kwijt”.
Vandalisme wordt door geen enkele
verzekering vergoed, dus de Herculanen
draaien zelf voor de schade op.
Een snelle rekensom:
bij gemiddelde (herstel)kosten van
500 per week kom je uit op rond de
25.000 per jaar. Daar kun je best leuke
dingen mee doen als vereniging. Van
de contributie van de ongeveer 2000
leden gaat nu al 15 per lid op aan het
herstellen van vernielingen van enkele
tientallen raddraaiers.
Co van Basten: “Als we het zelf niet
kunnen repareren zorg ik voor inschakeling
van derden of bestellen van
materiaal. Al 10 of 11 jaar, en daarvoor
al voor de tennis. Toen ik stopte met
19

20
de zaak ben ik er vanwege mijn technische
kennis voor gevraagd. Mijn indruk
is dat het inderdaad erger wordt.
Ik ben er voor 9 uur, tot half één, maar
ik kan hier zo langzamerhand wel een
bed neer zetten. Af en toe vind ik het
best moeilijk, als je de vernielingen
ziet, vooral in de nieuwbouw. Mensen
hebben er geen weet van. “Herculanen
doen zoiets niet” wordt wel gezegd,
nou de vernielingen gaan ook na het
weekend door. Vooral door jeugdleden.
Direct royeren”.
De (on)mogelijkheid om de schuldigen
aan te pakken zorgt voor veel frustratie.
Dat geldt zowel voor buitenstaanders
als eigen leden.
Ben weer: “Het complex is openbaar
terrein. Die kinderen uit de wijk die
regelmatig op de tribune zitten komen
alleen maar om rotzooi te maken”. De
twee hoofdraddraaiers zijn bekend
maar de wijkpolitie kan - hoe welwillend
ook - alleen bij betrapping op
heterdaad iets doen. Dat eist ook de
KNVB bij klachten over bezoekende
teams, alleen fotodocumentatie is niet
genoeg.
De meeste vernielingen ontstaan echter
door Herculanen zelf, met name de
A/B/C-voetbaljeugd. Ook intern is het
probleem het kunnen achterhalen van
de schuldigen (teams en teamgenoten
ontkennen dat zij het waren, in de hectiek
van de vele wedstrijden is onduidelijk
wie in welke kleedkamer heeft
gezeten). Iedereen kijkt vooral naar
een ander (het hoofdbestuur, afdeling
veldvoetbal, de jeugdafdeling, de pachter,
de trainers en leiders, de ouders …)
en als er al gestraft wordt is dat ad hoc
en zonder breed draagvlak: opgelegde
boetes worden doodleuk niet betaald
en iemand die er eens iets van zegt
loopt grote kans dat hij door een ouder
of leider wordt aangesproken waar hij
zich mee bemoeit. Illustratief ook het
verhaal van de C1 die na herhaaldelijk
rotzooi maken en vernielen voor straf
een trainingsavond niet op het Hercules
complex mocht komen. Waarop de
leider doodleuk een oefenpotje bij een
andere vereniging regelde.
Veldvoetbalvoorzitter Werner van
Geelen nuanceert het probleem. “Er
gebeurt links en rechts wel eens wat,
maar dat moet je kwantificeren, afzetten
tegen de enkele duizenden mensen
elk weekend. Met zoveel mensen
en zoveel wedstrijden voorkom je niet
dat de kleedkamers er aan het eind
van de dag niet uitzien. Ik wil niet
bagatelliseren, maar veel is puberale
voetbalhumor. Het zijn altijd maar 1 of
2 jochies uit zo’n team”.
Uw reporter is meer van het Zero
Tolerance. Of er nou 10 of 1000 man
over de vloer komen, je gaat geen
spullen slopen en als je het wel doet
harde straffen. “Dat lost niets op” volgens
Van Geelen. “Meer controle, en
vriendelijk en zichtbaar toezicht, zoals
bij Zwaluwen Vooruit. Daar lopen stewards,
van allochtone afkomst, volgens
mij is zelfs gemeentesubsidie mogelijk,
en dat werkt prima”. En de rol van de
leiders en trainers? “Je bent al blij als je
een leider hebt die een formulier
invult. Het is een kwestie van opvoeden
door de ouders, mentaliteitsverandering,
direct lik op stuk, geen geouwehoer,
klaar. Volksstammen ouders
zitten schaapachtig koffie te drinken
terwijl hun kinderen zich misdragen in
het paviljoen”. Ook moet de accommodatie
beter schoon worden gehouden.
“Dat nodigt veel minder uit tot rotzooi
trappen. Als de pachter dat niet aan
kan dan maar de contributie omhoog
en door een schoonmaakbedrijf. Ik
kom soms op zondag en dan liggen
de kluiten modder nog in de gang en
in de hal”. “Incidenten” volgens Emiel
Smit, “Als dat nou rechtstreeks aan mij
gemeld wordt heb ik feedback en kan
ik de mensen er op aanspreken”.
Dat de
opvoedende
rol van leiders
en
trainers nog
nagenoeg
ontbreekt
wordt oudjeugdcoördinator,
nu hoofd
opleidingen
voetbal Mark de Horn aangerekend.
Ook hij vindt het bij Hercules -voor
een grote club in een grote stad- relatief
meevallen. “Maar het wordt wel
steeds erger. Al zijn we nog niet zo ver
als bij het Amsterdamse AFC, waar
dusdanig veel werd gestolen uit de
kleedkamers dat daar nu allemaal
beveiligingscamera’s hangen”. Mark
heeft heldere en concrete oplossingen:
“Hercules heeft een prima naam en is
ondermeer door de samenwerking
met PSV zeer in trek. Met onze wachtlijsten
kunnen wij het ons veroorloven
om selectief te zijn aan de poort. Heldere
normen en waarden: dit verwachten
wij van u. Sancties zijn nu te licht
of moeilijk te verdedigen. Eenduidig
en consequent straffen (dat werkt ook
preventief). Door een verenigingsbrede
tuchtcommissie”.
Ook de woorden van algemeen voorzitter
Boudewijn van der Pols stemmen
hoopvol: “We zien excessen, en
we zien het escaleren. Tijd om er paal
en perk aan te stellen. Gedocumenteerd
melden, roosters wie welke
kleedkamer gebruikt, de leiders krijgen
de sleutel mee en inventariseren
de situatie vooraf en bij vertrek”. Als
bescheiden eerste aanzet houdt terreinknecht
Gert Lensen op zaterdag
een oogje in het zeil, met directe
resultaten. “De hele attitude van de
Herculaan moet verbeterd worden”
gaat Boudewijn verder, “Als Emiel er
wat van zegt moet hij steun krijgen,
geen grote bek. Volwassenen hebben
een voorbeeldfunctie, dus ook zij moeten
de kleedkamerdeur geen schop
geven na een rode kaart”
Voor breed draagvlak zal moeten worden
vastgesteld dat vandalisme een
probleem is dat we met de hele vereniging
krachtig aan willen pakken. Dat
kan op de komende voorjaarsvergadering.
Streven moet zijn het nieuwe
preventie- en sanctiebeleid in te voeren
aan de start van het nieuwe voetbalseizoen
(dus in augustus dit jaar).
Met een beetje prioriteitstelling moet
dat kunnen.
Aanstellen van een surveillancedienst
op ‘probleemtijden’, toezichthoudende
taak voor leiders en trainers en de
aanstelling van een accommodatiecoördinator
(of meerdere) die vastlegt
wie wanneer in welke kleedkamer zit,
strikt sleutelbeleid hanteert en met de
leider of aanvoerder voor aanvang en
na afloop de kleedkamer controleert
(en die van de tegenstander).
Huisregels en straffen dienen vooraf
duidelijk te zijn en op meerdere plekken
te worden opgehangen en aangekondigd.
Een onafhankelijke commissie
treedt op bij herhaalde misdraging
en excessen. Alle schade
wordt verhaald op de schuldigen. Via
groepsaansprakelijkheid kun je één lid
van de groep aanspreken, ook kan het
elftal als geheel worden veroordeeld.
Ook het informeren van ouders, het
aangifte doen bij de politie en het niet
terugdeinzen voor het uit de competitie
halen van een team of het royeren
van een lid zullen ongetwijfeld (preventief)
effect hebben.
Uw Herculaanverslaggever verheugt
zich op de Algemene Voorjaarsvergadering
van 27 april.
Hercules Futsal
wil hogerop
De Hercules futsalafdeling is de grootste
van Nederland, Europa en misschien wel
mondiaal.
De prestaties in de zaal vallen de laatste jaren echter bitter tegen. Daar zijn een
aantal redenen voor te benoemen zoals het nivelleren van het niveau, oplopende
leeftijden van spelers en een geringe binding tussen veldvoetbal en futsal.
Samen met het bestuur van de afdeling hebben dit jaar Jerry Wallenburg en
Mark Maas hun schouders er onder gezet om het eerste elftal nieuw leven in te
blazen met een smeltkroes van jeugd en senioren veldvoetballers. Zij spelen in
de tweede klasse, staan bovenaan en worden waarschijnlijk kampioen waardoor
ze promoveren naar de eerste klasse.
Naar de toekomst geredeneerd, wenst Hercules futsal het prestatie niveau op
te vijzelen. Men wil naar een situatie toe dat iedere speler op zijn eigen ambitie
niveau kan voetballen. Men streeft daarbij naar een betere binding tussen veldvoetbal
zowel van senioren als jeugd. Een goed georganiseerde en functionerende
opleiding en begeleiding moet een basis vormen om het Hercules futsal
in zijn totaliteit te liften. Met deze ideeën wil haar uitstraling naar de rest van
de vereniging vergroten. Door vooral de jeugd erbij te betrekken moet het clubgevoel
gestimuleerd te worden. Werd voorheen zaalvoetbal als een bedreiging
gezien voor veldvoetballers, nu moet het een aanvulling worden bij het opleiden
van betere voetballers.
De zaalvoetballers die nu een droommixture vormen in futsal 1, het vlaggeschip
van Hercules, zijn: Jerry Wallenburg (zondag1), Mike Flenter (aanvoerder), Achraf
Nejmi (A1 junioren), Bas Faasse, Jordi Beijer, Mitch Maas (A1 junioren), Fahd Rouas
(zondag1), Thommie van de Brink (zondag1), Maykel Tak, Khalid, Willem Romp
(zondag1), Michael Versteeg, Kevin Klerks (A1 junioren) en Mark Maas (teamcoach).
21

22
Opinie
We zijn te groot
Hercules is met ruim 1540 leden de
grootste voetbalvereniging van het
KNVB district West 1. Het stond niet
zo lang geleden in het AD Utrechts
Nieuwsblad en ook Voetbal International
meldde het. De meeste bestuurders
bij Hercules krijgen daar een heel
warm gevoel van. Ze zijn trots dat
onze vereniging zo groot is geworden
en praat je met deze mensen, of lees
je in De Herculaan wat ze te melden
hebben, dan hoor je steeds eenzelfde
geluid. Hercules moet alles in het
werk stellen om extra voetbalvelden
te krijgen, want anders kunnen we de
groei niet aan, de wachtlijsten van
onze jeugd niet wegwerken en de ambities
niet realiseren. Alles is daarom
gericht op nog meer groei.
Maar moeten we maar blijven groeien
ten koste van alles?
Oke: vergelijk je de situatie van onze
voetbalafdeling van nu met die van
pakweg vijftien jaar geleden, dan moet
je concluderen dat er inderdaad een
enorme sprong is gemaakt. De jeugdafdeling
lag op zijn gat en de hoogste
standaardelftallen van de senioren
acteerden op een laag niveau.
Inmiddels staat de jeugdafdeling als
een huis, hebben we een samenwerkingsverband
met PSV en speelt
zondag 1 al weer enkele jaren eerste
klasse. Knap werk van een aantal
hardwerkende bestuurders.
Maar nu de andere kant van het verhaal.
Wat heeft de groei ons nog meer
gebracht? De jeugdafdeling van
Hercules werd opeens opgezadeld met
een legioen gelukszoekertjes, gelokt
door het verbond met PSV, die onze
vereniging zien als een springplank
naar meer roem. Met alle excessen van
dien. Opstootjes bij jeugdwedstrijden,
scooters op het terras en grote monden
tegen andere leden.
We hebben de grootste jeugdafdeling
van de regio, maar de doorstroom van
jeugd naar het eerste stagneert al
weer enkele jaren. Alle input en schema’s
van PSV kunnen niet verhinderen
dat zondag 1 moet worden aangevuld
met jongens van buitenaf die het niveau
ook nauwelijks aankunnen. Je
kunt je afvragen waar je het dan allemaal
voor doet.
Door de groei moesten er extra kleedkamers
bij en is het aantal kunstgrasvelden
uitgebreid. Maar alle maatregelen
ten spijt, het is nooit genoeg,
want de wachtlijst groeit gestaag en
het is iedere zaterdag weer schipperen
met velden om iedereen aan bod te
laten komen.
Het probleem is zo nijpend dat het
traditionele veteranenelftal van
Hercules als sluitstuk wordt gezien van
het zaterdagvoetbal. Geen ruimte, dan
gooien we de veteranen eruit, want de
jeugd gaat voor. Toen de vete-
Helaas was Maarten
voor deze uitgave niet
in staat om een bijdrage
voor de OC te leveren.
ranen daarover onlangs aan de bel
trokken bij het voetbalbestuur, had
onze jeugdvoorzitter daar een simpele
oplossing voor. Ga lekker op zondag
spelen. Daarbij gemakshalve voorbijgaand
aan het feit dat het hier om
een competitie gaat die al decennia
lang op zaterdag wordt gespeeld door
hondstrouwe leden. Het zegt veel over
ons probleem. We zijn te snel gegroeid
en alles wat te snel gaat heeft nare
bijverschijnselen. Dan verliezen mensen
de realiteit uit het oog. Zo zijn er
ook Herculanen die hardop dromen
over annexatie van velden van de
buurman om zo de eigen ambities te
verwezenlijken. Gelukkig blijft het bij
dagdromen, maar het geeft wel aan
dat de reuzengroei sommigen naar
het hoofd is gestegen. Hercules heeft
groeistuipen die, als we niet oppassen,
doorslaan naar grootheidswaanzin.
Het wordt tijd dat we de stop een
paar jaar op de jeugdvoetbalafdeling
zetten. Zodat er weer een gezonde
aanwas en doorstroming komt.
Misschien zijn we dan over een tijdje
niet meer de grootste voetbalclub
van het district, maar dan is het op
zaterdag weer gezellig in plaats van te
druk en hoeven we ook niet meer te
dagdromen over uitbreiding. Gewoon
een paar jaar kwaliteit de prioriteit
geven boven kwantiteit. Daar worden
we echt niet slechter van.
Nils de Kruijff
Wilt u hier op reageren, stuur dan een
mail naar herculaan@hercules.nl
Sportfysiotherapeutisch spreekuur
bij Hercules
Iedere maandagavond vanaf 19.00 uur
Fysiotherapie bij Hercules
Olympische sporters helpen wij op weg!
Waarom zou u met minder
genoegen nemen?
Erkend faciliteit Utrecht Topsport en
Officieel supplier van het Olympisch Steunpunt Midden Nederland
Praktijkadres bij Hercules:
Voorveldselaan 2 3573 PV Utrecht
Telefoon: 030-2660662
info@triasfysiotherapie.nl

De Verhoeve
salarisprofessional
komt nooit
alleen.
Diploma
Zwolle Leusden
Utrecht
De Verhoeve interim professional ondersteunt het salarisproces bij
u op locatie. Ook kunt u er natuurlijk voor kiezen om alles van ‘A tot Z’
aan ons uit te besteden.
Benieuwd wie u dan over de vloer
krijgt? Bel (030) 750 88 22
Ben of ken je zelf een salarisprofessional m/v?
Maak dan eens kennis met Verhoeve via www.werkenbijverhoeve.com
Arnhem