de pfd - Cranio Sacraal eindwerken

2.4 Cranio-sacraal therapie
Er zijn twee Amerikaanse osteopaten die we de grondleggers van de craniosacraal
therapie mogen noemen. Rond 1920-1930 bestudeerde William
Sutherland de schedel en kwam tot de conclusie dat de schedel uitzet en
inkrimpt. Met andere woorden hij was niet onbeweeglijk zoals de anatomie
tot dan toe veronderstelde. Hij ontwikkelde allerlei zachte technieken – de
eerste stappen in het cranio-sacrale systeem - die hij onderwees in de opleiding
‘craniale osteopathie’ aan ‘The Cranial Academy’ in de Verenigde
Staten. De grote sprong voorwaarts kwam in de jaren zeventig toen John
Upledger tijdens een operatie opmerkte dat er een ritme in de schedel was.
Daarop volgde hij de opleiding ‘craniale osteopathie’ en legde uiteindelijk
de basis van de huidige cranio-sacraal therapie.
Het cranio-sacraal systeem bestaat uit vliezen en cerebrospinale vloeistof die
de hersenen en het ruggemerg omgeven en beschermen. Dit systeem strekt
zich uit van de botten van de schede (het craniale deel) tot aan de botten
van het heiligbeen in het bekken (het sacrale deel). Deze cerebrospinale
vloeistof heeft een beschermende, voedende, reinigende en communicerende
functie. Deze stroming van vloeistof heeft een ritme dat in heel het
lichaam te voelen is.
De therapeut luistert naar het lichaam en voelt ritmestoringen of blokkades
aan die het gevolg kunnen zijn van een zware bevalling, een operatie, een
ongeluk of een trauma. Via zachte manuele (geen manipulatieve) technieken
op het ritme van het lichaam en/of door een gesprek aan te gaan
met de wijsheid van het lichaam van de patiënt komt het lichaam in een
ontspannen sfeer en kunnen deze (emotionele of fysieke) blokkades losgelaten
worden en kunnen de nodige herstellingen worden uitgevoerd. Deze
betere doorstroming voelt men letterlijk in het lichaam en is verhelderend
voor de patiënt.
Deze therapie helpt om harmonie te brengen in de diverse structuren en
systemen van het lichaam. Een behandeling stimuleert de zelfregulering, het
zelfgenezend vermogen en versterkt het afweersysteem van de patiënt.
8