Periodiek 50 - Stichting Vredescentrum Eindhoven

HET KERNWAPENRAPPORT
VAN IKV/PAX CHRISTI
jaar, en te beginnen bij de Review Conferentie in
2010 aan het Non- proliferatieVerdrag, inclusief het
ontwapeningsartikel VI, recht gedaan of verwordt
het tot een wassen neus en wordt het de facto
afgeschaft? Tegen de sprekers zeg ik: Weeg je
argumenten, voor of tegen, tegen dit criterium. Er
zullen –hier en daarbuiten- voor- en tegenstanders
zijn van een totale aanpak. Het Vredescentrum
heeft oud- generaal majoor Adriaan van Vuren
speciaal aangetrokken om kritiek te leveren op
Obama en IKV/Pax en Ko Colijn om het voorstel tot
ontwapening kritisch te begeleiden, zoals hij dat ook
als adviseur van het Rapport heeft gedaan. En aan
Sanne Bruijne is als eerste de rol toebedeeld om het
rapport te verdedigen. Ze is campagneleider, maar
zelf geen medeschrijver van het rapport geweest.
Bart van der Sijde. De inleider is oud-hoofddocent
Natuurkunde en Samenleving aan de TU/e.
Demonstratie in Belgie
Franse atoomraket
VredesTertsPeriodiek Stichting Vredescentrum Eindhoven
Crises en de crisis: verdere verspreiding van
kernwapens
De kredietcrisis, de klimaatcrisis, de energiecrisis, de
voedselcrisis: de wereld lijkt te worden overspoeld
met crises die landsgrenzen overschrijden, het leven
van miljoenen mensen beïnvloeden en die alleen
opgelost worden als regeringsleiders de handen
ineen slaan. Vandaag bespreken we nog zo’n crisis.
Gevaarlijker dan alle eerder genoemde crises bij
elkaar. Met ons rapport vestigt IKV Pax Christi de
aandacht op dit probleem, deze crisis. Aandacht
voor de duizenden kernwapens die nog altijd op
scherp staan en een bedreiging vormen voor het
leven op aarde. Kernwapens eens geproduceerd
met het idee dat we erdoor onze veiligheid zouden
waarborgen. Kernwapens die echter tot op de dag
van vandaag de veiligheid van alle mensen, al het
leven ter wereld bedreigen. Sterker nog: die dat in
toenemende mate doen.
Er is een zeer reëel gevaar voor de verspreiding
van kernwapens over meer en meer landen.
Waar aanvankelijk slechts vijf landen - de VS,
Rusland, China, Engeland en Frankrijk- kernwapens
bezaten, hebben nu ook Israël, India, en Pakistan
de beschikking erover. De recente nucleaire test
van Noord-Korea en de nucleaire ambities van Iran
maken verder duidelijk dat meer landen geloven
dat kernwapens ook een waarborg zouden kunnen
zijn voor hun nationale, politieke, militaire en
economische belangen.
Naast het gevaar dat steeds meer landen
kernwapens bezitten, is ook het risico groter
geworden dat het beheer van bestaande
kernwapenarsenalen tekortschiet. In tijden van
(politieke) instabiliteit kan dan nucleair materiaal
en nucleaire kennis in handen komen van radicale
groeperingen – met alle gevaren van dien. Ik merk
hierbij op dat niet alleen in tijden van instabiliteit er
een gevaar dreigt dat nucleaire kennis ontvreemd
wordt. Immers de kennis voor de verrijking van
uranium om kernwapens te maken is in de jaren
zeventig ontvreemd vanuit URENCO in Almelo...
een ontvreemding die resulteerde in de Pakistaanse
atoombom.
De oproep van de Bende van Vier
overgenomen door Obama en Poetin
Terwijl grootschalige proliferatie door het Non -
Proliferatie Verdrag (NPV) bijna is voorkomen, is de
implementatie ervan zodanig gestagneerd dat het
Verdrag haar betekenis lijkt te verliezen. Het falen
van de internationale gemeenschap om te voldoen
aan de in het NPV afgesproken verplichtingen
steekt schrik af tegen de urgentie om te komen tot
een verzwaring van het non-proliferatie regime.
Jaargang 18, nr 50, september 2009
9