Meulenho≠ | Manteau - Library

An Paenhuysen
De nieuwe wereld
De wonderjaren van de Belgische avant-garde (1918-1939)
An Paenhuysen werkt als
historica en curator in Berlijn.
Zij doceert over visuele cultuur aan
de Humboldt-Universität en is als
wetenschappelijk assistente
verbonden aan de Hamburger
Bahnhof – Museum für Gegenwart,
Berlijn. In 2009 was ze cocurator
van de tentoonstelling ‘The Saints’
van de Amerikaanse mediakunstenaar
Paul Pfeiffer in de Hamburger
Bahnhof. Momenteel werkt ze aan
een studie over stadfotografie in
Berlijn tijdens de jaren twintig.
• Publiekspresentatie
• Interviews
april 2010
paperback, geïllustreerd
ca. 300 blz.
14 x 21,5 cm
ca. € 24,95
NUR 686 Moderne geschiedenis
ISBN 978 90 8542 221 1
9 789085 4 2 2 2 1 1
Een fascinerende geschiedenis van
de Belgische avant-gardekunst aan
de hand van de kunstenaars zelf,
van Paul van Ostaijen tot René Magritte
Lang voor er sprake was van een verenigd Europa vormden de avantgardekunstenaars
een Europees netwerk van verwantschappen en
amicaal plagiaat. Paenhuysen brengt de Belgische avant-garde in
kaart, die tot in kleine provinciesteden de wereld wilde veranderen.
Hoe zag de nieuwe mens in de nieuwe wereld eruit? De ‘schok van
de moderniteit’ veroorzaakte in de jaren twintig een wijdverbreid
onbehagen, maar creëerde ook ruimte voor utopie. De traumatische
Eerste Wereldoorlog verpulverde oude zekerheden. Het koortsachtige
ritme van de modernisering bracht industrialisering, verstedelijking,
democratisering en het ontstaan van een massacultuur met zich mee.
Avant-gardekunstenaars rekenden af met de burgerlijke cultuur en
bouwden aan de toekomst.
Die avant-garde was veel meer dan een artistiek project. Met haar
kunst wilde zij een nieuwe wereld en een nieuwe mens vormgeven.
Een tegencultuur met een eigen beweegruimte, levensstijl en
lichaamstaal. In de schaduw van Berlijn en Parijs ontwikkelde zich
ook in de Belgische periferie een avant-garde. Paenhuysen beschrijft
op meeslepende wijze de eigensoortige moderniteit van de Belgische
avant-garde. Zij argumenteert dat de decentralisatie van de Belgische
avant-garde – in ballingschap, in de randstad, op het platteland, in
de tuinwijken, in de provinciesteden en zelfs in het ‘Bruges-la-Morte’ –
tot mengvormen leidde, aangepast aan de lokale omstandigheden.
De canon – overgenomen uit Berlijn en Parijs – kreeg een eigen
betekenis in de periferie.
Boekverzorging: Stijn Dams
Omslagbeeld: Brussel, 1924. Akarova in Mazurka van Frédéric Chopin,
kostuum ontworpen door Marcel-Louis Baugnier en vervaardigd door Akarova
Foto auteur: Koen Broos
27