Meulenho≠ | Manteau - Library

Hij reageert niet of nauwelijks. Wat verwacht hij van mij?
Dat ik zeg dat hij wel moet gaan… Hij kent de gevaren van
hier te lang blijven net als ik. Zijn vorige bezoek aan
Oostende heeft hem drie maanden achter de tralies
opgeleverd.
‘Ik ben hier iemand tegengekomen die ik ken van in
Merksplas. Een goeie kerel.’
‘Waar is hij?’
‘Buiten. Hij wil vanavond vertrekken. Hij kijkt naar de
boten. Om te zien wanneer ze laden en lossen. En hoe je dan
het best aan boord raakt zonder dat iemand je opmerkt.’
Hij kijkt me plots aan. ‘Je kunt niet zomaar aan boord
gaan, de deur achter je dichttrekken en naar Engeland
varen, hoor. C’est difficile, ce n’est pas du gateau.’
Hij vergist zich. Engeland is wel een taart. Alleen staat
ze veilig in een beschermde etalage. Je kunt ze wel zien,
maar je kunt er niet bij. Het spelletje is: hoe raak je bij de
taart zonder dat iemand iets in de gaten heeft.
Ik moet aan dat kinderliedje denken dat op een of andere
cd van mijn kinderen staat.
Witte zwanen / zwarte zwanen / wie gaat er mee naar
Engeland varen / Engeland is gesloten / de sleutel is
gebroken / is er dan geen smid in het land / die de sleutel
maken kan?
Ik zeg het hem niet. Wat moet hij met Vlaamse
kinderliedjes?
We lopen naar buiten en gaan in een van de hokjes van
De Lijn staan, schuin tegenover de ingang van het station
van Oostende. Het is goed om hier nog even te wachten.
‘Van welke nationaliteit is die vriend van Merksplas?’
‘Egyptien, mais il est tombé palestinien… Hij zegt dat
hij een passeur is tegengekomen die eventueel de deur van
de vrachtwagen achter hem wil dichtdoen.’
‘Zijn er hier passeurs?’
‘Ja, voor 50 of 100 euro helpen ze je aan boord van een
vrachtwagen. Al zou ik zelf nooit op die manier vertrekken.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat ik niet gek ben.’
‘Hoe dan?’
Hij zegt niets. Waarom met een passeur vertrekken
gek is, daar heb ik voorlopig het raden naar. Zoals ik er nog
meer het raden naar heb hoe hij dan wel van plan is om te
vertrekken.
‘Ik heb je toch gezegd dat ik niet voorbereid ben. Je moet
een mes op zak hebben, en scotch om het zeil van de vrachtwagen
weer dicht te plakken als je binnen bent. Heb jij een
mes bij?’ vraagt hij aan Stephan.
‘Nee, thuis wel…’
‘Dus? Wat nu?’ vraagt Amro dan.
Ik heb het gevoel dat het water plots wel erg diep is. En
dat hij ons bovendien liever kwijt dan rijk is. Het is intussen
bijna halfelf geworden.
‘Morgen’, zegt hij. ‘Morgen wordt mijn dag.’
21