Meulenho≠ | Manteau - Library

Over het werk van Jeroen Theunissen:
‘Theunissen is een schrijver die graag kritische
signalen uitzendt. Het kan anders, het moet anders.
Verbeter de wereld, schrijf een goed boek. Dat heeft
Theunissen met Het einde gedaan.’
de Volkskrant
‘Fraai proza waarvan je niet zeker weet of je er
verschrikkelijk om moet lachen of toch maar met
een plechtig gezicht moet doorlezen. Het einde is
een zeer geslaagd boek.’
De Groene Amsterdammer
‘Theunissen kijkt over de grens. Hij slaagt erin om
op een heel eigen manier een stem te geven aan het
levensgevoel van een bepaalde generatie en aan een
bepaalde tijd, zonder in plat realisme te vervallen.’
Walter van den Broeck
‘Zijn met veel luciditeit en taalgevoel geschreven
boeken vallen des te meer op omdat Theunissen
blijk geeft van een grote betrokkenheid bij een erg
herkenbare wereld van nu.’
Marc Reynebeau in De Standaard
‘Theunissen laat in Een vorm van vermoeidheid
zien hoe de literaire ernst het kan winnen van het
gemak.’
NRC Handelsblad
‘Dat alles maakt van Een vorm van vermoeidheid
niet alleen een frappant actueel portret van een
generatie die moe is van zijn eigen ontnuchtering,
maar ook een rijke, paradoxale roman over het
verlangen. Door de meeslepende vorm en de bijna
schizofrene stijl is het een van die zeldzame boeken
die ook echt een fysieke impact hebben op de lezer.’
De Leeswolf
‘Een vorm van vermoeidheid is een ongekunsteld,
schijnbaar moeiteloos meesterwerk.’
Recensieweb
‘En je ziet Theunissen dat allemaal opschrijven,
met iets van een verwrongen grijns op zijn gelaat.
Dit is de spleen van zijn generatie, roept hij in
intrigerende zinnen, dit is de hopeloosheid van zijn
tijd. De Grote Revolutie begraven, de liefde veilig
ingekapseld. Tegelijk niets en alles om voor te
vluchten. “Nee, dit is niet wat hij zocht, uiteraard is
dit het niet wat hij zocht. Gesteld dus dat hij iets
zocht.”’
Humo