Een drieluik over driehonderdvijftig jaar proeflokaal De Drie Fleschjes

in het oog springend zijn die in Londen 1862
en 1870, Stettin en Oporto 1865, Amsterdam
1866, 1869 en 1883, Philadelphia 1876 en
Parijs 1878.
Vermeldenswaard is de oprichting door de
firma Bootz, in 1913, van spiritusfabriek Astra
in Jutphaas. Daar maken ze ieder etmaal 100
hectoliter spiritus van 100%. Spiritualiën komt
van spiritus en is in vaktermen nog steeds
synoniem met alcohol. Het is de eerste spiritusfabriek
in Nederland waar het bij de gisting
ontstane koolzuur wordt opgevangen en vloeibaar
gemaakt. Dit potas wordt in een raffinaderij
geschikt gemaakt voor gebruik in de
zeep- en kunstmestindustrie. Maar nog voordat
een concentratie van suiker- en spiritusindustrieën
het voortbestaan van zelfstandige spiritusfabrieken
zal bedreigen, steekt iemand bij
Astra op onhandige wijze een sigaretje op. De
hele fabriek vliegt daarop in brand, waarna die
erfenis in andere handen overgaat.
Ter gelegenheid van het
300-jarig jubileum op
29 juni 1950 wordt dit
door atelier Bogtman te
Haarlem gemaakte
glas-in-loodraam door
het gezamelijk personeel
aangeboden.
Alsof er niets veranderd is. Dr. Jan Sterk
schrijft op woensdag 11 juli 1888 in het
Handelsblad over De Drie Fleschjes:
'De Drie Fleschjes' vormt dus een der eigenaardigheden
van Amsterdam, waaraan zich tevens enige
geschiedkundige bijzonderheden
30
vastknopen, die onze lezers misschien
wel eens in herinnering
31
Mr. H. Provó Kluit
Burgemeester in 1853.
In de Gravenstraat ! - natuurlijk, dat weet
iedere Amsterdammer. Want de ouderwetse taveerne,
waar geregeld om de vijf jaar de zware hardstenen
deurdorpel moet worden vernieuwd, wordt druk
genoeg bezocht om algemene bekendheid te genieten.
Gold het dus als een lofspraak op Vondel dat "zijn
drempel werd versleten door schilders en poëten" - de
eigenaar van De Drie Fleschjes mag er eveneens trots
op zijn dat het ogenschijnlijk zo bescheiden taveerntje
van oudsher al in de smaak valt.
Geen wonder dus dat hij in- en uitwendig op het
'dranckhuyske' zorgvuldig de ouderwetse stempel laat
rusten, waardoor het zijn aloude aantrekkelijkheid
blijft bewaren voor de fijnproevers van het vloeibaar
graan dat er steeds naar hetzelfde voorschrift geurig
en krachtig wordt toebereid en uitgeschonken.
Vandaar dus de ouderwetse vaten op de stelling, die
ouderwetse flessen en glaasjes in de tapkast, die
ouderwetse toonbank, waarvoor men staandeweg een
kleine hartversterking neemt en dat ouderwetse 'roefje'
een smal kamertje waar ternauwernood een drietal
bevoorrechte stamgasten even plaats kunnen nemen.
Voor de ware drinkebroer heeft de inrichting dan ook
geen aantrekkelijkheid. Zij wordt, evenals 'De
Wildeman' van Wynand Fockink of ''t Lootsje' van
Erven Lucas Bols, bezocht door lieden die er meestal
niet aan denken een gewone herberg binnen te gaan.
Mr. C.H.B. Boot
Burgemeester
1855–1858.