HeerlijkHeden - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

Particulier chauffeur
J.EKrullaards, sinds 1906 in
dienst van de familie, rijdt
met mevrouw A.L. Willink
de - intussen afgebroken
- poort (met oranjerie) uit
van het Huis te Bennebroek,
op een schetsje van tekenaar/
cartoonist Henk Rotgans
62 I HeerlijkHeden
LAATSTE AMBACHTSVROUWE
VAN BENNEBROEK OVERLEED IN 1950
Op 19 maart 1950 stierf freule Arnoldine Leonie Willink, ongehuwd en
kinderloos. Aan deze laatste ambachtsvrouwe van Bennebroek, die het
Huis te Bennebroek bewoonde en van wie het stoffelijk overschot is bijgezet in
de grafkelder Van de Hervormde Kerk, wijdde C.Bregman in 1978 een boekje,
waarin ook de geschiedenis van de ambachtsheerlijkheid aan de orde komt.
In de 55ste jaargang van het protestants-christelijke weekblad Timotheüs van
7 april 1950 vonden we een beknopte necrologie, ondertekend metV
(= Voorhoeve?) die hieronder wordt overgenomen.
"Uit onze kinderjaren herinneren wij ons de verhalen over Mr.Willink die op
zijn landgoed alleen witte dieren hield. Die op een wit paard reed, en door wiens
bossen een witte pauw klagend riep.
Mr. Willink was de zoon van Mr.G.L.Willink, die als een der vruchten van het
Reveil, in de vorige eeuw de serie "Discipelen desWoords" schreef en uit het
Frans veel theologische lectuur vertaalde en zelf uitgaf, zoals dat toen vaak
gewoonte was. Deze week waren wij op 't Huys te Bennebroek voor de begrafe­
nis van zijn laatste afstammelinge, A.L.Willink van Bennebroek, de ambachtsvrou­
we die op 77-jarige leeftijd overleed. Welk een oude en voorbije wereld stapten
wij daar binnen. Een van buiten sober maar van binnen prachtig kerkje met een
klein verrukkelijk orgel. Een rustige bank met het wapen van de ambachtshe­
ren. De laatste afstammelinge zat er om de week. De andere week was zij in de
Gereformeerde kerk. Het kasteel: van buiten verwaarloosd, en in de vorige eeuw
vervormd door een namaak-gotische stijl, uit Oxford overgewaaid.
De velden rondom waren die dag in de stemming: overal grote vakken paarse
crocussen. En op de baar van de oude, door haar tuinknechts gedragen dame, een
kruis van paarse bloemen. Hier werd niet alleen een oude ambachtsvrouwe, maar
een hele wereld begraven. Familie en erfgenamen konden haar slechts uitgeleide
doen met een "rust zacht, tante". Zó gaat de glorie van een heel geslacht in het
familiegraf, terwijl honderd meter verder de houthakkers nauwelijks opkeken
onder het vellen van een oude boom uit haar bos.
Na een lang en godvruchtig leven geen slot-accoord om het de grote schare
omstanders te laten weten, hoe levend het geloof kan zijn.
Wij dachten daarbij aan wat kort geleden gezegd werd van Dr.C.S.Lewis, de
schrijver van "Brieven uit de hel"
en meer boeken. Onze Engelse
zegsman vertelde van hm dat hij op
ruim dertigjarige leeftijd Christen
werd, en dat hij er nu nog uitzag als
iemand die zojuist "a magnificent
title and a beautiful estate" geërfd
had.
Temidden van een wereld waarin
het oudere bloed sterft en heerlijk­
heden vergaan, vinde de Heer ons
"alzo doende".