2004-1 - Holland Historisch Tijdschrift

42 Buitendijks
landse meesters, historici herschreven de Amerikaanse geschiedenis door een Nederlandse
bril en ons land was zelfs tijdelijk een voorbeeld voor mode- en interieurontwerp in de Verenigde
Staten. De rage versterkte het beeld van Nederland als idyllisch sprookjesland van
molens en klompen, dat sindsdien onuitroeibaar lijkt te zijn. Kennedy wijst op een paradoxale
ontwikkeling tijdens de Hollandgekte. ‘Tegelijk met deze sterke interesse voor
Nederland ging aan het begin van de 20ste eeuw het spreken van Nederlandse taal verloren.
Veel Nederlanders waren net in de Verenigde Staten komen wo-
‘Het tulpenfeest
wordt steeds
authentieker.’
Afb. 2. James Kennedy voor een
Hollands kun stwerk. Foto: A. Willemsen,
2003.
nen en gedeeltelijk maakten zij juist een proces van assimilatie en
amerikanisering door. Die recente nieuwkomers waren doorgaans
niet de groepen die door Holland Mania waren bevangen.
Een dergelijke ontwikkeling zag je ook in de reformed churches in de
VS. Mensen met belangstelling voor Nederlandse cultuur waren óf
volledig geamerikaniseerde mensen van Nederlandse afkomst, óf
helemaal geen Nederlanders. De meer behoudende ‘afgescheiden’ immigranten hadden
een minder kunstmatige band met Nederland. Zij onderhielden vooral kerkelijk contacten
met het moederland, maar waren niet de stichters van het Tulpenfeest.’
Regelmatig wordt Kennedy nog geconfronteerd met het door de Hollandgekte opgeroepen
beeld. ‘Ieder jaar leiden mijn vrouw en ik een groep Amerikanen per fiets rond door
Nederland. Meestal tonen zij meer interesse in Holland dan in de landgewesten en de rest
van Nederland, dus doen we altijd een stukje Noord-Holland. Dan beginnen we in Bergen
aan Zee, vervolgens naar Alkmaar en vandaar naar Hoorn. Of we nemen onze gasten mee