Download deel 1 - Textualscholarship.nl

[32]
Voor donkere oogen
De regen trilt
over het spiegelen, spiegelen; trilt
hij nu niet zijn kabbelvoetjes
in babbelgroetjes
5 weg over het water, dat lage mild
neergelegene, een vloer, die blank
te voeten ligt in een koningszaal,
een vlak, te hooren in een klank
van rinkelen, als een zilverschaal
10 zou zingen een effen zingezang
zoo heengestreken, als tot een lang
en kalm en peinzend geluid versmolt,
wat duizend vingertjes aansloegen
tik, tik, tik, en elkander joegen
15 in wild vervolgen voortgehold,
zoo deze volkeren; met zacht muziek
van kleine belletjes, klinkklankschelletjes
een licht, een luchtig, een gracelijk publiek,
trekken zij zoetjes op naar waar
20 boomen staan, de fluweelen boomen,
groote verzonkenheid is daar,
stilte en een onoverkomelijk
leed, zooals zij bij elkaar
dicht stonden, zij de vroeggegriefden,
25 die in zich droegen de bitterzeere
stee van hun smart en gingen leeren
lief te zijn met een eigen liefde,
zoo edel eenzaam, zoo bijzonder
van innerlijke treurigheid,
30 die achter al hun daden schreit
om het vergankelijke, zoo om het wonder
van hun donker, de beide oogelichten
en het tengere, niet
gerijpte lijf, dat zijn bleeke pracht
35 omdraagt in 't Bosch en dan weer mag 't
verloren liggen aan een vliet
en telt de gaven om zich niet
maar laat zijn oogen stil zijn, twee
die moe van zoeken zijn, die mee
55