Download deel 1 - Textualscholarship.nl

[149] LUCRETIUS III VS. 1-30
5
10
15
20
25
30
35
205
Uit zulk een duister een zoo stralend licht
Die Gij het eerst hebt weten op te beuren,
Verhelderend des menschelijken levens
Waarachtige belangen en geluk,
U volg ik, sieraad van den Griekschen stam,
En in de sporen Uwer voeten druk ik
De beeltenis der mijne, niet zoozeer
Uit ijverzucht als: liefde zoekt ook zelve
Gelijk te worden aan den welbeminde.
Want anders, zou de zwaluw durven zingen,
Als daar verrijst het prachtige gezang
Der zwanen; zou het jonggeboren bokje
Met wankelpootjes willen evenaren
Den scherpen hoefslag van het volbloed paard?
Gij, vader, zijt de vinder aller dingen,
Uw mond verkondigt vaderlijk gebod
En o, roemruchte, als in bloemendalen
Bijen afpurend zijn, zoo worden ons
Een weide Uw geschriften om daaruit
Een zoet te garen: Uwe gulden woorden,
Gulden en durend tot in eeuwigheid.
Want nauw begint Uw wijsheid, voortgebracht
Uit goddelijke rede, aan het menschdom
Der dingen wezen luide kond te doen,
Of alle zielsverschrikkingen verdwijnen,
De wereldmuren gaan uiteen, ik zie
Den loop der dingen in de leege ruimte,
Der goden majesteit verschijnt, hun oord
Van rust, dat ongeschokt van winden
En ongeschonden van den nederval
Der dwarrelende sneeuw en door geen regen
Gedrenkt is, in een eeuwig klaren aether
Lacht het van licht, dat rondom stralende is.
Dan, een goedgunstige natuur verschaft
Al naar behoefte en geen enkel iets
Ontwijdt hun zielsrust op geen enklen tijd.
Maar nergens daarentegen doet zich voor