Download deel 1 - Textualscholarship.nl

[129]
xv
[130] xvi
[131]
[132]
[133]
19 1
0 wereld, die zoo zeer subtiel en fijn
te duiden weet den uiterlijken schijn,
houd u daaraan; hoe zou het vol doorgronden
uw zelfgenoegzaamheid noodlottig zijn!
Hoe kort ook, omgang is een fel venijn,
één korrel opium vergalt den wijn,
wij derven andren niet; ons is genoeg
de eigen smart om ons verdorvenzijn.
XVII
Hij minacht mij, wiens eigen wezen min is
en hij vindt goed, die zelve goed van zin is;
wie anderen bespreekt, bespreekt zich zelf,
er komt niet uit de kruik dan wat er in is.
XVIII
0 heb den blik der armen niet gemeden,
dat gij niet wordt geschuwd in hun gebeden;
het split der tarwekorrel is een schrift:
één helft voor u, voor anderen de tweede.
xlx
Een wenk en sierwilg noch cypres verpoost
noch doornen noch der rozen oogentroost;
met zon en maan als schepels meet de ploeger
des hemelakkers zijnen levensoogst.