Download deel 1 - Textualscholarship.nl

[53]
5
10
15
20
25
30
100
Wij doen elkander zeer, het kon
niet anders, in een droeve en ongewisse
lach werd dit bevonden,
dit smartelijke, dat wij van stonden
besterven moesten in ons bejegenen,
veranderen en wij toegenegenen
vervreemden; want dat wij nu zoo dicht
genaderd waren, dat ook een licht
herkennen, een flauwe speling maar
der trekken, een onbedoeld gebaar
een martelen voor den ander mocht
worden, die in zijn wankelen zocht
naar een toeknikken der fulpen oogen
en hun belofte, of zij wat
ontroeren konden het afgemat,
het dofverstompte, onbewogen
hopen, dat lang heeft afgeleid
zijn lust, zijn gulden luchtigheid,
waarmee het opging in den beginne,
maar dat terugtrok en naar binnen
is saamgekrompen, in verval
en ziekzijn weggekropen, kleen
zich makend en dat overal
zeer is en dat zich nergens heen
te roeren durft en doodstil ligt.
En praten en lachen en dit gedicht —
o, bittere armoe, er op verwezen
het kort geluk van zijnen dag
van schijn en schaduwen af te lezen
in teekenen, schemer van een lach,
in bevende wimpers, het sereene
van een blank voorhoofd en het meeven
van innige oogen; dat leefde en stierf
in uiterlijkheid, dat een niets bedierf,