5 ZAKENRECHT - Mens & Recht
5 ZAKENRECHT - Mens & Recht 5 ZAKENRECHT - Mens & Recht
eigenaar wel of niet in het rechtsgebied woont waar het goed gelegen is, voor de bezitter te goeder trouw (art. 2265-2270 BWB). M.b.t. een roerend goed geldt het bezit als titel (art. 2279 BWB): de wet veronderstelt dat wie een roerend goed in handen heeft daadwerkelijk de wettige eigenaar ervan is, zolang er geen tegenbewijs kan worden geleverd (= wettelijk weerlegbaar vermoeden). Verjaring en verjaringstermijn zijn hier in principe niet van toepassing. Maar de rechtmatige eigenaar van een verloren of gestolen goed kan dit gedurende 3 jaar vanaf het verlies of de diefstal terugvorderen van de bezitter te goeder trouw in wiens handen hij het vindt, zonder deze enige vergoeding te moeten betalen. Maar lees Kunstdiefstal: wanneer bezit niet geldt als titel in De Juristenkrant nr. 195 van 14 oktober 2009 p. 4. Natuurlijk kan de bezitter te goeder trouw zich dan richten tot de persoon van wie hij het goed kocht of op een andere wijze verwierf en zijn rechten laten gelden. Er gelden 2 belangrijke uitzonderingen: Zie ook boven: 5.2.1.2. a- Dit recht van terugvordering geldt niet voor bankbiljetten. b- Wanneer de bezitter te goeder trouw het verloren of gestolen goed kocht op een openbare markt of veiling of van een handelaar die dergelijke zaken verkoopt moet de rechtmatige eigenaar de bezitter te goeder trouw wel vergoeden (art. 2280 BWB). De burgerlijke rechtbank van Charleroi (21.02.1989) oordeelde over de terugvordering van een gestolen hogedrukreinigingstoestel. De derde-bezitter te goeder trouw die het toestel kocht op de markt van Charleroi moest het aan de rechtmatige eigenaar teruggeven. Hij vroeg, en kreeg, de terugbetaling door deze eigenaar van de prijs die hij er op de markt voor betaalde. Hij vroeg ook om terugbetaling van de door hem gemaakte herstellingskosten. Een eigenaar moet inderdaad de kosten terugbetalen gemaakt om zijn eigendom in goede staat te bewaren = o.m. de herstellingskosten, maar in dit geval ging het om de aankoop door de derde-bezitter van accessoires (handvatten en een verbindingsstuk) wat niet nodig was om het toestel in goede staat te bewaren. Deze kosten, aldus de rechtbank, moesten dus niet worden terugbetaald. (Jurisprudence de Liège, Mons et Bruxelles, 1991, p. 44) 217
5.2.2 Mede-eigendom en multi-eigendom Mede-eigendom is het eigendomsrecht van 2 of meer personen op één en hetzelfde goed, elk voor een deel van het geheel. Mede-eigenaars bevinden zich in een staat van onverdeeldheid: - vrijwillig (bijv. 2 of meer personen die samen een huis kopen) - gedwongen (bijv. de erfgenamen van een nalatenschap zolang deze niet verdeeld is, de eigenaars van aan elkaar grenzende erven na gemeenmaking van een grensmuur = art. 661 BWB, appartementsmedeeigendom = art. 577-3 e.v. BWB – zie hierna: mede-eigendom van gebouwen). Vereffening-verdeling Verdelingsrechten Niemand kan worden verplicht in onverdeeldheid te blijven (art. 815 BWB). Behalve in geval van gemeen gemaakte muren en mede-eigendom van gebouwen/appartementsmede-eigendom (zie hierna). Mede-eigenaars kunnen in der minne een verdeling regelen, of anders een beroep doen op de rechtbank van eerste aanleg (art. 1207-1224 Gerechtelijk wetboek). Op 1.4.2012 treedt de nieuwe wet houdende hervorming van de procedure van gerechtelijke vereffening-verdeling van 13.8.2011, publicatie 14.9.2011, in werking – volledige wettekst op www.ejustice.just.fgov.be/wet/wet.htm > (Numac:) 2011009623. Lees ook Gerechtelijke vereffening-verdeling ondergaat metamorfose in De Juristenkrant nr. 234 van 28.9.2011 p. 1-2. Op de verdeling van onroerende goederen zijn verdelingsrechten verschuldigd t.b.v. 1%. Meer informatie over verdelingsrechten op http://belastingen.vlaanderen.be/nlapps/docs/default.asp?fid=38. Zie ook elders in deze cursus: 4.4.3.1 Verkoop van onroerende goederen > Verminderde registratierechten bij koop om uit onverdeeldheid te treden. Het Burgerlijk wetboek (BWB) en het Gerechtelijk wetboek vind je op www.belgischrecht.be/codex.asp. De wet op de mede-eigendom van gebouwen dateert van 30.6.1994, werd gepubliceerd op 26.7.1994 en geïntegreerd in het BWB art. 577-2 tot 577-14. Lees ook Appartementsrecht en het recht op privacy in Jura falconis, jaargang 38, 2001-2002, nr. 4, p. 577-622 (www.law.kuleuven.be/jura), Vaak bron van conflicten in Budget & Recht nr. 158 van september/oktober 2001 p. 32-35, Gebouw in goede handen? in Budget & Recht nr. 170 van september/oktober 2003 p. 36-39, Mede-eigendom, iets wat men erbij moet nemen in Budget&Recht nr. 208 van januari/februari 2010 p. 29-33 (www.test-aankoop.be). De wet is recent vrij grondig gewijzigd. De nieuwe wet trad in werking (niet zoals oorspronkelijk voorzien op 1.1.2010 maar) op 1.9.2010. De basisakten/statuten moeten in overeenstemming worden gebracht met de nieuwe wet tegen 1.9.2013. Voor de volledige tekst van de nieuwe wet tot wijziging van het burgerlijk wetboek teneinde de werking van de mede-eigendom te moderniseren en transparanter te maken van 2.6.2010, publicatie 28.6.2010, zie www.ejustice.just.fgov.be/wet/wet.htm > (Numac): 2010009584. Voor uitgebreide praktische informatie raadpleeg Mede-eigendom in de praktijk, een uitgave van Test-Aankoop – lees hierover www.quimmo.be/nl/blog/testaankoop-boek-mede-eigendom-praktijk, zie ook www.quimmo.be. Lees ook De wet op de mede-eigendom wordt transparanter in Plus Magazine nr. 263 van september 2010 p. 73-75, Gemene delen beter beschermd in De Standaard van 28-29.8.2010 p. E12-E13: www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=AL2UED4Q&word=Gemene+delen+beter+beschermd, Meer controle op de syndicus in Budget&Recht nr. 212 van september/oktober 2010 p. 42-45. Multi-eigendom = timesharing is een bijzondere vorm van mede-eigendom. Ook multi-eigenaars bevinden zich in een toestand van onverdeeldheid maar zij hebben de beschikking over de gehele eigendom gedurende een beperkte, overeengekomen, vaste of wisselende periode van het jaar. De term timesharing is afkomstig uit de beginnende computerwereld waar soms één enkel computersysteem afwisselend voor verschillende gebruikers functioneerde; de kosten ervan werden naar evenredigheid onder hen verdeeld. De toeristische sector nam het basisprincipe over, met behoud van de terminologie. In het Belgisch recht wordt multi-eigendom opgevat als een werkelijke mede-eigendom met alle kenmerken van het eigendomsrecht als uitsluitend, eeuwigdurend, algemeen en absoluut recht. Timesharing is bijna altijd grensoverschrijdend. Niet verwonderlijk dus dat de EU een gezamenlijke regeling wil. De Belgische wet van 11.4.1999 was een omzetting van een Europese richtlijn. 22.10.2008 keurde het Europees parlement een nieuwe richtlijn over timesharing goed. Doel van de richtlijn is het consumentenvertrouwen in de timesharingsector (met een omzet van ruim 10,5 miljard euro en meer dan 40 000 arbeidsplaatsen in de EU) te versterken en een einde te maken aan malafide handelspraktijken die de consument in de problemen brengen en de reputatie van bonafide ondernemers schaden. De vroegere timesharingvoorschriften van de EU verleenden de consument reeds bepaalde grondrechten, zoals het recht op duidelijke informatie, het terugtredingsrecht en een verbod op aanbetalingen. De nieuwe richtlijn beoogt de mazen in de bestaande regelgeving te dichten. Met name werd de werkingssfeer van de richtlijn van 1994 uitgebreid tot nieuwe producten op de markt zoals vakantiekortingclubs en met timeshare vergelijkbare vakanties op cruiseschepen en kanaalboten of in caravans. Bovendien werd de bescherming uitgebreid tot belangrijke aspecten als de wederverkoop van timeshares en ruilclubs. De nieuwe voorschriften moeten 218
- Page 1 and 2: 5 ZAKENRECHT
- Page 3 and 4: 5 ZAKENRECHT Een fysiek persoon hee
- Page 5 and 6: 5.1.4 Vervangbare en niet vervangba
- Page 7 and 8: Eigendomsoverdracht roerende en onr
- Page 9: 5.2.1.3 Schatten Schatten, in het b
- Page 13 and 14: 5.3 Vruchtgebruik Bron: artikelen 5
- Page 15 and 16: De belangen van de vruchtgebruiker
- Page 17 and 18: verkregen, kan de eigenaar een verg
- Page 19 and 20: 5.6 Recht van opstal Bron: wet van
- Page 21: 5.9 De hypotheek Bron: Boek III tit
eigenaar wel of niet in het rechtsgebied woont waar het goed gelegen is, voor de bezitter te<br />
goeder trouw (art. 2265-2270 BWB).<br />
M.b.t. een roerend goed geldt het bezit als titel (art. 2279 BWB): de wet veronderstelt dat wie<br />
een roerend goed in handen heeft daadwerkelijk de wettige eigenaar ervan is, zolang er geen<br />
tegenbewijs kan worden geleverd (= wettelijk weerlegbaar vermoeden).<br />
Verjaring en verjaringstermijn zijn hier in principe niet van toepassing.<br />
Maar de rechtmatige eigenaar van een verloren of gestolen goed kan dit gedurende 3 jaar<br />
vanaf het verlies of de diefstal terugvorderen van de bezitter te goeder trouw in wiens handen<br />
hij het vindt, zonder deze enige vergoeding te moeten betalen.<br />
Maar lees Kunstdiefstal: wanneer bezit niet geldt als titel in De Juristenkrant nr. 195 van 14 oktober 2009 p. 4.<br />
Natuurlijk kan de bezitter te goeder trouw zich dan richten tot de persoon van wie hij het goed kocht of op een<br />
andere wijze verwierf en zijn rechten laten gelden.<br />
Er gelden 2 belangrijke uitzonderingen:<br />
Zie ook boven: 5.2.1.2.<br />
a-<br />
Dit recht van terugvordering geldt niet voor bankbiljetten.<br />
b-<br />
Wanneer de bezitter te goeder trouw het verloren of gestolen goed kocht op een openbare<br />
markt of veiling of van een handelaar die dergelijke zaken verkoopt moet de rechtmatige<br />
eigenaar de bezitter te goeder trouw wel vergoeden (art. 2280 BWB).<br />
De burgerlijke rechtbank van Charleroi (21.02.1989) oordeelde over de terugvordering van een gestolen hogedrukreinigingstoestel. De<br />
derde-bezitter te goeder trouw die het toestel kocht op de markt van Charleroi moest het aan de rechtmatige eigenaar teruggeven. Hij vroeg,<br />
en kreeg, de terugbetaling door deze eigenaar van de prijs die hij er op de markt voor betaalde. Hij vroeg ook om terugbetaling van de door<br />
hem gemaakte herstellingskosten. Een eigenaar moet inderdaad de kosten terugbetalen gemaakt om zijn eigendom in goede staat te bewaren<br />
= o.m. de herstellingskosten, maar in dit geval ging het om de aankoop door de derde-bezitter van accessoires (handvatten en een<br />
verbindingsstuk) wat niet nodig was om het toestel in goede staat te bewaren. Deze kosten, aldus de rechtbank, moesten dus niet worden<br />
terugbetaald. (Jurisprudence de Liège, Mons et Bruxelles, 1991, p. 44)<br />
217
Change language