2005-4 - Vrienden van Blijdorp

14
Apenheul
Zoals bekend moet Blijdorp bij de uitvoering
van het Masterplan rekening houden
met de Monumentencommissie van de
gemeente Rotterdam. Apenheul zit in een
vergelijkbaar schuitje. Al jarenlang bepaalt
het bestemmingsplan van de gemeente
Apeldoorn in hoge mate de ontwikkelingsmogelijkheden
van het apenpark. In het uit
1994 daterende bestemmingsplan is aangegeven
dat Apenheul slechts 3.500 m2 mag
bebouwen met een bouwhoogte van maximaal
6,5 meter. Ter vergelijking, de oppervlakte
van Burgers´ Bush is 15000 m2 en
de Desert 7500 m2. Slechts 2,5 % van de
13 ha van Apenheul mag dus bebouwd
worden. Ondanks deze restrictie heeft
Apenheul in de periode 1995-2000-2004
vorm gegeven aan haar Masterplan en zijn
onder meer de volgende verblijven gerealiseerd:
1995-1996, nieuw entreegebouw en
doodshoofdaapjes bos
1996-1997, bonobo-eiland en Madagascar
gebied
1997-1998, langoerengebied en Dayak
farm
1999-2000, Orang Oetan gebied
2001-2002, Apenboom pad
Met al deze nieuwe gebieden, waarbij
uiteraard ook binnenverblijven voor de
apen gebouwd moesten worden, is de
beschikbare 3500 m2 bouwoppervlakte
gebruikt en een groot deel van het Master-
ZOO’N TIJDSCHRIFT ‘Wildlife Magazine, een wereld aan wildlife’
“Een gloednieuw Nederlandstalig
tijdschrift dat geheel gewijd is
aan wildlife. Onafhankelijk en
eigentijds. Dàt is Wildlife Magazine.
Met veel aandacht voor
wilde dieren, natuur en de mensen
achter het werk in dierentuinen,
dierenopvangcentra, wildparken
en natuurbescherming
wereldwijd. Met actuele ontwikkelingen,
boeiende reportages
en inspirerende interviews.
Gecombineerd met adembenemende
fotografie.”
Aldus het jongste natuurtijdschrift op haar
website. Nadat eerder het boekachtige tijdschrift
‘Vliegend Hert’ het helaas niet
redde is nu ‘Wildlife Magazine, een wereld
aan wildlife’ verschenen en hebben we het
derde nummer, september-oktober 2005,
voor ons liggen.
Masterpl
plan gerealiseerd. Maar hoe nu verder?
Vanaf 2004 is er een nieuw Masterplan:
Apenheul naar 2010?, Apenheul na 2010?.
Een aantal projecten uit dit masterplan
is/wordt inmiddels gerealiseerd:
Een Berber Canyon. Na een drastische
ombouw is het nieuwe Berberapengebied
in het voorjaar van 2005 geopend en ziet
er zeer fraai uit. Berberapen leven in het
Bij het doorbladeren valt het ons niet mee
en ook niet tegen. Een breed scala aan
onderwerpen met vele afbeeldingen passeren
de revue. De foto’s vallen in ieder
geval wel wat tegen, erg recht toe recht aan
en niet allemaal even scherp.
Het tijdschrift maakt een drukke indruk, er
lijkt te veel te moeten staan op iedere bladzijde.
De meeste artikelen zijn echter aan
de korte kant en de hoeveelheid tekst is
klein. Naast deze artikelen vinden we er
onder andere een aantal columns, kinderpagina’s,
een kalender met aanbevolen dagtrips,
een nieuwsrubriek, een kruiswoordpuzzel,
een strip van Toon van Driel (Felis
Leo) en een brievenrubriek.
Als we wat specifieker naar dit nummer
kijken vinden we een hoofdartikel, met de
titel ‘Afrikaanse jumbo’s in opmars’, dat
handelt over de problemen die het toegenomen
aantal Afrikaanse olifanten in een
aantal gebieden veroorzaakt. Het oplossen
Orangseum - foto: Masterplan Apenheul
Atlasgebergte, waar het ‘s winters erg koud
kan zijn. Op Apenheul hebben deze apen
dan ook geen binnenverblijf (nodig), zodat
het gebied zonder gebruik van het schaarse
bouwoppervlak gerealiseerd kon worden.
Bij het verlaten van het Berberapengedeelte
zullen de bezoekers vanaf 2006 of 2007
door een grote volière met kaalkopibissen
en Barbarijse patrijzen lopen.
Sifaka´s. Tegen de tijd dat u dit leest is het
verblijf gereed en wordt bewoond door
sifaka’s, een unicum in Nederland!
van dit probleem blijkt niet zo eenvoudig,
anders dan het afschieten van de overtollige
dieren. Een ander artikel gaat over
insectenfobie. Een groot aantal Nederlanders
heeft er last van en dat kan knap lastig
zijn tijdens de warmere maanden van het
jaar of tijdens exotische vakanties. In het
artikel wordt uitgelegd wat een fobie is,
hoe deze ontstaat en hoe deze eventueel
behandeld kan worden.
Het reisverslag in dit nummer beschrijft
Los Llanos (wat ‘de vlaktes’ betekent) in
Venezuela. Er wordt onderscheid gemaakt
tussen de hoge en de lage Llanos. De hoge
Llanos ligt in het noorden dicht tegen de
bergen aan. Het is daar bosrijk, maar minder
waterrijk dan in het zuidelijk gelegen
gebied van de lage Llanos. Bij elkaar is het
gebied zes maal groter dan Nederland en
Derk Beltman, van wie de tekst en de fotografie
is, zag er erg veel dieren, waaronder
kaaimannen, boa’s, tapirs, miereneters
capibara’s, etc.
>
>