Verslag

orde is geweest.
Klaagsters brengen in een nadere reactie naar voren dat art. 16 lid
1 (g) breed geïnterpreteerd moet worden: alle leden van een gezin
vallen er onder, niet alleen maar echtgenoten. De Franse wet is
discriminatoir t.o.v. vrouwen en deze discriminatie treft zowel
jongens als meisjes. Ze wijzen er op dat ook de gewijzigde wet nog
discriminatoir is omdat in geval van verschil van mening de vader
tegen de wil van de moeder het kind zijn naam kan geven. Op dit
laatste gaat de Staat in een nadere reactie uitvoerig in, onder
verwijzing naar het VN Kinderrechtenverdrag en het VN verdrag
Burgerlijke en Politieke Rechten en een uitspraak van het EHRM.
De Staat wijst ook op het feit dat klaagsters niet de gehele
nationale rechtsgang hebben doorlopen.
CEDAW vraagt in een interim beslissing een nadere reactie van
partijen op de verhouding tot art. 2, 5 en 16 lid 1 als geheel. Dit
levert geen nieuwe argumenten op van de kant van klaagsters. De
Staat tekent bezwaar aan tegen deze verbreding naar artikelen,
waar zij geen voorbehoud heeft gemaakt, en heeft een uitvoerig
betoog over de lex specialis. De Staat wijst er voorts op dat
klaagsters ook onder art. 2 geen slachtoffer zijn van discriminatie.
CEDAW besluit inderdaad beoordeling te beperken tot art. 16 lid 1
(g). Het Comité is het eens met klaagsters dat de Franse wetgeving
nog steeds discriminatoir is omdat het vaders een vetorecht geeft.
CEDAW wijst ook op de negatieve impact op burgers geboren voor
2005 en herhaalt in dit opzicht zijn zorgen en aanbevelingen uit de
Concluding Observations in 41 ste sessie.
CEDAW uit ook zorgen over de langdurige procedure tot
naamswijziging en zware eisen die gesteld worden. Daarom
honoreert het Comité niet het bezwaar van de staat dat de
nationale rechtsgang nog niet was uitgeput.
In uitvoerige overwegingen besluit CEDAW echter dat klaagsters,
zelfs met een brede interpretatie van art. 16 lid 1 (g), geen
slachtoffer zijn van sekse-discriminatie. Zij hebben de naam van
hun vader gekregen onafhankelijk van hun eigen sekse. CEDAW
erkent dat de moeder van de klaagsters succesvol hadden kunnen
claimen slachtoffer te zijn. De klacht van de kinderen zelf wordt niet
ontvankelijk verklaard, omdat ze geen slachtoffer zijn in de zin van
art. 2 van het Optioneel Protocol.
Wel formuleert CEDAW uitdrukkelijk empathie met beide klaagsters
die lijden onder de onmogelijkheid hun moeders naam te gebruiken.
Het Comité sympathiseert met klaagsters vanwege de langdurige
kostbare en vergeefse procedures.
Zes leden formeerden een uitvoerige afwijkende opinie: zij vinden
de klacht wel ontvankelijk en zijn van mening dat de klaagsters
36