Verslag
Verslag Verslag
mogen in aanmerking genomen worden. Stopzetten van tweede procedure na uitspraak CRvB is begrijpelijk, want andere uitspraak door CRvB onwaarschijnlijk. CEDAW constateert dat tweede verlofperiode (deels) na ratificatie lag en dat daarom ontvankelijkheid bestaat. De inhoud van de zaak Wat betreft de inhoud wijst de Staat op betekenis woord ‘pay’ – dit zou niet opgaan voor wisselende inkomsten van een zelfstandige. De Staat legt uitvoerig de ratio achter de anti-cumulatiebepaling uit: equivalentie beginsel (en suggereert ten onrechte dat de hoogte van de uitkering samenhangt met de betaalde premie). Wijst er voorts op dat omdat alleen vrouwen een zwangerschapsuitkering kunnen krijgen er geen sprake zou zijn van discriminatie. Voort claimt de Staat discretionaire bevoegdheid over de uitvoering van art. 11 lid 2 (b); dit zou op inspanningsverplichting wijzen, geen resultaatsverplichting. Ook zou dit artikel geen directe werking kennen. CEDAW oordeelde de zaak niet gegrond: het doel van art. 11 lid 2 (b) is dat alle werkende vrouwen gevrijwaard worden van discriminatie op de grond van zwangerschap en bevalling. 3 Maar verschillende regimes voor werknemers en self-employed zijn toegestaan. Daarnaast is er beleidsvrijheid voor anti-cumulatie – wijzend op de beleidsvrijheid om rekening te houden met fluctuerend inkomen en daaraan gerelateerde premies. CEDAW is dus mee gegaan in de discutabele redenering over het equivalentie beginsel! Drie leden hebben een afwijkende opinie: omdat Art. 11 lid 2 geen Full pay noemt is er een zekere mate van discretionaire bevoegdheid voor de Staat inzake hoogte van de uitkering. Het anti-cumulatiebeginsel levert geen directe discriminatie op. Ze uiten echter zorg om het effect van het zogenaamde equivalentiebeginsel op deeltijders die daarnaast nog als meewerkende echtgenote werken als ze samen meer uren werken dan voltijds werkende werknemer die wel volledige uitkering krijgt. Mogelijk is hier sprake van indirecte discriminatie. Ze doen de aanbeveling aan de Staat om data verzamelen over aantallen vrouwen in deze situatie en als er inderdaad meer vrouwen worden getroffen de anticumulatiebepaling te herzien, de WAZ amenderen of een nieuwe regeling te maken. Communication No. 4/2004, Ms. A.S. v. Hongarije Datum: 14 augustus 2006 3 Dit op zich belangrijke vaststelling. Zie ook E. Cremers, CEDAW doet uitspraak in klacht tegen Staat der Nederlanden, SR december 2006 p. 371-374. 24
Betreft: schending Art. 10 (h), 12 en 16 lid 1 (e) Klacht is op 12 februari 2004 ingediend door European Roma Rights Centre en the Legal Defence bureau for National and Ethnic Minorities, namens mevrouw A.S. Verweer Staat 7 maart 2005 Reactie klaagster 6 mei 2005. Reactie Staat: 22 juni 2006 (moet waarschijnlijk zijn 2005). Reactie Klaagster 5 oktober 2005. Nadere reactie Staat 2 november 2005. Nadere reactie Klaagster 16 november 2005. De klacht Klaagster, moeder van drie kinderen, is onvrijwillig gesteriliseerd door de medische staf van een Hongaars staatsziekenhuis, na spoedopname wegens complicaties bij zwangerschap (dode foetus, verwijderd met keizersnee). Ze stelt dat gedwongen sterilisatie een ernstige mensenrechtschending is en verwijst naar General Comment 28 over equality of rights M/V van het Human Rights Committee. Ze vindt voort dat art 10 (h)van het Vrouwenverdrag geschonden is want er is geen informatie verstrekt over de sterilisatie en family planning vlak voor de operatie noch in eerder stadium. Ook verwijst ze naar Algemene aanbeveling 21 (over gelijkheid in huwelijk en familierelaties) para 22 (over gedwongen zwangerschap, abortus en sterilisatie). Ze betoogt voorts dat art. 12 geschonden is (verwijzing Algemene Aanbeveling 24, para 20 en 22 – niet in staat gesteld tot geïnformeerde keuze voor behandeling), alsmede art. 16 lid 1 (e) wegens verminderde mogelijkheid tot reproductie. Ook verwijst ze naar Algemene Aanbeveling 19 (Geweld tegen vrouwen (para 22 en 24). De gebeurtenis vond plaats voor ratificatie Optioneel Protocol, maar effecten duren voort (art. 4 lid 2 (e)). Ontvankelijkheid De Staat doet een beroep op niet-ontvankelijkheid omdat er een specifieke procedure voor herziening van een oordeel bestaat die niet gebruikt is (Art. 4 lid 1) en wijst op mogelijkheid van een hersteloperatie (daarom zou art. 4 lid 2 (e) niet van toepassing zijn). CEDAW oordeelt dat klacht wel ontvankelijk was en wijst het beroep van de Staat op onderuitputting nationale rechtsgang afgewezen (art. 4 lid 1) – niet alle argumenten van de klaagster zijn weersproken door de Staat. Ook het beroep van de Staat op de datum voorafgaande aan ratificatie afgewezen: de effecten van de sterilisatie duren voort en klaagster heeft overtuigend aangetoond dat de slaagkans van hersteloperaties laag is. 25
- Page 1 and 2: Verslag Expert bijeenkomst Facultat
- Page 3 and 4: Inleiding Het Facultatief Protocol
- Page 5 and 6: toezichtmechanisme - de constructie
- Page 7 and 8: 2005 werd vrijgesproken. CEDAW vond
- Page 9 and 10: en 3 zelfs door CEDAW aangenomen zo
- Page 11 and 12: maar geen beroep daarop te willen d
- Page 13 and 14: dragen van een hoofddoek had dit na
- Page 15 and 16: geweest. CEDAW beoordeelt de interi
- Page 17 and 18: ontvankelijkheid. Neem niet te snel
- Page 19 and 20: Geopperd wordt of Blinn en SRTV iet
- Page 21 and 22: ijdrage van mevrouw aan de carrièr
- Page 23: augustus: de hulpverlening in het a
- Page 27 and 28: evestiging. Het CEDAW secretariaat
- Page 29 and 30: gedetailleerd en wijzen bovendien o
- Page 31 and 32: werden in het vooruitzicht gesteld.
- Page 33 and 34: voort). CEDAW wijst er op dat de na
- Page 35 and 36: Datum indiening: 26 mei 2006 Voorge
- Page 37 and 38: slachtoffer zijn van discriminatie
- Page 39 and 40: echtsgang). Verder verklaren ze dat
- Page 41: Bijlage 2 Lijst met aanmeldingen Ma
mogen in aanmerking genomen worden. Stopzetten van tweede<br />
procedure na uitspraak CRvB is begrijpelijk, want andere uitspraak<br />
door CRvB onwaarschijnlijk. CEDAW constateert dat tweede<br />
verlofperiode (deels) na ratificatie lag en dat daarom<br />
ontvankelijkheid bestaat.<br />
De inhoud van de zaak<br />
Wat betreft de inhoud wijst de Staat op betekenis woord ‘pay’ – dit<br />
zou niet opgaan voor wisselende inkomsten van een zelfstandige.<br />
De Staat legt uitvoerig de ratio achter de anti-cumulatiebepaling<br />
uit: equivalentie beginsel (en suggereert ten onrechte dat de<br />
hoogte van de uitkering samenhangt met de betaalde premie).<br />
Wijst er voorts op dat omdat alleen vrouwen een<br />
zwangerschapsuitkering kunnen krijgen er geen sprake zou zijn van<br />
discriminatie. Voort claimt de Staat discretionaire bevoegdheid over<br />
de uitvoering van art. 11 lid 2 (b); dit zou op<br />
inspanningsverplichting wijzen, geen resultaatsverplichting. Ook zou<br />
dit artikel geen directe werking kennen.<br />
CEDAW oordeelde de zaak niet gegrond: het doel van art. 11 lid 2<br />
(b) is dat alle werkende vrouwen gevrijwaard worden van<br />
discriminatie op de grond van zwangerschap en bevalling. 3 Maar<br />
verschillende regimes voor werknemers en self-employed zijn<br />
toegestaan. Daarnaast is er beleidsvrijheid voor anti-cumulatie –<br />
wijzend op de beleidsvrijheid om rekening te houden met<br />
fluctuerend inkomen en daaraan gerelateerde premies.<br />
CEDAW is dus mee gegaan in de discutabele redenering over het<br />
equivalentie beginsel!<br />
Drie leden hebben een afwijkende opinie: omdat Art. 11 lid 2 geen<br />
Full pay noemt is er een zekere mate van discretionaire<br />
bevoegdheid voor de Staat inzake hoogte van de uitkering. Het<br />
anti-cumulatiebeginsel levert geen directe discriminatie op. Ze uiten<br />
echter zorg om het effect van het zogenaamde equivalentiebeginsel<br />
op deeltijders die daarnaast nog als meewerkende echtgenote<br />
werken als ze samen meer uren werken dan voltijds werkende<br />
werknemer die wel volledige uitkering krijgt. Mogelijk is hier sprake<br />
van indirecte discriminatie. Ze doen de aanbeveling aan de Staat<br />
om data verzamelen over aantallen vrouwen in deze situatie en als<br />
er inderdaad meer vrouwen worden getroffen de anticumulatiebepaling<br />
te herzien, de WAZ amenderen of een nieuwe<br />
regeling te maken.<br />
Communication No. 4/2004, Ms. A.S. v. Hongarije<br />
Datum: 14 augustus 2006<br />
3 Dit op zich belangrijke vaststelling. Zie ook E. Cremers, CEDAW doet uitspraak<br />
in klacht tegen Staat der Nederlanden, SR december 2006 p. 371-374.<br />
24
Change language