Verslag

verplichtingen onder art. 2 (a) en (c-f) en onder art. 3 in
samenhang met art. 1 en algemene aanbeveling 19 over geweld
tegen vrouwen geschonden.
CEDAW doet 4 concrete aanbevelingen aan de Staat:
A. Versterk implementatie van wetgeving voor bescherming tegen
geweld in het gezin en zorg voor sancties waar preventie faalt;
B. Vervolg daders snel en doeltreffend zodat overtreders en publiek
er van overtuigd raken dat huiselijk geweld maatschappelijk
onaanvaardbaar is en dat strafrechtelijke en civiele remedies
gebruikt worden in gevallen van ernstige bedreiging. De rechten
van daders gaan niet boven de mensenrechten van vrouwen (recht
op leven en veiligheid).
C. Verbeter de coördinatie tussen alle actoren in het justitieel
apparaat en zorg voor doeltreffende samenwerking met relevante
NGO’s.
D. Versterk de trainingprogramma’s inzake huiselijk geweld voor
rechters, advocaten en politie en justitie (ook over het
Vrouwenverdrag en algemene aanbeveling 19).
De Staat moet over 6 maanden rapporteren. Daarnaast moet het
oordeel en de aanbevelingen van CEDAW vertaald worden in het
Duits. Zie verder over de follow-up Bijlage 1.
Conclusie is dat het indienen van de beide klachten door het Vienna
Intervention Centre again Domestic Violence en de Association for
Women’s Access to Justice een effectieve manier is gebleken om
intensivering van het overheidsbeleid ter zake van geweld tegen
vrouwen te bewerkstelligen. Een aantal dingen valt op bij deze
klachten:
• Er wordt gedetailleerd op de individuele gebeurtenissen
ingegaan, wat betreft de rol van het slachtoffer, de politie,
justitie etc. Als NGO dien je dus goed op de hoogte te zijn van de
lotgevallen van betrokkenen.
• Hoewel er niet of nauwelijks een nationale rechtsgang was is het
tijdsbeslag aanzienlijk. Een jaar of vijf na het indienen van de
klachten beginnen beleidswijzigingen zich af te tekenen.
• Met betrekking tot de zaak zelf en de follow-up procedure valt de
rol van de NGOs op: meer dan advocaten van individuele
klaagsters lijken zij in staat om window dressing wat betreft
beleidsresultaten in de rapportage van de staat door te prikken.
Zonder deze informatie had CEDAW ook nooit zo concreet
kunnen zijn in de aanbevelingen aan de Staat en in de dialoog
met de Staat.
Er zijn enige duidelijke verschillen met de Hongaarse klacht die ook
handelde over geweld tegen vrouwen – No. 2/2003. Dat is de enige
klacht waar CEDAW de Staat verzocht heeft interim maatregelen te
treffen, vrij snel na ontvangst van de klacht, die daar ook op
aandrong. De Staat en de lokale overheid zijn hierin erg traag
14