Die Brüderliche Vereinigung - Jac de Groot

Welke spiritualiteit spreekt uit de Brüderliche Vereinigung?
Wat onmiddellijk opvalt bij het lezen van de Brüderliche Vereinigung is het woordgebruik, dat vooral
gericht is op de Dopersen zelf. Er wordt veel gebruikgemaakt van woorden als wij en ons. Het
geschrift is dus specifiek geschreven voor mensen binnen de eigen kring. Het is kort en de brieven bij
het geschrift zijn bemoedigend voor gelovigen in een benarde situatie.
Hoewel de Engelse vertaling spreekt van een ‘Confession’ een geloofsbelijdenis, is het eigenlijk geen
geloofsbelijdenis, zoals de Twaalf Artikelen 11 en het Nicaeum. 12 Het komt meer in de buurt van
belijdenisgeschrift: een uitleg van de leer.
In beide gevallen blijft het behelpen met het woordgebruik, omdat de Dopersen alleen de Schrift als
gezaghebbende bron accepteren. Een verklaring zoals de Brüderliche Vereinigung kan eenvoudigweg
geen bindende leer zijn.
Zoals ik al stelde, zijn de woorden zeer bemoedigend. Het boekje biedt dan ook handreikingen voor
het goede christelijke leven. Het laat zien hoe de gelovige zijn leven moet inrichten naar de wil van
God en het laat daarmee zien wat de ware christenen aan elkaar bindt.
Leven naar Gods wil
Leven naar Gods wil doe je allereerst door de woorden van het Evangelie te horen, te aanvaarden en
je te laten dopen als volwassene, die zelf deze keuze heeft kunnen maken. Geloof is een eigen keuze,
niet een gegeven dat van ouder op kind overgedragen wordt.
Met deze keuze aanvaard je ook de consequenties die er zijn, mocht je in leer of leven iets misgaan.
De uiterste consequentie is de ban, maar eerst is het de bedoeling je te laten vermanen door je
broeders en zusters in het geloof. Hieruit spreekt een weg tot bekering.
Aan de andere kant betekent het ook dat jij de verantwoordelijkheid hebt een broeder of zuster te
vermanen die zelf een misstap maakt. De gelovige waakt over de ziel van de andere gelovige. Je bent
je broeders hoeder. Niet alleen een oudste of diaken waakt over de zielen van de gelovigen, de
gelovigen zelf ook: het ambt voor alle gelovigen.
Als je als gelovige je bekeert van je zonden, dan kan je vrijuit met je broeders en zusters het
gedachtenismaal aan het lijden en sterven van Christus vieren. Mocht een ander iets op zijn hart
hebben over jou, of jij over een ander, dan kan er nog geen maaltijd gevierd worden. Daarom
geschiedt de onderlinge vermaning ook in de gemeenschap. Wellicht dat de samenkomsten om deze
reden ‘de vermaning’ worden genoemd.
Alleen bekeerden kunnen deelnamen aan de Tafel des Heren. Zij die deelhebben aan de werken van
de duisternis, dienen geweigerd te worden.
Zij die deelhebben aan de werken van de duisternis, zij horen bij de wereld. De christen hoort hier
niet bij. Er is een duidelijke vorm van wij/zij denken. De scheiding tussen gelovigen en ongelovigen is
zeer duidelijk: je hoort erbij, of je hoort er niet bij. Wel of niet. Licht of duister.
Wanneer wij wel meedoen in de wereld, zal Christus ons haten, omdat wij het vlees dienden en niet
Hem.
De gelovigen zijn een eigen gemeenschap, met een eigen Leider: Christus. Christus is in de hemel, de
Gemeente is op aarde. Daarom is er ook een aardse leiding in de gemeente nodig. Degene die de
11 De Apostolische geloofsbelijdenis
12 De geloofsbelijdenis van Nicaea.