Kerstfestival - magnifiquemagazine.nl

wonen
Sfeervol wonen bij Jonas, het
woonidee Venlo
Je krijgt een “lekker gevoel” wanneer je binnenloopt bij Jonas,
het woonidee in het centrum van Venlo. Maar ook een stuk
gezelligheid komt over je heen. Het is alsof je bij iemand de
gezellig ingerichte woonkamer binnenloopt. Een assortiment
van bijzondere woonaccessoires en meubelen, aparte cadeaus
en lifestyle artikelen staat op je te wachten.
Ongeveer acht jaar geleden starten Jos en Ans van Gerwen met Jonas
het woonidee. Het moest een plek worden waar de klanten ideeen
opkonden doen en verrast zouden worden door het diverse aanbod
van nieuwe trends.
Trends
Ideeen opdoen kunnen de
bezoekers op het over twee
etages verdeelde assortiment
van meubelen en
accessoires. Alles is verdeeld
in goed overzichtelijke
stylen en trends.
Merken die gevoerd worden
zijn: Vincent Sheppard,
Van Rossum, Loom, Emma Bridgewater, Eichholtz, Lexington Living
en Scapa Home. “Van de laatstgenoemde merken hebben we ook
fraai bedtextiel in het assortiment” zegt Ans. “Behalve voor de woonkamer
hebben we ook artikelen voor de keuken en slaapkamer”.
Op de bovenverdieping staat een voorbeeld van een compleet ingerichte
slaapkamer.
Begeleiding en een bijzonder assortiment
Deze belangrijke kenmerken staan voor Jonas het woonidee. “Mensen
lopen hier heel vrijblijvend binnen”. “Veel van onze klanten komen
regelmatig even kijken wat er nieuw is, omdat ze weten dat er bijna
wekelijks nieuwe artikelen in de winkel te vinden zijn”, aldus Ans.
Jonas het woonidee, Kleine Beekstraat 13a, Venlo 077 354 97 81,
www.jonashetwoonidee.nl
BUIKBLAZEN!
Nog niet zo lang geleden moest ik denken aan de buikblaasvereniging.
Dit was een club van mensen die het
ouderwetse buikblazen een warm hart toedroegen en tussen
pakweg 1988 en 1992 zeer actief waren. Ik had de vereniging
zelf opgericht, omdat ik vond dat het nodig was.
Er was namelijk nog geen buikblaasvereniging, en ik vond
dat vreemd. Het idee achter de vereniging was simpel.
Het buikblazen is een bezigheid die vrijwel iedereen opgewonden
momenten heeft bezorgd in zijn prille jeugd. Wie
heeft zijn moeder of vader niet schuddebuikend gesmeekt
om ermee op te houden, stiekem hopend dat ze het daardoor
tot het einde der tijden zouden blijven herhalen.
Het buikblazen appelleert daarmee aan een oergevoel van
veiligheid en kan gemakkelijk op tegen andere trendgevoelige
en dure bezigheden als re-birthing of hypnose om
dezelfde reacties los te maken. Nu gaat het wel heel ver
om te beweren dat het mij destijds daarom te doen was; ik
had gewoon teveel gezopen en besloot ter plekke dat het
vreemd was dat zo’n vereniging nog nooit was opgericht.
Vervolgens vroeg ik aan de eerste de beste andere klant in
het café of ik hem ( of haar, dat is me helaas ontschoten)
op de buik mocht blazen. Waarschijnlijk was die bewuste
persoon ook al wat langer op stap want hij of zij vond het
geen enkel probleem. Zo is het begonnen. Een rage werd
het.
Althans voor mij. Ik schiep er genoegen in om op een
avond zoveel mogelijk mensen lid te maken. Want eenmaal
geblazen was je verkocht en lid voor het leven.
Contributie bestond niet, maar het was je symbolische
plicht om het buikblaasgevoel verder uit te dragen en door
het land, of op zijn minst de betreffende kroeg te verspreiden.
Het werkte aanstekelijk. Al snel telde onze vereniging
honderden, vaak anonieme leden, die elkaar op de gekste
momenten probeerden te verleiden tot een potje buikblazen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik zelf vaak
het initiatief moest nemen en dat er vaak veel drank aan te
pas kwam eer ik het ledental wat op kon schroeven. Maar
het moet een onwerkelijk beeld hebben opgeleverd dat her
en der in etablissementen in de regio volwassen mensen
elkaar smakelijk op de buik stonden te lebberen. Om maar
te zwijgen van het lawaai dat het geproduceerd moet hebben.
De vereniging is langzaam doodgebloed; uitgeblazen. Juist
het anonieme karakter, het gebrek aan enige controleerbare
verplichtingen en het ontbreken van heldere statuten
heeft ertoe geleid dat de aanvankelijk ervaren geborgenheid
een soort van schijnveiligheid was die op de langere
termijn niets opleverde. En zie als zelfverkozen voorzitter
van zo’n club dan maar eens de boel bij elkaar te houden.
Laat staan een fatsoenlijke jaarvergadering te organiseren.
Toch was ik trots toen ik er onlangs aan terugdacht. Ik had
met mijn zieke fantasie toch maar mooi iets bedacht wat er
nog niet was. Het gaat er namelijk niet om wat je creëert,
maar dat je iets creëert!
Miel Verstappen
11