Nummer 3, 2010 (Jaargang 33) - Dwarslaesie Organisatie Nederland

Vakantie - Vrije tijd
Vlak erna werd ik flink ziek met een
acute ziekenhuisopname. Daarna had ik
maanden nodig om te herstellen en ik
rekende al nergens meer op. Totdat onze
jongens in november met het ongelooflijke
bericht kwamen, dat we twee
weken verlof hadden gekregen. De
volgende dag zaten we bij het reisbureau,
die er in slaagde om de laatste
tickets op de vlucht naar Singapore te
boeken! Ook Singapore – Christchurch
lukte: het moest zo zijn: Meant to be
zoals de Nieuw Zeelander zegt. Het
doel was: rondtrekken met een camper
in Nieuw Zeeland. Maar ik ben
rolstoelgebruiker: en ja, die aangepaste
campers moet je al 1 ½ jaar tevoren
boeken. Vervoer hadden we dus nog
niet. Binnen enkele dagen moesten we
nu beslissen, er waren kapers op de kust
voor de tickets. Ofschoon er nog niets
in Nieuw Zeeland rond was, hebben we
het er op gewaagd.
Er volgde een maand van regelen en
uitzoeken: ik besloot, vanuit mijn eigen
deskundigheid, zelf onze accommodaties
voor de rondreis via internet te
boeken. Ook moesten er veel verzorgingsspullen
mee, verdeeld over alle
bagage, met een medische verklaring.
En we mochten toch niet meer dan 20
kg per persoon meenemen. Alle
20 DE KETTING
Met een camper door Nieuw Zeeland
Een ongelooflijke
ervaring,
een droomreis
Soms is het zo geweldig boffen in het leven, valt je ineens de
lang gewenste droomreis in je schoot! Bij mijn 60e verjaardag
hadden onze jongens stilletjes alle gasten benaderd en op het
eind van mijn feest kreeg ik een prachtige cheque van alle gasten
in handen. Ik moest huilen van geluk, zo mooi, zo onverwacht…
Maar onze jongens vonden ook dat we niet langer
moesten wachten, eigenlijk nog dit jaar moesten gaan. Wij zaten
met al onze mitsen en maren… ons werk vooral.
medische spullen, alle medicijnen, ik
moest het goed uitkienen voor 3 weken.
In Schiphol mocht ik tot de gate gelukkig
in mijn eigen rolstoel blijven zitten.
Daarna werd ik overgetild op een
cabinerolstoel, die zo smal is dat je net
tussen de rijen stoelen door kan. De
vlucht zelf was een heel lange zit. Ik kan
niet lopen en dan is 13 uur in dezelfde
houding wel een beetje lang! Aan boord
van Singapore Airlines was een klein
rolstoeltoilet. Als ik daar heen wilde,
belde ik, en kwamen ze met de cabinerolstoel
om mij er heen te rollen. Je
moest er geen al te dikke billen voor
hebben! Het ging allemaal net en bekaf
kwamen we in Singapore aan. Door
Singapore Airlines wordt je echt
verwend en dankzij mijn magere dieet
was ook al het eten goed gevallen. Ik
had ook via de apotheek extra groot
incomateriaal aan. Een uur lang was in
Singapore mijn rolstoel foetsie en dat
gaf wel spanning. Eindelijk kwam hij
uit een andere hal tevoorschijn! Het
reisbureau in Best had voor ons een
hotelkamer geboekt op het vliegveld.
Met kleren en al aan vielen we op bed
in slaap, om zeven uur later pas van een
telefoontje van het hotel wakker te
worden. Dat bespaarde ons overigens
wel de beruchte jetlag bij aankomst…
en dit hotel heeft één balzaal van een
aangepaste kamer met badkamer.
Nu volgde nog bijna net zo’n lange zit
naar Christchurch: tien uur en we
waren er. Nou: Nieuw Zeeland kom je
niet zomaar in: ze willen eerst heel veel
van je weten en dan krijg je pas een
tijdelijk visum.
Gelukkig was onze vriendin Joke er om
ons af te halen. Zij had een autootje
voor ons gehuurd zodat we de komende
weken ons eigen vervoer hadden. We
logeerden in een ander huisje, haar huis
lag 40 trappen hoog op een heuvel! Ik
ben daar toch nog 2 x helemaal naar
boven getild, onder andere met Kerstmis.
Waarom dit verhaal in De Ketting? Via
internet had ik alle accommodaties voor
de rondreis geboekt en ik was reuze
benieuwd naar de toegankelijkheid in
een Engelstalig land. Daar had ik veel
goede dingen over gehoord. Na een paar
dagen Christchurch en omgeving
gingen we samen een grote toer over het
Zuidereiland maken. En ongelooflijk:
overal waar openbare toiletten zijn, zijn
rolstoeltoiletten, altijd schoon zelfs in de
meest afgelegen plaatsen! En het waren er
veel! En geleidepaden voor blinden,