De muur is afgebroken - Henri Veldhuis

‘Israël’ wordt
zo de naam
van een
geloofsgemeenschap.
2 De naam ‘Israël’
6
Centraal in het Midden-Oosten conflict staan
twee namen: ‘Israël’ en ‘Palestijnen’. In dit
hoofdstuk en het volgende gaan we na welke
betekenissen vanuit verschillende achtergronden
meeklinken in het gebruik van die namen.
De term ‘Israël’ heeft zijn veelvoudige betekenis
gekregen vanuit de bijbelse verhalen en de politieke
geschiedenis. De belangrijkste aspecten worden hier
verkend, waarbij de religieuze betekenis centraal zal
komen te staan.
De naam ‘Israël’ wordt In de bijbel voor het eerst
door God zelf gegeven aan aartsvader Jakob, een
naam die ‘strijder met God’ betekent. Hij krijgt die
naam na zijn worsteling met God bij de rivier de
Jabbok (Gen. 32:29). De naam ‘Israël’ gaat later over
op het volk dat voortkomt uit zijn twaalf zonen en
waarvan Abraham de eerste aartsvader is, Izaäk de
tweede, en Jakob de derde. ‘Israël’ wordt zo de naam
van een geloofsgemeenschap die leeft uit het verbond
dat God sloot met Abraham.
Het merkteken van die gemeenschap is de besnijdenis.
De naam ‘Israël’ is daarbij niet strikt gebonden
aan bloedverwantschap, want ook bijvoorbeeld de
heidense slaven van Abraham worden besneden
(Gen. 17:12); en Ezau, de broer van Jakob, hoort
niet bij ‘Israël’.
Genesis en Exodus vertellen hoe de familie van
Jakob/Israël in Egypte uitgroeit tot een volk. Na
de bevrijding uit Egypte wordt dit volk in het niemandsland
van de woestijn bevestigd als ‘volk
van God’ door de openbaring van de Thora en de
verbondssluiting bij de berg Sinaï. Daarna komen de
Israëlitische stammen te wonen in het land Kanaän,
tussen andere volken.
Onder leiding van de koningen, onder wie David
de belangrijkste is, wordt ‘Israël’ ook de naam voor