De muur is afgebroken - Henri Veldhuis

10
Sinds 1948
leven de
Palestijnen
in de
diaspora.
28
De Palestijnse diaspora
De vestiging en uitbreiding van de Israëlische
staat ging in 1947-49 gepaard met een planmatige
etnische zuivering van de Palestijnse
bevolking. Veel daarvan werd verborgen gehouden
voor de buitenwereld. Maar er werd genoeg bekend
om daarover zeer verontrust te zijn. Toch stonden
de meeste westerse kerken zo onder invloed van hun
eigen enthousiasme over het nieuwe Israël en hun
groeiende schuldgevoel over de Holocaust, dat ze
Israël in bijna alles bleven steunen.
Sinds 1948 leven de Palestijnen in de diaspora,
een toestand van verstrooiing en rechteloosheid die
nog steeds verergert door de Israëlische bezetting,
die een voortzetting is van de etnische zuivering in
de beginjaren. Alle Palestijnse gebieden staan onder
militair toezicht van Israël. De Gaza-strook is een
openluchtgevangenis waar de bevolking zeer te lijden
heeft onder de economische blokkade door Israël.
Verder leeft een groot aantal Palestijnen nog in
vluchtelingenkampen of is geëmigreerd.
Op de Westoever leeft de Palestijnse bevolking in
enclaves met een beperkte mate van zelfbestuur en
omsingeld door een uitgebreid stelsel van Israëlische
bezetting: Joodse nederzettingen, checkpoints, een
Israëlisch wegenstelsel dat verboden is voor Palestijnen,
militaire bases en de afscheidingsmuur. Door
al deze maatregelen is men vaak afgesneden van eigen
land, familie, mogelijkheden om werk te vinden,
goede gezondheidszorg, etc. Kortom, de situatie in de
bezette gebieden is uitzichtloos.
Twee bekende en schrijnende voorbeelden zijn de
christelijke families van Claire Anastas en Daoud
Nasser. Claire woont met haar gezin in Bethlehem waar
de Israëlische muur, in strijd met het internationaal
recht, dwars doorheen loopt en het huis van Claire
aan alle kanten omsingelt, inclusief wachttorens en
Israëlische militairen. Het gevolg is dat Claire en haar