De muur is afgebroken - Henri Veldhuis

De staat Israël
De staat Israël werd opgericht in 1948, voor veel
Joden een groot en feestelijk wonder, maar
met rampzalige gevolgen voor de Palestijnen,
die sindsdien spreken van ‘de Catastrofe’ (‘al-
Nakba’). Er vond een serie massamoorden plaats op
Palestijnen, meer dan 700.000 Palestijnen werden
vluchteling en ca. 500 Palestijnse dorpen werden
planmatig ontvolkt of verwoest, - dit allemaal vóór
en na de uitroeping van de staat Israël. Het land
bleek allesbehalve leeg te zijn. In veel Palestijnse
huizen kwamen overlevenden van de Holocaust te
wonen.
In 1967 kwamen er nog 200.000 vluchtelingen
bij toen Israël de Westoever (incl. Oost-Jeruzalem)
en Gaza bezette, die sindsdien zeer te lijden hebben
onder illegale bezetting en economische blokkade.
De staat Israël is voortgekomen uit het zionisme,
de politiek-nationalistische beweging van vooral
seculiere Joden, die eind 19e eeuw ontstond
naast veel andere nationalistische bewegingen in
Europa. Vanuit een diep verlangen naar veiligheid,
zelfrespect en nationale zelfbeschikking werd het
zionisme het overheersende Joodse antwoord op
het antisemitisme en de Jodenvervolgingen in
Rusland en Europa, met als dieptepunt het Hitlerregime.
Maar als nationalistische reactie op etnische
Jodenvervolging kreeg het zionisme zelf ook
een eenzijdig etnisch karakter en streefde het,
inspelend op religieuze sentimenten (ook die van
sympathiserende christenen), naar een etnisch-
Joodse staat.
Met name onder orthodoxe joden bestond vanaf het
begin veel weerstand tegen het zionisme, omdat zij
Israël primair verstaan als geloofsgemeenschap, als
‘volk van de Thora’, en vinden dat de afgod van
9
Het land
bleek allesbehalve
leeg
te zijn.
23