HET DIFFERENTIEEL - ECMD

(7.3.5). Tot de laatste soort behoren het vrijloopdifferentieel en de differentieels met
glijstukken (glijpennen, glijblokjes).
De differentieels met sperwerking kunnen ook verder worden ingedeeld. Is de sperwerking
uitsluitend 100 %, dan spreekt men zoals eerder opgemerkt van een differentieel
met differentieelslot (7.3.3), de tweede groep omvat alle overige typen wrijvingsdifferentieels
met (al dan niet gedeeltelijk) 'zelfsperrende' werking (7.3.4). Vooral
deze laatste groep is door de ontwikkeling van de vierwielaandrijving de laatste jaren
aanzienlijk uitgebreid. In het Duits wordt het verschil tussen beide categorieën treffend
aangeduid met respectievelijk de termen 'formschlüssig' en 'kraftschlüssig', dat
wil zeggen dat bij het differentieelslot de blokkering plaatsvindt op grond van de vorm
van de koppeling (meestal een klauwkoppeling), terwijl bij de andere typen een
kracht voor de (gedeeltelijk) sperrende werking zorgt. Omdat ook het differentieelslot
in sommige varianten automatisch kan worden ingeschakeld, wordt de tweede
groep 'intrinsiek automatisch' genoemd, hetgeen wil zeggen dat de werking ervan
door het differentieel zelf wordt geregeld. Zoals hierboven uiteengezet, wordt deze
groep ook wel 'gedeeltelijk zelfsperrende differentieels' genoemd.
Een verdere indeling vindt plaats op grond van de vraag of de zelfsperrende werking
belastingsafhankelijk of slipafhankelijk geschiedt. Tot de eerste subgroep behoren
alle wrijvingsdifferentieels: het differentieel met glijstukken, het differentieel met
lamellenkoppeling (dat veruit het meest voorkomt), het differentieel met conische
wrijvingskoppeling en het differentieel waarvan de werking berust op door speciale,
schroefvormige tandwielen opgewekte wrijving. Tot de tweede subgroep, de slipafhankelijke
gedeeltelijk zelfsperrende differentieels, behoren de typen met vrijloopkoppeling
en nok-en-palsysteem en de sterk in opkomst zijnde typen met viscokoppeling.
Ook een derde subgroep is sterk in opkomst: het differentieel met elektronisch
) geregelde sperwerking, waarbij de wrijvingsopwekking soms zelfs niet meer in het
differentieel, maar erbuiten, in de wielremmen, plaatsvindt (7.3.4). Een vergelijkbare
simulatie van het differentieel met verhoogde inwendige wrijving treft men aan in
de Variomatic met dubbele CVT.
Met uitzondering van de Variomatic (zie daarvoor band B) komen al deze typen in dit
hoofdstuk aan de orde, nadat eerst de principiële werking van het differentieel, zowel
symmetrisch als asymmetrisch en zowel zonder als met kunstmatig verhoogde wrijving,
is uiteengezet (7.2).
7.2 DE WERKING VAN HET DIFFERENTIEEL
Het symmetrisch differentieel met kegeltandwielen
Bij het symmetrische differentieel met kegeltandwielen, het meest in de personenauto
toegepast, zijn op de aandrijfassen naar de wielen, meestal met spiebanen, de
zonnewielen aangebracht (afb. 7.3). De beide zonnewielen worden met één of meer
satellietwielen aan elkaar gekoppeld. De satellietwielen kunnen vrij roteren om de
satellietassen, die vast in het differentieelhuis zijn aangebracht. Het differentieel is vast
verbonden met het grote tandwiel van de eindreductie.
Het aandrijfkoppel wordt via de eindreductie aan het differentieelhuis overgedragen.
Het differentieelhuis neemt de satellietassen en de satellietwielen mee. De satellietwielen
drijven de zonnewielen aan die het aandrijfkoppel doorgeven naar de wiel aandrijfassen.
375