HET DIFFERENTIEEL - ECMD

Worden er speciale eisen gesteld dan kunnen er schote/veren worden gemonteerd om
de lamellenkoppelingen constant onder voorspanning te houden. Daardoor is er ook
een redelijk wrijvingskoppel in het differentieel aanwezig als de aandrijving van één
wiel geheel wegvalt, dus als dat wiel loskomt van het wegdek, en ook als de wrijving
tussen de band en het wegdek zeer laag is, zoals op ijs. Het andere wiel krijgt dan toch
nog voldoende aandrijving.
Rijdt een auto met wrijvingsdifferentieel door een bocht, dan wordt het grootste
aandrijfmoment naar het aangedreven wiel dat het langzaamst roteert (het wiel dat de
binnenbocht doorloopt) gevoerd. Dit is echter juist het wiel dat, ten gevolge van de
wielbelastingsverplaatsing naar buiten, de minste Èechting heeft (zie voor een verklaring
van dit verschijnsel deel4 van de Steinbuch-serie). De sperrende werking zou
daarentegen in deze situatie pas een nuttige aanvulling zijn als het overhellen zodanige
vormen aanneemt dat het aangedreven wiel in de binnenbocht 'spint'. Als het
spinnende wiel dezelfde rotatiefrequentie bereikt als het buitenste wiel, gaat het
grootste koppel naar het buitenste wiel, zodat de slip van het binnenste wiel wordt
begrensd.
Wrijvi ngse/ementen
De inwendige differentieelwrijving kan door verschillende soorten wrijvingselementen
worden opgewekt: een lamellenkoppeling ,een conische wrijvingskoppeling of een
viscokoppe/ing (zie voor de uitvoeringsvormen 7.3.4).
Afbeelding 7.16 toont in principe de varianten waarin wrijvingselementen in het differentieel
kunnen worden opgenomen. Tevens zijn de bijbehorende functiesymbolen
en het verloop van de koppelverdelingen toegevoegd in de vorm van Sankey- of energiestroomdiagrammen.
Uitgaande van het differentieel zonder wrijving (afb. 7.16a) is een uitvoering met twee
stelwrijvingselemellten (afb. 7.16b) een veel voorkomende mogelijkheid. Dit wrijvingsdifferentieel
is geheel symmetrisch gebouwd. Gaat men ter vergelijking uit van
een wrijvingskoppel T W1 = Tw~dat 25 % is van het toegevoerde koppel, dan bedraagt
de sperwaarde S volgens formule 7.25a: 50 %; dat kan met behulp van het energiestroomdiagram
worden bepaald.
Het linker diagram in afbeelding 7.16b toont de koppelverdeling als as I langzamer
roteert dan as 2. Verandert de differentieelwerking (gaat as 2 langzamer roteren), dan
geldt het spiegelbeeld van het diagram (het rechter diagram in atb. 7.16b), maar het
principe blijft gelijk.
Een vereenvoudigde mogelijkheid met slechts één wrijvingse/ement tussen het differentieelhuis
en één zonnewiel (afb. 7.16c) geeft bij een wrijvingskoppel van 20 % een
sperwaarde S van 25 %. Het differentieel zelf werkt symmetrisch, maar door het eenzijdig
plaatsen van het wrijvingselement ontstaat een asymmetrisch geheel. De energiestroom
geeft bij het sneller roteren van as 2 een ander beeld te zien dan wanneer as
I sneller roteert.
Wordt het wrijvingse/ement tussen de beide uitgaande assen geplaatst (atb. 7.16e) dan
is de sperwerking tweemaal zo effectief. Er kan dan met één wrijvingselement worden
volstaan. Is de waarde van het wrijvingskoppel ook hier gesteld op 25 % van het
toegevoerde koppel, dan is de sperwaarde S dus 50%. In principe is dit wrijvingsdifferentieel
geheel symmetrisch maar in de praktijk zal om constructieve redenen het
differentieel naar het schema van afbeelding 7.16d worden gebouwd.
390