Richtlijn Niet-maligne pleuravocht Richtlijn Niet ... - Kwaliteitskoepel

2.2.1 onderzoek van pleuravocht
Een diagnostische pleurapunctie (thoracocentesis) is een eenvoudige ingreep die poliklinisch
kan worden verricht. Voor een kleine effusie kan echografie van de thorax behulpzaam zijn.
Het materiaal wordt direct gesplitst in steriele buisjes en/of potjes voor microbiologisch, cytolo-
gisch en biochemisch onderzoek. Idealiter wordt serum simultaan met pleuravocht biochemisch
onderzocht, 9 of uiterlijk binnen 24 uur na thoracocentesis. 10
In prospectief onderzoek 11 bleek thoracocentesis, in combinatie met klinische gegevens, in 18%
een zekere diagnose te geven en in 55% een waarschijnlijke diagnose. Soms is de waarde ervan
gelegen in het uitsluiten van bepaalde aandoeningen zoals hematothorax of empyeem.
beoordeling van pleuravocht
Beoordeling vindt plaats van:
• aspect en geur;
• biochemie;
• microbiologie;
• cytologie/hematologie.
Aspect en geur
Putlucht Anaërobe en Gram-negatieve bacteriën
Voedseldelen Slokdarmruptuur
Gal Bilio-/cholothorax
Melkachtig Chylo-/pseudochylothorax
Bloed Hematothorax
Pus Empyeem
Bruine kleur Ruptuur amoebenabces/lang bestaande hematothorax
Ammoniakgeur Urinothorax
Biochemie
De meest gebruikte bepalingen in pleuravocht zijn: LDH, eiwit, pH, glucose, op indicatie
albumine, amylase, creatinine, Hb, triglyceriden en cholesterol.
• ldh en totaaleiwit
De eenvoudigste manier om een transsudaat van een exsudaat te onderscheiden is door middel
van bepaling van het serum- en pleura-LDH en -totaaleiwit. In 1972 zijn door Light drie
criteria opgesteld. 9 Als ten minste één van de drie criteria aanwezig is dan betreft het vrijwel
zeker een exsudaat:
• Totaaleiwitratio pleuravocht/serum > 0,5;
• LDH-ratio pleuravocht/serum > 0,6;
• Pleuravocht-LDH > 2/3 bovengrens normale serum-LDH waarde.
1