Richtlijn Niet-maligne pleuravocht Richtlijn Niet ... - Kwaliteitskoepel

ConCluSie
12
Niveau 3
2.1.3 Pathogenese
Hartfalen is de meest voorkomende oorzaak van niet-maligne pleuravocht.
C Marel 1993 1 , Mattison 1997 3
Vochtophoping in de pleuraholte kan door diverse mechanismen worden veroorzaakt:
• toegenomen permeabiliteit van de pleurale membraan, bijvoorbeeld infectieuze pleuritis;
• toegenomen pulmonale capillaire druk, bijvoorbeeld longoedeem;
• meer negatieve intrapleurale druk, bijvoorbeeld atelectase;
• afgenomen oncotische druk, bijvoorbeeld hypoalbuminemie;
• gestoorde lymfafvloed, bijvoorbeeld lymfangitis carcinomatosa.
Voor het vaststellen van de oorzaak van pleuravocht wordt onderzocht of sprake is van een
transsudaat of een exsudaat. Een transsudaat ontstaat door een gestoorde balans tussen hydrostatische
krachten die de vorming en resorptie van pleuravocht bepalen. De permeabiliteit
van de capillairen en het pleurale membraan is daarbij normaal. Een exsudaat ontstaat als
de permeabiliteit van het pleurale oppervlak en/of de capillairen is veranderd, of door lokale
productie van vocht. Voor de benadering van de patiënt met pleuravocht heeft deze indeling
daarom grote praktische waarde. De meest voorkomende oorzaken van exsudaat en transsudaat
staan vermeld in de tabel 2 en 3.