Zo is het gekomen… - Robert Gesink

GESINK AND FRIENDS
Zo is het gekomen…
Vijf jaar geleden was de ploeg van het KNWU-disctrict Oost één van de sterkste
teams in de categorie junioren. In die ploeg onderscheidde een lange spille-
poot zich vanwege zijn enorme drive en bijzondere talent: Robert Gesink.
Samen met de boerenzoon uit Varsseveld, zijn trainer René Gildhuis en zijn
oude strijdmakkers Marc Reef en Bram Aalders haalden we in Aalten wat oude
koeien uit de sloot. TEKST: MARCEL SLAGMAN, FOTO’S: MARCEL SLAGMAN, ARCHIEF RENÉ GILDHUIS
In het midden van de jaren‘90 was de wielrenafdeling
van De Peddelaars uit Aalten op
sterven na dood. René Gildhuis, zelf ooit een
blauwe maandag wielrenner en lid van de
vereniging, besloot om met enkele clubgenoten
de wedstrijdtak nieuw leven in te blazen.
Robert Gesink, uit het 10 kilometer verderop
gelegen Varsseveld, behoorde eind jaren’90
tot de nieuwe lichting jeugdleden van de Aaltense
club. Ouders konden voor 90 euro per
jaar een fiets huren, zodat ze niet gedwongen
waren om voor hun opgroeiende kinderen
jaarlijks een nieuw karretje aan te schaffen.
De drempel om te gaan wielrennen was dus
laag bij De Peddelaars. Aangezien veel verenigingen
weinig nieuwelingen en junioren
hadden, besloot men in de Achterhoek onder
de naam Achterhoek 2000 een samenwerkingsverband
aan te gaan. Zodoende trokken
renners uit die categorieën vaak samen ten
strijde, terwijl de top ook nog eens uitkwam
voor het disctrict Oost. Marc Reef van OWC
uit Oldenzaal, Bram Aalders van De Zwaluwen
uit Doetinchem en Robert Gesink van De
Peddelaars waren dus vaak ploeggenoten
onder leiding van René Gildhuis, die zowel de
renners van Achterhoek 2000 als van het district
trainde. Aangezien ze vanaf de winter
met elkaar trainden - en elkaar van haver tot
gort kenden - ontstond er een hechte band.
En dus overschreed de teamgeest de clubbelangen,
wat tegenstanders wel eens tot wanhoop
dreef. René Gildhuis herinnert zich nog
een koers in het Duitse Wuppertal. ,,Die Duitsers
stoorden zich aan het feit dat de Nederlanders
ondanks hun verschillende clubkleuren
toch samenwerkten. En het had resultaat,
want Marc Reef won en Robert Gesink werd
tweede.’’
TRAINER
Aan de keukentafel bij René Gildhuis praten
we met Marc Reef en Bram Aalders, terwijl
Robert Gesink ook nog even langs wipt. ,,Je
Robert Gesink, geflankeerd door Marc Reef (links),
Bram Aalders (midden) en René Gildhuis (rechts).
Linksboven: Robert Gesink en Bram Aalders in Sint Geertruid. Rechtsboven:Gesink met zijn trainer René Gildhuis (links) na het behalen van de nationale tijdrittitel bij de
junioren. Linksonder: Robert Gesink wint de slotetappe van de Vredeskoers voor junioren. Rechtonder: Marc Reef klopte Robert Gesink in het Duitse Wuppertal.
weet anders nooit wat ze over je vertellen’’,
grapt de Rabo-renner, die net is teruggekeerd
van een hoogtestage in de Sierra Nevada. Hij
oogt ontspannen en voelt zich onmiddellijk
op zijn gemak bij zijn oude makkers. Met trainer
Gildhuis onderhoudt hij nog regelmatig
contact. ,,Robert woont 500 meter verderop.
Morgen zit hij nog twee uur achter mijn kont.’’
Waarop Gesink gevat inhaakt: ,,Zeg maar
achter mijn brommer, anders komt het zo raar
over.’’ De Tourdebutant, weer serieus: ,,René
heeft veel voor me betekend. Ik heb een groot
deel van mijn ontwikkeling aan hem te danken.
Hij stond altijd klaar en ik reed vaak met
hem mee naar de koers. Mijn ouders kwamen
best vaak kijken, maar vanwege het werk op
de boerderij waren ze ook veel verhinderd.’’
Gildhuis stond Gesink ook bij met trainingschema’s.
,,Het is in eerste instantie belangrijk
dat je van huis uit alle medewerking
krijgt’’, zegt Gesink. ,,Maar het is ook van belang
dat iemand je goed traint. Ik stuurde altijd
mijn hartslagfiles per mail naar René, die
mijn trainingschema’s maakte. Ik vind dat
belangrijk. Nu nog neem ik de opgestelde
schema’s (van Louis Delahaye, MS) heel serieus.
Ik maak exact de uren die zijn aangegeven.
Dat was als junior ook zo, die drive had
ik al vroeg. Aan de andere kant is het maar
net hoe je in elkaar zit. Bram Tankink deed op
die leeftijd heel andere dingen en toch is hij
er ook gekomen. Ik denk dat jongens met ta-
lent en een goede instelling altijd komen bovendrijven,
al heb je ook wel wat geluk nodig.
Er zullen destijds in Nederland nog wel 10
Michael Boogerds zijn geweest, maar die
hebben de kans niet gekregen of ze zijn gewoon
niet gaan fietsen. Daarom is het belangrijk
dat je bij een wielervereniging in je
omgeving de mogelijkheid krijgt om te gaan
koersen.’’
Waar Robert Gesink als jeugdrenner al zijn
wedstrijdjes reed, begonnen Marc Reef en
Bram Aalders iets later met koersen. Reef had
een buurman die bij de OWC reed. Op zijn 14e
,Robert was toen
al de beste'
kreeg hij zijn eerste racefiets en twee jaar later
ging hij wedstrijden rijden. Aalders had
een vader die MTB toertochten reed. Toen hij
elf jaar oud was ging hij mee en bij de nieuwelingen
kreeg Bram zijn eerste licentie. In
2004 maakten Marc, Bram en Robert deel uit
van de disctrictsselectie Oost, waarbij ook de
tegenwoordige Vacansoleil-prof Thijs van
Amerongen zat. Het werd een jaar waarin de
renners van René Gildhuis (en ploegleider
Chris de Jonge) de successen aaneen regen.
De basis daarvoor werd, zoals te doen gebruikelijk,
gelegd in het prille voorseizoen. Gildhuis:
,,Een goed team vorm je door veel samen
te trainen. Dat deden we toen en dat
doen we nog steeds. Het was hier gewoon
om wat jongens van verschillende clubs bij
elkaar te zetten. We hebben ons echt als team
voorbereid.’’ In het voorjaar stond er tevens
een trainingskamp in Limburg op het programma.
Reef: ,,En de eerste die de competitie
opzocht was Robert. Dat jaar in Limburg
was het helemaal erg. Hij hoefde maar een
heuveltje te zien of hij was al vertrokken. Hoe
meer hij eraf reed, hoe beter het was. Hij
wilde constant tonen dat hij de beste was.’’
Gesink (lachend): ,,Dat zou best eens kunnen,
ja. Ik ben iemand die van stevig doorrijden
houdt. Ik kan niet fietsen met de handjes op
het stuur. En ik kan niet rustig in een groep
trainen. Nu nog niet. Ik heb het in de Sierra
Nevada wel gedaan, maar daarna was ik
steeds blij dat ik bergop weer flink mocht
doortrekken.’’ Aalders, die Gesink vaak thuis
oppikte, zegt: ,,Als ploeg hadden we niet een
echte aanvoerder, maar Robert was toen al de
beste. Je merkte dat hij een enorme drive
had. Meer dan ik. Het is moeilijk uit te leggen:
hij wilde nog meer trainen en er nog meer
voor doen.’’
De successen in 2004 kwamen met de winst
van Thijs van Amerongen in de Flevotour.
,,Daarna was het hek van de dam’’, zegt Reef,
16 WIELER MAGAZINE TOURGIDS - JUNI 2009 17

GESINK AND FRIENDS
Wanne 2004: Marc Reef, Bram Aalders en Robert Gesink warmen zich op voor een tijdrit.
terwijl Aalders toevoegt: ,,Vanaf de Flevotour
reden we eigenlijk altijd voor elkaar, ook als
we niet als één team stonden ingeschreven.’’
Gildhuis: ,,De tactiek was duidelijk: aanvallen
en meespringen. En als dat lukte dan stopte
de rest af.’’ De disctrictsploeg reisde af naar
Tsjechië om er deel te nemen aan de Vredeskoers.
Gildhuis: ,,Maar eenmaal aangekomen,
moesten we eerst met de KNWU bellen omdat
ze waren vergeten ons in te schrijven.’’
Gesink, Reef en Aalders kunnen zich het hotel
nog goed herinneren. ,,Echt nog Oostblok.
Scheuren in het dak, het eten werd met de
hand opgeschept en we kregen chocolade
over de pasta’’, lacht Aalders. Ondanks de internationale
tegenstand ging het in de koers
voorspoedig. De Oost-Nederlanders werden
tussen de wereldelite derde in de ploegentijdrit.
En alhoewel Gesink in de Flevotour op zijn
knie was gevallen, schreef hij op de slotdag
zowaar een zware rit op zijn naam. Hij bleef
Edvald Boasson Hagen, Simon Spilak en Roman
Kreuziger voor, stuk voor stuk jongens
die nu bij de profs de aanval op de huidige
top hebben geopend. In de juniorenklassieker
in Sint-Geertruid toonde het team zijn kracht
in de breedte. Thijs van Amerongen won,
Marc Reef werd tweede, Bram Aalders werd
derde en Robert Gesink finishte als vierde.
Aalders: ,,Hoe harder het heuvel op ging, hoe
beter het voor ons was.’’ Een week later reden
Gesink en Van Amerongen in het Waalse
Sombreffe, ondanks krampaanvallen bij beide
renners, de concurrentie op twee minuten.
,,Een echt heel slimme tactiek hadden we
niet’’, zegt Gesink. ,,Op de eerste klim ben ik
volle bak gaan rijden. Later kwam Thijs bij me
en zijn we gewoon doorgereden. Het sloeg
eigenlijk nergens op. Maar dat kan bij de junioren,
gewoon onbevangen de beuk erin.’’ Die
manier van koersen kostte Gesink later in
Heerlen de titel. ,,Ik was niet zo slim die dag.
18 WIELER MAGAZINE
Vanaf de eerste ronde heb ik daar elke ronde
weer de aanval geopend. Er zat niet echt een
plan achter. Later dacht ik dat ik een lekke
band had, maar mijn bracket bleek te zijn gescheurd.’’
Bram Aalders pakte het handiger
aan. ,,Ik heb de hele dag bij de beste 20 gereden,
maar ik ben nooit op kop gekomen. In de
laatste ronde heb ik bovenop het klimmetje
de aanval geopend. Ik sloeg een gat en pakte
de titel.’’ Het is mooi om te zien hoe goed de
renners van het team van 2004 met elkaar
kunnen opschieten. Gildhuis: ,,Het klikte gewoon.
Ik kan me ook geen ruzies herinneren.
,Een echt heel
slimme tactiek
hadden we niet’
Meestal werd er plezier gemaakt.’’ Gesink
zegt dat hij soms de pest in had als clubgenoot
Frederik Bekkers, die ook deel uitmaakte
van het team, dankzij zijn rappe benen de
zege pakte. ,,Ik was van het harde trainen en
ervoor leven. Frederik was van het uitgaan en
lol trappen. Maar dan werd ik 5e of 6e, terwijl
Frederik in de sprint gewoon de koers won. In
dat seizoen 2004 kreeg hij echter de ziekte
van Pfeiffer en reed hij geen koers meer.’’
PROF WORDEN
Hoewel de hele ploeg veel beloofde, slaagden
alleen Robert Gesink en Thijs van Amerongen
erin om beroepsrenner te worden. Aalders
werkt momenteel als bodemonderzoeker
en hij treedt in het najaar in dienst bij het
korps mariniers. Wedstrijden fietsen doet hij
niet meer, na een omzwerving via AXA, Ub-
bink-Syntec, een avontuur in België en De
Jonge Renner. Reef, die in september bedrijfskunde
gaat studeren, is nog actief bij
Asito en werd begin juni nog 3e in de Parel
van de Veluwe. ,,Ik vind het nog leuk om te
doen’’, zegt hij. Dat Gesink het ver zou kunnen
schoppen, had hij wel gedacht. ,,Robert was
de beste van ons allemaal.’’ Gildhuis zegt dat
Robert als kind al riep dat hij prof wilde worden.
,,Maar dat zeiden ze toen allemaal.
Slechts een enkeling redt het. Robert kon
goed tijdrijden en klimmen, twee belangrijke
elementen. Daarnaast zit het in zijn bovenkamer
ook goed en was hij bereid om er alles
voor te doen en te laten. En hij heeft altijd
progressie geboekt, dat is nu nog het geval.’’
Gesink: ,,Toen ik als tweedejaars belofte bij
Rabo kwam, ging ik met grote stappen vooruit.
Het voordeel is dat je een goed programma
kunt rijden. Als je een grote motor hebt,
kun je die bij Rabo verder ontwikkelen. Maar
je moet ook snel kunnen doorgroeien. Er
staan namelijk altijd weer nieuwe talenten
op.’’ Reef en Aalders volgen de prestaties van
Gesink op de voet. Reef: ,,Wat we nog herkennen
van toen is de kleine versnelling die hij
trapt. Dat is ons met de paplepel ingegoten.
Ik denk dat niemand bij ons team met de
grote plaat reed.’’ Gildhuis: ,,Een hoog beentempo
is de basis: bij het klimmen en op het
vlakke. Soms vallen er gaten in een peloton,
omdat iemand een te laag beentempo heeft.
Je moet met een frequentie van 120 kunnen
rijden. Ook tegen de wind in.’’ Gesink: ,,We
hebben altijd goed getraind, maar nooit teveel:
5 of 6 dagen per week, maar nooit meer
dan 3 of 4 uur.’’
VERWACHTINGEN
Op 5 juli maakt Gesink in Monaco zijn Tourdebuut.
Reef denkt erover om ook naar het luxe
ministaatje aan de Middellandse Zee af te
reizen. Aalders gaat de verrichtingen van de
Achterhoeker via de televisie volgen. Reef:
,,Het is natuurlijk hartstikke mooi, we gunnen
het hem van harte. Als ik hem nu op televisie
zie rijden, zeg ik nog wel eens trots dat ik bij
hem in de ploeg heb gereden. De eerste keer
dat hij me echt verbaasde, was toen ik hoorde
dat hij als tweedejaars belofte het Circuito
Montañes had gewonnen. Het betekent echt
iets als je die koers kan winnen. Piet Kuys
was toen ploegleider en hij zei: Gesink wordt
een hele grote.’’ Aalders was onlangs onder
de indruk van Gesinks aanval in de Amstel
Gold Race. ,,Het was genieten geblazen toen
hij na de Keuteberg demarreerde. Maar het
was ook schitterend hoe hij vorig jaar in Parijs-Nice
de Mont Ventoux opreed. Dat hadden
we vroeger toch niet kunnen bedenken.
Als Robert meerijdt, kijk je anders naar de
koers. Ik ben hem altijd aan het zoeken.’’ Beide
ploegmaten van toen denken dat Gesink in
zijn eerste Tour al een goede uitslag kan rijden.
Reef: ,,Ik denk toch wel aan een plaats bij
de eerste tien in Parijs.’’ Aalders: ,,Een top 15
of misschien zelfs top 10. Het ligt eraan of hij
voor zichzelf kan rijden of dat hij zich moet
wegcijferen voor Menchov.’’ Waarna Gesink
nuchter besluit: ,,Als ik bij Menchov kan blijven,
eindig ik vanzelf voorin.’’
www.giant-bicycles.com
NOG GEEN
METER
GEfi ETST
EN NU AL EEN
SPONSOR.
GIANT SPONSORT
U TIJDENS DE
TOUR DE FRANCE
MET EEN
GRATIS
GIANT
ARES HELM
Ter waarde van € 99,95
We hebben er alle vertrouwen in: de Giant Defy brengt de ware renner in u
boven. Kijk maar eens naar dat gestroomlijnde frame uit aluminium, composite
of een combinatie (alliance) van beide. En naar de dynamische geometrie
die veel comfort belooft. We zien u helemaal zitten op zo’n fi ets en daarom
sponsoren we u graag. Met een gratis Giant Ares helm t.w.v. h 99,95.
Een mooi aanbod dat geldt voor de Defy 1 Team van h 1249,- en alleen
tijdens de actieperiode*. Dus ga naar www.giant-bicycles.com voor de dealer
bij u in de buurt. Daar staat uw Defy klaar voor een overtuigende proefrit.
Er is al een Giant Defy vanaf h 699,-.
*Aktieperiode: 1 juli t/m 31 juli 2009.
RiDe life Ride giant
Official Partner
Rabobank Cycling Team